คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Three ✿ Little Things
03
Little Things
บางครั้งเขาก็ชอบบ่นว่าเขาไม่ชอบตัวเองแบบนั้นแบบนี้
แน่ล่ะ ก็เพราะเขาไม่ใช่เทวดาลงมาจากบนฟ้านี่ เขาเป็นแค่คนธรรมดา
คนธรรมดาที่ผมรัก
วันนี้เป็นวันที่ดีและสดใสมากทีเดียว ก็คงสดใสเหมือนกับแบคฮยอนนั่นแหละ เจ้าคนน่ารักยิ้มร่าแต่เช้าเพราะชานยอลพาออกมาเดินเที่ยว หูตั้งหางกระดิกเหมือนลูกหมาดูน่ารักน่าชังดีชะมัด แบคฮยอนยิ้มโชว์เขี้ยวเล็กๆ มันแอบทำใจเขาสั่นไปวูบหนึ่งเหมือนกันนะ
แต่พอตกช่วงบ่ายบรรยากาศร่าเริงสดใสของแบคฮยอนกำลังจางหายไปแทนที่ด้วยใบหน้ามึนตึงแทน แบคฮยอนของเขาดูเหมือนจะไม่พอใจอะไรสักอย่างในสิ่งที่เขากำลังทำ จากที่อ้อนขอไอศกรีมอยู่ดีๆ ก็เกิดเปลี่ยนใจเดินหนีไปทางอื่นแบบกะทันหัน ชานยอลได้แต่เดินตามไปขำๆ
“ ขอโทษนะคะ...คุณทำไอ้นี่ตกน่ะค่ะ ”
เด็กสาวหน้าตาน่ารักสวมชุดเดรสลายดอกไม้เล็กๆ ดูหวานแหววเดินมาสะกิดชานยอลอย่างเขินอาย พอเขาหันไปหาใบหน้าของเธอก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ ชานยอลก้มมองผ้าเช็ดหน้าสีขาวปักลายกีต้าร์ในมือของเธอแล้วก็ส่ายหน้ายิ้มปฏิเสธ
“ เปล่าครับ ไม่ใช่ของผมหรอก ”
“ ถะ...ถ้าอย่างงั้น...ช่วยเก็บมันไว้หน่อยได้มั้ยคะ? ”
ถ้าเขาปฏิเสธไปเธอคงต้องอายมากแน่ๆ ชานยอลรู้ดีว่ามันเป็นแผนการเข้าหาของเธอ ดูจากลายปักรูปกีต้าร์บนผ้าเช็ดหน้าก็รู้แล้ว ชานยอลยิ้มบางและรับผ้าเช็ดหน้ามาจากเธอ คราวนี้เธอขยับเข้ามาใกล้เขาอีกนิดแล้วเขย่งเท้ากระซิบข้างหูอย่างเขินอาย
“ ฉัน...ชอบคุณค่ะ ”
แต่ชานยอลมีสไตล์เป็นของตัวเองน่ะนะ...
