คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER 8
CHAPTER 8
‘มึงชอบเจลโล่ใช่ไหม’
‘มึงชอบเจลโล่ใช่ไหม’
‘มึงชอบเจลโล่ใช่ไหม’
.
.
อ๊ากกกกกก ทำไมไอ้ประโยคนี้ถึงได้ลอยวนไปวนมารอบหัวผมแบบนี้ มันทำให้ผมนอนไม่หลับมาทั้งคืนแล้วเนี้ย T T ไอ้หมูแจ เพราะมึงคนเดียวเลย ทำไมเวลามันผ่านไปช้าแบบนี้ เมื่อไหร่จะเช้า ฮือ
“ฮยองนอนไม่หลับหรอ”เจลโล่ที่ห้อยหัวลงตรงหน้าถามผม นี่นายจะโผล่มาดีๆไม่ได้หรือไงห้ะ
“อืม แล้วนายไม่นอนหรอ”
“ผมไม่เห็นจำเป็นต้องนอนหรอก เรา..ออกไปเดินเล่นฆ่าเวลาดีไหมฮะ?”ตีสองเนี่ยนะให้ไปเดินเล่น แต่ในเมื่อผมนอนไม่หลับ ได้ไปเดินเล่นฆ่าเวลาก็คงดีเหมือนกัน
“โอเค ไปกัน”เจลโล่ที่ห้อยหัวอยู่ค่อยๆลงมายืนก่อนจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นกายเนื้อ
“ผมขอยืมเสื้อโค้ทนะฮะ”ผมพยักหน้า พลางเดินไปหยิบเสื้อโค้ทประจำของผมที่ห้อยอยู่ที่ประตูมาใส่ ผมหันไปมองเจลโล่ที่หยิบเสื้อโค้ทสีเขียวสะท้อนแสงลายกบมาใส่ ผมลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าไอ้เสื้อโค้ทแอ็บแบ็วที่ไอ้หมูแจเคยซื้อมาฝากยังอยู่ เพราะผมไม่คิดจะใส่มันแน่ๆ ลายอย่างกะเด็กอนุบาล สีก็ช่างเข้ากับผมดีแท้ -__-”
“เสื้อโค้ทไม่เข้ากะหน้าเลยนะฮะ ฮ่าๆ”เจลโล่เดินมาหาผมที่ประตูพลางหัวเราะคิกๆ คือ..ผมยังไม่เคยใส่เลยน่ะ ไม่กล้าจริงๆ -_-
ผมกับเจลโล่เดินออกจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตูห้อง ทิ้งไอ้หมูแจที่นอนอืดอยู่บนเตียงผมกับเจ้าแมวสามสีที่นอนอยู่ตรงไหนไม่รู้ไว้ในห้อง
‘เดี๋ยวกูกลับมานะเพื่อน ฝากดูแลแมวให้ด้วย ฮ่าๆๆ’
พวกเราเดินลงมาข้างล่างโดยที่ผมลืมไปเลยว่าวันนี้เจ๊จีอึนแกบอกว่าจะนั่งอ่านนิยายโต้รุ่ง เมื่อเดินลงมาถึงเคาท์เตอร์เท่านั้นแหละ
“อ้าว คุณคือรุ่นน้องไอ้ดำที่เคยมาวันนั้นนี่นา หรือฉันจำคนผิด?”เอ๊ะ ป้าเคยเห็นเจลโล่ด้วยหรอ
“คุณจำไม่ผิดหรอกฮะ”เจลโล่โค้งให้
“แล้วนี่ไปเจอกันตอนไหนเนี้ยป้า”
“ก็เขาเคยมาหานายครั้งนึงแต่นายไม่อยู่น่ะ”
“ผมชื่อเจลโล่ ยินดีที่ได้รู้จักฮะ”
“ฉันชื่อ จีอึน นะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
“ไปกันเถอะเจลโล่ ฉันอยากออกไปเดินเล่นแล้ว”ผมคว้าแขนของเจลโล่ก่อนจะลากออกไปโดยที่ไม่ฟังเสียงบ่นงุ้งงิ้งๆของอีกคน
‘ไอ้สองคนนี้ก็แปลก ไปเดินเล่นอะไรป่านนี้’
พวกเราเดินไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ ไม่มีบทสนทนาอะไรระหว่างเรา จนกระทั่งเดินผ่านสนามเด็กเล่นที่ห่างจากหอผมไม่มาก เจลโล่รีบวิ่งเข้าไปด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
“ตอนเด็กๆผมเคยมาเล่นที่นี่กับพ่อของผมด้วย”เจลโล่ไปนั่งชิงช้า และด้วยขนาดตัวที่ไม่เล็กของอีกคน เกือบจะนั่งไม่ได้แล้วนะนั่น - -”
“ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่หอ ฉันยังไม่เคยมาที่นี่เลย”ผมย้ายไปนั่งที่ชิงช้าข้างอีกคนก่อนจะค่อยถีบที่พื้นให้ชิงช้าแกว่งไปมาเบาๆ
