คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : PHOTOS ; 12 { 100 per. }
12
เช้าวันนี้อากาศสดใส
สดใสเหมือนกับหัวใจอี้ชิงเลยล่ะ
วันที่สาม สี่ ก็นอนไม่ค่อยหลับหรอก สะดุ้งตื่นมาทีไรก็หน้าร้อนทุกทีเลย มันเหมือนกับได้ยินเสียงคุณแรพเปอร์คนดังกระซิบข้างหูว่า ‘ คิดถึงจางอี้ชิงนะครับ ’ อยู่ตลอดเวลาจนอี้ชิงแทบจะพึ่งยานอนหลับอยู่แล้วเชียว แต่ดีหน่อยที่วันที่ห้าวันที่หกของสัปดาห์อี้ชิงนอนหลับฝันดีสุดๆ แม้แต่ในฝันยังมีคุณแรพเปอร์คนดังลอยไปลอยมา ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เล่นเอาอี้ชิงแทบไม่อยากลืมตาตื่น
วันนี้คุณแรพเปอร์คนดังจะกลับมาแล้ว...คิมแทยอนบอกว่าเครื่องจะแลนดิ้งคงไม่เกินเก้าโมง แต่อี้ชิงลงทุนอาบน้ำแต่งตัวมารอก่อนตั้งแต่หกโมงเช้า อากาศหนาวมากแฟนคลับบางกลุ่มที่มารอเหมือนอี้ชิงเลยยืนจับกลุ่มกันเป็นกลุ่มๆ บ้างก็นั่งเบียดนั่งซุกกันดูอบอุ่นดี ช่างภาพตัวขาวเดินหาทำเลดีๆ ในการถ่ายภาพคุณคริสให้ชัดและสวยที่สุดแล้วจับจองที่ตรงนั้นซะเลย
อี้ชิงวางแผนเอาไว้ว่าเขาจะใส่ผ้าปิดปากอำพรางตัวแล้วค่อยแทรกเข้าไปถ่ายรูปคุณคริสในระยะประชิด นึกอยู่ว่าจะทำยังไงไม่ให้เบียดเข้าหาคุณแรพเปอร์คนดัง อี้ชิงอยากได้รูปสวยๆ ชัดๆ แต่ไม่อยากให้คุณคริสเจ็บตัว มีแผลถลอกก็ไม่อยากให้มี
เสียงประกาศบอกว่าเครื่องกำลังจะแลนดิ้งแล้ว ทุกคนรีบกรูกันไปตรงเกสต์ผู้โดยสารขาออก เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นเป็นระลอก ยิ่งตอนที่การ์ดชุดดำเดินนำออกมาเสียงฮือฮายิ่งดังกว่าเดิม อี้ชิงรีบยกกล้องขึ้นมาเตรียม พยายามบังคับมือให้นิ่งที่สุดแต่ก็ลำบากพอตัว
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! ”
“ คริสโอป้า! คริสโอป้า! ”
“ เขาหล่อจัง! หล่อมากเลย! ”
คุณแรพเปอร์คนดังก็หล่อตลอดนั่นแหละ
ไม่มีวันไหนที่ไม่หล่อหรอก
“ คริส! คริส! คริส! ”
คุณคริสหันมามองพร้อมกับโบกมือ เสียงตะโกนเรียกชื่อดังกระหึ่มทั่วสนามบิน เหตุการณ์เริ่มวุ่นวายมากขึ้นทุกทีแล้ว อี้ชิงโดนเบียดจนเจ็บแสบไปทั้งตัวแต่ยังทนได้เพื่อขวัญใจตัวเอง วันนี้คุณคริสดูดีมากเลยด้วย เสื้อโค้ทสีดำนั่นดูดีมากจริงๆ
แชะ!
คุณคริสมีรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า
แชะ!
อ่า...เหมือนกำลังมองหาใครเลยแฮะ
แชะ!
คุณคริสมองกล้องด้วยใบหน้าแปลกใจปนงุนงง
อี้ชิงเผลอยิ้มออกมากับใบหน้าน่ารักๆ แบบนั้น ท่าทางเหมือนเด็กน้อยนี่เป็นโหมดที่ฆ่าอี้ชิงตายได้เลยนะเนี่ย พอคุณคริสเอียงคอมองอี้ชิงก็กดชัตเตอร์อีกครั้ง
แชะ!