“ ขอโทษนะครับ คือผม... ”
“ ปาร์คชานยอล!!! ”
เสียงตะโกนกร้าวดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เด็กสาวคนเดิมรีบผละออกอย่างตกใจ แบคฮยอนยืนหน้าแดง ตาแดง จมูกแดงอยู่ตรงทางเดิมที่เดินหายไปก่อนหน้านี้ ท่าทางจะย้อนกลับมาเพราะเห็นว่าเขาไม่ตามไปง้อสักทีล่ะมั้ง ดวงตาเรียวรีมองขวางแถมยังมีน้ำตาคลออยู่ให้ใจวูบเล่นๆ ซะด้วย
“ เรา...เรานึกว่าจะตามไปง้อ แต่...ฮึก...แต่กลับมาหลีสาวงั้นเหรอ!! ”
“ แบคฮยอนอ่า...มันไม่ใช่แบบนั้นนะ ”
“ ใช่ซี้! ชานยอลคงชอบพวกสาวๆ น่ารักๆ มากกว่าใช่มั้ยล่ะ! ”
แบคฮยอนของเขาทำเสียงดังจนคนมองมาหมดแล้ว ตะโกนไปสะอื้นไปโคตรน่าเอ็นดูนี่พูดเลย ชานยอลอยากจะขำดังๆ กับท่าทางเด็กน้อยขี้หวงแบบนั้นอยู่เหมือนกันน่ะนะแต่มันคงไม่เข้ากับสถานการณ์เท่าไหร่ แบคฮยอนจ้องเด็กสาวข้างตัวเขาแล้วปล่อยโฮออกมาดังลั่นจนชานยอลแทบจะวิ่งเข้าไปปลอบไม่ทัน พอจะดึงมากอดปลอบก็ผลักเขาอย่างตั้งแง่
“ ไม่ต้องมายุ่งกับเรา! ”
“ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยนะ ”
“ ฮือออออ ”
“ แบคฮยอนอ่า...อย่าทำแบบนี้สิ ”
มันน่ารักเกินไปนะ
นี่ชานยอลใจสั่นไปหมดแล้ว
“ ไอ้บ้า! ไอ้โง่! ไอ้ปาร์คชานยอลโง่! ”
แบคฮยอนของเขาตะโกนทั้งน้ำตา แก้มงี้เปียกชุ่มไปหมด เห็นแล้วมันเป็นอะไรที่น่าจับมาฟัดมากเลยเถอะ แล้วแบบนี้ใครจะใจร้ายใจดำปล่อยไปง่ายๆ กันล่ะ ชานยอลอาศัยช่วงที่แบคฮยอนของเขาเผลอพุ่งเข้าไปจับตัวเล็กๆ นั่นเอาไว้กันไว้เผื่อวิ่งเตลิดไปทางอื่น แต่เจ้าคนน่ารักไม่ยอมง่ายขนาดนั้น ทั้งผลักตีทั้งตบเท่าที่สองมือจะทำได้ แต่ชานยอลตัวใหญ่กว่าตั้งเยอะ ไม่ระคายหรอก
“ ไม่อายเขารึไง ร้องไห้งอแงเป็นเด็กไปได้ ”
“ ถ้าอายก็เลิกเลยสิ! เลิกมันตรงนี้เลยสิ! ”
“ เลิกไม่ได้หรอก ยังรักอยู่นี่นา ”
“ เราไม่รักชานยอลแล้ว! เราไม่ชอบคนเจ้าชู้ ขี้อ่อย ชอบหว่านสเน่ห์! ”
มาเป็นชุดชนิดที่ว่าชานยอลแทบกลั้นขำไม่ไหว แบคฮยอนหายใจฟึดฟัดเพราะโดนเขาล็อคคอเอาไว้ ขาสั้นๆ ทั้งเตะทั้งกระทืบเท้าเล่นเอาชานยอลหลบแทบไม่ทัน ท่าทางพวกเขาตอนนี้มันเป็นอะไรที่ทุลักทุเลมากเลยเหอะ แบคฮยอนยังตะโกนด่าไม่หยุด เหตุการณ์ชักจะวุ่นวายมากขึ้นทุกที
