คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : MAZE : CHAPTERS 10
CHAPTERS 10
-MINHO PART-
ผมออกมาเดินเล่นยามค่ำคืนกับแทฮยอน ที่จริงอยากจะชวนจินอูให้มาด้วยกันนะ แต่เห็นหมอนั่นบ่นว่าเหนื่อยๆตั้งแต่เย็นแล้ว ก็เลยจะให้นอนพักสักหน่อย
มาเที่ยวกันตามประสาผู้ชายแมนๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
“เฮ้ยพี่มิโน ผมโคตรรู้สึกผิดเลยว่ะ”
“เรื่อง?”ผมถามคนคิ้วตกตรงหน้า แล้วยกกาแฟขึ้นจิบ “มีเรื่องอะไรที่ทำให้มึงรู้สึกผิดได้ด้วยเหรอ”
“มีดิพี่”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกผิดได้ ก็คือเรื่องที่เกี่ยวกับพี่จินอู”
ชื่อของคนที่ไม่ได้มาด้วยทำให้ผมหยุดชะงักไปทันที เงยหน้ามองแทฮยอนอย่างตั้งใจ “ทำไมมึงไปทำไรจินอู”
“วันนี้ผมผิดนัดพี่จินอูอ่ะดิ”แทฮยอนพูด สีหน้ารู้สึกผิดจริงจังนั่นทำให้ผมยิ่งสงสัย
“มึงไปนัดอะไรจินอูตอนไหนวะ แล้วผิดนัดอะไร”
“ก็ผมกับพี่จินอูว่าจะออกมาเดินเที่ยวกันนี่แหละ แต่ได้ยินพี่บอกว่าไม่อยากชวนพี่จินอูมาเพราะพี่จินอูบ่นเหนื่อย ผมก็เลยบอกพี่จินอูไปว่าผมติดธุระ”
“อ้อ.. เออ ดีแล้ว จินอูเหนื่อย ให้พักบ้าง”
“เหนื่อยเพราะพี่อ่ะดิ”แทฮยอนพูด แล้วชี้หน้าผม “ตกลงคบกันยังพี่”
และคำถามของมันทำให้ผมต้องยกขาขึ้นถีบมันแรงๆไปที “คบเชี่ยไร กูเพื่อนกัน”
“โอ๊ยยยยยยยยยยย เพื่อนบ้าไรวะ ใครดูก็รู้ทั้งนั้นแหละ”
“...”
“พี่แม่ง จะเอาเปรียบพี่จินอูไปถึงไหนวะฮะ ถ้าพี่ไม่จริงจัง ผมจะแย่งคืนแล้วนะเว้ย”
ผมเหล่มองแทฮยอนแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ เมื่อก่อนตอนที่เรียน อย่างที่รู้ว่าเราสนิทกันอยู่ 5 คน มีแค่ผมกับจินอูที่เรียนคณะเดียวกัน เราเลยสนิทกันมากกว่าคนอื่น ช่วงนั้นจำได้ว่าแทฮยอนมันเข้ามาใหม่ แล้วแม่งก็สารภาพกลางวงเลยว่าชอบจินอู แต่ตอนนั้นจินอูไม่อยู่ เลยไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย
เอาตรงๆตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ ก็ขำๆ ชอบก็ชอบไป ผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยอยู่แล้ว
แต่ทำไมวันนี้พอมาได้ยินว่ามันจะแย่งจินอู ผมแม่งหงุดหงิดจังวะ..
