หนูน้อยหมวกแดง เวอร์ชั่น...
หนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นดาร์ค แต่งโดย เค้าเอง เค้าชอบ นิทานหนูน้อยหมวกแดงมาก ก็เลย มาลองแต่ง แบบ ตอนจบมันดูแปลกๆ ก็เลยแต่งให้แปลกกว่าเดิม นิทาน หนูน้อยหมวกแดง หนูน้อยหมวกแดงและหมาป่าตัวน้อย
ผู้เข้าชมรวม
1,274
ผู้เข้าชมเดือนนี้
16
ผู้เข้าชมรวม
1.27K
หมวด : ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
อัปเดตล่าสุด : 11 มี.ค. 61 / 21:19 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ฮัลโหล เค้าชื่อ เค้าเอง นี่คือชื่อสมุติของเค้า
หนูน้อยหมวกแดง
แอ๊กกก ละลายเหลือเกิน
อย่างที่บอกเค้าชอบ นิทานหนูน้อยหมวกแดงมาก
เรียก เค้าว่า เค้าก็ได้ หรือจะเรียกว่าเค้าเอง หรือจะ เอง
คุณนายพราน สุดหล่อ เสียใจด้วย คุณเป็นแค่ตัวประกอบ
หนูน้อยหมวกแดงคำศัพท์น่ารู้ สวีเดน
rödluvan หนูน้อยหมวกแดง
เลิด ลู วาน
vargen หมาป่า
วา เลน
หมาป่าตัวน้อย
แอ๊กกก ละลายเหลือเกินเพลง น่ารัก ขอเนะนำคะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
าลรั้หนึ่นานมาแล้ว มีหนูน้อยนึมัะใส่ผ้าลุมสีแ ลอเวลา หนูน้อยหมวแ อบสีแ..เพราะว่ามันเลือี เอาเป็นว่า..่าเถอะะ
วันหนึ่ ุแม่อหนูน้อยหมวแ บอให้เอาอไปเยื่ยมุยายเพราะว่าุยายป่วยอยู่ หนูน้อยหมวแ ยิ้มร่าีใ เพราะอยู่แ่บ้าน บ้านที่น่าเบื่อ หนูน้อยหมวแอบลในทันใ ุแม่บอว่า
"อย่าุยับใรมัวั่ว และห้ามไว้ใใร" หนูน้อยหมวแอบผ่านๆ
"่า~" หนูน้อยหมวแไม่ลืมหยิบมีิัวมา^^
อ่า ไ้ออไป้านอสัที^^ หนูน้อยหมวแเินไปไ้แปปเียว ็มีผู้ายรูปร่าสู ถือปืน? ผมม่ว นัย์าม่วอ่อน ูแล้วสวยามริๆ
"สวัสี้ะหนูน้อย"
"สวัสีะ ุลุ" หนูน้อยอบออไป เพราะเสียมารยาท สำรวุลุไป ็เลยอโทษออไป
"ะ..อโทษนะะ!"
"หื้ม? อโทษเรื่อไรละ?"
"เพราะหนูเสียมารยาท"
"ฮะๆไม่เป็นไร ว่าแ่มานเียวั้นรึ? ไม่ลัวหรือไ ที่นี้มีหมาป่า้วยนะ^^"
"หนูมานเียวะ มาเยื่ยมุยาย ุยายไม่สบาย หนูไม่ลัวหรอะ! ว่าแุ่ลุเป็นใรหรอะ?"
"ันหรอ? หึ ันือนายพรานน่ะ"
"นายพราน... แปลว่าเป็นนีสินะะ?"
"ใ่แล้วละหนูน้อย"
"ั้นหรอะ ั้นลา่อนนะะ^^"
"..."
หนูน้อยหมวแาออมา หลัา่าุนายพรานเสร็ ็แหมุแม่บอว่าอย่าไว้ใใรนี่หนา^^
หมาป่าที่เห็นเหุาร์นั้น ใมา! และ็แสยะยิ้มออมาอย่าั่วร้ายและพึมพำออมา
น่าสนใ
ัมาที่ หนูน้อยหมวแ หลัา่าุนายพรานเสร็ ็เิน่อไป เ็บอไม้บลาๆ ถ่วเวลาให้มาที่สุ เพราะไม่อยาลับบ้าน..
หนูน้อยหมวแรู้สึเหมือนมีใร้อเธออยู่ เธอหันไปทานั้น..
"...?"
นๆนั้นระโออมาา้นไม้ และยืน่อหน้าหนูน้อยหมวแ
"..สวัสีะ" ทำไมมีหูบนหัว? มีหา?