“ ปล่อยนะ! ”
“ ไม่ปล่อย ”
“ เราเลิกกัน! เราเลิกกัน! เราเลิกกัน! ”
“ อย่าพูดคำว่าเลิกออกมาง่ายๆ แบบนั้นสิ ฟังก่อนได้มั้ย ฉันรักแบคฮยอนจะตาย ”
บางทีชานยอลก็แอบคิดนะว่าถ้าแบคฮยอนเป็นเด็กผู้หญิงคงจะร้องกรี๊ดๆ แน่ๆ ตอนนี้แบคฮยอนของเขาหน้าแดงจัด เบะปากออก แล้วสองตาก็จ้องเขม็งอย่างขัดอกขัดใจ เสียงหอบปนกับเสียงหายใจแรงๆ ทำให้แบคฮยอนดูพยศดีเป็นบ้า
“ ชานยอลมองคนอื่น! ”
“ เขาคิดว่าฉันทำของตกต่างหาก อย่าร้องไห้สิ...ขยับมาใกล้ๆ หน่อย ”
“ ไม่เอา! ”
ไม่เอาก็ต้องเอาอยู่แล้วนั่นแหละ ชานยอลรั้งต้นคอเล็กมาใกล้แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ได้มาจากเด็กสาวคนนั้นซับน้ำตาให้แบคฮยอนของเขาเบาๆ จมูกรั้นๆ เชิดๆ ส่งเสียงฟืดฟาด เจ้าคนน่ารักยังสะอื้นเป็นระยะส่งเสียงฮือๆ ในลำคอ นี่กะจะทำให้ชานยอลเป็นคนใจบาปให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย
“ ไปกินไอศกรีมกันเถอะ ”
“ หมดอารมณ์จะกินแล้ว! เราจะกลับบ้าน! ”
“ แต่วันนี้เรามาเดทกันนะ รีบกลับบ้านก็ไม่ได้เดทน่ะสิ ไหนแบคฮยอนบอกว่ารอมาทั้งอาทิตย์ไง ”
“ รอมาทั้งอาทิตย์แล้วมาเจอแบบนี้จ้างให้ก็ไม่รอหรอก ”
บ่นไปสะอื้นไปคนอื่นเห็นคงคิดว่าชานยอลรังแกเจ้าคนน่ารักนี่แน่ๆ แบคฮยอนงอแงแล้วมันดูน่าสงสารสุดๆ ไม่รู้ว่าเป็นแผนการอะไรรึเปล่ารู้แต่ว่าชานยอลเจอไม้นี้ทีไรเขาต้องยอมให้ตลอด
ไม่ใช่ยอมลงให้เพราะตัดความรำคาญ
แต่ยอมหมดทั้งตัวและหัวใจเพราะความน่ารักมันกินขาด
“ เดี๋ยวป้อนไอศกรีมให้เป็นการไถ่โทษแล้วกัน ”
“ ไม่! ”
“ เอาแบบจัมโบ้เซ็ทเลยดีมั้ย? ”
“ ไม่! ”
“ เพิ่มวิปครีม เพิ่มเยลลี่ เพิ่มช็อกโกแลต เพิ่มผลไม้ด้วยอ่ะ ”
“ ไม่! ”
“ เดี๋ยวให้หนึ่งจูบ ”
“ ไอ้บ้า! ”