การ์ดชุดดำบังร่างสูงๆ ของคุณแรพเปอร์คนดังได้เกือบมิด อี้ชิงตัวเล็กกว่าตั้งเยอะเขย่งยังไงก็มองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ ช่างภาพตัวขาวยกกล้องขึ้นสูงกันไม่ให้มีคนมาเบียดให้เลนส์เป็นรอยหรือตกแตก พยายามแทรกผ่านฝูงชนออกไปนอกสนามบินอย่างทุลักทุเล กว่าจะออกมาได้นี่แสบร้อนไปหมดทั้งตัวแถมผมที่เซ็ตมาอย่างดีก็ฟูฟ่องไม่เป็นทรง
“ ฟู่ววว เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ คุณคริสฮอตจังน้าาา ”
อย่างแรกที่ควรจะทำคือเปิดกล้องออกมาเช็ครูป อี้ชิงคลี่ยิ้มพอใจ รูปคุณคริสนี่ดูดีทุกรูป มุมไหนก็ดูดีไปหมด นี่ไม่ได้เข้าข้างคนที่ตัวเองชอบนะแต่คุณแรพเปอร์คนดังหล่ออยู่แล้วล่ะ จุดหมายต่อไปของอี้ชิงคือรายการ Music Bank เพราะคุณคริสจะตรงดิ่งไปที่นั่น
“ ไป Music Bank ครับ ”
คุณลุงคนขับพยักหน้าเข้าใจอี้ชิงก็รีบยัดตัวเองเข้าไปในรถอย่างตื่นเต้น
“ อรุณสวัสดิ์จางอี้ชิง คิกคิก หัวฟูมาแต่เช้าเลยนะคะ ”
เวลาส่องกระจกเช็คความเรียบร้อยให้ตัวเองยังไม่มีเลย อี้ชิงยิ้มกว้างให้คุณเจสสิก้าที่นั่งยืนคล้องแขนคิมแทยอนที่กำลังยืนคุยกับโปรดิวเซอร์ วันนี้คุณนางแบบดังแต่งตัวมิดชิดกว่าปกติ ไหนจะแว่นกันแดดอันโต สงสัยจะกลัวมีคนจำได้ล่ะมั้ง
“ อรุณสวัสดิ์ครับคุณเจสสิก้า ”
“ นี่ไปสนามบินมาเหรอคะ? ”
“ ใช่ครับ ”
คุณเจสสิก้าหัวเราะคิกคัก อี้ชิงไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่ามันตลกตรงไหนแต่ก็หัวเราะตามงงๆ ดูเหมือนว่าคุณเจสสิก้าจะหัวเราะหนักกว่าเดิมซะอีก โดยมีคิมแทยอนยิ้มเฉื่อยๆ อยู่ข้างๆ
“ กว่าคริสจะขึ้นแสดงก็ตั้งสองชั่วโมง ที่จริงไม่ต้องรีบหรอก ”
จะให้บอกได้ยังไงว่าที่จริงแล้วอี้ชิงคิดถึงจะแย่
รีบมาเพราะอย่างงั้นหรอก
“ แต่ถ้าอยากเจอก็ห้องแต่งตัว 012 ทางซ้ายมือ ”
ช่างภาพตัวขาวส่ายหน้าพรืดอย่างตื่นตระหนก โบกไม้โบกมือพัลวัน อี้ชิงไม่มีสิทธิ์เข้าไปสักหน่อย เข้าไปก็กวนเวลาพักผ่อนของคุณแรพเปอร์คนดังซะเปล่าๆ แค่เจอคนเบียดที่สนามบินไม่กี่สิบนาทีก็แทบแย่ แล้วคนที่นั่งเครื่องบินมาหลายชั่วโมง ทำงานหนักอย่างคุณแรพเปอร์คนดังจะขนาดไหน
“ ให้คุณคริสพักผ่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันจะออกไปนั่งรอในห้องส่งนะ ”
“ เอายังงั้นก็ได้... ”
“ จางอี้ชิงจะไม่ไปหาคริสจริงๆ เหรอคะ? ”
พอคุณเจสสิก้าพูดขึ้นมาปุ๊บอี้ชิงรู้สึกถึงแรงกดดันในรอยยิ้มของเธอชัดเจนเลยล่ะ...