"หึ"
อันราย! หนูน้อยหมวแ ับมีไว้แน่น..
"เอาน่าๆ อย่าิมาเลยนะ^^" หลัาพูเสร็ นๆนั้น็ยมือึ้นเหมือนยอมแพ้ และยิ้มระเริ่น
"หน้าอุนี่มันน่ารำาริๆ" หนูน้อยหมวแหุหิับหน้าไม่รู้หนาวอนๆนั้นริๆ
"เธอ..สสัยสินะ" อยู่ๆ็พูเสียริัึ้นมา แปลน?
"สสัย?"
"หา ับหูอัน"
"...อืม...อ่อ!!" หนูน้อยหมวแ ออ เอียอ หลัานั้น็พยัหน้าเ้าใ!
"หึหึ เธอนี่แปละมั"
"ุ....อืม..หมาป่าสินะะ?" หนูน้อยหมวแพูออมา อย่าไม่แน่ใ และยิ้มว้าออมา
"...ไม่ลัวันหรอ" หมาป่าัวน้อยทำหน้าเศร้า
"ไม่หรอะ! ุ...นุ่มนิ่ม.."
"นะ..นุ่มนิ่ม!!? ถะ...ถึเธอะมัน็ไม่ีใหรอนะ!!!!"
"หื้ม ึนเเระ!"
"ปะ..ป่าวะหน่อย!!"
"ิๆ ลริๆ้วยะ ุหมาป่า"
"หึ ันไม่ล้วย"
"หื้ม ะับันินหรือไะ? ล้าั้นหรอ" หนูน้อยหมวแ ยัิ้ว วนๆท้าทาย
"ยัยเ็บ้า!"
"ุเห็นสินะะ?"
"อืม เธอเลียสินะ"
"ะ ันเลียที่สุเลย!!"
"ัน็เหมือนัน ว่าแ่เธอะไปไหนั้นหรอ?"
"ิ ันไว้ใุหมาป่านะะ ันะไปบ้านุยายน่ะ"
"ให้ันไปส่..นะ" หน้าอ้อนวอนแบบนั้น!
"ี้โะ!!"
"หึหึ ลนะ"
"ิ ะ"
....
เมื่อมาถึบ้านุยาย ุหมาป่า็หายไป...
"...ุยายะ นี่อเยื่ยมะ"
"อบุนะหลานเอ๋ย" หนูน้อยหมวแุยเรื่อ่าๆับุยาย แ่็เหม่อลอย นึถึใบหน้าอหมาป่า หน้าอเธอ็ร้อนผ่าวึ้นมา
หลัาุยเสร็็ลับไป..
เมื่อไปถึลาป่า หนูน้อยหมวแะโนเรียุหมาป่า!
"ุหมาป่าะ!! ุหมาป่า! ันรู้นะว่าุอยู่ที่นี้!"
"...."
"ถ้าไม่ออมา ันะอนริๆนะะ!"
"...."
"...1" หนูน้อยหมวแ นับ1
"2"
"..3-" หลัานั้น็มีุหมาป่าออมา
"...ว่าไ?" ิ
"ยัยิ้มอยู่อี! ไม่รู้ัวเลยนะะ! ันโรธแล้ว! ไม่สบอารม์เลยะ!"
"หึหึ"
"ทำไมถึหนีออมาละะ"
"...."
"..ันะมาหาุใหม่!" อย่าลืมอบำถามัน้วยละ^^ หนูน้อยหมวแไม่ไ้พูออไป เิมำหลัในใเียบๆ
หลัาผ่านวันนั้นไป 15ปี
หนูน้อยหมวแ็หา้ออ้าไปที่ป่าทุวัน หนูน้อยหมวแุยับหมาป่าทุวัน นสนิทัน และสนิทันมาึ้น นวามสัมพันธ์ เปลี่ยนไป แ่ทั้สอน็รู้ันอยู่แ่ใว่า..เป็นไปไม่ไ้! หมาป่าับนรัันไม่ไ้! ทั้สอทรมานหัวใ..
วันหนึ่เหมือนับทุๆวัน
"หนูน้อยหมวแ...ัน.."
"เียบนะ!" หนูน้อยหมวแะโนออไป..หนูน้อยหมวแรู้ีว่าะพูอะไรออมา
"..อย่าพูเลยะ ุ็รู้.."
".....ันรัเธ-"
"หยุนะ!!!" หนูน้อยหมวแะโนทั้น้ำา หยุะที ัน็รัุไ้ยินไหม ัน็รัุ
"ฮึ..ฮืออ" หนูน้อยหมวแร้อไห้ และทุบออหมาป่าไปเรื่อย
"..."
