[Fic khunwoo] SF WGM because?

เนื้อเรื่อง

itle: SF WGM because.....

Couple: KhunWoo

Writer: ilovekw

Rate : PG 

Gente :  Romance

หลังจากผมคิดอยู่นานว่าจะรับงานนี้ดีมั้ยก็เห็นพี่ๆคนอื่นมีงานกันหมดนี่
ส่วนผมมันคนว่างงาน แฟนๆแมนชั่นมาบอกในทวิตเตอร์ว่า อูด้งช่วงนี้ว่างงานเหรอ ดูอ้วนขึ้นนะ จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ มีงานเดียวที่เสนอมาตอนนี้คือ WGM
ผมรับงานนี้ไม่ปรึกษาใครด้วยนะไม่ถามพี่ๆเพื่อนๆในวง โดยเฉพาะนิคคุณ
ผมไม่ได้ถาม แล้วตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้บอกเลยด้วยซ้ำว่าจะแต่งงาน
คือแต่งงานหลอกๆนั่นแหละ ก็คนนั้นเค้ามีงานที่ไทยเป็นอาทิตย์ๆ ยังไม่เจอหน้ากัน ยังไม่ได้คุยกันด้วย งานที่ไทยคงยุ่งมากเลยมั้ง ไม่ยอมโทรมาหาเลย

ด้วยอารมณ์ที่ผมงอนๆนั่นแหละเลยตัดสินใจรับงานนี้มันซะเลย

วันนี้มีซ้อมคอนเสิร์ตของญี่ปุ่นวันแรก ผมก็ตั้งใจจะบอกเมมเบอร์ทุกคนวันนี้แหละ

“ทุกๆคนครับ ช่วงนี้ทุกคนมีงานทำกันหมดแล้วใช่ม๊ะ”

“อื้มก็ใช่ มีแต่นายนั่นแหละที่ว่างอยู่ตอนนี้ ยังไงก็พักผ่อนไปซะนะ”    พี่ใหญ่จุนเคแทรกขึ้น

“อูด้ง นายสนใจจะไปเล่นที่กองละครกับพี่มั้ยล่ะ อยู่บ้านคนเดียวกลัวจะเหงา” 
แทคยอนถาม

“ทำไมอูยองต้องไปกองละครกับนาย” นิชคุณถามเคืองๆ

“ถามเฉยๆไม่ได้รึไง ก็เห็นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วอูยองเหมือนจะเหงา แฟนไปทำงานที่ไทย โทรมาก็ไม่โทร”

“หยุดทะเลาะกันได้แล้วครับ ที่คุณฮยองไม่โทรมางานอาจยุ่ง ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก็ได้ใช่มั้ยคุณฮยอง!!”  อูยองถามเสียงประชดประชัน

“ที่ฮยองไม่โทรหาไม่ใช่เพราะไม่คิดถึงนะที่รัก คุณฮยองน่ะวันนึงต้องไปทำงานสามสี่ที่เวลาพักยังไม่มีเลย”

“ชิ ก็น่าจะส่งข้อความหรืออะไรมาบอกคิดถึงกันบ้างก็ได้นี่ถ้าไม่ว่างคุย”

เมมเบอร์ที่เหลือนั่งเงียบกริบเพราะเหมือนสงคารมกำลังจะเกิด

“ก็...อืมพี่คุณผิดเองก็ได้ แต่ที่ไม่โทรมาไม่ส่งข้อความก็ไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงนะ
คิดถึงทุกวันอะแหละ”

“แล้วคุณฮยองรู้รึเปล่าล่ะว่าเกาหลีอากาศมันหนาว มันทำให้คนมันเหงา เหงามาก
พอเห็นจุนโฮกับชานซองสวีทกันทีไรก็อดจะคิดถึงไม่ได้

แล้วยิ่งพี่แทคยอนกับพี่มินจุนมาสวีทกันให้เห็นอีกอะ อูยองตัวคนเดียวที่เกาหลี
งานก็ไม่มีทำ ว่างก็ว่าง จะให้อูยองไปไหนมาไหนคนเดียวมันก็ใช่เรื่อง”

นิชคุณเงียบกริบไม่คิดว่าจะทำให้อูยองน้อยใจมากมายขนาดนี้

“งั้นอูยองมีอะไรจะบอกทุกคนเลยแล้วกันว่าอูยองมีงานทำแล้ว”

“งาน?”

“งานอะไร”

“ยังไง”

“ไปรับงานเมื่อไหร่”

ทุกคนรุมถามคำถามอูยองตกใจและงงมากที่อยู่ๆอูยองก็บอกว่ามีงาน เพราะเท่าที่รู้ตารางงานของอูยองมันว่างยาวไปเป็นเดือนๆจนกว่าจะถึงคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่น

“WGMผมจะแต่งงาน!”