“ ปล่อยให้คุณคริสพักผ่อนจะดีกว่านะครับ... ”
“ ไม่ไปแน่นะคะ? ”
“ เอ่อ...ผม... ”
“ ไม่ไปเหรอคะ? ”
“ เอ่อ... ”
มาจ้องกันแบบนี้อี้ชิงจะเอาอะไรไปเถียงกับเธอล่ะเนี่ย! สายตาคุณเจสสิก้าแพรวพราว รอยยิ้มก็หวานเชียว แต่อี้ชิงรู้สึกได้ถึงการบังคับและออกคำสั่งกลายๆ ช่างภาพตัวขาวเหงื่อตก
“ ก็ถูกของอี้ชิงนี่คะ ทำไมคุณเจสสิก้าอยากให้อี้ชิงไปหาคริสล่ะ? ”
คิมแทยอนค่อยๆ หรี่ตาลงเล็กน้อย
“ เดี๋ยวนี้หัดร่วมมือกันเหรอคะ? ”
“ ก็ของตอบแทนน่าสนใจดีนี่คะ ”
อี้ชิงกะจะแวบออกไปเงียบๆ แล้วเชียวตอนที่คิมแทยอนกับคุณนางแบบดังกำลังโต้ตอบกันอยู่ แต่คงช้าเกินไปตอนที่รุ่นพี่เฮนรี่เปิดประตูห้องแต่งตัวออกมาแล้วยิ้มกว้างให้อี้ชิงเหมือนไม่ได้เจอกันมานาน(ที่จริงก็แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นแหละ) ร้องเรียกชื่อเสียงดังลั่น
“ จางอี้ชิง!!! ”
ช่างภาพตัวขาวเริ่มขัดเขินตอนที่คุณแรพเปอร์คนดังเดินออกมายืนซ้อนหลังรุ่นพี่เฮนรี่ รุ่นพี่เฮนรี่ยิ้มกว้างดีอกดีใจส่วนคุณคริสยิ้มน้อยๆ เหมือนตอนอยู่สนามบินไม่มีผิด อี้ชิงหน้าแดงวาบเมื่อคุณคริสกระดิกนิ้วสองสามทีคล้ายจะเรียกให้เข้าไปหา...โดยที่รุ่นพี่เฮนรี่ไม่ทันเห็น
“ อ้าวจางอี้ชิง...บังเอิญจังเลยนะครับ ”
จะมีใครเนียนเท่าคุณคริสมั้ยครับ?
อี้ชิงสงสัยจริงๆ เลย
ทั้งเขินทั้งประหม่า แต่ถ้าอี้ชิงไม่เข้าไปก็กลัวว่าคุณแรพเปอร์คนดังจะสรรหาอะไรๆ มาทำให้เขินอีก อี้ชิงไม่อยากเสี่ยง...เลยยอมเดินเชื่องๆ เข้าไปหาอย่างว่าง่าย
“ เข้าข้างในก่อนมั้ยจางอี้ชิง นี่...คริสหอบขนมมาเยอะแยะเลย ”
“ เอ่อ...ผมว่าไม่... ”
“ มีของฝากของจางอี้ชิงด้วยนะ คริสเลือกเองกับมือเลยใช่มั้ยคริส? ”
ของฝาก?
คุณคริสเลือกให้ด้วย?
