[SNSD][Yulsic] as before

href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />

As Before....

“ยูล...”

“ไม่เป็นไรสิก้า”

                คนตัวเล็กโผเข้าสู่อ้อมกอดของร่างสูงด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่มีชิ้นดีอีกครั้ง เมื่อความรู้สึกที่เธอเรียกว่ารักมันจบลง... แต่เธอสัญญากับตัวเองแล้วว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายของการโผเข้าสู่อ้อมกอดนี้ด้วยหัวใจที่แหลกสลาย

“ฉันจะไม่กลับไปหาเขาอีกแล้ว ฉันเลิกกับเขาแล้วยูล”

                คำพูดนี้ยูริได้ยินมันทุกครั้งที่เจสสิก้าเจ็บมา เธอก็ไม่คิดอะไรมากมายเพราะว่ายังไงซะ...เธอก็ไม่มีวันทิ้งเจสสิก้าอยู่แล้ว ทั้งเรื่องราวความรักของฉันที่มีต่อเธอมันก็เป็นไปไม่ได้อีกด้วยจะให้ตัดใจก็ทำไม่ได้

 มือใหญ่ค่อยๆลูบหัวเจสสิก้าอย่างเบามือ คอยปลอบโยนตราบเท่าที่คนคนหนึ่งจะให้ได้ แม้ว่ามันอาจจะทำหน้าที่ได้ไม่เท่าใจที่เธอต้องการจากใครคนนั้น แต่ฉันมั่นใจว่าฉันรักเธอได้มากกว่าพวกคนเหล่านั้นแน่นอน

                ห้าปีที่เธอเป็นที่รองรับน้ำตาของเจสสิก้าทุกครั้งที่เจ็บมา ห้าปีที่เธอรักคนๆนี้มาตลอดโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ห้าปีที่ยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้รอยยิ้มที่คอยต่อเติมกำลังใจทุกครั้งที่ได้เห็นมัน ยังอยู่เหมือนเดิมไม่จางหายไปเหมือนเช่นวันนี้ ทุกอย่างเท่าที่ความสามารถของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี้จะทำให้ได้ เธอยินยอมที่จะทำมันอย่างเต็มใจโดยไม่บ่นแม้แต่คำเดียว

“ยูลอย่าเงียบสิ...” เจสสิก้าช้อนสายตาขึ้นมามองยูริอย่างตัดพ้อ ที่คนตัวสูงไม่มีคำพูดใดๆเอื้อนเอ่ยออกมาหลังจากคำว่าไม่เป็นไร

“...” แล้วจะให้ฉันพูดอะไร...

“ฉันรักยูลนะ”

                แต่คำพูดนี้...ฉันไม่เคยได้ยินจากสิก้าเลยสักครั้งเดียวตั้งแต่ที่รู้จักกับเธอมา...

“...”

“ได้ยินมั้ย!?! ฉันรักยูล!”

                เจสสิก้าทุบอกของยูริระรัวเมื่อคนตัวสูงไม่พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่อย่างเดียว มีแค่ความอบอุ่นที่เพิ่มขึ้นจากอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบกอดเธอแน่นมากขึ้น... นี่ไม่คิดจะพูดอะไรเลยทั้งๆที่ฉันเพิ่งจะรู้ตัวเองและบอกรักไปอย่างนั้น บอกรักออกไปเสียงสั่นทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่ ทั้งๆไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนต่อไป...

“ยูลรักสิก้า...สิก้าก็รู้” เสียงคล้ายคนหมดเรี่ยวแรงถูกเอ่ยขึ้น

“แต่ยูลไม่ได้ต้องการให้สิก้าเลิกกับเขาแล้วมาอยู่กับยูล... ยูล...ไม่ได้ต้องการอะไรจากสิก้าเลย”

                ยูริเริ่มถอยห่างออกมาเพราะว่ามันเริ่มจะเกินกว่าที่คนอย่างยูริจะหวังได้ ยิ่งหวังมากเท่าไหร่ก็รู้ตัวว่ามันยิ่งเป็นไปไม่ได้เท่านั้น และเมื่อไม่ได้ต้องการให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้...

“ยูลรักสิก้า แต่ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลย แค่สิก้าไม่ลืมยูลเท่านั้นก็พอแล้ว”

“แต่ฉันต้องการยูริ”

                น้ำตาที่ไหลอยู่แล้วยิ่งไหลมาขึ้นไปอีกเมื่อสารภาพความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ออกไป เธอไม่ชอบเลยที่ยูริเป็นอย่างนี้... ไม่ได้ต้องการอะไร...แต่เธอต้องการ...

“สิก้าขาดยูลไม่ได้...”

                เจสสิก้าบอกความต้องการของตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้ ก็ยังดีกว่าเธอนั่งเก็บไว้คนเดียวไม่พูดออกไป... ยูริที่ภูมิต้านทานหัวใจไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไหร่ก็ยิ่งทนเห็นเจสสิก้าร้องไห้สะอื้นอยู่ต่อหน้าตัวเองก็ยิ่งทนไม่ไหวคว้าเจสสิก้าเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้งและพร้อมที่จะเตรียมใจเผื่อไว้ล่วงหน้า แม้ว่าจะรู้ดีว่าเจ็บปวดแค่ไหนแต่ขอแค่เจสสิก้ามีความสุข ยิ้มได้ก็พอแล้ว....

Writer says : เปิดใหม่อีกละ?....  อยากอ่านเรื่องนี้กันมั้ยคะ?
ถ้าอยากอ่านจะแต่งให้... มาถามความเห็นก่อน ><! เค้าไม่กล้าแต่งหากว่าไม่มีคนอ่าน ฮ่าๆๆ
เหมือนเรื่องที่แล้วจะ...ไม่ค่อยเท่าไหร่เลย อ่ะ  T T
ฮ่าๆๆ... ถ้ามีผู้อ่านต้องการก็...จะจิ้นให้ค่ะ  ฮ่าๆๆ !

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องที่แล้วด้วยนะคะ... หากใครยังไม่ได้อ่านก็... ไม่เป็นไร XD
เรื่องใหม่นี่.. ถามความเห็นก่อนน่อ...