fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

ลำดับตอนที่ #32 : 29

"อ่า~..."
ดวงตาสีส้มค่อยๆเลื่อนลางเล็กน้อย แต่แม้จะเลื่องลาง แต่ในดวงตาสีส้มสวยนั้นก็ยังมีเงาของชายหนุ่มคนหนึ่ง หัวใจของร่างบางเต้นไม่เป็นจังหวะเล็กน้อย
..เพราะความห่างเหินสิน่ะที่ทำให้เต้นไม่เหมื่อนแต่ก่อน...
..ความรู้สึกที่เริ่มจางหายไป...
...แต่มันยังคงตราตรึงอยู่..
"โย......ชิ......คุง~"
น้ำตาทั้งสองข้างๆค่อยๆเอ่ยล้นลงมาช้าๆด้วยความคิดถึงอย่างสุดขีด ชายหนุ่มชายตามองร่างบางด้วยหางตาอย่างเยือกเย็นก่อนที่จะถอนหายใจช้าๆและหันไปมองยังชายหนุ่มผมแดงเพลิงผู้เป็นศัตรู
"แกเป็นใครกัน มาสอดเรื่องของพวกฉันทำไม ว่าแต่รู้จักกับเจ้าสายเลือดพิเศษด้วยรึ แกเป็นอะไรกับเจ้าเด็กสายเลือดพิเศษนี้รึ"
"ไม่จำเป็นต้องตอบ.."
"ห๋ะ!!!อะไรน่ะ"
ชายหนุ่มผมสีแดงเริ่มอารมณ์เดือดขึ้นเมื่อได้คำตอบของชายหนุ่ม
"ไม่จำเป็นต้องตอบกับขยะมีชีวิตที่ต้องลากสังขารไปฟ้องจ่าฝูงตัวเองอย่างน่าสมเพซต่อจากนี้ หรอก..."
"กรอด!!!แก๊!!!"
ชายหนุ่มผมแดงเพลิงหยิบทอนเหล็กใหญ่ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดเควี้ยงใส่ชายหนุ่มผู้เป็นอดีตคนรักของร่างบางอย่างโทสะ ในขณะที่อีกฝ่ายหลบทอนเหล็กนั้นได้อย่างง่ายดาย ผู้คนที่อยู่ในสวนสนุกวิ่งพากันมามุ่งดูพวกของร่างบางอย่างสนใจ
"นี้เค้าทำอะไรกันนะ"
"คงแสดงละครกันมั่ง"
"เอ๋!!แต่เลือดมันสมจริงมากเลยนะ"
"ลูกๆ ดูดิ เค้าแสดงละครกันแนะ วันนี้ดีจังเลย ได้มาดูการถ่ายทำของหนังที่อาจจะออกด้วย"
"เอ๋!!เค้าแสดงหนังกันสินะ ว่าแต่เรายังไม่เห็นโปรเจ็คเลยนิ ไม่เคยเห็นโฆษาเกี่ยวกับเรื่องแนวนี้เลย"
"อาจจะเป็นเชอร์ไพร์ก็ได้น่ะเธอ"
"คนแสดงหล่อจังเลยนะเธอ อ้าย~"
"คนแสดงแม่งหน้าตาไม่ดูดีเท่าฉันหรอก"
"เธอดูผู้ชายข้างๆสิ ยี้~ เอาตัวเองไปเปรียบกับคนหล่อที่แสดงหนังอยู่ตรงนั้นได้ยังใงเนี้ย แหวะ"
"เห้ย!!เค้าแสดงเรื่องอะไรกันว่ะ เพื่อน!"