จินอูของกู ของกูคนเดียวนะโว้ยยยยยยยยยย
“ถามทำไมไม่ตอบวะพี่ เมื่อไหร่จะเลิกเอาเปรียบพี่จินอูสักที”
“..กูไม่รู้ว่ะ”ผมส่ายหน้า ตอบไปตามความจริง
ตั้งแต่มีจินอูมาเป็นผู้จัดการวง เราใช้ชีวิตร่วมกันมาตลอด ผมรู้ว่าผมเห็นแก่ตัว ผมต้องการจินอู ต้องการเซ็กซ์ แต่ไม่ต้องการการผูกมัด ซึ่งจินอูพยายามจะเอาบ่วงนั้นมามัดผมเอาไว้
ผมก็แค่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เรามอบความสุขให้กันและกัน แค่นั้นไม่พอเหรอวะ..
“เฮ้ยพี่ ผมว่านะ ถ้าพี่ไม่คิดจริงจัง นอกจากผม มีคนรอเสียบอยู่แล้วว่ะ”
“อะไรของมึง”
ผมหันไปมองแทฮยอน ก็เห็นว่ามันบุ้ยปากออกไปข้างนอก และตรงนั้นทำให้ผมเห็น..
“นั่นมันพี่ซึงยุนนี่หว่า..”
คังซึงยุนกับคิมจินอู
..มาด้วยกันงั้นเหรอ
แม่ง!!!!!
ก็บอกแล้วไง
คิมจินอูของกูนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จินอูกลับมาถึงที่โรงแรมในตอนเกือบจะเที่ยงคืน ซึงยุนพาเขาเดินไปทั่ว อย่างกับเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ เนื่องจากขาร็อคแบบซึงยุนมีโปรโมทที่ญี่ปุ่นอยู่บ่อยๆ แถมครั้งนี้เขาก็มาทำงานพอดี ก็เลยได้เจอกัน
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ ฉันว่าจะไปดูคอนเสิร์ตด้วย”
“อ่า โอเค ถ้ายังไงก็โทรหาฉันนะ”
“อื้ม เข้าไปเถอะ ฉันก็จะไปละ”
“บ๊ายบายนะคังซึงยุน ขอบใจมาก ที่พาทัวร์”
ไม่ได้มีแค่จินอูคนเดียวที่เรียกชื่อซึงยุนแบบเต็มยศขนาดนี้ หลายๆคนเรียกแบบนั้น แต่หัวใจเขากลับเต้นแรงเวลาที่จินอูเรียกคนเดียว เป็นแบบนี้มาตลอด
“พักผ่อนเยอะๆนะคุณเมเนเจอร์ อย่าทำงานหนักมากล่ะ”ซึงยุนพูดพลางลูบหัวจินอูเบาๆ “บาย”
จินอูโบกมือลาซึงยุนอีกครั้งก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟต์ โดยไม่รู้เลยว่ามีคนจับตาดูอยู่ตลอดเวลา
มินโฮมองออกไปข้างนอก เห็นซึงยุนนั่งแท็กซี่ออกไป ส่วนจินอูก็เข้าไปในลิฟต์แล้ว ร่างสูงลุกขึ้นยืน หลังจากมานั่งอยู่ที่ล็อบบี้ร่วมชั่วโมงเพื่อรอจินอู
หึ ลูบหัว.. สนิทกันมากขนาดนั้นเชียว
“เดี๋ยวก็รู้คิมจินอู..”
จินอูถอนหายใจอยู่หน้าห้อง เขาเหนื่อย ไม่รู้ว่าเหนื่อยเพราะเดินเล่น หรือเหนื่อยใจ.. ถ้าอยากจะไปเที่ยวกันสองคนก็บอกดีๆสิ แทฮยอนไม่เห็นจะต้องโกหกเลยว่ามีธุระ เขาหงุดหงิดแทบบ้า แต่ไม่อยากให้ซึงยุนรู้สึกไม่ดีไปด้วยก็เลยต้องทำตัวเป็นปกติ
“จินฮวาน..”
จินอูเดินเข้าไปในห้อง ส่งเสียงเรียกน้องชาย แต่เมื่อมองไปก็เห็นว่าจินฮวานหลับไปแล้ว เขาเองก็เริ่มจะง่วงเหมือนกัน ไหนจะต้องตื่นเช้าพรุ่งนี้อีก เพราะงั้นก็ควรจะนอน..
