Kingdoms of Heaven

บทนำ  Kingdoms of Heaven

              พระเจ้าไม่เคยที่จะทอดทิ้งมนุษย์  แม้ว่าพวกมนุษย์ทั้งหลายจะยังมีกิเลส  ตัณหาอยู่มากเหลือคนานับ    มนุษย์ถูกสร้างขึ้นให้มีความรู้สึก  ความคิดและจินตนาการ     จินตนาการของมนุษย์มักจะเป็นเรื่องเพ้อฝันออกนอกลู่นอกทาง     บางทีจินตนาการอาจจะทำให้มนุษย์ฆ่ากันเองก็ได้และบางทีจินตนาการก็สามารถนำมนุษย์สู่สันติสุขได้เช่นกัน    

               ความรู้สึกก่อกำเนิดความชัง  รัก  โลภ  โกรธ  หลง   ความคิดก่อกำเนิดความฟุ้งซ่าน   เรื่องเพ้อฝัน   และจินตนาการก่อกำเนิดสิ่งเหนือธรรมชาติ   และเมื่อประสานหลักทั้งสามเข้าด้วยกัน  อาจก่อกำเนิดพลังสู่ด้านมืดและด้านสว่าง   ก็แล้วแต่มนุษย์จะเลือกทางที่ตนคิดว่าถูกต้อง

           ว่ากันว่า  ความมืดและความสว่างเกิดมาจากจุดเริ่มต้นเดียวกันเสมอ      ดังที่กล่าวไว้ในข้างต้นว่า   พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้มี  ความรู้สึก  ความคิดและ  จินตนาการ   ดังนั้น   จุดเริ่มแห่งความมืดและความสว่างก็คือมนุษย์     อันตัวมนุษย์นั้นประกอบขึ้นมาจากธาตุทั้ง 4  คือ  ดิน  น้ำ  ลม  ไฟ    ธาตุทั้ง 4  ไม่ได้เพียงแค่กำเนิดมนุษย์แต่ยังกำเนิดโลกด้วย   เช่นนั้นแล้ว  ทุกสรรพสิ่งบนโลกก็ย่อมเกิดจาก  ธาตุทั้ง  4  เช่นกัน         

               พระเจ้าได้สร้างสิ่งที่คล้ายพระองค์ขึ้นมาเพื่อลงมาเกิดเป็นผู้สร้างโลกในยุคแรกๆ  เผ่าพันธุ์นั้นประกอบด้วยธาตุอันสูงส่งทั้งสองนั้นคือ  แสงและลม   ที่เป็นเช่นนั้นก็เพื่อให้เผ่าพันธุ์นั้นสูงส่งกว่าเผ่าพันธุ์อื่นๆและถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆที่พระองค์มอบให้   พระเจ้าได้เล็งเห็นถึงความตายของเผ่าพันธุ์นั้น  พระองค์จึงดึงความรู้สึกและชีวิตของพวกนั้นออก    ภายหลังเผ่าพันธุ์นั้นจึง  มีหน้าตาที่งดงาม  อันเกิดมาแต่ลมและแสง   ไร้ซึ่งความคิด  ไร้ซึ่งความชั่วและอมตะ    เหล่ามนุษย์ที่เกิดตามมาเรียกเผ่าพันธุ์นั้นว่า  เอลฟ์

               แม้ว่าพวกเอลฟ์จะสูงส่งเพียงใดก็ตาม  แต่ธาตุทั้ง  4  เริ่มแปรปรวนเนื่องด้วยการเป็นอมตะไม่ล้มตายของพวกเขา    พระเจ้าจึงได้เห็นความยโส  โอหัง  เย่อหยิ่ง  อมตะ   ปัญญา   ของพวกเอลฟ์ที่กำลังจะทำให้ธาตุทั้ง  4   มลายสูญสิ้น     และเมื่อก่อนที่จะถึงกาลนั้น    พระองค์ได้นำธาตุทั้ง  4   และหลักทั้งสามเข้ารวมด้วยกัน   ดึงเอาปัญญาออกทั้งหมด  นำเอาพลังชีวิตออกอีกครึ่งหนึ่ง     ธาตุทั้งหมดแปรผัน  ประสานเข้า้วยกัน  กำเนิดสิ่งที่เรียกกันเองว่า  มนุษย์

                มนุษย์ในยุคแรกทำตามประสงค์ของพระเจ้า  คือ  ฟื้นฟูโลกและเรียนรู้กับสิ่งที่พวกเขาไม่รู้   พวกเขาหน้าตาไม่วิจิตงดงามและอ่อนช้อยเหมือนพวกเอลฟ์  แต่มีหน้าตาและผิวพรรณที่คมเข้มเหมือนดิน   อ่อนโยนดั่งลม  ชุ่มชื่นเปรียบน้ำ  และสว่างจากตัวเองเช่นไฟ    พวกมนุษย์ไร้สติปัญญามาตั้งแต่ต้น  แต่พวกเขาเรียนรู้เอาทีหลังซึ่งทำให้เจออะไรที่ไม่อ่อนต่อโลก   พวกเขามีความรู้สึกนึกคิดและจินตนาการ   แต่ไม่สูงส่งเท่าเอลฟ์   เพื่อที่จะไม่ยโสเกินไป  นับว่าเป็นเผ่าพันธุ์ที่เยียวยาโลกและเป็นเสาหลักอย่างแท้จริง     

            ต่อมาไม่นานนัก   เหล่าสรรพสัตว์เริ่มที่จะไม่ชอบใจเผ่าพันธุ์มนุษย์    เนื่องด้วยอาการที่ดูถูกพวกมันเยี่ยงตัวอัปลักษณ์   บ้างก็เอาไปอ้างนู้นอ้างนี้  บ้างก็ฆ่าเพื่อความสนุก    บ้างก็ฆ่าเป็นกีฬาความสำราญใจ  เพียงแค่มนุษย์คิดว่า  พวกเขาคือสิ่งที่พระเจ้าสร้างมาเป็นเผ่าหลัก  ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมาอยู่ในกำมือของเผ่ามนุษย์  พระเจ้าจึงประทานอำนาจทางสติปัญญาให้เทียบเท่ามนุษย์หรืออาจสูงกว่าเป็นบางที   มีอำนาจแปลงกายเป็นดั่งมนุษย์  มีพละกำลังมากกว่ามนุษย์ แต่ถึงกระนั้นพวกสัตว์ก็ยังไม่เข้าใจถึงความคิดของมนุษย์อย่างแท้จริง  พวกเขาเหล่านั้นจึงเพียรกายศึกษามนุษย์เกือบศตวรรษ  พวกเขาจึงมีรูปร่างหน้าตาที่ใกล้เคียงมนุษย์กว่าสัตว์ทั่วไป  เหล่าเอลฟ์และมนุษย์ต่างเรียกพวกนั้นว่า  อมนุษย์

                ใช่ว่าเอลฟ์จะสูงส่งเหนือเผ่าพันธุ์อื่น    ใช่ว่ามนุษย์จะดีเลิศไปหมด   ใช่ว่าอมุนษย์จะมีความบริสุทธ์   ต่างเผ่าต่างพันธุ์ก็มิอาจอยู่ร่วมกันได้   เพียงแค่ต้องการอยู่เหนือผู้อื่น   เพียงแค่ต้องการที่จะได้ยอมรับจากผู้อื่น  ทั้งที่จริงๆแล้วการกำเนิดของพวกเขาก็มาจากที่เดียวกันทั้งสิ้น    แต่ว่าทางเดินของพวกเขาก็มิอาจมาบรรจบกัน