คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แดกเพื่อนครั้งที่ 6
06
ฟิคแดกเพื่อน
แดกเพื่อนครั้งที่ 6
หยาดน้ำที่ไหลจากฝักบัว หยดน้ำที่ไหลมากระทบกับแผ่นหลังกว้างของผมตอนนี้ ผมรู้สึกเกลียดตัวเองในสภาพแบบนี้ที่สุด ผมผิดใช่มั้ยที่รู้สึกกับคนคนนึงมากเกินไป ตอนนี้ผมเฝ้ารอแต่คำตอบว่ามันจะรู้สึกยังไงกับผม
มันจะรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกกับมันรึป่าว ?
มือบางที่เสยผมขึ้นหยิบผ้าขนหนูจิ๋วที่พาดอยู่กับบาร์ขึ้นมาเช็ดเม็ดน้ำที่เกาะอยู่ตามเส้นผม วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ ผมมีนัดทำรายงานกับพวกไอ้ยูคไอ้บีมันซึ่งสถานที่นัดก็คงจะเป็นโรงเรียนเช่นเคย ผมที่มัดจุก เดินออกจากบ้านไปอย่างใจเย็นเพราะคิดว่ายังไงพวกมันก็คงเลทแน่ๆ
แต่ที่ผมอยากไปไม่ใช่การทำรายงาน แต่คือการฟังคำตอบ...
ไม่นานผมก็หอบร่างของผมมายืนอยู่ที่หน้าโรงเรียน บรรยากาศเงียบสงัดป่าช้าเหี้ยๆ ทันทีที่ผมก้าวเข้าไปในโรงเรียนผมรู้สึกเย็นวูบ ไม่ใช่เพราะผมกลัวผี แต่ผมปวดขี้
ผมวิ่งด้วยความเร็วเหนือแสงตรงไปยังห้องน้ำของโรงเรียนตอนนี้เข้าชั้นไหนก็ได้คนไม่เยอะหรอก ผมที่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำเห็นห้องข้างปิดประตูอยู่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรไงครับ ผมที่ทำธุระปลดทุกข์ของตัวเองเสร็จก็ตรงดิ่งออกจากห้องน้ำแถบจะทันที
" อ๊ะ " อีเหี้ยเสียงอะไรวะ หรือว่าจะเป็นเสียงผีอีเหี้ยมันดังมาจากห้องน้ำข้างๆ แต่ด้วยความที่เป็นคนที่ขี้เสือกพอตัวผมก็เลยก้มดูลอดช่องโปร่งตรงพื้นห้องน้ำครับ สิ่งที่เห็นคือ...
เป็นขาของคนสองคนที่อีกคนกำลังนั่ง ส่วนอีกคนยืน... เป็นเท้าของนักเรียนชาย
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มันทำอะไรกันวะ หรือมึงจะเอากันในห้องน้ำโรงเรียนมีอารมณ์ขนาดนั้นเลยหรอมึง
" มึงจะเสียงดังทำไมเนี้ยเดียวคนข้างนอกก็ได้ยินหรอก "
" มันคงออกไปแล้ว "
เป็นเสียงคนสองคนผู้กันในห้องน้ำ ผมที่อึ้งย้งเลยครับท่านผู้อ่านด้วยความที่เสียงพูดมันคุ้นหูผมมากๆ ผมก็เลยยิ่งสงสัยไปอีกครับ ขายาวที่เดินย่องเบาคล้ายจะไปขโมยอะไรสักอย่าง ภาพที่ผมเห็นตอนนี้คือ ผู้ชายสองคนกำลังอมแก่นกายของใครอีกคนที่ผมคุ้นเคยทั้งสอง
ไอ้ชิบหาย !!!!!
