Reborn 1827 "Storm" พายุร้ายทำลายรัก [Yaoi] Rewrite!

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นชีวิตใหม่(100%)

 เช้าวันรุ่งขึ้น...

หลังจากร่างบางร่ำลากับผู้เป็นแม่เสร็จเรียบร้อย 

ก็มารอรถที่หน้าบ้านพร้อมครูสอนพิเศษประจำตัว

"เอาเป็นว่าเดี่ยวฉันจะตามไปก็แล้วกัน ที่นี้มีเรื่องต้องทำก่อน 

นายไปกับฮิบาริก็แล้วกัน"รีบอร์นพูดขึ้น


"ฉันไม่อยากไปก็เค้า..."ร่างบางแค่เอยขึ้นมา 

รถของร่างสูงก็มาจอดอยู่ตรงหน้า 


"ดีจ้า!~ ฮิบาริ"รีบอร์นทักทาย


"ไงเจ้าหนู~  แล้วก็..

สวัสดีครับ คุณบอส"ร่างสูงเอยทักทายร่างบางที่กำลังทำหน้าบูดอยู่ตรงหน้า

แต่ร่างบางก็ไม่ได้ใส่ใจเดินไปที่รถพร้อมกับกระเป๋าเดินทางลูกใหญ่

ร่างบางเดินไปที่หลังรถโดยลำพัง แต่เมื่อถูกมือใหญ่คว้ากระเป๋าไปซะก่อน....

"นี่คุณ?!....ทำอะไรนะ?ผมถือเองได้!" ร่างบางพยายามจะแย่งเอากระเป๋าใบใหญ่คืนถูกอกหนากั้นไว้


'ปุ๊บ~!'เสียงร่างเล็กระทบกับอกหนา


"คุณนี้ยังไง? โตขึ้นบ้างหรือเปล่า?

 เชิญที่รถ"สูงเอยปากก่อนจะลากร่างเล็กขึ้นรถ


"นี้! ปล่อยผมนะ!~ ผมเดินเองได้ เว้ย!~"ร่างบางถูกเหวี่ยงเข้าหลังรถ


"..." ร่างสูงแค่ยืนมองก่อนจะนั่งลงบนที่นั่งคนขับแล้วเหยียบคันเร่งขึ้น


"ไอ้คุณฮิบาริบ้า!!!~ ขับรถบ้าอะไรของคุณ!!~ ไอ้คนใจร้าย! ไอ้@#$%%Fเฮิ้ก!"เสียงร่างบางตะโกนด่าร่างสูงไม่หยุด 

เพราะรู้สึกว่าร่างตัวเองถูกเหวี่ยงไปมาเหมือนสิ่งของอยู่หลังรถ

'เอี้ยดดดดดด'ร่างสูงเหยียบเบรกอย่างแรงทำเอาร่างบางข้างหลังหัวทิ่มลงก็ที่นั่งคนขับ


"เงียบเลยนะ!~ ถ้าคุณยังไม่หยุดโวยวาย ผมจะขย่ำคุณซะ!"ฮิบาริหันมาตอบโต้ร่างบางอย่างรวดเร็ว 

แต่กับต้องโมโหหนักกว่าเดิม เพราะร่างบางที่เงยหน้าขึ้นมามอง กับไม่รู้พูดอะไร แถมยังเชิดหน้าใส่อย่างไม่เกรงกลัว



'คิดว่าจะกลัวหัวหดซะแล้ว...'ร่างสูงคิด



ที่สนามบิน...


"ท่านผู้โดนสารชั้น first class เชิญเข้าด้านนี้เลยคะ"แอร์ฯสาวคนสวยเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่อง พร้อมกับรับตั๋วของทั้งสองร่าง


"ไปฮันนีมูนให้สนุกนะคะ เมืองเวนิซขอต้อนรับคะ เชิญคะ~"แอร์สาวทักทายร่างทั้งสอง


"ฮะๆ เฮอ~"ร่างบางแค่ยิ้มๆให้ก่อนจะเลือบสายตาไปมองร่างสูงข้างหลัง
ที่ส่งยิ้มเย็นๆให้พนักงานเช่นกัน


จากญี่ปุ่น-เวนิซ






ณ ศูนย์บรรชาการ วองโกเล่ แฟมิลี่ อิตาลี....


