My Diary

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่ะ~ มาใหม่ค่าาา ชื่อ พิม ค่ะ อายุ 13 ปี

แต่งเป็นเรื่องแรกไม่รู้จะมีใครชอบมั้ย T T

อ่านแล้วเม้นท์ๆด้วยนะคะ แล้วรอลองฟิคเรื่องต่ิไปด้วยน้าาาา

บ๊ะบาย จุ้ปปุ้

เนื้อเรื่อง

นายรักเค้า ชั้นรู้ดี......

สิ่งที่อยู่ในใจของซองมิน....

สิ่งที่เค้าอยากพูดออกมาเมื่อเห็นภาพคนที่เค้าแอบรักมานาน...นั่งกอดกับน้องร่วมวงที่เค้ารักมากที่สุด....

“อุคจ๋า... อะไรติดตาพี่ไม่รู้อ่าาา” คำพูดของหนุ่มซาลาเปาที่กำลังอ้อนคนรักอยู่

“ไหนฮะ??? พี่เยซอง”  คนตัวเล็กมองทั่วใบหน้าของร่างสูง ทันใดนั้นร่างสูงขโมยสูดความหอมจากพวงแก้มนุ่มไป

“อ๊ะ...พี่เยซองอ่าาา” คนตัวเล็กยู่ปากอย่างน่ารัก

ภาพที่ซองมินเห็นนั้นเหมือนเอามีดเล่มเล็กๆมากรีดที่อกเค้าช้าๆแต่เป็นแผลลึก แต่นั้นเองมีมือใหญ่มาปิดตาเค้าทั้งสองข้าง

“ถ้ามันจะทำให้พี่เจ็บก็ไม่ต้องไปดูหรอกครับ...ผมขี้เกียจนั่งดูพี่ร้องไห้อีกนะ” เสียงทุ้มของน้องเล็ก รูมเมทของเค้าเอ่ยขึ้น เพราะเค้าสัมผัสความเปียกชื้นของดวงตาพี่ชายรูมเมทได้

เมื่อไหร่พี่จะเลิกร้องไห้ซะที....

ไม่รู้กี่ครั้งแล้วที่พี่ร้องไห้เพราะพี่เยซอง

ไม่รู้กี่ครั้งแล้วที่ผมต้องนั่งเช็ดน้ำตาให้พี่

เมื่อไหร่พี่จะหันมามองผมซะที....

ร่างสูงพาผู้เป็นพี่เข้าห้องไป ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงเตียงซบกับอกแกร่งปล่อยโฮออกมา... ร่างสูงได้แต่นั่งปลอบใจผู้เป็นพี่....

--------------------@---------------------- My Diary --------------------------@---------------------------

ร่างบางนั่งเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะ เป็นประจำทุกวันที่เค้าจะนั่งเขียนเรื่องราวประจำวันของเค้า ร่างสูงเคยคิดจะแอบดูแต่ร่างบางจับได้จึงงอนไปยกใหญ่ทำให้ร่างสูงไม่คิดที่เปิดดูเนื้อในสมุดนั่นอีก

30/12/2010

ไดอารี่ของฉัน เมื่อไหร่จะตัดใจได้ซักทีนะ ต้องบอกตัวเองอีกกี่ครั้งกันว่าคนๆนั้นเค้ารักเรียวอุค สรุปคือเราร้องไห้ทุกวันเลยใช่มั้ย??? แต่ก็ดีนะที่ได้ไอ้เด็กบ้ามานั่งเป็นเพื่อน ไม่งั้นเราช้ำใจตายแล้วละ คิกๆ สงสัยว่ะ ทำไมไอ้เด็กนั่นมันไม่รำคาญเลยเวลาเราร้องไห้ หรือว่า.....

ไอเด็กนี่มันซาดิสม์ชอบเห็นคนอื่นเจ็บปวด คึกๆ  สงสัยต้องส่งมันไปพบจิดแพทย์แน่

ซองมิน

เช้าวันรุ่งขึ้น

“คยูฮยอน ตื่นได้แล้วนี่มันสายแล้วนะ จะไปมั้ยเนี่ยคิสเดอะเรดิโอ” ผู้เป็นพี่นั่งปลุกร่างสูงพลางบ่นพึมพำไปมา

“อืม... เดี๋ยวผมลุกไปอาบน้ำขอนอนต่ออีกแป๊บนึงนะ”  ร่างสูงพูดพลางคลุมโปงนอนต่อ

หนอยแน่...ไอตัวขี้เกียจพี่ต้องทำไรซักอย่างแล้ว

ในที่สุดพี่ก็ลุกออกจากห้องไป ฮิฮิ พี่ไม่มีทางบังคับผมได้หรอก อ่า เสียงประตูห้องพี่ซินะ เอ๊ะ พี่พาใครมาอีกคนนั่นมัน...

“นี่ๆ...ซีวอนจัดการพาไปอาบน้ำเลยนะ” ซองมิน เดินมาพร้อมกับร่างสูงมาดคุณชาย เชวซีวอน

“อ๊ากกกกก....ปล่อยผมนะ” คยูฮยอน ถูกซีวอนอุ้มเข้าห้องน้ำเป็นประจำเมื่อรูมเมทของเค้าไม่ยอมตื่นเข้าจึงไปต้องขอร้องซีวอนเสมอ

สรุปพี่ทำแบบนี้กะจะให้ผมเคะให้ได้ซักวันใช่มั้ยเนี่ย?? วอนคยู(?)

