ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic (all27) พันธนาการแห่งเลือด

    ลำดับตอนที่ #33 : 30

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 606
      9
      29 ก.ย. 56

    ณ โรงพยาบาล
    รถคันดำงามคอยๆขับตรงมาชลอลงเรื่อยๆก่อนที่ประตูจะเปิดดังขึ้นพร้อมกับร่างบางและบาจิลพยายามช่วยกันห่ามร่างเอ็นมะและโกคุดทระที่ร่างเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์อย่างทุรังทุเรงจนกระทั่งหน่วยพยาบาลจะเข้ามาเห็นและรีบกู่กันมาช่วยห่ามชายหนุ่มที่บาดเจ็บทั้งสองเข้าห้องICUทันที หลังจากความวุ่ยวายเริ่มจางหายไป ร่างบางทรุดลงไปนั่งกับพื้นและถอนหายใจเฮือกใหญ่ บาจิลที่นั่งลนลานอยุ่ที่นั่งก้หันมามองร่างบางอย่างเป็นห่วง
    "พี่...สึ..นะ"
    เสีบงเรียกนั้นดังขึ้นในท่ามกลางบรรยกาสที่เงียบสงัด แทบจะไม่มีเสียงตอบกลับของอีกฝ่ายเลยทำให้ร่างเล็กยิ่งหนักใจขึ้น แต่ถ้าจะถามหรือจุกจิกอะไรร่างบางในตอนนี้ ร่างบางคงไม่ตอบอะไรอยู่ดีไม่ว่าจะทำยังใง ร่างเล็กจึงเลือกที่จะนั่งอยู่เฉยๆ และคอยเป็นห่วงอาการของทั้งสองที่บาดเจ็บก็พอเพราะตอนนี้ร่างเล็กรู้ดีว่า
    'ร่างบางกำลังสับสน'
     .....โยชิคุง...
    ...โผล่มาพร้อมกับความลับแล้วก็หายตัวไปเหมื่อนเมื่อ9ปีก่อน...
    ..ทิ้งฉันอีกแล้วสิน่ะ.....แต่เค้าก็ช่วยเอ็นมะและโกคุเทระไว้ด้วย...
    ...แต่เค้าก็ยังเป็นเหมื่อนเดิมแทบทุกอย่าง....และก็ได้รู้แล้วว่าเค้ายังไม่ตาย...
    ...ควรดีใจหรือเสียใจดี....