"รุ่นที่ 10 ยินต้อนรับครับ!~"บรรดาสมาชิกในแฟมิลี่โค้งเคารพวาทีบอสคนต่อไปของวองโปเล่ 

ก่อนจะมีคนรับกระเป๋าเดินทางของร่างบาง จากฮิบาริ


"หลานรัก~ปู่ดีใจมากที่หลาน ตัดสินใจมาช่วยงานที่นี้ 

อุส่ามาเป็นกำลังสำคัญมากตั้งสิบปี ตอนนี้จะขึ้นมานั่งเป็นผู้บริหารซะที"รุ่นที่ 9 เดินมาทักทายทายาทรุ่นต่อไปเค้ารักเหมือนหลานในไส้แท้ๆ

"ผมก็เต็มใจที่มาช่วยเสมอครับ  ขอแค่คุณปู่สั่งการลงมาเท่านั้น เดี่ยวผู้พิทักษ์ที่เหลือของผมก็จะตามๆกันมาพร้อมรีบอร์นแหละครับแล้วก็....ยังไงก็ต้องฝากตัวกับทุกคนด้วยนะ^^"ร่างบางเอยทักทายสมาชิกทุกคนในแฟมิลี่อย่างอ่อนโยน


"คะ ครับ บอส!~"สมาชิกทุกคนต่างพากันชมบอสของพวกเค้าในใจกับความเป็นกันเองของร่างบาง 

โดยมีเมฆาส่วนตัวค่อยติดจามอยู่ข้างหลังตลอด


"ปู่ว่าหลานน่าจะไปพักผ่อนข้างบนห้องซะก่อนนะ วันนี้เดินทางมาทั้งวั้นคงจะเหนื่อยแย่ละซิ  

นี้พี่ชายเราเค้าเหลือฟอร์นิเจอร์ใหม่ยกชุดให้น้องชายสุดที่รักเลยน้า"รุ่นที่ 9 เอย ร่างบางแค่ยิ้มตอบด้วยความยินดี 

ก่อนจะให้ร่างสูงที่มาด้วยกันพาขึ้นไปบนห้องนอนร่างบาง


ในห้องนอนรุ่นที่ 10....


ภายในห้องนอนห้องเดิมของร่างบางถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเหมือนสวรรค์บนดิน 

จากที่เมื่อก่อนเป็นแค่ห้องเรียบๆธรรมดา....

'Dear My little bro' กระดาษใบน้อยจากพี่ชายที่อยู่แดนไกล....


'ถึงน้องรัก ถือว่าเป็นของขวัญวันจบของน้องเลยแล้วกันนะคะ 

ว่างๆพี่จะเป็นเยี่ยมคะ. by XX'

ร่างบางยิ้มกับกระดาษใบนั้นก่อนจะหันไปมองรอบๆห้อง ถึงแม้เมื่อก่อน 

พี่เซสซัสจะไม่ชอบขี้หน้าเค้าแต่ยิ่งเวลาผ่านไปหลายปีกลับ

ทำให้ทั้งพี่น้องคู่นี้รักกันมากเลยที่เดียว....


"นั้นคุณกำลังทำอะไรน่ะ!"ร่างบางเสียงดังขึ้น

เมื่อหันไปเห็นร่างสูงกำลังเรียงเสื้อผ้าของร่างบางเข้าไปในตู้เสื้อผ้าให้



"เก็บเสื้อผ้าให้คุณไง?"ร่างสูงตอบแบบงงๆ



"ไม่ต้อง เดี่ยวผมจัดการเอง คุณน่ะมีงานไปทำก็ไปเถอะ 

ผมอยู่คนเดียวได้"ร่างบางเดินเข้าไปจะหยิบเสื้อให้มือร่างสูงคืน แต่ถูกดันเอาไว้ก่อน



"งานของผมคือ เป็นคนดูแลคุณไง"ฮิบาริพูดขึ้นก่อนจะดึงร่างบางมานั่งบนเตียงนุ่มอย่างเบามือ



"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ คุณอย่ามาเล่นกับผมอย่างนี้ซิ ผมโอเค....