“มามะคยูกี้ เดี๋ยวพี่จับอาบน้ำเองหรือทำมากกว่านั้นก็ได้นะ คึคึ” ซีวอนพูดพลางลูบตามใบหน้าของคยู

“เฮ้ยยยยยย พี่ออกไปเลยนะ!!!” คยูฮยอน โวยวายพลางโยนสิ่งของสารพัดใส่  สบู่ แปรงสีฟัน ที่ขัดตัว ถุงยาง(?)

“ถ้ามันขี้เกียจก็บอกผมได้นะ” ซีวอนหัวเราะร่าแล้วเดินออกไป...

อยากรู้จริงๆเลยฮยอกแจทนได้ไงเนี่ยมือปลาหมึกขนาดนี้

--------------------@---------------------- My Diary --------------------------@---------------------------

เมื่อทุกอย่างเสร็จเก็บจัดการขึ้นรถให้เรียบร้อย...

“นี่ๆ ซองมินนายไปนั่งข้างเยซองละกันนะ” เสียงลีดเดอร์ของวงดังขึ้น

“ทำไมไม่ให้รยออุคนั่งแทน ทำไมต้องเป็นพี่ซองมินด้วย” สายตาทุกสายตาจับจ้องไปที่เจ้าของเสียงนั่น  ซองมินมองอย่างแปลกใจ

ทำไมไอเด็กนี่แคร์ความรู้สึกเราจังเลยนะ ???

จะว่าไปมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก... จะแปลกมั้ยนะที่เราชักจะชอบเด็กนี่ขึ้นมาบ้างแล้ว

“เป็นไรไปคยูฮยอน พี่ทึกฮะเดี๋ยวผมนั่งพี่เยซองก็ได้ฮะ” รยออุค ตัดปัญหาทุกก็ต่างกันทยอยกันขึ้นรถไป คยูฮยอนขึ้นรถไปโดยไม่สนใจซองมินแม้แต่น้อย...

พี่คงสะใจใช่มั้ยล่ะ ที่เห็นผมเป็นบ้า???

เมื่อไหร่พี่จะเข้าใจความรู้สึกผมซักทีนะ ผมรักพี่ขนาดไหนพี่ยังไม่รู้อีกหรอ...

ซองมินได้แต่มองตามตาแป๋วๆและขึ้นรถตามไป...

--------------------@---------------------- My Diary --------------------------@---------------------------

ตกดึก...ทุกคนแยกย้ายกันไปห้องของตัวเองรวมทั้งคยูฮยอนและซองมิน

คยูฮยอนหนีไปอาบน้ำซองมินจึงนั่งเขียนไดอารี่ยิกๆ

31/12/2010

ไดอารี่ที่รักพรุ่งนี้แล้วสินะ พรุ่งนี้แล้ว...

รู้สึกว่าตัวเองจะรักใครคนนึงโดยไม่รู้ตัว เป็นคนที่ไม่ใกล้ไม่ไกล...

และสงสัยว่าคนนั้นคือ คย..

“อ๊ะ นายเป็นไรของนายเนี่ย” ดินสอร่วงจากมือ มีแรงนึงดึงข้อมือซองมินเอาไว้

“พี่รักมันมากใช่มั้ย???”

“คยูฮยอน ปล่อยนะ โอ๊ย ชั้นเจ็บ” ซองมิน บิดข้อมือไปมาจากแรงที่มีมากกว่า

“นี่นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย???” ซองมิน ตะคอกถามน้ำเริ่มคลอในดวงตา

“พี่....ผมขอโทษ...ผมมันไม่น่าให้อภัย ผมทำให้พี่ร้องไห้ ผมขอโทษ” คนตัวสูงกว่าใช้มือของเขาเช็ดน้ำตา โดยไม่มีการขัดขืนจากคนตัวเล็กเลย

“พี่ซองมิน ผมรักพี่นะ” คยูฮยอน สารภาพออกมา

“จริงหรอ???” ซองมิน เอ่ยออกมาเบาๆ

“ครับ”

“ชั้นก็เริ่มรักนายแล้วแหละ คยูฮยอน”  ซองมิน ยิ้มหวานมาให้คนตรงหน้า

ร่างสูงจองตาและค่อยเขยิบเข้ามาใกล้ๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจจองกันและกัน ทันใดนั้นริมฝีปากหนาค่อยประกบกับริปผีปากบางช้าๆ เป็นการจูบอย่างอ่อนโยนและไม่รุกร้ำใดๆทั้งสิ้น

คยูฮยอนกดคอของซองมินให้ได้รับจูบของเขาแน่นขึ้น... เริ่มส่งลิ้นเข้ามาในโพรงปาดของซองมิน  และจูบเริ่มเร้าร้อนขึ้น... ซองมินเริ่มหายใจไม่ออก ใช้มือเบาๆทุบอกคนร่างสูง  คยูฮยอนถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย

“พี่จะทำให้ผมคลั่งรึไงกันครับ???” คยูฮยอนพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ซองมินหัวเราะเบาๆอย่างน่ารัก

“ถ้าอยากทำมากกว่านี้พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ” พี่ทำตาบ๊องแบ๊วทำไมกันครับเนี่ย แก้มสีชมพูระเรื่อสงสัยจะอายสินะครับเนี่ย ฮิฮิ เชิญชวนขนาดนี้มีหรือผมจะปฏิเสธ... คุณไม่ต้องมาแอบดูหรอกนะผมไม่ให้คุณดูหรอก คิคิ เมียผมน่ารักขนาดนี้ผมต้องจดลิขสิทธิ์ไว้แล้วว่าเป็นของผมคนเดียว ไม่อยากพูดมากผมขอตัวไปจัดการกระต่ายที่ยืนยั่วข้างหน้าก่อนนะครับ               

End… (แถมๆ)

“อ๊ะ ฮะ อ๊าาา คยูฮยอนนา...”