"ฉันว่ามันแปลกๆน่ะ กลับบ้านกันก่อนเถอะ"
(ไรเตอร์:งง?สิน่ะว่าใครเป็นใครน่ะ ก็พวกที่ซุบซิบกันใง มีหลายคนน่ะ เลยไม่เจาะจง)
เสียงซุบซิบกันแซกๆดังขึ้น ทำให้ร่างบางรู้สึกเกร็งตัวหนัก จะให้ไม่เกร็งได้อย่างไรล่ะ สายตาหลายคู่ต่างจับจ้องร่างบางและอีก4คนด้วยความสงสัยบวกกับความสนใจ ร่างบางมองคนพวกนั้นก่อนที่จะสูดลมหายใจเต็มที่และตะโกนขึ้น
"นี้ไม่ใช่การแสดง มันคือของจริง เลือดนั้นคือของจริง คนก็บาดเจ็บจริง ตอนนี้รีบหนีกันไปเถอะครับ ก่อนที่จะเป็นอันตรายกับพวกคุณ และก็ช่วย....เรียกรถพยาบาลมาให้ที!!!"
"คุณหนู/คุณหนูสึนะ"
เอ็นมะและโกคุเทระที่บาดเจ็บอยู่นั้นมองมาที่ร่างบางทันที สิ้นสุดเสียงร่างบางผู้คนบางส่วนต่างวิ่งกันไป เหลือแต่บางส่วนเท่านั้นที่ยังอยู่ เรียกง่ายๆคือพวกเข้าใจยากหรือมีความคิดหลายแง่นี้เอง
"เค้าบอกให้หนีไปรึ"
"หนีไป? นี้อย่าบอกนะว่าเรามีส่วนร่วมในการแสดงหนังนี้ ดีใจจังเลย!!"
"อ้อ เค้าคงเล่นมุขให้ผู้ชมดูมั้งนะ"
"แน่ะ มีการเล่นมุขกับญี่ปุ่นมุงด้วยล่ะ^^"
เสียงซุบซิบยังดังต่อไปแต่น้อยกว่าก่อนหน้านี้
"แฮ่กแฮ่กแฮ่ก..~~"
..นี้ไม่เข้าใจกันเลยรึ..
ร่างบางหอบและหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ
"หึ..."
รอยยิ้มเล็กๆค่อยๆฝุดออกมาจากมุมปากของชายหนุ่มที่มีชื่อว่าโยชิ
กึก!!
แก้มสวยมนแดงขึ้นจนล่ามไปถึงใบหูเล็กๆ ดวงตาสีส้มค่อยๆสั่นระริกเล็กน้อยด้วยความหวั่นไหว
"อย่างน้อยตอนนี้ก็เข้มแข็งขึ้นนิดหน่อยแล้วสินะ"
"อะ...อื้อ.."
"หึ...แกคิดว่าหลบการโจมตีของฉันได้ครั้งเดียวแล้วจะเหนือกว่าฉันรึ ไม่มีทาง!!"
ชายหนุ่มผมแดงพูดขึ้นแล้วจ้องมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
...กรอด!!ไม่เคยมีใครสบประมาทฉันได้ถึงขนาดนี้เลย แล้วไอ้บ้าที่หน้าตาคล้ายเจ้าสายเลือดพิเศษนั้น มันเป็นใครมาจากไหนถึงกล้าสบประมาทคนอย่างฉัน..
"ไม่ว่าแกจะจู่โจมมากี่ครั้ง ยังใงก็ไม่โดนฉันอยู่ดีแหละ"
"จะมั่นใจได้ซักเท่าไรเชียว!!!!"
ชายหนุ่มผมแดงพุ่งเข้าไปหาโยชิแล้วใช้กรงเล็บที่มีพิษข่วนโยชิ แต่โยชิยังคงหลบกรงเล็บของอีกฝ่ายอย่างสบายๆ ยิ่งทำให้อีกฝ่ายเดือดขึ้นและเพิ่มความเร็วขึ้น
"แค่กแค่กๆ"
ร่างบางไอเบาๆเพราะแรงฝุ่นที่ได้จากการที่ทั้งสองปะทะกัน ในขณะที่ฝูงคนค่อยๆถอยห่างเพื่อเว้นระยะ ก่อนที่จะนั่งดูกันต่อ
"กรอด!! ทำไมเอาแต่หลบว่ะ"
"ก็แกไม่มีค่าพอที่จะจู่โจมกลับใงล่ะ"
"แก๊!!!!!!!!!!!"