จริงๆนะ"ร่างบางยังไม่เลิกความพยายาม




"เฮอ!"ร่างสูงถอนหายใจยาว ด้วยความเหนื่อย


"คุณเป็นอะไร?"ร่างบางถาม



"เด็กนอกหัวดื้ออย่างคุณนี้ เอาใจยากชะมัด"ฮิบาริหยอกร่างบางด้วยความเอ็นดู



"กะ ก็ไม่ได้ขอให้ใครมาเอาใจซักหน่อย!"ร่างบางหน้าหงิกทันที ที่ถูกร่างสูงแกล้ง



"งั้นก็ให้เข้าใจเอาไว้ด้วยนะ ว่าตั้งแต่นี้ต่อไป 

ผมคือผู้ดูแลของคุณ แล้วไม่ต้องไปโวยวายกับใครเพราะเรื่องนี้ 

ทั้งเจ้าเด็กนั้น ทั้งพ่อคุณ ปู่คุณเป็นคนสั่งมา คุณขัดไม่ได้นะ"ฮิบาริยืนกอดอกอธิบาย

(พูดยาวมาก: ไรเตอร์)



"แต่ผะ....แปบนะคุณ....ฮัลโหล"ร่างบางหันไปรับโทรศัพท์


'ว่าไงคะ ถึงบ้านแล้ว เหนื่อยหรือเปล่าคะ'



"ฮะๆ ไม่หรอกฮะ พี่เซนซัส  ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะครับ

สำหรับของขวัญ ผมชอบมันมากเลย^^"ร่างบางดีใจที่พี่ชาย(ญาติกัน)โทรมาหา


'ฮ่าๆ นี้พี่อุส่าห์ ปรึกษากับไอ้สวะตั้งนานว่าเอาสีอะไรดี 

ถึงจะเหมาะ เด็กสถาปัตย์ฯคนนี้'


"พี่ชายให้อะไรมา ผมก็ดีใจทั้งนั้นแหละครับ^^"ร่างบางยิ้ม




'เออ.... วันนี้พี่มีประชุมนะคะ  เอาไว้เคยเจอกันนะ บายๆคะ' แล้วปลายสายก็ตัดไป 


เมื่อร่างบางหันไปก็หาร่างสูงที่เถียงกันอยู่เมื่อกี้ไม่เจอแล้ว.....


หลายชั่วโมงต่อมา....

"คุณปู่คุณเรียกให้ไปกินข้าวเย็น"ฮิบาริเรียกร่างบางที่นอนเล่นอยู่บนเตียง



"แปบนึงฮะ"ร่างบางนั่งเล่นมือถืออย่างเมามันส์



"เด็กป.โททำตัวเป็นเด็กม.ปลาย หน้าอายนะคุณ"ฮิบาริเดินเข้ามาใกล้ๆ

ร่างบางที่กำลังเล่นมือถือโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ก่อนจะถูกยึดมือถือไป



"เฮ้ย! นี้คุณฮิบาริ! ผมยังใช้ไม่เสร็จเลยนะ! ผมรู้ว่าต้องไปกินข้าว 

แต่ขอแปบนึงไม่ได้หรอ..... "ร่างบางร้องโวยวาย  



"ผมไม่สนหรอก นี้มันเวลากินข้าว มีคนเค้ารออยู่ รีบเปลี่ยนเสื้อซะ"ร่างสูงดุร่างบางที่ยังนอนเล่นอยู่บนเตียง



"คนใจร้าย!"ร่างบางย้อน แต่ถูกร่างสูงถลึงตาใส่


"คุณจะเปลี่ยนเสื้อดีๆ หรืออยากให้ผมเปลี่ยนให้ ผมไม่มายด์นะ 

ถ้าคุณจะยอมให้ผม...."ร่างสูงค่อยๆเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง




"อ้าก! ไปเองก็ได้  อย่าแอบดูนะ"ร่างบางชี้หน้าร่างสูง



"เร็วๆนะผมจะรออยู่ข้างหน้าห้อง"ร่างสูงชี้หน้าร่างบางคืน



'ต่อๆ'

เมื่อร่างบางตั้งตัวใส่ก็เปิดประตูมาพบกันร่างสูงที่ยืนรออยู่....



"ให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดีนะครับ"ร่างสูงร่างบางที่เพิ่งเปิดประตูออกมา




"คุณไม่ต้องห่วงนะ พอผมเป็นบอสเต็มตัวเมื่อไหร่ ผมจะให้คุณกลับไปทำงานของคุณ 

คุณจะได้ขย้ำคนอื่นอย่างที่คุณชอบ ไม่ต้องค่อยมานั่งเลี้ยงเด็กนิสัยเสียอย่างผมอีก"

ร่างบางเดินนำหน้าไปที่โต๊ะอาหารที่มีทั้งคุณปู่และลูกน้องนับร้อยชีวิตรออยู่


"มาแล้วเหรอหลานรัก นั่งลงก่อนซิ"รุ่นที่เก้าเรียกร่างบางที่เพิ่งมา มานั่งข้างๆพร้อมผู้ติดตามที่ให้มานั่งตรงข้ามร่างบาง 