ผมใช้สมองเพ่งเล่งคนตรงหน้าพอสมควรคิดทบทวนว่าเคยเห็นที่ไหน แต่แล้วก็เหมือนมีไฟมาประกายบนหัวผมดังปิ้ง
ไอ้เนียร์กำลังอมให้ไอ้มาร์คอยู่
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังดูหนังสดอยู่แต่ก็ปริปากพูดอะไรเสียงดังไม่ได้เพราะนั้นก็เพื่อนผมทั้งสอง ผมได้แต่เดินออกจากห้องน้ำไปแบบเงียบๆ ขายาวโต๊ะที่จองไว้เห็นไอ้ยูคโบกมือแย้วๆ ผมที่รีบเดินไปเพื่อจะฟังคำตอบเพราะตอนนี้ไม่มีใครอยู่ ไอ้เนียร์ ไอ้มาร์คก็อมตับกันอยู่ในห้องน้ำ ไอ้บีกะไอ้แจก็ไปซื้อของมาทำรายงาน ส่วนไอ้แจ็คคงยังมาไม่ถึง
" คำตอบคือไรวะมึง " ที่เดินเข้าไปเขย่าแขนไอ้ยูคเร่งที่จะฟังคำตอบจากปากของมัน ตอนนี้ผมทั้งลุ้น ทั้งยอมรับความเจ็บปวดไว้แล้ว
" ถ้ากูบอกมึง มึงต้องไม่งอนไอ้แจ็คนะ แล้วต้องสัญญาว่าจะคุยกับมันเหมือนเดิม กูไม่อยากให้พวกมึงต้องผิดใจกันยังไงก็เพื่อนกันนะมึง " มันที่พูดยาวเยียดก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวก้อยสัญญา
" เออกูสัญญา " ผมที่ยกนิ้วก้อยขึ้นมาสัญญาใจ แต่ใครว่าละถึงมันไม่ชอบผมยังไงผมก็จะทำให้มันชอบผมให้ได้คอยดูละกัน
กูจะยั่วมึง จนกว่ามึงจะเป็นของกู
" คืองี้เว้ยมันบอกว่ามันอะชอบมึงนะแต่มันไม่ได้ชอบผู้ชาย มึงเข้าใจใช่มั้ย " ทันทีที่มันพ่นคำตอบออกมาน้ำตาสีใสไหลเอ่อที่ตา หยาดน้ำแห่งความเสียใจไหลริน มันก้ำกลืนมากๆครับ มันเป็นความรู้สึกที่คุณต้องเจอกับตัวเอง
" กูไม่เหมือนผู้หญิงตรงไหนวะ " ผมพูดเคล้าน้ำตาก่อนจะเขย่ามือไอ้ยูค ร่างบางของผมที่ซุบลงกับพื้นมันเหมือนในหนังไม่มีผิดเลยสักนิด ไอ้ยูคที่พยายามพยุงให้ผมลุกขึ้นก่อนที่คนอื่นจะมาเห็น ผมกั้นและอดทน ผมลุกขึ้นก่อนจะใช้มือหนาปาดน้ำตาที่เลอะแก้มสองข้าง แต่ผมก็ยังคงสะอื้นอยู่
เมื่อทุกคนมารวมตัวกันรวมถึงไอ้แจ็คด้วย ผมอึดอัดมากเวลาจะมองหน้า จะคุยมันเหมือนมีเส้นบางๆอะไรระหว่างเรากั้นกันอยู่ ผมที่ตาแดงจนเห็นได้ชัด
" ไอ้แบมมึงเป็นไรปะเนี้ย " ยองแจเขย่าตัวผม จนผมหันไปตามแรงเขย่า ผมยิ้มอ่อนตามคุณพี่คมศักดิ์ก่อนจะใช้มือบางโบกส่ายว่าไม่เป็นอะไรแทนการพูด
" มึงเป็นเหี้ยไรก็บอกพวกกูได้นะ ยังไงกูก็เพื่อนมึงนะ พูดได้ทุกเรื่องแหละ " ไอ้บีกับไอ้ยูคที่พูดเสริมมาต้องขอบคุณฟ้าที่ถึงพวกมันจะเหี้ยแต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผม
" กูไม่เป็นไรหรอก รีบๆทำรายงานเหอะฝนจะตกแล้วเนี่ย " ผมเงยหน้าพูดทั้งๆที่พยายามไม่สบตาไอ้แจ็คสันแต่ก็ดันเผลอสบตาซะได้ หัวใจเจ้ากรรมนั้นไซร้รู้สึกหวั่นใจตัวเอง
" อะ...เอองั้นกูไปก่อนนะ " ผมพูดกระตุกระตักก่อนจะปรีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนทันที แต่ด้วยที่แม่ผมขี้ใช้ซะเหลือเกิน ใช้ให้ผมไปซื้อของก่อนจะเข้าบ้าน ผมก็ต้องทำตามคำบัญชาของท่านแม่สิครับ
แปะ แปะ
หยาดน้ำฟ้าหรือห่าฝนที่โถมกระหน่ำมาโจมตีผมที่ยืนรอรถสองแถวอยู่ป้ายหน้าโรงเรียน พวกไอ้บีมันคงกลับกันไปหมดแล้ว ร่มก็ไม่ได้เอามาชิบหายแล้วละคงต้องรอให้ฝนหยุดตก
อากาศที่หนาวจากไอฝนผมใช้แขนยาวโอบกอดตัวเองเพื่อเพิ่มความอบอุ่นแต่จู่ ๆ ก็มีมือหนามาโอบไหล่ผมอย่างอ่อนโยน ผมหันไปตามแรงกอดนั้น
ไอ้แจ็ค ...