“อ๊ะ..”
“- -“
ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อถูกคว้าต้นแขน แถมยังถูกดึงอย่างแรงจนเซไปด้านปะทะกับแผ่นอกกว้างของคนดึง “มิโน”
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
ก็ไม่รู้หรอกนะว่ามินโฮมีส่วนรู้เห็นกับการโกหกครั้งนี้ไหม แต่ตอนนี้เขาโกรธ พาลไปหมดนั่นแหละ
“ไว้คุยกันพรุ่งนี้ ดึกแล้ว ฉันจะนอน”
“ไม่ได้ ถ้าไม่คุยฉันต้องนอนไม่หลับแน่”
“งั้นก็ไปคุยที่อื่น จินฮวานหลับแล้ว ฉันไม่อยากให้น้องตื่น”
“ได้ ออกไปคุยหน้าห้องก็ได้”
“ฉันให้แค่ห้านาที”จินอูพูด แต่เมื่อเห็นสายตาหงุดหงิดของอีกคนก็ต้องดันตัวเองออก “งั้นก็คุยกันพรุ่งนี้ อย่ามาคุยกันดึกๆในที่สาธารณะ มันรบกวนคนอื่นเขา”
“งั้นถ้าหาที่ที่ไม่รบกวนคนอื่นได้ก็จะคุยใช่ปะ”
“...”
เมื่อเห็นจินอูไม่ตอบอะไร มินโฮก็คว้าแขนจินอูแล้วออกแรงลากให้เดินตามไปที่ห้องของเขา ซึ่งมีจุนฮเวนอนเล่นโทรศัพท์อยู่
“กลับมาละ.. จินอู”
จุนฮเวละจากโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นยืนในทันที เมื่อเห็นว่ามินโฮลากจินอูมาด้วย “มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า”
“แกออกไปข้างนอกก่อนไปจุนฮเว ไปอยู่ห้องจินอูก่อนก็ได้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับจินอู”
“คุยเลยก็ได้ ให้ผมอยู่ฟังด้วย”จุนฮเวพูด เพราะดูจากสถานการณ์แล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่
มินโฮดูหงุดหงิด ส่วนจินอูก็ดูกังวล ..เขาเป็นห่วงจินอู
“มันไม่ใช่เรื่องงาน เป็นเรื่องส่วนตัว”
“แต่..”
“ออกไปก่อน”
เมื่อถูกยื่นคำขาด จุนฮเวก็จำต้องเดินออกไปทั้งที่ไม่อยากจะออกไปเลย
“เดี๋ยวจุนฮเว”
“ฮะ??”
“ฉันให้แกไปรอที่ห้องจินอูเฉยๆ อย่าทำอะไรไอ้ตัวเล็กล่ะ ถ้าแกทำ ฉันจัดการแกแน่”
“ผมจะไปทำอะไรวะ”จุนฮเวพูดกลับแล้วเดินหงุดหงิดออกไปจากห้อง
เมื่อจุนฮเวออกไป จินอูก็ผลักมินโฮออกห่างอีกครั้ง “มีเรื่องอะไรก็รีบๆพูด”
“ไปไหนมา”
“ทำไม”จินอูย้อนถาม ส่งสายตาไม่พอใจกลับไปเหมือนกัน “ฉันจะไปไหนเกี่ยวอะไรกับนายด้วย”
“คิมจินอู อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉัน”
“..ไปเดินเล่นมา”
“แล้วไปกับใคร”
จินอูเม้มปากแน่น มองคนตรงหน้าด้วยความไม่พอใจสุดขีด “ฉันโตแล้วนะ อีกอย่าง คนที่มีสิทธิจู้จี้ถามชีวิตส่วนตัวน่ะเป็นฉัน ไม่ใช่นาย ฉันจะไปไหน ไปกับใคร มันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่ง!!”