    ...หรือควรคิดว่าเค้าเป็นแบบเดียวกับพวกเดม่อน....
    กึก!!
    ร่างบางสะดุ้งขึ้นก่อนที่จะสะบัดหัวไปมาจนคอแทบหลุด ร่างเล็กตกใจพลางมองร่างบางอย่างเป็นห่วง
    "พี่สึนะ เป็นอะไรรึ"
    "ไม่เป็นอะไรหรอก บาจิล พี่แค่อยากสลัดความคิดบางอย่างออกจากสมองก็เท่านั้นเอง^^"
    "งั้นเหรอครับ"
    "อื้อ"
    ร่างบางยิ้มให้ร่างเล็กที่เป็นห่วงตนอยู่อย่างฝืนๆ เพียงแค่อยากยิ้มให้อีกฝ่ายอารมณ์ดีขึ้นเท่านั้น ร่างบางในตอนนี้ยังทำไม่ได้เลย
    สักพักประตูห้องICUก็เปิดขึ้นพร้อมกับร่างของหมอโรมาริโอ้ที่เดินออกมาพร้อมกับเอกสารมากมายเต็มมือไปหมด เมื่อร่างบางได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น ร่างบางก็รีบสาวเท้าเดินตรงมาหาคุรหมออย่างรวดเร็วซึ่งบาจิลก็ตามมาติด 
    "เอ็นมะกับโกคุเทระเป็นยังใงบ้างฮะ คุณหมอโรมาริโอ้!!"
    "อื้อ ทั้งสองก็อาการไม่คอยดีนักแต่อาการก็พ้นขีดอันตรายแล้วน่ะ ซี่โครงบ้างส่วนร้าวเล็กน้อยก็เท่านั้น คงต้องให้พวกเค้านอนพักผ่อนดูอาการก่อนล่ะน่ะ"
    "อ่า งั้นเหรอฮะ ฟู่....ดีจริงๆเลยแหะ"
    รอยยิ้มเล็กๆค่อยๆฝุดออกมาจากริมฝีปากสีชมพูบางของร่างบางช้าๆ ซึ่งคนไข้ที่อยู่รอบข้างและที่เดินผ่านต่างก็พากันหน้าแดงขึ้น ก็มันคือรอยยิ้มที่น่ารักนิ ร่างบางหุบยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะโค้งให้หมอโรมาริโอ้อย่างสุภาพ
    "ขอบคุณที่พยายามรักษาทั้งสองให้พ้นจากขีดอันตรายน่ะครับ คุณหมอโรมาริโอ้"
    .....ตอนนี้คงได้แต่ของให้สองคนนี้ปลอดภัยและอาการดีขึ้น..ขึ้นมาก็พอ^^..
    "อื้อ ไม่เป็นไรหรอก คนไข้ทุกคนก็มีชีวิตที่สำคัญกันทั้งนั้น เราเป็นหมอเราก็ควรพยายามยึดชีวิตให้มากที่สุดอยู่แล้ว"
    "ครับ ขอบคุณจริงๆ"
    "อื้อ พวกเธอก็ควรกลับบ้านกันได้แล้วล่ะ เดี้ยวพวกคนที่เหลือที่อยุ่ในบ้านจะเป็นห่วง"
    "อ่าครับ ป่ะ ไปกันเถอะ บาจิล"
    ร่างบางเดินไปจับไหล่บาจิลเพื่อจะเดินออกจากพยาบาลแต่กับสงักเมื่อเห็นใครคนนึงเดินเข้ามาในดรงพยาบาลอย่างรีบเร่ง
    "แกมม่า!!"
    "คุณแกมม่า"
    แกมม่าสงักฝ่าเท้าลงเมื่อสวนทางกับทั้งสอง ก่อนที่จะหันมากอดทั้งสองอย่างเป็นห่วง
    "บาจิล สึนะ เป็นยังใงบ้าง"
    "มะ....ไม่เป็นไรครับ.."
    "อื้อ ดีแล้วล่ะ โกคุเทระกับเจ้าหนุ่มอีกคนก้ปลอดภัยสิน่ะ"
    "อ่ะ ใช่ครับ ว่าแต่.....คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังใง..."
    "ก็ฉันเป้นตำรวจนี้หน่า รีบไปขึ้นรถกลับคฤหาสนืกันเถอะ ดูเหมื่อนข้างนอกจะฝนตกแล้วน่ะ"
    "อ่าครับ"
    ทั้งสองรีบเดินขึ้นไปนั่งบนรถทันที
    "เดี้ยว สึนะน่ะ นั่งเบาะหน้ากับฉันน่ะ บาจิลอยุ่ข้างเบาะหลังไป"
    แกมม่าพูดขึ้น ร่างบางหันไปมองแกม่าอย่างงง?และก็เดินไปนั่งเบาะหน้าตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ส่วนบาจิลก้เดินคอตกเข้าไปนั่งเบาะหลังอย่างน้อยอกน้อยใจ รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลช้าๆในขณะที่ฝนกระหน่ำตกลงมาหนัก รถคันดำงามขับฝ่าพายุขนาดย่ยไปอย่างช้าๆ 
    ด้วยอากาศที่เย็นเพราะ ทำให้ร่างเล็กที่งอนแกมม่าอยูก็รู้สึกง่วง และหลับไป ร่างบางหันไปมองร่างเล็กอย่างเอ็นดูก่อนที่จะเอาเสื้อนอกของตนเองคลุมร่างของบาจิลอย่างถนุดถนอม แกมม่าชายตามองบาจิลเล็กน้อยก่อนที่จะชายตามองร่างบาง 
    "นี้ สึนะ"
    "หืม? อะไรครับ"
    "คงเจอเรื่องร้ายแรงมากสิน่ะ สายตามืดมนแบบนั้นน่ะ ปิดฉันไม่มิดหรอก"
    "อะ........"
    ร่างบางยกมือขึ้นแตะตาเล็กน้อย
    "อื้อ แล้วฉันมีเรื่องจะบอกน่ะ เกี่ยวกับโยชินะ"
    "??!!!!!!"


    -------------------------------------------------------------------------------------------------
    ณ บ้านดีโน่&เอ็นมะ
    ชายหนุ่มผมแดงเดินกลับมาพร้อมกับแผลฉกรรจ์อันใหญ่ที่รักษายากทำให้ทั้งเดม่อนและเบียคุรันแปลกใจเป้นอย่างมาก
    "ไปเสียท่าให้ใครมาน่ะ  ซาคุโร่"
    "อ่ะ มีคนเข้ามาขัดขว้างครับ มีรูปร่างคล้ายสายเลือดพิเศษแต่ไม่เหมื่อนกันทุกอย่างงน่ะ มันอันตรายมากเลย!!"
    หลังจากพูดเสร็จซาคุโร่กระอักเลือดอย่างหนักและทรุดหนักขึ้น
    "เห้ยยย!! ไอ้อารยะ(ดีโน่) มารีบรักษาซาคุโร่หน่อยสิ "
    เบียคุรันออกคำสั่งขึ้นพลางยิ้มเยาะใส่ดีโน่ที่กวาดบ้านอยู่ ส่วนดีโน่ก็ส่งสายตาอาฆาตใส่เบียคุรันก่อนที่จะเดินมารักษาซาคุโร่ตามที่สั่ง
    "ว่าแต่มันชื่อว่าอะไร ซาคุโร่"
    "เหมื่อนมันจะชือว่า โยชิน่ะ มันเข้ามาขวางในขณะที่ผมจัดการไอ้สุนัขของสายเลือดพิเศษและไอ้แวมไพร์อารยะได้น่ะ"
    "โยชิงั้นรึ ชื่อคุ้นๆเหมื่อนเคยเจอหรือได้ยินที่ไหน แต่ก็น่าสนใจดีน่ะ หึหึหึหึ"

    *******************************************************
    ไรเตอร์ 
    จบไปอีกตอนแล้วค่ะ 
    ขอโทษน่ะค่ะที่มาอัพช้า พอดีไรเตอรืจะสอบพอดีน่ะค่ะ><
    เอายังใงก็ ตอนนี้ก้แต่งลวกๆไปน่ะค่ะ-//-
    อ่านและคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ^^


    เอาอีกรูปแทนคำขอโทษจ้ะ^^

    เดือดทะลุจุดศูนย์แบบดัดแปลงใส่คนอ่าน??
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×