ทำให้ร่างบางยิ้มแหย่



"ครับ ทานกันเลยมั่ยครับ ดูทุกคนน่าจะหิวเเล้ว^^" ร่างบางหันไปยิ้มให้ทุกคนที่อยู่ที่โต๊ะ ก่อนจะเริ่มกินอาหาร



"พ่อของหลานตอนนี้ปู่ให้มาประจำการที่ญี่ปุ่นเหมือนเดิมแหละละ สลับกันบ้างกับหลาน อยู่ที่นี้คนเดียวคงไม่เหงานะ"รุ่นพี่เก้าเอยถามร่างบางที่นั่งกินข้าวอย่างเรียบร้อย


"ไม่หรอกครับคุณปู่ เดี่ยวผู้พิทักษ์คนอื่นๆกับรีบอร์นก็ตามมา แถมที่นี้ยังมีพี่เซนซัสอีก 

พี่บอกว่า ว่างๆจะมาเยี่ยมน่ะครับ"ร่างบางเอย รุ่นที่เก้ามองหน้าร่างบางสลับกับร่างสูงที่อยู่ตรงข้าม

เพราะดูเหมือนผู้พิทักษ์เมฆาจะดูสนใจหลานชายของตนอยู่ไม่น้อย




"ตอนเรียนอยู่ที่อเมริกาเป็นยังไงบ้างละหลาน ดูเจ้าพวกนั้นก็อยากจะรู้นะ"รุ่นที่เปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้ร่างบางเบื่อ

 แต่กลับเป็นว่าร่างบางเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าร่างสูงตรงข้ามเขม็ง



"ตอนแรกๆก็แทบตายเลยแหละครับคุณปู่ เพราะนอกจากต้องเรียนตามหลักสูตรของรีบอร์นแล้ว

 ช่วงแรกก็เหงามากๆ เพราะผมก็ไม่มีที่ปรึกษาเลยซักคน"ร่างบางเน้นประโยคสุดท้าย 

ทำให้ร่างสูงที่ก้มหน้าอยู่ต้องเงยขึ้นมามองหน้า



"แต่พออยู่ๆไปก็เริ่มชินกับมัน หลังมานี้ต้องเลี้ยงเด็กอีกตั้งสองคน ก็รู้ๆกันอยู่นะครับว่ารีบอร์นไม่ใช้พ่อพระใจบุญที่จะมาดูแลแรมโบ้กับอีพิง 

แต่ผมว่ารีบอร์นทำถูกเเล้วที่ส่งไปเรียนเมืองนอก ได้ใช้ชีวิตคนเดียว ได้ทบทวนตัวเอง ที่ผมได้ดีขนาดนี้ก็เพราะรีบอร์นแหละครับคุณปู่

 อีกอย่างผมคงไม่มีแรงเรียนต่อ ถ้าไม่นึกถึงทุกคนในแฟมิลี่ว่ากำลังเหนื่อยกันขนาดไหน ต่อไปนี้คุณปู่จะไม่ต้องเหนื่อยแล้วนะครับ 

ผมจะสืบทอดต่อจากคุณปู่เอง"ร่างบางจับมือชายแก่

"มันต้องอย่างนี้ซิหลานรัก แล้วเรื่องที่หลานยื่นขอ เรื่องของ มุคุโร่น่ะ....

เค้าตกลงตามนั้นแล้วนะ ทำดีมากเลยหลานรัก"รุ่นพี่เก้าเอยชมร่างบางที่ทำงานชิ้นนี้สำเร็จ



"ผมเห็นควรว่ามันน่าจะถึงเวลาแล้วถึงมันจะเสี่ยงมาก แต่ผมก็ไม่อยากให้เค้าใช้ร่างโคลมมากเกินไป

 เธอควรได้พักผ่อนบ้าง นี้ผมก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเธอเลยเห็นว่ากำลังเรียนต่อโทเกี่ยวกับศิลปะอยู่ที่นี้เลยไม่อยากรบกวนในส่วนนี้ 

ผมอยากให้เธอสนุกกับมันมากกว่า"ร่างบางตอบ



"เป็นห่วงไปซะทุกคนเลยนะเรา นี้ถ้าอยากจะรู้เรื่องอะไร ทำไมหลานไม่ถาม ฮิบาริละ เค้าเองก็จบตรีกับโทที่นี้เหมือนกัน เค้าก็เรียนมาพร้อมๆกับพวกโคลมกะดีโน่นั้นแหละ  ช่วงที่หลานไม่อยู่เค้าก็ไปช่วยพ่อหลานทำงานอยู่ตั้งนานน่ะ  ใช่มั่ยละฮิบาริ^^"รุ่นพี่เก้าหันมาถามร่างสูง