ห๊ะ

อะไรนะ

จะแต่งงาน

บ้าป่าวเนี้ยอยู่ๆก็รับงานนี้

  ทุกคนดูจะตกใจที่อูยองจะไปออกรายการแบบนั้น

“ว่าไงนะอูยอง” นิชคุณถามอูยองอีกรอบเพื่อความแน่ใจ ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย

“we got married ชัดนะครับนิคคุณ”

“อูยอง!!!!!ทำไมรับงานรายการนั้น ทำไมไม่ปรึกษากันก่อน!!”  

นิชคุณตะหวาดอูยองเสียงดังลั่นห้องซ้อม  อารมณ์ตอนนี้รู้สึกโกรธ โกรธมาก

“ว่างงานแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไปรับงานรายการนั้น”

อูยองนิ่ง เงียบไม่อยากจะสารภาพไปหรอกว่ารับงานนั้นเพราะอารมณ์โกรธคุณฮยองล้วนๆ

“พี่นัมยงมานู่นแล้ว ซ้อมกันเถอะครับ”  อูยองรีบเบี่ยงประเด็นทันที

“พี่นัมยงครับวันนี้ผมขอไม่ซ้อมหนึ่งวันนะครับ ตอนนี้ผมปวดหัวมาก
ไม่ไหวแล้วจริงๆ พรุ่งนี้ผมสัญญาว่าจะมาซ้อมให้หนักขึ้น”

“อืมๆไม่เป็นไร แล้วนายไหวมั้ยกลับเองได้แน่นะ”

“ได้ครับพี่”  นิชคุณขอโทษเพื่อนๆทุกคนในวงยกเว้นอูยองแล้วเดินออกจากห้องซ้อมไปเงียบๆ

อูยองหน้าหงอยลงทันที คุณฮยองทำแบบนี้อูยองก็ไม่สบายใจเหมือนกันนะ
วันนี้ทั้งวันอูยองไม่มีกระจิตกระใจจะซ้อมเต้นผิดๆถูกๆ มัวนึกถึงแต่อีกคน

ก็คงจะโกรธมากเลยสิ แต่จะให้ทำไงล่ะ ก็น้อยใจเป็นเหมือนกัน แต่คิดไปคิดมา
ที่ผ่านมานิคคุณก็ทำดีมาตลอด เอาใจใส่ ดูแลดี ไม่เคยนอกใจ เห็นคุณฮยองเป็นแบบนี้ก็รู้สึกผิดไม่ใช่น้อย คุณฮยองไม่เคยโกรธ ไม่เคยงอนเลยสักครั้ง

“เฮ้อป่านนี้นิคคุณจะเป็นยังไงเนี่ย ปวดหัวกินยาบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ ซ้อมเสร็จเมื่อไหร่
จะรีบกลับไปง้อแล้วกัน”

.

.

.

.

.

หลังซ้อมเสร็จอูยองโทรหานิชคุณ แต่คนนั้นไม่ยอมรับสายเลยโทรไปเป็นสิบๆรอบ

“คนบ้าอะไรใจแข็งจริง”

“พี่นัมยงครับ ผมขอยืมโทรศัพท์หานิคคุณหน่อยสิครับ เค้าไม่ยอมรับสายเบอร์ผมเลย”

“อื้มเอาสิ” พี่นัมยงยื่นโทรศัพท์ให้ “ทะเลอะกันเหรอ”

“ก็นิดหน่อยครับ เรื่อง...เรื่องที่ผมรับงานWGM”

“ห๊ะ!! นายเนี้ยนะรับงานนั้น คิดยังไงถึงรับงานนั้น”

“ก็ ตอนนั้นมันอารมณ์ไม่ค่อยดีครับโกรธนิคคุณเลยรับงานประชด”

“หาเรื่องให้ตัวเองแล้วมั้ยล่ะ”  พี่นัมยงบ่นๆ อยู่ดีไม่ว่าดี แฟนตัวเองก็ดีอยู่
แล้วยังจะไปรับงาน งานแต่งหลอกๆนั่นอีก

“นิคคุณ นิคคุณอย่าพึ่งตัดสายนะ แล้วนั่นอยู่ไหนอะครับ”

“ทำไมต้องบอก” เสียงโกรธๆ

“นิคคุณ บอกมาเถอะ อูยองเป็นห่วงนะ แล้วหายปวดหัวยัง”

“ยังหรอก ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวกว่าเดิมอีก หัวจะระเบิดอยู่แล้วครับ ฮยองปวดหัวมาก”

“แล้วฮยองอยู่ไหนอูยองจะไปหา อูยองจะเล่ารายละเอียดให้ฟังหมดเลยว่าทำไมถึงรับงาน”

.

.

.

.

แม่น้ำฮัน

“คุณฮยองอยู่นี่เอง”

“ไม่ต้องมาทำเป็นเสียงอ้อนเลย”

“คุณฮยองอ่า อูยองเป็นห่วงแทบแย่ หนาวก็หนาว มานั่งอยู่แบบนี้เดี๋ยวก็ยิ่งปวดหัว
เข้าไปใหญ่”

“เป็นห่วงฮยองด้วยหรอ?”