ชานยอลนั่งอมยิ้มมองคนตรงหน้าตักไอศกรีมเข้าปากเพลินๆ ไอศกรีมในถ้วยของเขาเริ่มละลายไปบางส่วนเพราะมัวแต่มองแบคฮยอนนี่แหละ แบคฮยอนของเขาน่ะเหมือนเด็กมาก รีบกินรีบตักยัดเข้าปากดูมูมมามแบบน่ารักๆ(?) ไอ้ที่สั่งเพิ่มพิเศษยังไม่รวมจัมโบ้เซ็ทก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มสักที เจ้าคนน่ารักได้ของถูกใจก็ไม่ยอมเงยหน้ามองชานยอล เนี่ย...อีกสักพักคงจะเอาหน้าจุ่มลงไปในไอศกรีมแล้วมั้ง
ชานยอลก็อยากจะสละถ้วยของตัวเองให้แบคฮยอนนะ แต่ติดตรงที่ว่าแบคฮยอนยังเคืองเขาอยู่ ดวงตาเรียวรีถลึงมองทุกครั้งที่ชานยอลพยายามจะดันถ้วยไอศกรีมเข้าไปหาแล้วก็ดันกลับมาแบบไม่มีเยื่อใย สุดท้ายแจกันดอกกุหลาบก็กลายเป็นเส้นแบ่งเขตแดนชัดเจน
คนมันรักแฟนจะไปขัดใจแฟนทำไม แบคฮยอนไม่ยอมให้ล้ำเขตแดนชานยอลก็จะไม่ล้ำเข้าไป เขานั่งตรงนี้ก็ยังเห็นหน้าแบคฮยอนของเขานั่งกินไอศกรีมอยู่ดี นั่งดูแบบนี้ก็เพลินดีไปอีกแบบ อยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่น ‘ แบคฮยอนจอมเขมือบ ’ แต่เจ้าตัวก็ไหวตัวทันตลอด
การเลือกนั่งมุมลับตาคนเป็นข้อดีอย่างนึง ใบหน้าง้ำงอของแบคฮยอนของเขาน่ารักไม่ใช่เล่นๆ ชานยอลคงหงุดหงิดมากถ้ามีคนเห็นสีหน้าแบบนี้ของแบคฮยอนของเขา
แถม...มุมลับตาคนยังทำอะไรได้สะดวกสบายอีกด้วย
“ ถ้าง้อนี่ยังทันมั้ยแบคฮยอน? ”
“ เหอะ! ”
“ บอกมาสิว่าอยากให้ทำอะไร โกรธนานๆ มันไม่ดีนะ ”
ชานยอลถอดรองเท้าผ้าใบออกจากรองเท้าคู่โปรดก่อนที่จะจงใจใช้ปลายเท้าสะกิดและไต่ไปตามหน้าขาของแบคฮยอนของเขาอย่างขี้เล่น ใบหน้าน่ารักยังคงโกรธเคือง แบคฮยอนขยับหนีแต่ขาชานยอลยาวมากพอจะตามไปสะกิดได้
“ หยุดนะ...เราไม่ชอบ อย่ามายุ่งกับเรา ”
“ ไม่ชอบจริงเหรอ? ”
มือใหญ่อาศัยความเร็วและช่วงที่แบคฮยอนของเขาเผลอวางมือทับกับมือเล็กที่กำฐานแก้วไอศกรีมค้างเอาไว้ ช้อนเล็กชะงักกลางอากาศ ชานยอลอมยิ้มแล้วไล้นิ้วโป้งตัวเองกับหลังมือเล็ก แบคฮยอนกัดช้อนด้วยใบหน้าที่แดงขึ้นนิดหน่อย
“ ปล่อยนะ ”
“ ปล่อยจริงเหรอ? ”
“ ก็บอกให้ปล่อย ”
“ จะให้ปล่อยจริงๆ เหรอ? ”
“ … ”
“ แบคฮยอน? ”
เจ้าคนน่ารักช้อนตามองนิดหน่อย ดวงตาที่ดูประหม่าและท่าทางเขินอายเล็กน้อย
“ ไม่ต้องปล่อยแล้ว! ”
เขินน่ารักอีกละ...