"ครับ"ร่างสูงตอบสั้นๆ



"งั้นสงสัยงานเค้าคงจะยุ่งมากๆ ถึงขนาดไม่มีเวลาไปไหนมาไหนเลยใช่มั่ยครับคุณฮิบาริ^^"ร่างบางแสร้งยิ้มให้ก่อนจะแย่งย้ายกันไปทำงาน






ร่างบางเดินเล่นอยู่กับรุ่นที่เก้าในทางเดินห้องหนังสือพร้อมร่างสูงที่ค่อยเดินไปทุกที 

จนกระทั้งเวลาที่ร่างบางต้องดูแลรุ่นที่เก้าเข้านอนแล้วขอตัวขึ้นไปบนห้องของตัวเองบ้าง

โดยไม่วายมีร่างสูงติดตามไปด้วย



"คุณไปพักผ่อนเถอะ ผมจะนอนแล้ว"ร่างบางหันมาหาร่างสูงที่ยืนอยู่



"วันนี้คุณทำตัวน่ารักมากน่ะ ดูแลผู่ใหญ่จนท่านเข้านอนเลยทีเดียว"ร่างสูงเอยชม



"ท่านเป็นปู่ของผม ผมก็ต้องดูแลซิ  

แล้วคุณละมีคนสำคัญที่ต้องดูแลบ้างหรือเปล่า?"ร่างบางถาม



"ผมก็กำลังดูแลเค้าอยู่นี้ไงครับ"ร่างสูงมองร่างบางอย่างมีเลศนัย 

ทำเอาร่างบางที่ยืนฟังทนไม่ได้ต้องขอตัวไปทำธุระส่วนตัว




"คำพูดของคุณไม่น่าเชื่อถือเท่าไรเลยนะ"ร่างบางพูดก่อนจะจากไปแต่ถูกร่างสุงรั้งแขนเอาไว้




"ผมรู้ดีว่า ผมทำผิดสัญญาณกับคุณ สิบกว่าปีที่ผ่านมา ผมแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเจออะไรมาบ้าง  

ที่ผมไม่ติดต่อ ไม่ไปหาคุณ เพราะผมมีเหตุผลของผม คุณต้องเข้าใจนะ"ร่างสูงอธิบายเสียงอ่อน 

เค้าแค่อยากอยู่ใกล้ๆคนคนนี้ก่อนที่จะไม่มีโอกาส



"ไม่ว่าเหตุผลมันคืออะไร  ตราบใดที่ไม่มีใครบอก ผมก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าหมายถึงอะไร  

ผมไม่ใช่พระเจ้านะที่จะได้รู้ไปซะทุกอย่าง"ร่างบางบอกพร้อมพยายามจะสะบัดตัวเองออกจากร่างสูงแต่ก็ดูไม่เป็นผล



"คุณดูโตขึ้นเยอะนะ ซาวาดะ สึนะโยชิ  โตขึ้นจนผมไม่เห็นตัวคุณคนเดิมแล้วนะ"ร่างสูงบอก ร่างบางหันมาจ้องหน้าร่างสูง



"ฟังผมให้ดีนะคุณ ฮิบาริ จากนี้ไปต่างหากที่คุณจะเห็นตัวตนของผมจริงๆ 

ตัวผมคนเดิมที่คุณรู้จักน่ะ มันได้ตายไปนานเเล้ว ผมไม่ใช่กระต่ายน้อยที่จะค่อยให้คุณปั่นหัวเล่นอีกต่อไป จำเอาไว้ด้วย! "ร่างบางสะบัดแขนออกจากร่างสูงก่อนจะเดินจากไป





'ต่อให้เธอจะเปลี่ยนไปขนาดไหน ผมรู้ดีว่า กระต่ายน้อยของผมยังอยู่....ซาวาดะ สึนะโยชิ'




ปล.วุ้ววๆๆๆๆถ้าเราจะเว้นเรื่องนี้นานขนาดนี้ละก็!!!!>< วันนี้มาต่อให้จบตอนซะทีรู้สึกโล่งอกจังเลย ฮิๆๆ ดาร์กสึนะทำงานแล้วจ้า!!!!><เจอกันตอนหน้านะจ่ะทุกคน!!><