ผมสะดุ้งตัวออกทันทีเพราะว่าตัวเองกำลังใจอ่อนเสียฟอร์มให้มัน มันรู้ว่าผมงอนมัน มันรู้ว่าผมนอยด์มัน แต่มันก็ไม่ยอมพูดว่าง้อ แค่มันพูดว่าดีกันผมก็โอเคแล้วละครับ
" ไหนบอกว่าจะหายโกรธกูไง " ใครไปบอกมันตอนไหนวะกูแค่จะบอกว่ากูจะพยายามเฉยๆไงมึงอย่าคิดเองเออเองแล้วกูก็เจ็บเองสิ
" กูไม่ได้โกรธ " ผมพูดห้วนๆเสียงเรียบก่อนจะเขยิบตัวหนีมัน มันก็เขยิบตามแต่ไม่ยอมพูดว่าง้อสักที ถ้ามันง้อนะผมจะจุ๊บปากมันตรงนี้นี่ละ
" ไม่ได้โกรธก็หันมาคุยดีดีดิแบม " มันที่จับให้ผมหันหน้ามาหามันก่อนจะใช้มือหนาจับปอยผมของผมที่มีเม็ดน้ำเกาะออก มันค่อยๆสวมกอดผมจนผมรู้สึกได้ว่ามันพิเศษ
" แบมกูขอโทษนะกลับมาคุยเหมือนเดิมเถอะ กลับมาสนิทเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ยวะ " น้ำตาผมก็ไหลรินอีกครั้ง ผมที่สวมกอดกลับจากห้ามใจไม่ได้ ผมกอดไป ผมเผลอตัว แต่ชั่วโมงนี้ผมให้อภัยมัน
" อืม " ผมครางรับในคอเบาๆก่อนจะผละออก ตาทั้งสองประสานเป็นหนึ่ง แจ็คสันเริ่มใช้มือหนาจับแก้มผมอย่างเบาบางก่อนจะบดจูบที่อบอุ่นและอ่อนโยนลงไปบนริมฝีปากยักอีกครั้ง
ผมมีความสุข…
50%
" เอาละคะน้องๆที่มาถึงแล้วให้มาลงชื่อ ณ จุดลงทะเบียนเพื่อรับเอกสารในการเข้าค่ายและนัดหมายต่างๆนะคะ จากนั้นเวลา 9.00 น.ให้มารวมตัวกันที่นี้อีกทีเพื่อขึ้นรถและเดินทางคะ " เสียงของมัคกุเทศน์สาวหรือเรียกง่ายๆน่าจะเป็นรุ่นพี่ฝึกงานส่งเสียงเรียกนักเรียนที่ได้รับคัดเลือกเข้าค่ายผู้นำให้มายังจุดลงทะเบียน ผมที่เดินจำอ้าวลากกระเป๋าลากใบโตมาหยุดที่จุดลงทะเบียนก่อนจะจัดการใช้ปลายปากกาจดจ่อเซ็นชื่อลงไปและรับเอกสาร ความจริงแล้วผมควรจะมาพร้อมไอ้แจ็คมันแต่ว่า ไม่รู้สิครับผมเขินมันเลยไม่ได้มองหน้ามันเลย ก็แน่สิครับถ้าคุณจูบกับเพื่อนตัวเองจะมองหน้ากันติดได้ยังไง มันก็ต้องเขินนะจริงมั้ยละ
" อ้าวแบมไม่เจอกันนานเลยคิดถึ๊งคิดถึง " เสียงคุ้นหูผมดังขึ้นมาในโสตประสาทไอ้ฮุนไงครับ ผมทำหน้าโตตกใจมันมากไม่คิดว่ามันจะมาเข้าค่ายผู้นำด้วย ผมที่เอามือทาบอกแสดงอาการตกใจล้อเลียนมัน
