รักร้ายลายกุหลาบ

 รักร้ายลายกุหลาบ 

“ออกไปนะคะ!”

“ไม่ปากเก่งแล้วเหรอ ฉันกำลังอยากจะรู้อยู่พอดีเลย ว่าเธอจะมีคำพูดเด็ดๆ อะไรอีกหรือเปล่า กำลังรอฟัง”

“บอกให้ปล่อยยังไงล่ะคะ ไม่งั้นฉันจะเรียกให้คนช่วย”

“ดีเลยพวกเขาจะได้มาดูหนังสด และเชื่อหรือเปล่าว่าฉันจะสอนให้เธอเป็นคนคุมเอง อยากรู้นักคุณแม่จะทำสีหน้าอย่างไร เมื่อคิดว่าหญิงสาวที่แสนจะบริสุทธิ์นั้น ที่แท้ก็จัดเจนโลก!”

“คุณกำลังกล่าวหาฉันอยู่ โดยที่คุณไม่รู้จักฉันเลยนะคะคุณคินทร์!”

“ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำตัวร่าน แรด อยากได้ผัวจนสั่นเหมือนเธอกันล่ะ!”

น้ำคำที่เขายัดเยียดให้เธอ มันเสมือนเข็มสักร้อยเล่มทิ่มแทง ที่หัวใจดวงน้อยพร้อมๆ กัน คนอื่นดูถูกหรือต่อว่า คงไม่เจ็บเท่ากับ คนที่เธอรักและภักดีมาโดยตลอด ภูคินทร์หักหาญน้ำใจของเธอมากไปกว่าพูด เพราะมือหนาตอนนี้ถือวิสาสะล้วงเข้าไปในเสื้อบีบเคล้นคลึงสองประทุม ที่ไม่เคยต้องมือชายที่ไหนมาก่อน เขาหยามเหยียดศักดิ์ของเธอ พราวพิสุทธิ์ได้แต่กัดริมฝีปากจนห้อเลือด น้ำตาก็ไหลริน จะร้องให้คนช่วยก็ไม่ได้ จะขัดขืนก็สู้แรงเขาไม่ได้

“ร้องไห้เลยเหรอ เธอมันแสดงเก่งอยู่แล้วนี่ เอาสิร้องให้ท่วมไร่ฉัน ผู้หญิงอย่างเธอมันก็เป็นได้แค่เพียงของเล่นชั่วคราว ให้พอให้อยากเมื่อได้ปลดปล่อย อย่าหัวสูงจะเป็นอะไรมากไปกว่านี้ เพราะฉันรังเกียจและสะอิดสะเอียนในความสกปรกของเธอ”

เขาตราหน้าเธอโดยยังไม่รู้จัก เขาปรักปรำเธอด้วยใจที่คิดไปเอง พราวพิสุทธิ์ก้มหน้าร้องไห้เบาๆ เมื่อเขาดึงมือกลับจากทรวงอก แล้วปล่อยให้หญิงสาวนั่งรูดลงไปกับเสาบ้าน โดยไม่สนใจหรือดูดำดูดีสักนิด

“สิ่งที่เธอคิดทำอยู่ให้ล้มเลิกซะเถอะ เพราะมันไม่สำเร็จ ฉันเกลียดเธอ! จำเอาไว้ต่อให้มากกว่า 3 เดือนเป็น 3 ปี 30 ปี ฉันก็จะเกลียดเธอ! เกลียดผู้หญิงอย่างเธอไปจนวันตาย!” 

พราวพิสุทธิ์ (โบว์)

หัวใจของเธอมีเพียงเขาคนเดียว ไม่ว่าจะกี่ปีกี่เดือนก็ยังคงเป็นเขา ถึงจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย อยากได้สามีจนตัวสั่นถึงขนาดกล้าแย่งผู้ชายของพี่สาวตัวเอง เธอก็ก้มหน้ายอมรับอย่างไม่มีข้อแก้ตัว เวลา 3 เดือนที่ได้รับโอกาส เธอจะทำให้เขารักให้ได้ แม้ว่าหนทางจะริบหรี่ก็ตาม

ภูคินทร์ (คินทร์)

หนุ่มนักเรียนนอกดีกรีลูกพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเมืองเหนือ ผู้เคยชินกับการใช้ชีวิตอิสระที่ต่างแดน เขาหงุดหงิดใจไม่น้อย เมื่อถูกมารดาบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงที่แม่รัก ทั้งๆที่เขาหลงใหลได้ปลื้มพี่สาวของเธอมากกว่า สามเดือนที่มารดาขอนั้นมากไปเสียด้วยซ้ำ เพราะเขาทั้งรังเกียจและขยะแขยงผู้หญิงที่ไม่มีปัญญาหาผัวด้วยตัวเอง

บุษราคัม (บี)

สำหรับเธอแล้วทรัพย์สมบัติหรือรูปสมบัติ ไม่ได้เป็นเงื่อนไขในการหาผู้ชายดีๆ สักคน เธอก็แค่ลูกที่มารดาคอยจูงจมูกและคาดหวังทุกเรื่อง แม้กระทั่งเสี้ยมสอนให้เป็นศัตรูกับน้องสาว เพียงเพราะมุ่งหวังในตัวผู้ชายคนเดียวกันโดยที่ตัวเธอนั้นก็ไม่มั่นใจว่ารู้สึกกับเขาเช่นไร

ฝากอีบุ๊กรักร้ายลายกุหลาบด้วยนะคะ ^^

รักร้ายลายกุหลาบ ไอลดา www.mebmarket.com “มารยา! ทุเรศ! เธอหาผู้ชายอื่นไม่ได้แล้วเหรอนางมาร!”“หยุดเดี๋ยวนี้นะตาคินทร์!” เสียงตวาดของคนเป็นพ่อ ทำให้เขาหยุดแต่ก็ยังไม่... Get it now