"หนูน้อยหมวแ.."
"ฮึ.."
"ันรัเธอมาเลยนะ^^ "หมาป่ายิ้มสุท้าย่อยหมาป่า็สิ้นลมหายใไป
"ะ..ุหมาป่า.." ุหมาป่าไม่หายใ..
"ฮือออออ ฮึ แ ุหมาป่า!! ัน็รัุ รัที่สุเลย!"หลัานั้น หนูน้อยหมวแแทอัวเอายามไปับหมาป่า หนูน้อยหมวแอหมาปาานวินาทีสุท้ายอีวิ และหมลมหายใไปทั้สอเียู่สิ้นีวิไปันพร้อมัน
วามรั้อห้ามระหว่า หมาป่า ับ มนุษย์
่าน่าเศร้าริๆเนอะว่าไหม..
วันหนึ่ ุแม่อหนูน้อยหมวแ บอให้เอาอไปเยื่ยมุยายเพราะว่าุยายป่วยอยู่ หนูน้อยหมวแ ยิ้มร่าีใ เพราะอยู่แ่บ้าน บ้านที่น่าเบื่อ หนูน้อยหมวแอบลในทันใ ุแม่บอว่า
"อย่าุยับใรมัวั่ว และห้ามไว้ใใร" หนูน้อยหมวแอบผ่านๆ
"่า~" หนูน้อยหมวแไม่ลืมหยิบมีิัวมา^^
อ่า ไ้ออไป้านอสัที^^ หนูน้อยหมวแเินไปไ้แปปเียว ็มีผู้ายรูปร่าสู ถือปืน? ผมม่ว นัย์าม่วอ่อน ูแล้วสวยามริๆ
"สวัสี้ะหนูน้อย"
"สวัสีะ ุลุ" หนูน้อยอบออไป เพราะเสียมารยาท สำรวุลุไป ็เลยอโทษออไป
"ะ..อโทษนะะ!"
"หื้ม? อโทษเรื่อไรละ?"
"เพราะหนูเสียมารยาท"
"ฮะๆไม่เป็นไร ว่าแ่มานเียวั้นรึ? ไม่ลัวหรือไ ที่นี้มีหมาป่า้วยนะ^^"
"หนูมานเียวะ มาเยื่ยมุยาย ุยายไม่สบาย หนูไม่ลัวหรอะ! ว่าแุ่ลุเป็นใรหรอะ?"
"ันหรอ? หึ ันือนายพรานน่ะ"
"นายพราน... แปลว่าเป็นนีสินะะ?"
"ใ่แล้วละหนูน้อย"
"ั้นหรอะ ั้นลา่อนนะะ^^"
"..."
หนูน้อยหมวแาออมา หลัา่าุนายพรานเสร็ ็แหมุแม่บอว่าอย่าไว้ใใรนี่หนา^^
หมาป่าที่เห็นเหุาร์นั้น ใมา! และ็แสยะยิ้มออมาอย่าั่วร้ายและพึมพำออมา
น่าสนใ
ัมาที่ หนูน้อยหมวแ หลัา่าุนายพรานเสร็ ็เิน่อไป เ็บอไม้บลาๆ ถ่วเวลาให้มาที่สุ เพราะไม่อยาลับบ้าน..
หนูน้อยหมวแรู้สึเหมือนมีใร้อเธออยู่ เธอหันไปทานั้น..
"...?"
นๆนั้นระโออมาา้นไม้ และยืน่อหน้าหนูน้อยหมวแ
"..สวัสีะ" ทำไมมีหูบนหัว? มีหา?
"หึ"
อันราย! หนูน้อยหมวแ ับมีไว้แน่น..
"เอาน่าๆ อย่าิมาเลยนะ^^" หลัาพูเสร็ นๆนั้น็ยมือึ้นเหมือนยอมแพ้ และยิ้มระเริ่น
"หน้าอุนี่มันน่ารำาริๆ" หนูน้อยหมวแหุหิับหน้าไม่รู้หนาวอนๆนั้นริๆ
"เธอ..สสัยสินะ" อยู่ๆ็พูเสียริัึ้นมา แปลน?
"สสัย?"
"หา ับหูอัน"
"...อืม...อ่อ!!" หนูน้อยหมวแ ออ เอียอ หลัานั้น็พยัหน้าเ้าใ!
"หึหึ เธอนี่แปละมั"
"ุ....อืม..หมาป่าสินะะ?" หนูน้อยหมวแพูออมา อย่าไม่แน่ใ และยิ้มว้าออมา
"...ไม่ลัวันหรอ" หมาป่าัวน้อยทำหน้าเศร้า
"ไม่หรอะ! ุ...นุ่มนิ่ม.."