“ตั้งแต่พ่อผมเสีย ผมก็ไม่ได้มาที่นี่อีกเลย”ฟังจากน้ำเสียงที่เศร้าลงเรื่อยๆ ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั่น.. ในใจนายคงคิดถึงพ่อมากใช่ไหม
“พ่อกับผมจะมาที่นี่ทุกวันและผมก็จะเล่นชิงช้านี่เสมอ ผมชอบอ้อนให้พ่อแกว่งชิงช้าให้ด้วยนะ”
ผมลุกออกจากชิงช้าก่อนเดินอ้อมไปอยู่ข้างหลังเจลโล่ที่นั่งก้มหน้ามองพื้นไม่สนใจอะไร มือหนาค่อยๆแกว่งชิงช้าให้ จนเจลโล่แหงนหน้าหันกลับมามองผมดวงตากลมโตค่อยๆมีน้ำเอ่อล้นจนไหลออกมาอาบแก้ม อ่า.. เจลโล่ ฉันไม่อยากเห็นนายร้องให้นะ เจลโล่ลุกออกจากชิงช้า ผมเดินอ้อมไปด้านหน้าและคว้าร่างอีกคนมากอดไว้
“ผมคิดถึงพ่อ ฮือ..”ใบหน้าหวานซบลงกับไหล่ผม ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ ร้องให้เต็มที่เลยนะ ฉันไม่อยากเห็นนายร้องให้อีกแล้ว
“ฮยองสัญญากับผมนะ ว่าจะไม่ทิ้งผมไปเหมือนพ่อผม สัญญานะ”
“ฉันสัญญา สักวันพวกเราต้องแก้คำสาปแล้วนายต้องได้กลับร่างแน่ ไม่ต้องห่วงนะ”ผมกระชับกอดอีกคนให้แน่นขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงอาการสั่นระริกจากอีกคน สงสัยจะหนาวละสิ อากาศเริ่มเย็นขึ้นแล้วด้วย
“กลับห้องเถอะ อากาศเริ่มหนาวแล้ว”ผมคว้ามือบางของเจลโล่ก่อนรีบพากลับห้อง ยิ่งช้าอากาศยิ่งหนาวแหะ ไม่รู้ป่านนี้ไอ้หมูแจจะเป็นยังไงบ้าง
- ด้านยองแจ –
ทุกคนคร้าบบบบบบ บอกยองแจคนหล่อทีว่าไอ้มืดกับเจลโล่หายไปไหน TT ห้องไอ้มืดตอนกลางคืนน่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ ยองแจไม่ชอบอยู่คนเดียว เกลียดความมืดที่สุด (แล้วทำไมผมไม่เปิดไฟวะ - -) กลัวผีด้วย แต่ที่ผมไม่กลัวเจลโล่คงเพราะเขาน่ารักมั้ง ฮ่าๆๆ(ตอนแรกก็กลัวแทบตายนะแหม่) ผมเดินไปจะหาสวิตซ์ไฟ แต่..เห้ย นั่นเงาอะไรวะ หูยาวๆ ตัวอะไรวะ ทำไมเงามันใหญ่ขึ้นอ่ะ หรือ..หรือจะเป็นสัตว์ประหลาด อ้ากกกกกก ทำไมห้องไอ้มืดมีแต่ตัวอะไรประหลาดๆแง TT ไอ้มืด เจลโล่ รีบๆกลับมาหน่อยไม่ได้หรอออออ
“เมี๊ยว~”อ้าว นั่นเสียงแมวหนิ ผมก้มลงไปมองแมวน้อยตัวเล็กๆที่เดินพันแข้งพันขาผมไปมา จั๊กจี๊อ่ะ อิอิ
“เจ้ารู้ไหมว่าไอ้มืดกับเจลโล่ไปไหน”ผมอุ้มแมวขึ้นมาก่อนลูบไปที่หัวมันเบาๆ
“เมี๊ยววว~”ถามไปก็รู้อยู่ว่าไม่ได้คำตอบ ว่าไปแล้วเจ้าแมวนี่ก็น่ารักเหมือนกันแหะ
“รีบแก้คำสาปให้ได้ก่อนที่เจลโล่จะหายไปนะเมี๊ยว”เจ้าแมวกระโดดหนีผมแล้ววิ่งไปนอนตามเดิม นี่..ผมไม่ได้บ้าใช่ไหมครับ ไอ้มืดมันเลี้ยงแมวพูดได้หรอ ว้ากกกกกกก มันจะไปกันใหญ่แล้ว บอกทีว่าผมไม่ได้ฝัน ผมเดินไปที่ตู้หนังสือก่อนเอาหัวโคกตู้แรงๆ โอ้ยย เจ็บอ่ะแง ผมไม่ได้ฝันอ่ะ แล้วอะไรคือเจลโล่จะหายไป มันหมายความว่าไงกันแน่
“ไอ้หมูแจ เปิดประตูให้หน่อย”เสียงของแดฮยอนหรือไอ้มืดดังขึ้นหน้าห้อง ในที่สุดก็กลับมานะ คิดถึงจังเลย ห้องมึงมีแต่อะไรแปลกๆอ่ะ TT
“มึงไปไหนมา TT กูกลัวนะเว้ย”
“กูกับเจลโล่ออกไปเดินเล่นข้างนอกมา แล้วนี่มึงเป็นไรเนี้ย”
“มึงเลี้ยงแมวพูดได้หรอ?”