" ไม่เห็นเห็นต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นเลย ฮาๆ " มันพูดก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าตาตลกๆของผมก่อนจะทิ้งตูดนิ่มลงบนม้านั่งข้างๆผม ผมที่ยื่นนมให้มันก่อนที่มันจะรับไปกระดกรวดเดียวจนหมด ไม่รู้ว่าผมไม่สนิทกับมันตอนไหน แต่ก็สนิทกันแบบเพื่อนอะครับ ผมรู้นะว่ามันก็เต๊าะผมแต่ติดที่ว่าชอบแจ็คสันอยู่แล้วนะสิ
" แล้วได้ไปเข้าค่ายผู้นำด้วยหรอ หน้าไม่น่ามีความเป็นผู้นำเลยนะ " ผมที่พูดติดตลกประชดประชันคนข้างๆให้หน้าเสียเล่น แล้วมันก็หน้าเสียจริงๆด้วยครับหน้ามันจ่อยเหมือนตูดลิงเลย ผมที่หัวเราะเสียงดังก่อนจะใช้แขนยาวโอบกอดคอมันก่อนจะตบบ่าเบาๆ
" แบมล้อเล่น "
ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ผมทำคือการให้ความหวังเพราะว่าผมบริสุทธิ์ใจ...
" โหแบมอย่าล้อเล่นแบบนี้สิ " ไอ้ฮุนพูดก่อนจะใช้นิ้วชี้สองนิ้วจ่อชิดติดกันทำปากยู้ๆคล้ายว่า จะอ้อนผมเหมือนลูกแมวยังไงยังงั้นเลยครับ
" โอ้เอ้นะครับบ " ผมพูดก่อนจะกดหัวมันลงซบกับไหล่และลูบหลังมันเหมือนเด็กน้อยที่ยังไม่อย่านมจากแม่เลย
" แบม !!! " ปลายเสียงดังจากทางด้านหลังของผม ผมที่เหลียวหลังไปตามเสียงเรียก เสียงนั้นคือคนคุ้นเคยของผมเองครับแจ็คสัน...
" ทำไมมานั่งอยู่กับไอ้ฮุนรู้มันเขารอหน้าบ้านตั้งนานเนี้ย " มันพูดก่อนจะทิ้งตัวนั่งขนาบข้างผมอีกครั้งมือหนาที่โอบกอดผมคล้ายห่วงผม ป่นประชดไอ้ฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยละมั้งครับ
" ทำเหี้ยไรกันเห็นหัวกูบ้างก็ดีนะครับ อ่าวแจ็คไม่ไปกับแฟนมึงหรอยองจีอะ ๆ " ไอ้ฮุนที่พูดขึ้นผมหันขวับไปมองค้อนมันทันทีอยู่กันสามคนจะพูดถึงอีชะนีนั้นทำไม ผมไม่เข้าจายย
" ไม่เสือกสักเรื่องจะตายปะครับ " แจ็คสันที่เลิกหน้าไปถามไอ้เซฮุนนั่งอยู่ข้างผมโดยมีผมคั่นกลาง ลองคิดว่าถ้ามันอยู่ใกล้กันสองคนคงตีกันตายอะ แต่ที่แจ็คสันตอบกลับไม่ใช่คำตอบที่ผมอยากได้ยิน คำตอบที่ผมอยากได้ยินคือ
" เออกูเลิกกับยองจีแล้ว " แบบนี้อะที่อยากได้ยิน
" พอๆเลยพวกมึงเลิกเถียงกันแล้วไปลงทะเบียนนะใกล้เวลารถออกแล้วด้วย " แบมที่ลุกขึ้นพูดเพื่อยุติการโต้วาทีของคนทั้งสอง
.