"นะ..นุ่มนิ่ม!!? ถะ...ถึเธอะมัน็ไม่ีใหรอนะ!!!!"
"หื้ม ึนเเระ!"
"ปะ..ป่าวะหน่อย!!"
"ิๆ ลริๆ้วยะ ุหมาป่า"
"หึ ันไม่ล้วย"
"หื้ม ะับันินหรือไะ? ล้าั้นหรอ" หนูน้อยหมวแ ยัิ้ว วนๆท้าทาย
"ยัยเ็บ้า!"
"ุเห็นสินะะ?"
"อืม เธอเลียสินะ"
"ะ ันเลียที่สุเลย!!"
"ัน็เหมือนัน ว่าแ่เธอะไปไหนั้นหรอ?"
"ิ ันไว้ใุหมาป่านะะ ันะไปบ้านุยายน่ะ"
"ให้ันไปส่..นะ" หน้าอ้อนวอนแบบนั้น!
"ี้โะ!!"
"หึหึ ลนะ"
"ิ ะ"
....
เมื่อมาถึบ้านุยาย ุหมาป่า็หายไป...
"...ุยายะ นี่อเยื่ยมะ"
"อบุนะหลานเอ๋ย" หนูน้อยหมวแุยเรื่อ่าๆับุยาย แ่็เหม่อลอย นึถึใบหน้าอหมาป่า หน้าอเธอ็ร้อนผ่าวึ้นมา
หลัาุยเสร็็ลับไป..
เมื่อไปถึลาป่า หนูน้อยหมวแะโนเรียุหมาป่า!
"ุหมาป่าะ!! ุหมาป่า! ันรู้นะว่าุอยู่ที่นี้!"
"...."
"ถ้าไม่ออมา ันะอนริๆนะะ!"
"...."
"...1" หนูน้อยหมวแ นับ1
"2"
"..3-" หลัานั้น็มีุหมาป่าออมา
"...ว่าไ?" ิ
"ยัยิ้มอยู่อี! ไม่รู้ัวเลยนะะ! ันโรธแล้ว! ไม่สบอารม์เลยะ!"
"หึหึ"
"ทำไมถึหนีออมาละะ"
"...."
"..ันะมาหาุใหม่!" อย่าลืมอบำถามัน้วยละ^^ หนูน้อยหมวแไม่ไ้พูออไป เิมำหลัในใเียบๆ
หลัาผ่านวันนั้นไป 15ปี
หนูน้อยหมวแ็หา้ออ้าไปที่ป่าทุวัน หนูน้อยหมวแุยับหมาป่าทุวัน นสนิทัน และสนิทันมาึ้น นวามสัมพันธ์ เปลี่ยนไป แ่ทั้สอน็รู้ันอยู่แ่ใว่า..เป็นไปไม่ไ้! หมาป่าับนรัันไม่ไ้! ทั้สอทรมานหัวใ..
วันหนึ่เหมือนับทุๆวัน
"หนูน้อยหมวแ...ัน.."
"เียบนะ!" หนูน้อยหมวแะโนออไป..หนูน้อยหมวแรู้ีว่าะพูอะไรออมา
"..อย่าพูเลยะ ุ็รู้.."
".....ันรัเธ-"
"หยุนะ!!!" หนูน้อยหมวแะโนทั้น้ำา หยุะที ัน็รัุไ้ยินไหม ัน็รัุ
"ฮึ..ฮืออ" หนูน้อยหมวแร้อไห้ และทุบออหมาป่าไปเรื่อย
"..."
"หนูน้อยหมวแ.."
"ฮึ.."
"ันรัเธอมาเลยนะ^^ "หมาป่ายิ้มสุท้าย่อยหมาป่า็สิ้นลมหายใไป
"ะ..ุหมาป่า.." ุหมาป่าไม่หายใ..
"ฮือออออ ฮึ แ ุหมาป่า!! ัน็รัุ รัที่สุเลย!"หลัานั้น หนูน้อยหมวแแทอัวเอายามไปับหมาป่า หนูน้อยหมวแอหมาปาานวินาทีสุท้ายอีวิ และหมลมหายใไปทั้สอเียู่สิ้นีวิไปันพร้อมัน
วามรั้อห้ามระหว่า หมาป่า ับ มนุษย์
่าน่าเศร้าริๆเนอะว่าไหม..
ผลงานอื่นๆ ของ `BaByMind_ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ `BaByMind_
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น