ไม่รอแล้วนะ (BL) END

เพิ่งตัดสินใจว่าจะจีบอคิน พระรามก็ได้รับบาดเจ็บตอนซ้อมบาสจนต้องใส่เฝือก แต่ก็เพราะอาการบาดเจ็บนั้นเอง ทำให้อคินต้องคอยดูแลพระรามอย่างใกล้ชิด ต้องรีบใช้โอกาสนี้ทำให้อคินใจอ่อนให้ได้

ไม่รอแล้วนะ

พระราม x อคิน

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ

นิยายเรื่องนี้มี 35 ตอนจบ ตอนพิเศษ 4 ตอน

ในเว็บเด็กดีเราลงตอนพิเศษ 1 ตอนนะคะ อีก 3 ตอนค่อนข้างสุ่มเสี่ยง

เราลงแบบติดเหรียญทั้ง 4 ตอนอีกที่นึง 

เว็บตอนพิเศษ

ตอนพิเศษทั้ง 4 ตอนลงใน RAW ค่ะ

เราจะติดเหรียญตอนพิเศษนะคะ ส่วนเรื่องหลักอ่านฟรีจนจบค่ะ

แล้วก็มีอีบุ๊คด้วยนะคะ ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ => E-Book

ในอีบุ๊คมีเรื่องหลักและตอนพิเศษ 4 ตอนเหมือนในเว็บค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจและการติดตามค่ะ

Intro

“มอง มอง มองอยู่นั่นแหละมึง” เสียงเพื่อนข้างตัวทำให้พระรามละสายตาจากใครอีกคนที่อยู่ห่างออกไป

“มึงมองซะกูคิดว่ามึงซ้อมเป็นปลากัด” เป็นหนึ่งพูดขึ้น พระรามยิ้มมุมปาก ส่ายหน้าขำ

“มึงนี่พูดมาก” พระรามหัวเราะในลำคอ เขย่าแก้วเหล้าเบาๆ เบนสายตาไปยังนักร้องบนเวที 

“กูก็เห็นมึงมองมันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง มึงไม่คิดจะทำอะไรเลยหรอวะ?” พุฒพูดพลางส่งของเหลวฤทธิ์ร้อนแรงจากแก้วเข้าปาก มองพระรามที่ใจลอยบี้เมล็ดถั่วในจานกับแกล้มเล่น

“ใครว่ากูไม่คิดล่ะ พวกมึงก็รู้” พระรามพูด

“มึงเนี่ยนะ จะคิดเยอะทำไมวะ? มึงชอบไอ้คิน ก็บอกชอบไปเลย ปีสามแล้วนะเว้ย อีกแป๊บเดียวก็เรียนจบแล้ว มึงจะปล่อยให้เวลามันผ่านไปเฉยๆ อย่างนี้หรอ?” เป็นหนึ่งพูด นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นหนึ่งพูดแบบนี้

“เออ กูเห็นด้วยกับไอ้หนึ่ง ตอนปีหนึ่งกูยังเข้าใจได้ว่าเพิ่งรู้จักกัน มันอาจจะเป็นแค่ความรู้สึกชั่ววูบ ไม่ชัดเจน แต่นี่มึงเอาแต่แอบมองมาเป็นปี ทั้งๆ ที่แม่งก็มีโอกาสตั้งเยอะแยะ ทั้งเรื่องบาส เรื่องเรียน กินเหล้ากับพวกไอ้คินก็ตั้งหลายรอบ มึงก็ไม่เคยปริปาก ไม่แสดงออกให้ไอ้คินมันรู้ แล้วมึงก็เอาแต่แอบมองมันมีแฟน แล้วก็มานอยเอง มึงนี่แม่ง” พุฒร่ายยาว

“กูรู้แล้วๆ พวกมึงแม่งพูดซะยังกับกูเคยไปแย่งแฟนไอ้คินอย่างนั้นแหละ”

“เรื่องนี้มันสำคัญมากนะเว้ย มึงไม่อยากให้มันผ่านไปเฉยๆ หรอก เวลามันเดินไปข้างหน้านะเว้ย มันไม่เดินถอยหลัง มึงคิดดูดีๆ มึงจะได้เจอมันแบบนี้อีกปีกว่าเองนะเว้ย” พุฒพูด

พระรามมองแก้วเหล้านิ่ง หมุนแก้วในมืออย่างใช้ความคิด

“งั้นบอกชอบตอนนี้เลย” พระรามลุกพรวด เป็นหนึ่งถลาฉุดแขนไว้ สบถใส่คนบุ่มบ่าม

“ไอ้เหี้ย อะไรของมึงวะ” พระรามนั่งลงที่เดิมตามแรงดึงของเพื่อน

“มันได้คิดว่ามึงเมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องแทนน่ะสิ” เป็นหนึ่งเตือนสติ พระรามกะพริบตามองแก้วเหล้าบนโต๊ะ

“มึงใจเย็นๆ ไอ้ห่า กูตกใจ” พุฒลูบอกตัวเอง ปากพึมพำขวัญเอ๋ยขวัญมา

“กูต้องเริ่มจากตรงไหนดีวะ?” พระรามมองโต๊ะของอคินกับเพื่อน มีผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาทักทายอคินพอดี  อะไรวะ เมื่อกี้ก็คนหนึ่งแล้ว ยังจะมีอีก