...
...
" เอาละคะเลือกที่นั่งการตามสบายเลยนะคะ งานนี้จะมีเด็กต่างโรงเรียนไปถึง 3 โรงเรียนทำตัวเป็นมิตรกันด้วยนะ แล้วอีกเรื่องก็อีกนานเลยว่ารถจะถึงค่ายพักผ่อนร่างกายให้มากๆเพราะว่ากิจกรรมของเราค่อยข้างดึกมากๆ นอนได้ก็นอนนะ " มัคกุเทศน์รุ่นพี่ที่พูดขึ้นผ่านไมโครโฟนตัวจิ๋ว
ลักษณะของที่นั่งจะเป็นสองแถว แถวละสองที่นั่งเหมือนรสบัสปกติทั่วไปผมเลือกที่จะนั่งกับเซฮุนเพราะถึงมันจะพูดมากแต่ก็ยังดีกว่าให้ผมนั่งข้างไอ้แจ็คสัน มันเขินนะโว้ยย
ที่นั่งของแจ็คสันก็เลือกที่นั่งเบาะข้างหลังผมทันทีที่ผมทิ้งตัวนั่งลงผมก็หยิบขนมกับสมาทโฟนคู่ใจมากดจิ้มทันที ไม่สนใจใครทั้งสิ้นเซฮุนที่ชอบยื่นขนมให้ผมกินเรื่อยๆ ผมก็รับไว้เพราะตรรกะ ...
ปึก !!
เป็นเสียงกระแทกจากคนด้านหลังของผมไอ้แจ็คสันเองทำให้ผมต้องลุกขึ้นและหันไปมันทันที แต่ทันทีที่หันไปมันกลับใช้มือหนาบดขยี้แก้มนิ่มๆของผมก่อนจะยัดเยลลี่เข้าปากผมและยิ้มร่า
" อร่อยมั้ยครับ " เหี้ยอะไรเนี่ยทำไมมาทำแบบนี้คนยิ่งหวั่นไหวง่ายๆอยู่มาทำอย่างงี้ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่าเขินโว้ยยยยยยยยยยยย ผมไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้ารับอย่างช้าๆก่อนจะอมยิ้ม
" กินด้วยได้มั้ยอะ " ไอ้ฮุนที่พูดขึ้นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาแล้วอ้าปาก ไอ้แจ็คสันที่โยนขโมยอัดหน้าไอ้เซฮุนทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะอุทานออกมาว่า ‘เสือก’
" หันหน้ากลับไปเลยมึงคนเขาจะคุยกันตามประสาเพื่อน " ทำไมฟังประโยคนี้แล้วผมถึงรู้สึกเจ็บนักละ ผมที่ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะหันหน้ากลับไปอย่างเคย ก่อนจะยัดขนมในมือกิน
" เพื่อนแล้วไงวะชอบกูไม่ได้ไง " ผมที่พูดคนเดียวสบถเบาๆก่อนจะก่อนหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างรถแต่ไม่คิดว่าคนนี้นั่งข้างๆผมจะได้ยิน
" ได้สิ " มันพูดก่อนจะหัวเราะออกมาก่อนะจับตัวผมให้เข้าที่และไปซบกับไหลบางของมันอย่างอบอุ่น
" เราก็คิดแบบแบมนั้นละเรารู้ว่าแบมคิดกับเราแค่เพื่อนแต่ช่วยรู้สึกมากกว่านั้นไม่ได้หรอ " มันพูดกระซิบในหูผมเบาๆ ก่อนจะใช้มือลูบไหล่ผมเบาๆ
ผมสัมผัสได้ว่ามันอบอุ่น...
100%
1คอมเม้น 1กำลังใจ
สกรีม:: #ฟิคแดกเพื่อน
TALK
กว่าจะมาอัพได้เนอะตอนนี้ดราม่าหนักหน่วงมาก ขอนอนคิดพล็อตเรื่องในค่ายด้วยจิตใจที่หื่นกามก่อนนะ 555 ทำไมมันสั้นๆวะ งงตัวเองเหมือนกัน
ความคิดเห็น