คำว่าของฝากจากคุณคริสมันทำให้อี้ชิงอดหูผึ่งไม่ได้ ใจนึงมันก็ปลาบปลื้มและซาบซึ้ง อีกใจนึงก็เกรงใจและรู้สึกผิด เผลอไปจ้องคุณแรพเปอร์คนดังตาแป๋ว จะมีแฟนคลับสักกี่คนที่ได้ของฝากจากขวัญใจตัวเอง คุณคริสนี่เป็นคนดีจริงๆ เลย อี้ชิงปลื้มใจจัง
“ ของฝากอยู่ในห้องครับ ”
“ เดี๋ยวฉันเอาออกมาให้จางอี้ชิงเอง ”
“ พี่เฮนรี่...พี่ต้องไปประชุมกับโปรดิวเซอร์อีกห้านาทีนี่ ”
“ ห๊ะ? ฉันมีประชุม... ”
“ รีบไปจะได้รีบกลับมาไงครับพี่ ใช่มั้ย? ”
“ ...อ่อ...เออใช่ๆ! งั้น...ไปก่อนนะจางอี้ชิง ”
รุ่นพี่เฮนรี่วิ่งไปโน่นแล้ว เหลือแต่อี้ชิงกับคุณแรพเปอร์คนดังยืนมองหน้ากันเงียบๆ นี่ยังไม่ทันเตรียมใจเลยนะ ช่างภาพตัวขาวมองหาตัวช่วยแต่ไม่มีใครสักคนนอกจากพวกสตาฟที่ไม่รู้จักเดินผ่านไปผ่านมา คุณแรพเปอร์คนดังกระดิกนิ้วอีกครั้งด้วยรอยยิ้มแบบเดิม
ขยับตัวเข้าไปใกล้ได้นิดหน่อยก็ถูกคว้ากล้องที่คล้องอยู่ตรงคอ ช่างภาพตัวขาวทำหน้าตาตื่น ผงะถอยหลังตกใจแต่คุณแรพเปอร์คนดังก็ยังสามารถดึงอี้ชิงเซเข้าไปหาได้อีกครั้งด้วยการกระตุกสายคล้องคอ อี้ชิงอุทานตกใจตอนที่โดนรวบตัวเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงปิดประตูตามมา
คุณแรพเปอร์คนดังเป็นจอมฉวยโอกาส...จริงๆ นะ อี้ชิงทำอะไรไม่ได้เลยตอนที่ถูกอีกฝ่ายกอดเอาไว้แบบนี้ เสียงหัวเราะแผ่วๆ ทำลายสติของเขากระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง ตอนแรกก็กะจะดันออกเพราะเขิน แต่เอาเข้าจริงๆ ก็กลับไปกอดตอบเขาแล้วมันก็เขินกว่าด้วย...
โอ๊ยยย หัวใจจะวาย!
ถึงจะคิดถึงแค่ไหนก็เถอะ...มาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ
อี้ชิงหวั่นไหวมากเลย
“ ปากบอกคิดถึงเราแต่กลับเอาแต่หนี ถ้าผมงอนแล้วจางอี้ชิงจะทำยังไงครับ ”
อย่ามากระซิบข้างหูจะได้มั้ย ตอนนี้อี้ชิงยืนแทบไม่ไหวแล้ว ขาอ่อนไปหมดแค่ยืนเฉยๆ ยังสั่น ยืนตัวเกร็งให้คุณแรพเปอร์คนดังกอดนี่ไม่ง่ายเลยนะขอบอก อี้ชิงพยายามมุดหน้าหนีแต่ก็โดนจับให้เงยหน้าขึ้น ดวงตาคมกริบทอดมองลงมาก็ทำเอาร้อนไปทั้งหน้าแล้ว
“ คุณคริสแกล้งผม... ”
“ ไม่จริงสักหน่อย จางอี้ชิงนั่นแหละแกล้งผมก่อน ”
“ ผมไม่เคยทำแบบนั้นนะครับ ผมไม่เคยจริงๆ ”
ใครจะไปกล้าแกล้งคุณแรพเปอร์คนดังกันล่ะ อย่างอี้ชิงนี่เลิกคิดไปได้เลยเถอะ แค่เจอหน้าเศร้าๆ ของคุณแรพเปอร์คนดังนี่แทบร้องไห้ตามแล้ว
“ จางอี้ชิงเคยครับ ”
“ จางอี้ชิงชอบแกล้งทำให้ผมคิดถึงตลอด ”
โอ๊ยให้ตายเถอะ! พูดแบบนี้คิดว่าอี้ชิงจะเขินมั้ย?