ขอโอกาสให้ชานยอลหายใจหายคอบ้างเถอะ
“ เฮ้ย! จะทำอะไรอ่ะ! ”
“ เงียบหน่อย...นี่เรื่องส่วนตัวของเรานะ ”
แบคฮยอนของชานยอลมีโวยวายนิดหน่อยตอนที่เขาลุกย้ายที่นั่งของตัวเองไปเบียดกับเบาะฝั่งของแบคฮยอน ...ในมุมร้าน ปลอดสายตาคน ชานยอลจะทำอะไรก็ได้ เขาดันแบคฮยอนของเขาติดกับผนัง ก้มมองริมฝีปากสีสดที่เลอะไอศกรีมแล้วสบกับดวงตาเรียวรีแสนซื่อเจ้าเดิม แบคฮยอนดูตกใจนิดหน่อยกับการกระทำอุกอาจของชานยอล
“ ไปนั่งที่ของชานยอลสิ อย่ามาเบียดเรา ”
“ ก็แฟนฉันไม่หายงอนสักทีแล้วจะให้ทำไง ”
“ ไม่ต้องทำไง แค่อย่ามองคนอื่นอีกก็พอ ”
สิ้นคำพูดน่ารักแบบนั้นชานยอลคงไม่ปล่อยให้แบคฮยอนรอดไปไหนได้แน่ๆ เขาโน้มหน้าลงไปหาใบหน้าจิ้มลิ้ม แบคฮยอนผงะถอยห่างแต่เพราะผนังเลยหนีได้แค่นั้น ชานยอลจูบเบาๆ บนริมฝีปากนุ่มนิ่มที่มีรสชาติไอศกรีมหวานๆ หอมๆ ติดอยู่ ใช้ปลายลิ้นไล้ไปตามกลีบปากแล้วดูดแรงๆ ให้มีเสียง
จูบดำเนินไปอย่างลึกซึ้งและร้อนแรงมากขึ้นเมื่อแบคฮยอนของชานยอลขยับเบียดเข้าหา เผยอปากออกยินยอมให้ชานยอลได้สอดลิ้นเข้าไป ตอนนี้แบคฮยอนกระโดดข้ามขั้นจากคำว่า ‘ น่ารัก ’ ไปเป็น ‘ เซ็กซี่ ’ จนเขาหัวหมุนไปหมด การตอบสนองที่ดีเลิศ แบคฮยอนชักจะเกินไปแล้วจริงๆ
ถ้าเกิดไม่อยากหยุดแค่จูบก็แย่น่ะสิ
ริมฝีปากทั้งคู่ค่อยๆ ผละออกจากกันเชื่องช้า แบคฮยอนตัวอ่อนซบอกชานยอลดวงตาปรือปรอย ครางงี้ดๆ เหมือนลูกหมาแล้วถูไถใบหน้ากับอกชานยอลไปมา น่ารักซะไม่มีใครเกิน ชานยอลกดจูบตรงขมับเล็ก กอดแบคฮยอนของเขาเอาไว้แล้วโยกตัวไปมายังกับกล่อมเด็ก
“ ให้ตายเถอะแบคฮยอน นี่ฉัน...ไม่เคยมองคนอื่นเลยนะ ”
“ จะให้มองยังไงล่ะ ก็แบคฮยอนเล่นมาอยู่ในสายตาแบบนี้ตลอดเลยนี่ ”
ชานยอลเป็นพวกเสน่ห์แรง
ทั้งหล่อ ทั้งเท่ ทั้งยังใจดีที่สุดในโลก
แต่ชานยอลเป็นของแบคฮยอนนี่นา! คนอื่นไม่มีสิทธิ์มอง!
แบคฮยอนไม่ชอบดวงตาเรียวๆ ของตัวเองทำไมตาของเขาไม่โตบ้างนะ? แบคฮยอนไม่อยากตัวเตี้ยแบบนี้ทำไมเขาไม่สูงยาวเข่าดีบ้างนะ? แบคฮยอนไม่อ่อนหวานไม่เคยทำตัวน่ารักให้ชานยอลชื่นใจเลยทำไมนะ? แบคฮยอนไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ มันดูเหมือนว่าเขาไม่คู่ควรกับชานยอล แบคฮยอนก็แค่อยากจะเพอร์เฟ็คต์พอสำหรับชานยอลเท่านั้นเอง
เขาอยากจะน่ารัก…
น่ารักให้พอสำหรับชานยอล
“ โอ้โห ทำไมวันนี้น่ารักจังอ่ะ? ”
แบคฮยอนน่ารักทุกวันนั่นแหละแต่วันนี้ต้องน่ารักเป็นพิเศษ ชุดนักศึกษาตัวเล็กโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง(ที่มีน้อยนิด)และกางเกงที่รัดให้เห็นเรียวขาชัดเจน ไหนจะทาแป้ง ทาลิปกลอส แล้วก็ปัดแก้มอีก ผมก็ลงทุนไปย้อมเป็นสีแดงเซ็ตมาอย่างดีเลยด้วย
“ ชานยอลอยู่ไหนอ่ะ ”
“ ตกลงปาร์คชานยอลนี่แฟนใคร? แฟนฉันหรือแฟนนาย? ”
“ ตอบดีๆ จะตายรึไงจื่อเทา! ”
แน่ะ ไม่สะทกสะท้านอีก ยังจะมียิ้มยียวนเดี๋ยวปั๊ดโดนเลย!