“ได้ไงวะ” พระรามตั้งท่าจะลุก พุฒกับเป็นหนึ่งถลาตัวคว้าคอพระรามไว้ ดึงให้นั่งลงเหมือนเดิม

“ใจเย็นไอ้ราม” พุฒพูด

“พวกมึงดู” 

“เออ เรื่องของเขา” เป็นหนึ่งกดไหล่พระรามไว้ “มึงไม่ต้องมาทำเป็นของขึ้น มึงยังไม่ชินอีกหรอวะ? อคินมันโดนจีบมาตั้งแต่ปีหนึ่ง มึงก็รู้มาตลอด คนอื่นเค้ากล้ากว่ามึง มึงก็มาหงุดหงิด”

พระรามถอนหายใจ กระดกเหล้าหมดแก้ว พุฒกับเป็นหนึ่งมองหน้ากัน

“สามปีแล้วนะเว้ย มึงจะเอาแต่มองไอ้คินโดนจีบอย่างนี้ไปตลอดหรอวะ?” เป็นหนึ่งพูด

พระรามมุ่นคิ้วมองแก้วเหล้าในมือ พุฒกับเป็นหนึ่งมองพระรามด้วยสายตาจริงจัง

พลันมีเสียงทักทายดังขึ้น ทั้งสามคนเงยหน้ามองคนมาใหม่ พอเห็นว่าเป็นใครก็พากันยกมือไหว้

“พี่บอม สวัสดีครับ” ทั้งสามคนทักทายรุ่นพี่ด้วยประโยคเดียวกัน

“เออ หวัดดีๆ มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าวะ กูเห็นพวกมึงท่าทางแปลกๆ”

“พอดีมีคนแอบชอบเขาแต่ไม่กล้าบอกอ่ะพี่” พุฒอาสาตอบ

“เฮ้ย อะไรวะ กูพลาดอะไรไป ไม่ได้ๆ พวกมึงเล่า” บอมแทรกตัวนั่งร่วมโต๊ะ 

“พวกผมกำลังพูดให้ไอ้รามไปสารภาพรัก” พุฒพูดต่อ

“เฮ้ย ดีสิ ใครวะ? กูรู้จักมั้ย?”

ทั้งสามคนมองไปยังโต๊ะของอคินที่มีเพื่อนอีกสองคนนั่งอยู่ด้วย

“ใครวะ? ผิงหรอ?”

“ไม่ใช่พี่” เป็นหนึ่งตอบ

“เจน?”

“ไม่ใช่” เป็นหนึ่งตอบอีกครั้ง

“คิน?”

พุฒกับเป็นหนึ่งพยักหน้าพร้อมเพรียง บอมสบตาพระรามที่นั่งตีหน้าขรึม  พระรามพยักหน้ายืนยันอีกเสียง

“ไอ้คินมันไม่ใช่โจทย์ยากเลยนะเว้ย มึงก็รู้ว่ามันอกหักบ่อย มึงก็หาโอกาสดามใจมันสิวะ”

พระรามถอนหายใจ เม้มปาก

“ผมไม่กล้าว่ะพี่” พระรามพูดอ้อมแอ้ม

“อะไรวะ? กลัวอะไร? กล้าๆ ลุยๆ ไปเลย มึงต้องลองเสี่ยง ผลลัพธ์จะเป็นยังไงช่างมัน รับรองว่ามึงจะไม่มานั่งเสียใจทีหลังแน่นอน” 

“เด็ดว่ะพี่” พุฒจิ๊ปาก ยกนิ้วโป้งให้

“เออ คิดดูดีๆ ไอ้ราม พวกมึงก็ดูมันด้วยแล้วกัน กูไปก่อนละ พรุ่งนี้มีซ้อม มาให้ตรงเวลานะเว้ย”

“ไม่นั่งด้วยกันต่ออีกหน่อยล่ะพี่บอม” พระรามพูด

“พวกมึงตามสบายเลย กูไปหาเพื่อนก่อน”

“งั้นเจอกันพรุ่งนี้ครับ” พุฒพูด 

“เออ เจอกัน” บอมเดินไปทางโต๊ะที่มีคนนั่งรวมกลุ่มกันอยู่กว่าสิบคน พุฒและเป็นหนึ่งจิบเหล้าแก้กระหายก่อนมองพระรามที่เงียบไป ดูเหมือนฤทธิ์แอกกอฮอล์จะทำให้ความรู้สึกในใจมันวุ่นวายมากกว่าเดิม

“นั่งเงียบแบบนี้ กูใจไม่ดีนะเว้ย” เป็นหนึ่งพูด พระรามยืดตัว คลายสีหน้า

“กูว่ากูคิดได้แล้วว่ะ” พระรามพูด

“ยังไง?” พุฒถาม

พระรามมองพุฒและเป็นหนึ่งด้วยสายตาแน่วแน่ ยกยิ้มมุมปาก 

“กูจะจีบไอ้คิน” 

---

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้อ้างอิงสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง

มีการใช้คำหยาบในเรื่อง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