“ไปกับใคร”
ถึงจะโวยวายแค่ไหน ก็เหมือนว่ามินโฮจะไม่ได้ฟังเลย เขาเอาแต่คาดคั้นอยากรู้คำตอบอยู่ได้..
“ซึงยุน ฉันไปกับซึงยุน พอใจหรือยัง ถ้าพอใจแล้วฉันจะได้ไป”
“ไม่”มินโฮพูด ดึงแขนจินอูไว้อีกครั้ง “ทำไมต้องออกไปกับไอ้ซึงยุนสองคน นายทำแบบนั้นได้ยังไง”
“แล้วทำไม!!!”
ทีตัวเองยังออกไปกับแทฮยอนสองคนได้
“ซึงยุนเป็นเพื่อนฉัน เพื่อนนาย ทำไมฉันจะไปไม่ได้ ทีนายยังออกไปกับแทฮยอนโดยไม่ชวนฉันเลย!!!”
มินโฮมองหน้าจินอูนิ่งๆ “นายคงเห็นสินะ”
“ใช่ ฉันเห็น”
“ฉันกับแทฮยอนแค่ออกไปกินกาแฟด้วยกัน แค่แป็บเดียวก็กลับ ตามประสาเพื่อน”
“ฉันกับซึงยุนก็แค่ออกไปเดินเล่นด้วยกันตามประสาเพื่อน”
“แต่มันไม่เหมือนกันจินอู”
“ทำไมจะไม่เหมือน”
“ไอ้แทฮยอนมันไม่ได้คิดอะไรกับฉัน แต่ไอ้ซึงยุนมันคิดอะไรกับนาย”
“เห๊อะ”จินอูหัวเราะในลำคอ ผลักมินโฮออกจนร่างสูงเสียหลักลงไปบนเก้าอี้ “อย่ามาพูดจามั่วๆ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายแล้ว ฉันเหนื่อย ขอตัว!!!!”
“นายคิดว่าจะได้ไปนอนง่ายๆเหรอจินอู”มินโฮพูด เดินปรี่ไปขวางหน้าคนตัวเล็กกว่าไว้ “รู้ไหม ว่านายทำให้ฉันหงุดหงิดมากแค่ไหน”
เมื่อได้อยู่ใกล้กันในระยะประชิดแบบนี้ จินอูก็รู้สึกได้ว่าตอนนี้มินโฮคงเมาแล้ว เขาได้กลิ่นเหล้าลอยออกมาจากตัวมินโฮ
“ไปนอนเถอะ นายเมา เราคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก”
“ฉันไม่ได้เมา กินไปแค่สองแก้ว”มินโฮพูด จับไหล่ทั้งสองข้างของจินอูเอาไว้แล้วโน้มหน้าไปจนอยู่ระดับเดียวกัน “คุยรู้เรื่องแน่”
“..ปะ ปล่อย”จินอูพูด เสียงเริ่มจะกุกตะกักเมื่อมือหนาบีบไหล่ของเขาอย่างแรง “ปล่อยสิ”
“ฉันไม่ชอบให้ของๆฉันไปยุ่งกับคนอื่น”
“...”
“นายมีสิทธิอยู่ใกล้ฉันได้แค่คนเดียวนะจินอู”
“..ในขณะที่นายมีสิทธิอยู่กับใครก็ได้งั้นสิ”
“มันก็เป็นแบบนั้นมาตลอดนี่”
“...”
“นายรู้จักฉันดีจินอู ฉันไม่ชอบให้นายไปกับคนอื่น ฉันไม่ชอบให้นายมาโกหกฉัน”
“...”
“เพราะทุกอย่าง ฉันทำได้แค่คนเดียว..”
จินอูเม้มปากแน่น เขาไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร มันเหมือนมินโฮเอาค้อนปอนด์มาทุบที่หัวจนน็อคกลางอากาศไปแล้ว
ซงมินโฮ..