“ อยู่แคนทีนโน่น เดินไปดูเองดิ ”
“ ก็แค่เนี้ยะ! ”
แบคฮยอนปรับสีหน้าบึ้งตึงให้เป็นยิ้มแย้มเมื่อเดินเข้าแคนทีน เสียงทักทายดังขึ้นเป็นระยะก็สวมวิญญาณคนเฟรนด์ลี่ทักทายตอบไปอย่างเป็นมิตร กว่าจะเดินไปถึงตัวชานยอลเหงือกแห้งหมดแล้ว แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าชานยอลยืนมองอยู่ก่อนแล้ว
“ ชานยอลลลลล ”
ตามสเต็ปคือพุ่งเข้าซบเอาให้เด็กสาวที่ล้อมชานยอลพวกนั้นแตกฮือ แบคฮยอนกระพริบตาปริบๆ เอียงคอมองคนตัวสูงกว่าแล้วหมุนตัวไปมาตรงหน้า นี่ต้องอวดนะ! เพราะวันนี้เขาน่ารัก!
“ น่ารักมั้ยชานยอล? ”
“ นี่เราย้อมผมสีแดงมาใหม่เลยนะ ”
“ แถมยังปะแป้งทาลิปด้วย ”
ชานยอลยกแขนขึ้นกอดอก หน้าตาไม่ยินดียินร้ายอะไรเลยสักนิด ดวงตากลมโตหรี่ลงดูอันตรายแบคฮยอนค่อยๆ หุบยิ้มลงนึกเสียวสันหลังวาบ
“ ผมสีใหม่สวยดีนะแบคฮยอน ”
“ แต่ไอ้ที่ปะแป้งทาลิปมาเรียนมันไม่ค่อยถูกใจฉันเท่าไหร่ ”
“ ไม่สิ...ไอ้เสื้อตัวเล็กกับกางเกงรัดๆ นี่มันอะไร? ”
นี่ใส่มาให้ชมนะ ไม่ได้ใส่มาให้ดุ
“ เราดูไม่น่ารักเลยเหรอ!? ”
แบคฮยอนเบะปาก น้ำตาคลอเบ้า ชานยอลเพียงแค่หันไปยัดขนมใส่มือเพื่อนแล้วเดินเร็วๆ มาลากแขนแบคฮยอนออกไปจากแคนทีนท่ามกลางสายตาอยากรู้ของทุกคน แบคฮยอนปล่อยโฮเสียงดังแต่ชานยอลก็ยังไม่ยอมหยุดลาก เขาโดนลากเข้าห้องน้ำ ชานยอลปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยก่อนจะเปิดก๊อกน้ำ แบคฮยอนไม่เห็นจะเข้าใจเลย ได้แต่ยืนร้องไห้ปล่อยให้ชานยอลจับล้างหน้าจนผมหน้าม้าเปียกชุ่มไปหมด
“ ฮืออ ฮืออออออ ”
ใจร้าย! ไอ้คนใจร้าย!