...เอ๋!!ทำไมโยชิคุงเก่งจัง โยชิคุงไม่ใช่คนธรรมดางั้นรึ..
..งั้น..
.เป็นอะไรล่ะ..
"น่าเบื่อจริงเลยน่ะ มองแกดิ้นนะ จะให้ฉันจู่โจมกลับดีไหมล่ะ"
"ห๊ะ!!!"
ชายหนุ่มผมแดงซะงักเมื่อได้ยินประโยคนั้น
"พริบตาเดียวจบน่ะ"
โยชิยื่นมืออกมาข้างหน้า ซึ่งทุกสายตาต่างจับจ้องมองไปที่มือของโยชิ
"ตอนนี้แกมันแค่หนอนบ่อนใส้ที่ดิ้นอยู่บนมือฉันในตอนนี้ แค่ฉันบี้ก็เละ!!"
ปึก!!!!
ฉูด!!!
ทันทีที่โยชิกำมือ ตัวของชายหนุ่มผมแดงก็เลือดออกกระจายกระเด็นไปทั่ว แต่ชายหนุ่มผมแดงก็ยังคงมีชีวิตอยู่(ถ้าเป็นคนธรรมดาหรือแวมไพร์กระจอกๆจะตายนะ- -)
"อ่อก ค่อกแค่ก!!!"
ชายหนุ่มผมแดงไอเป็นเลือดหนักก่อนที่จะมองโยชิด้วยสายตาอาฆาตและหนีออกไป
"สุดท้ายก็หนีไปอย่างหมาจนตรอก.."
"อ่ะ เอ้อ พี่สึนะ"
บาจิลเริ่มเอ่ยขึ้นหลังจากช็อคเมื่อเห็นเหตุการ์ณก่อนหน้านี้ โยชิเหลือบตามองบาจิลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินตรงไปกับทางที่ชายหนุ่มผมแดงหนีไป "ยะ....โยชิคุง...จะไปไหนน่ะ"
"ไปตามแมลงวันตัวนึงนะ"
"ตะ แต่ เดี้ยว!!"
"เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่รึ ว่าฉันเป็นตัวอันตรายน่ะสำหรับนายน่ะ เลิกยุ่งกับฉันซะเถอะ "
"ตะ...แต่ผมก็ตัวอันตรายน่..ะ"
"เดี้ยวซักวันเธอก็เข้าใจเอง"
"เดี้ยว!!โยชิคุง"
ร่างบางกำลังจะวิ่งต่ามแต่ชายหนุ่มพุ่งหายออกไปจากสายตาแล้ว ทำให้ร่างบางได้แต่มอง
"พะ พี่สึนะ.."
"บาจิล ช่วยแบกโกคุเทระและเอ็นมะขึ้นรถเร็ว เดี้ยวฉันจะเป็นคนขับรถเอง.."
"คะครับ"
บาจิลมองพี่ชายของตนอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะแบกทั้งสองขึ้นรถ ร่างบางยังคงเหม่อลอยต่อไป
...สับสนจริง....
..ตกลงโยชิคุงมี่เหตุผลอะไรกันแน่..
..และ..
..เป็นอะไรกันแน่....
**************************^**********************
ไรเตอร์ ดีค่า
จบไปอีกตอนแล้ว\^0^/ ไรเตอร์สมองตันแหะ
แถมตอนก่อนหน้านี้ก็มีคอมเม้นน้อยด้วยเลยไม่แต่งต่อ
แต่ยังใงก็อ่านแล้วเม้นด้วยนะค่ะ บาย^^