“เอ้า คุณฮยองนี่ยังไง ก็ต้องเป็นห่วงสิครับ”

“ฮยองถามตรงๆเลยนะว่ารับงานนั้นเพราะอะไร”

“ก็...ผมน้อยใจฮยองที่ฮยองไม่ยอมโทรหา”

“เหตุผลแค่นั้น? แล้วเราคิดมั้ยว่าฮยองทำงานหนักขนาดไหน ยุ่งขนาดไหน นานๆทีได้กลับไทยฮยองก็ขอเวลาแค่ไม่กี่วันอยู่กับครอบครัวของฮยองบ้าง แค่นี้เองอูยอง แล้วเราโกรธมากถึงขนาดต้องรับงานแต่งงานหลอกๆนั้นด้วยเหรอ”

“คือ...ฮยองครับ อูยองขอโทษ ลืมไปว่าฮยองต้องมีเวลาอยู่กับครอบครัว
ขอโทษที่เอาแต่ใจ”

“อันนั้นฮยองไม่โกรธหรอก โกรธเรื่องงานนั้นมากกว่า”

“แต่ฮยอง ฮยองก็เคยรับงานนั้นไม่ใช่เหรอ แล้วฮยองรู้รึเปล่าล่ะว่าอูยองเจ็บขนาดไหนถึงจะเป็นแค่งานแต่งหลอกๆ”

“ตอนนั้นฮยองไม่มีทางเลือก เค้าบังคับมาให้เล่นฮยองก็ต้องจำใจ
แต่ของเรา ไม่ได้มีใครบังคับใช่มั้ย”

“มันก็ใช่ ไม่มีใครบังคับ ก็มันเหงานี่ครับผมก็เลยรับงาน”

“ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย อย่างน้อยก็น่าจะปรึกษากันก่อนถ้าเราโทรหา ฮยองก็รับ
เพียงแค่ฮยองโทรหาอูยองไม่ได้ เพราะเกรงใจผู้จัดเค้า”

“ผมขอโทษครับฮยอง”

“แค่ไปทำงานที่ไทยไม่กี่วัน แฟนก็จะหนีไปแต่งงานซะแล้ว น่าน้อยใจ”

“คุณฮยองอ่า อูยองขอโทษ อูยองผิดไปแล้ว แต่ตอนนี้อูยองไม่อยากไปออกรายการนั้นแล้วอะ”

“รับงานแล้วไม่ต้องมางอแงเลย รับมาแล้วก็ทำๆไปมันเป็นเพียงสคลิป ฮยองจะปิดหูปิดตาไม่รู้ไม่เห็นอะไรแล้วกัน”

“อูยองรักคุณฮยองที่สุดเลยนะ ไม่มีใครดีไปกว่าคุณฮยองแล้วจริงๆ”

“ตอนฮยองไปออกรายการนั้นฮยองทวิตบอกแฟนๆว่าไม่ต้องห่วงให้สนุกไปกับรายการนั้น เพราะเมียคนเดียวของฮยองคืออูยอง แล้วเราจะทำอะไร?”

“ก็...ฮยองอะให้อูยองทำแบบฮยองได้ยังไง เขินจะแย่ ยังไงแฟนๆก็รู้อยู่แล้วว่าเรารักกัน”

“ตามใจ ไม่ทำก็ไม่ทำจ้ะ แฟนๆคงไม่เชื่อเนอะว่าเจ้าเด็กแก้มบวม ขี้แย

เอาแต่ใจ ขี้อ้อนจะไปออกรายการอะไรแบบนั้นกับเค้าก็เป็นด้วย”

"ก็นั่นสิครับ" อูยองหัวเราะออกมา อย่างน้อยคุณฮยองก็หายโกรธแล้ว

เพื่อเป็นการขอโทษครั้งยิ่งใหญ่  "คุณฮยองเรากลับกันเถอะครับ

คืนนี้อูยอง....จะ...จะให้ฮยองทำอะไรก็ได้ตามใจเลยครับ ทั้งคืนเลยก็ได้"

"นั่น มายั่วกันอีก"

"จริงๆนะฮยอง คืนนี้อูยองจะตามใจฮยองเลย เพื่อเป็นการขอโทษ"

"อืมงั้นดี กลับบ้านกัน สงสัยต้องซื้อยาแก้คล็ดขัดยอกไปด้วย พรุ่งนี้ท่าจะเดินไม่ไหว"

"ฮยองอ่ะ!!"

"เอ้าก็เสนอมาเองนะ ฮยองก็จะทำตามนั้น นะที่รัก~"

  

  


Talk

มาแบบนั้นๆง่ายๆงงๆ555+

ด้งมันหนีไปแต่งงาน เชอะ งอน ฝากพี่คุณจัดหนัดด้วยนะคะ ด้งมันยั่วแล้ว จัดการมันเลย~

โมโหนัก ชริ