..ทำไมนายถึงใจร้ายได้ขนาดนี้
“เป็นอะไรน่ะจินอู..”มินโฮถาม เสียงอ่อนลงเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างที่สัมผัสอยู่สั่นเล็กน้อย “ร้องไห้?”
“นายเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่วะมินโฮ”
“...”มีไม่บ่อยหรอกนะ ที่จินอูจะเรียกเขาแบบนี้ และมันทำให้มินโฮเริ่มรู้สึกตัว ว่าพูดแรงเกินไป
“แม้แต่ความเป็นเพื่อน นายก็ให้ฉันไม่ได้เลยใช่ไหม”
“..ไม่ นายเป็นเพื่อนฉัน”
จินอูเงยหน้าขึ้นสบตากับมินโฮ ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำเต็มทั้งสองข้าง “ถ้างั้น ..ก็หยุดทำร้ายฉันสักทีเถอะ”
“ฉันไม่ได้ทำร้ายนายเลยนะจินอู”
“ที่นายกำลังทำอยู่นั่นแหละ คือการทำร้ายฉัน”
“ฉันทำร้ายนายตรงไหน ที่ผ่านมาเราก็เป็นแบบนี้ นายก็ไม่เห็นจะเคยพูดอะไร ทำไมล่ะ ฉันมอบความสุขให้นาย นายเองก็มอบความสุขกลับคืนมาให้ฉัน ต่างคนต่างได้รับ มันก็แฟร์ๆ นายเองก็พอใจกับมันนี่”
“แล้วฉันเคยพูดเหรอว่าฉันพอใจ”
“...”
“พอเหอะว่ะ เราหยุดเรื่องพวกนี้เหอะ ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว”
มินโฮปล่อยมือลง ถ้าตอนนี้ยิ่งฝืนคุยยิ่งทำให้เรื่องมันแย่ เพราะงั้นควรจะปล่อยจินอูไปก่อน แล้วค่อยคุยกันใหม่ ใช่! มันควรจะเป็นแบบนั้น ถ้าจินอูไม่พูดประโยคนั้นออกมา
“ถ้าซึงยุนชอบฉันอย่างที่นายพูดจริงๆก็ดี.. มันคงจะดีกว่า ถ้าฉัน..”
“ไม่มีทาง!!! นายไม่มีทางไปไหนทั้งนั้นแหละจินอู”
คำพูดเหล่านั้นเป็นเปลวเพลิงชั้นดี ที่ทำให้ไฟในใจของมินโฮลุกโชนขึ้นมา พร้อมๆกับสันชาตญาณดิบที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้แล้วรั้งร่างบางมาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะทาบทับลงไปบนกลีบปากบางอย่างรุนแรงและไร้ความปราณี
จินอูรู้ดี ว่าไม่มีทางหยุดปีศาจในตัวมินโฮได้ เพราะงั้นเขาจะปล่อย..
มินโฮอยากจะทำอะไรก็ทำ..
เพราะมันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว..
-NC-
เจอกันวันเสาร์ >,,<
ทิ้งเมลล์ไว้เน้อออออออออออออออออออออออออออ
สกรีมได้ที่ #วงมั่นหน้า
อะไรๆๆๆ เกิดอะไรขึ้น จินอูจะยอมแพ้แล้วเหรอ? ความสัมพันธ์จะยุติแค่นี้เหรอ?
คำถามเกิดขึ้นมากมายแน่ๆในตอนนี้ เดี๋ยวได้รู้กัน
พบกับความเปลี่ยนแปลงของคิมจินอูได้ในตอนหน้า ..จะเปลี่ยนได้นานแค่ไหนเถอะ
แล้วก็คุณซงมินโฮ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ สักวันจะได้รับบทเรียนอย่างสาสมแน่
ความคิดเห็น