“เจ้าแมวสามสีของเจลโล่เนี้ยนะ ตั้งแต่เอามาเลี้ยงมันยังไม่เคยพูดเลย ได้แต่เมี๊ยวๆๆๆ”
“เห้ย กูพูดจริงนะเว้ย ตอนแรกกูนึกว่าตัวเองหูฝาดเหมือนกันแหละ”
“ถ้าเจ้าเหมียวพูดได้จริงๆ เมื่อกี้มันพูดอะไรหรอฮะ”เจลโล่ที่ยืนฟังอยู่นาน คือผมเกือบลืมไปแล้วว่าเจลโล่ยังยืนอยู่อ่ะนะ - -”
“มันบอกให้เรารีบแก้คำสาปให้ได้ก่อนที่นายจะหายไป”ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น ทั้งห้องตกอยู่ภายใต้ความเงียบอยู่นานสองนาน
“นายรู้เรื่องนี้หรือเปล่าเจลโล่”ไอ้มืดหันไปถามเจลโล่ที่ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไร
“...”เจลโล่พยักหน้าเบาๆ ผมสังเกตหน้าของไอ้มืดที่เริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่งออกมา นายโชคร้ายแล้วล่ะเจลโล่... พอดีไอ้มืดมันไม่ชอบให้คนที่สนิทกับมันมีความลับน่ะ..
“แล้วทำไมไม่บอกฉันแต่แรกห้ะ!แล้วมันเกี่ยวกับไอ้ที่นายเลือนลางลงเรื่อยๆนี่ไหม” แดฮยอนขึ้นเสียงใส่เจลโล่
“...”เจลโล่พยักหน้าตอบอีก ซวยแน่ๆเจลโล่
“รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายแค่ไหน! ทำไมต้องปิดบังกันด้วย!”แดฮยอนที่ขึ้นเสียงมากขึ้นเรื่อง ทำให้เจลโล่ขยับมาหลบข้างหลังผม
“เห้ย ไอ้แด้ใจเย็นๆ เจลโล่กลัวมึงแล้วนะเว้ย”
“เหอะ กลัวหรอ กลัวทำไม บอกตรงๆเลยนะ ฉันผิดหวังมากที่นายปิดบังฉัน”
“ที่ผมไม่อยากบอกก็เพราะกลัวฮยองจะเครียดเรื่องผม ยังไงก็ขอโทษด้วยฮะ”
“...”
“งั้นผมขอตัวฮะ”เจลโล่ถอดเสื้อโค้ทยื่นให้แดฮยอนก่อนเปลี่ยนตัวเองเป็นวิญญาณลอยกลับตู้ไป
“มึงใจเย็นๆก่อนดิไอ้มืด”
“มึง กูโมโหอ่ะ ทำไมเขาไม่บอกกูวะ”นั่นไง ไอ้มืด มึงจะร้องให้หรอ เห้ยยย กูแพ้น้ำตา TT
“เจลโล่อาจมีเหตุผลของเขานะ อีกอย่างถ้าบอกแล้วมึงจะขึ้นเสียงใส่แบบนี้ เขาจะอยากบอกได้ยังไง เขาอาจจะไม่อยากให้นายกังวลมากก็ได้”ผมพยายามอธิบายให้แดฮยอนฟัง แต่มันดูไม่ได้ผลสักเท่าไหร่เลย เฮ้อ
แดฮยอนเดินหลบไปอีกทางก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง ทั้งๆที่ใส่เสื้อโค้ทอยู่อย่างนั้น นายคงรู้สึกเจ็บปวดมากสินะ แดฮยอน.... และเหมือนจะมีเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆจากตู้หนังสือ ไม่ต้องร้องนะเจลโล่ แดฮยอนเขาเป็นห่วงนายมากนะ
-ด้านแดฮยอน-
‘ฉันไม่เคยเป็นห่วงใคร จนแทบจะเป็นบ้าเท่านี้มากันเลยนะ เจลโล่ นายมีอิทธิพลต่อฉันมากนะ’
สวัสดีค่ะ~ ไรท์เตอร์คัมแบ็คแล้ววว
เป็นยังไงบ้างคะสำหรับตอนนี้
เริ่มดราม่าแล้วอ่ะงืม ต่อจากนี้เริ่มจะถึงจุดไคลแม็กซ์ของเรื่องแล้ว
อดใจรอกันหน่อยนะคะ
ถึงไรท์จะมาอัพช้า แต่ก็มาอัพนะคะ จุ้บๆ
รักรีดเดอร์ทุกคนเลยยย
ปล.ไรท์ขอร้องว่าอย่าแอดไลน์มาเพื่อส่งเกมนะคะ ขอร้องจริงๆ ถ้าแอดมาคุยหรือไร โปรดทักด้วย
ความคิดเห็น