นี่หัวใจแทบกระเด็นออกมาจากอกแล้วเถอะ
“ ของฝากของจางอี้ชิงน่ะ... ”
“ ...ครับ ”
“ ผมหอบจากเกาหลีแล้วหอบกลับมาจากจีนเลยครับ ”
“ มันคืออะไรเหรอครับ? ถ้ามันแพงผมขอไม่รับได้มั้ยครับ? ”
คุณแรพเปอร์คนดังถอยไปนั่งตรงโซฟาและยังคงยิ้มไปจาง พอถูกกระดิกนิ้วเรียกอี้ชิงก็เดินเกร็งๆ เข้าไปหาไม่มีเถียงสักคำ หัวใจเต้นเป็นจังหวะแปลกประหลาด ทั้งรัวและเร็ว ไหนจะเลือกที่สูบฉีดอยู่ตรงแก้มอีก...คุณแรพเปอร์คนดังคว้ามืออี้ชิงทั้งสองข้างไปจับไว้หลวมๆ
“ แพงไม่แพงไม่รู้ รู้แต่ว่าผมจ่ายมันด้วยหัวใจครับ ”
ช่างภาพตัวขาวแทบทรุดไปกองกับพื้นเมื่ออยู่ๆ คุณคริสก็ขยิบตาให้ มันเป็นโมเม้นท์ธรรมดาสำหรับคุณแรพเปอร์คนดังแต่สำหรับอี้ชิงนี่เกือบตายซะตรงนี้เลย อี้ชิงเบลอไปหมด รู้สึกแค่หัวใจที่เต้นแรงกับแรงเคล้นคลึงตรงหลังมือ
“ ของฝากของจางอี้ชิงอยู่ตรงนี้ครับ... ”
คุณแรพเปอร์คนดังปล่อยมืออี้ชิงแล้วกางแขนออกกว้าง
“ ความคิดถึงเนี่ย...ผมมีมาฝากจางอี้ชิงเยอะแยะเลยนะครับ ”
“ คะ...คุณคริสครับ... ”
“ กอดกันหน่อยนะครับ ”
“ ผม...ผม... ”
“ ถ้าให้กอดเดี๋ยวผมยอมให้จางอี้ชิงถ่ายสักห้ารูปเลยครับ ”
ถึงไม่เอารูปถ่ายมาล่ออี้ชิงก็คง...ยอมอยู่แล้วล่ะ...
ก็คุณแรพเปอร์คนดังสำคัญที่สุดนี่นา
หลังจากเจอมุข ‘ หอบความคิดถึงมาฝาก ’ ของคุณแรพเปอร์คนดังก็เหมือนอี้ชิงจะโดนสะกดอย่างจัง อี้ชิงนั่งในห้องส่งอมยิ้มมองไอดอลวงแล้ววงเล่าแสดงผ่านตาไป เสียงเพลงครึกโครมยังดังไม่เท่าเสียงหัวใจที่เต้นกลางอก อี้ชิงนั่งยิ้มมาเป็นชั่วโมงในห้องส่งคับแคบ ไม่มีอาการร้อนใจเหมือนก่อนหน้านี้
พอถึงคิวการแสดงของคุณแรพเปอร์คนดังก็ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปอย่างอารมณ์ดี ตาโฟกัสร่างสูงที่โยกไปตามจังหวะเพลงสนุกสนาน หูฟังเสียงแรพทุ้มต่ำอย่างเพลิดเพลิน ปากก็วาดยิ้มไปด้วย อี้ชิงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมเขาต้องยิ้มกว้างขนาดนี้ด้วยนะ
คุณคริสมองมาทางนี้ มองสบตากับอี้ชิงผ่านเลนส์กล้อง ช่างภาพตัวขาวหายใจติดขัดขึ้นมานิดหน่อยแต่แก้มนี่แดงไปหมดแล้ว อี้ชิงกดชัตเตอร์ต่อเนื่องถึงมือจะแอบสั่นๆ บ้างก็เถอะ ทุกคนส่งเสียงเชียร์ดังกระหึ่ม การแสดงใกล้จะจบลงแล้ว คุณแรพเปอร์คนดังขยิบตาครั้งสุดท้ายก่อนจะยกนิ้วชี้และนิ้วกลางแตะปาก เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกระลอกประกาศย้ำความฮอต อี้ชิงค่อยๆ ลดกล้องลงมองบ้าง
แต่คุณแรพเปอร์คนดังกลับส่งจูบมาทางนี้พอดี
อี้ชิงหูอื้อตาลายแข่งกับเสียงกรี๊ดรอบทิศ
ช่างภาพตัวขาวรีบยกกล้องขึ้นบังหน้าแดงๆ ของตัวเองโดยมีสายตาขบขันมองลงมา
“ จะรีบไปไหนครับ มานี่ก่อนสิครับจางอี้ชิงงงง ”