ฝ่ามือใหญ่ลูบไปทั่วใบหน้าแรงบ้างเบาบ้าง จะหันหน้าหนีก็ทำไม่ได้อีก แบคฮยอนถูกจับให้เช็ดหน้าด้วยเสื้อนักศึกษาของชานยอล เขาดิ้นประท้วงแต่โดนขู่ให้อยู่นิ่งๆ
“ ฮือออ เราจะฟ้องหม่าม๊า! ”
“ แบคฮยอนไม่รู้หรอกว่าฉันโมโหขนาดไหน ”
“ ใช่ซี้! เราไม่น่ารักนี่! ”
“ แบคฮยอน ”
“ เราจะไปสู้อะไรกับผู้หญิงพวกนั้นได้กัน! ”
“ ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นด้วย ”
อยากน่ารักให้ชานยอลดูนี่มันผิดตรงไหน! แบคฮยอนก็อยากจะดูน่ารักบ้างนี่นา! เขาแค่อยากให้ชานยอลชมว่าเขาน่ารักสิไม่ใช่มาดุมาว่ากันแบบนี้ แล้วนี่อะไร!? อุตส่าห์ลงทุนตื่นแต่เช้ามาปะแป้งทาลิปหน้ากระจกแต่กลับโดนจับล้างหน้าใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีเนี่ยนะ!?
“ ฮือออ เราแค่อยากน่ารักเองนะ ทำไม...ฮึก...ต้องทำแบบนี้ด้วย! ”
ชานยอลเสยผมตัวเองอย่างหงุดหงิดใจ
“ ไม่เข้าใจอีกเหรอ? ”
“ ฮืออออ ”
“ ไม่เข้าใจรึไงว่าฉันหึง ”
“ …งื้อ ”
แบคฮยอนพูดอะไรไม่ออกเลย ดวงตากลมโตของชานยอลจ้องลึกเข้ามาก่อนที่หน้าผากของพวกเขาจะแตะกัน แบคฮยอนยังสะอื้นและน้ำตาไหลอาบแก้ม ชานยอลจับผมหน้าม้าของเขาขึ้นเล็กน้อยแล้วก้มจูบบนริมฝีปากแบคฮยอนหนักๆ สองสามที
“ น่ารักให้ฉันดูคนเดียวไม่ได้เหรอ? ”
“ เรา...ฮึก...เราแค่อยากจะให้ทุกคนรู้ว่าเราน่ารักพอที่จะคู่ควรกับชานยอลนี่ ”
“ ฉันต้องแคร์ด้วยรึไง ทำไมแบคฮยอนถึงแคร์ล่ะ ”
“ เราไม่น่ารักนี่! เราอยากจะน่ารักกว่านี้ชานยอลจะได้ไม่เผลอใจให้ผู้หญิงพวกนั้นอ่ะ! ”
นี่จริงจังนะ ทำไมชานยอลต้องหัวเราะด้วยล่ะ แต่แบคฮยอนก็ไม่ขัดขืนตอนที่โดนกอด คางของชานยอลเกยอยู่ตรงไหล่ ริมฝีปากกดจูบเบาๆ ตรงแก้มนิ่ม
“ คนอื่นอาจจะมีเหตุของเขา ”
“ แต่ฉันก็มีเหตุผลของฉันเหมือนกันที่รักแบคฮยอน ”
“ ...พูดเร็วๆ ซี่ ”
ชานยอลหัวเราะอีกครั้งก่อนจะซุกซบอยู่ตรงคอของแบคฮยอน เสียงกระซิบแผ่วๆ ข้างหูพร้อมกับอีกหนึ่งจูบตรงแก้มทำให้แบคฮยอนหน้าแดงแจ๋ หลับตาปี๋
“ เพราะฉันรักแบคฮยอน ”
“ นี่เป็นเหตุผล...แต่ให้แบคฮยอนน่ารักน้อยลงกว่านี้ฉันก็รักแบคฮยอน ”
เขินกว่านี้มีอีกมั้ย?
ปาร์คชานยอล! ไอ้คนเสี่ยว! งื้อออออออออ
“ อย่าไปคิดเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เลยนะ J ”
“ คิดรักกันก็พอ ”
“ ไอ้บ้า! พอแล้ว! ”
ก็นะ...มีแฟนขี้งอนเราต้องใจเย็น
ความคิดเห็น