อี้ชิงแทบจะกระโจนมุดตู้กดน้ำที่อยู่ใกล้ๆ เสียงร้องเรียกลากยาวติดจะอ้อนทำให้ช่างภาพตัวขาวสติเตลิดไปคนละทิศละทาง อี้ชิงก้าวๆ หยุดๆ ลังเลว่าจะหันไปหรือไม่หันดี ก็ใครใช้ให้คุณคริสลากเสียงยาวๆ อ้อนๆ แบบนั้นกันล่ะ! แบบนี้อี้ชิงจะไปทำใจร้ายเดินหนีได้ยังไง
“ เหนื่อยจัง ”
ปากบอกว่าเหนื่อยแต่มาจับแขนคนอื่นเอาไว้ทำไม ปากบอกว่าเหนื่อยแต่ยิ้มกว้างแบบนั้นมันคืออะไร อี้ชิงยิ้มอายๆ ทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับอีกคน
“ อ่า...วันนี้คุณคริสเจ๋งมากเลยครับ ”
“ จริงเหรอครับ? อืมม แล้วจางอี้ชิงถ่ายรูปผมได้กี่รูปครับ? ”
“ ก็เยอะครับ ”
“ ขอผมดูหน่อยสิครับ ”
“ ดะ...เดี๋ยวก่อนสิครับ ”
คนใจร้อนไม่รอให้อี้ชิงถอดกล้องที่คล้องอยู่กับคอยื่นให้ดูด้วยซ้ำ คุณแรพเปอร์คนดังดึงสายกล้องคล้องคอของอี้ชิงไม่แรงมากแต่คนที่แข้งขาอ่อนมาก่อนอยู่แล้วก็ได้แต่เซไปหาแบบไร้ทางสู้ คุณแรพเปอร์คนดังพยักเพยิดให้อี้ชิงเปิดกล้องสักที อี้ชิงรีบเปิดกล้องเงอะๆ งะๆ
“ ไม่ค่อยถนัดเลยครับ... ”
“ เดี๋ยวผมถอด... ”
“ เอาแบบนี้ดีกว่า ”
อี้ชิงถูกจับหมุนตัวกลับหลังหันทั้งที่ยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ ช่างภาพตัวขาวยืนแข็งทื่อรู้สึกถึงไออุ่นจากร่างที่ยืนซ้อนด้านหลังกับใบหน้าที่เกือบจะแนบติดอยู่ข้างแก้มก้ำกึ่งจะเกยคางไว้บนไหล่ กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของคุณแรพเปอร์คนดังชวนเคลิ้มฝันสุดๆ
มาเจอแบบนี้แล้วจะให้อี้ชิงทำยังไงไหวล่ะ...
“ น่ารักดีนะครับ ”
“ ใช่...ใช่ครับ ผมตั้งใจถ่ายเต็มที่เลยครับ ”
“ อย่างนี้นี่เอง... ”
ตกลงชมรูปหรือว่าอะไร...จ้องขนาดนี้กลัวอี้ชิงไม่รู้ตัวอย่างนั้นเหรอ ช่างภาพตัวขาวแทบไม่กล้าเหล่ตามองไปทางขวาของตัวเอง ไม่อย่างงั้นอาจจะมีสิทธิ์หัวใจวายตายได้แน่นอน
“ น่ารักดีครับ... ”
“ คุณซูโฮน่ารักดีมั้ยครับ? ”
สตั๊นท์
...ขอเวลาสักสิบนาทีให้อี้ชิงประมวลผลเถอะ
อี้ชิงไม่รู้ว่าตัวเองแสดงออกมากไปมั้ยหรือทำท่าตกใจได้โอเว่อร์รึเปล่า ดวงตาเบิกค้างอย่างแตกตื่นสุดๆ เขาผละห่างออกจากคุณแรพเปอร์คนดังแล้วโบกไม่โบกมือปฏิเสธพัลวันทั้งที่ไม่รู้ว่าจะกลัวคุณคริสรู้ทำไม อี้ชิงเหมือนหาลิ้นตัวเองไม่เจอ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นานหลายนาทีกว่าจะพูดออกไปได้
“ ...ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ”
“ เหรอครับ? ”
มีการกอดอกด้วยนะ นี่คุณแรพเปอร์คนดังไม่รู้รึไงว่ามันเป็นการกดดันน่ะ ที่นี่อากาศเย็นเพราะแอร์แต่ตอนนี้เหมือนแอร์จะเสียนะ...อี้ชิงเหงื่อตก ลนลานไปหมด
“ ผมไม่ได้ทำอะไรนะครับ คุณคริสถามคุณเจสสิก้าได้... ”
“ เธอบอกผมหมดแล้วครับ ”
นี่อี้ชิงโดนหลอกเหรอเนี่ย!?
“ ว่าไงครับ คุณซูโฮน่ารักใช่มั้ยครับ? ”
“ คุณคริส... ”
คุณแรพเปอร์คนดังปั้นหน้านิ่งซะจนไปไม่เป็น รอยยิ้มบางไม่ได้ทำให้อี้ชิงชื้นใจขึ้นมาเลยเถอะ คุณคริสตอนนี้เป็นอะไรที่ทำให้อี้ชิงรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลีบและทำผิดลงไปอย่างมหันต์แบบให้อภัยไม่ได้ อี้ชิงไม่รู้จะทำอะไรยังไงนอกจากทำหน้าสำนึกผิด
“ คุณซูโฮเขาน่ารักครับ แต่...แต่ผมไม่ได้ชอบเขานะ ”
“ ครับ ”
“ ไม่ได้ชอบเขาแบบคุณคริสนะครับ ”
“ … ”
“ ผมไม่ได้โกหกนะครับ ”
หน้าอี้ชิงหม่นลงไปอีก ท่าทางหงอยลงไปถนัดตา คุณคริสเอาแต่จ้องหน้าไม่ยินดียินร้ายหรือตอบรับอะไรสักอย่าง ทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยินที่อี้ชิงพยายามอธิบายทั้งที่ยิ้มได้ยังไงกัน
“ คุณคริสครับ...ผมขอโทษ ”
“ … ”
“ ขอโทษครับ ”
“ … ”
“ ผมขอโทษ ”
แฟนคลับอย่างอี้ชิงมีสิทธิ์อะไรไปทำให้คุณแรพเปอร์คนดังโกรธ เขาทำร้ายจิตใจคุณคริสใช่มั้ย? การปันใจไปชอบคนอื่นคงทำให้คุณคริสรู้สึกแย่สินะ แต่อี้ชิงไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย...แค่คุยในฐานะเพื่อนร่วมงานเองนะ คุณเจสสิก้านะคุณเจสสิก้า สัญญากับเราว่าจะไม่ฟ้องแต่ก็ทำกันได้ลงคอ อี้ชิงทำขวัญใจตัวเองโกรธแล้วจะมีหน้ามาเจออีกได้ยังไงกัน
“ ยังไงคุณคริสก็ที่หนึ่งเสมอนะครับ ”
“ … ”
“ คุณคริสครับ... ”
“ … ”
ช่างภาพตัวขาวเม้มปากแน่นอย่างอึดอัดใจ อี้ชิงจะทำยังไงดีอ่ะ?
“ อย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมขอโทษ ”
ทำใจกล้าขยับไปสะกิดแขนเขาทั้งที่กลัวใจจะขาด ใช้นิ้วจิ้มๆ แตะๆ แบบนั้นแต่อีกคนยังนิ่งไม่สนใจ ใจแข็งชะมัด คนใจอ่อนอย่างอี้ชิงจะไปสู้ไหวได้ยังไง ถอยกลับมาตั้งหลักชั่งใจสักพักก็ทำใจกล้าเข้าไปเกาะแขนคุณแรพเปอร์คนดังเขย่าเบาๆ
“ จางอี้ชิงครับ... ”
“ ครับ ”
“ ผมเหนื่อยมาก... ”
คราวนี้อี้ชิงทำหน้าเลิ่กลั่ก นี่เขาทำให้คุณคริสรำคาญมากเลยใช่มั้ย?
“ ผมขอ... ”
“ ผมไม่อยากฟังแล้วครับ ”
“ … ”
“ ถ้าจะใช้เลี้ยงชาสักแก้ว จางอี้ชิงคง...ไม่ปฏิเสธหรอกใช่มั้ยครับ? ”
สุดท้ายก็มาจบที่บ้านของช่างภาพตัวขาวแบบที่คริสหวังเอาไว้เป๊ะ!
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลนี่แหละ
แม่มดยังหลอกให้สโนว์ไวท์กินแอปเปิ้ลอาบยาพิษได้
ทำไมคริสจะหลอกจางอี้ชิงว่าเขางอนไม่ได้ล่ะ?
เนอะ?
บ้านหลังเล็กอบอุ่นและน่าอยู่เหมือนครั้งแรกที่คริสก้าวเข้ามา กลิ่นชาหอมอบอวลไปทั่วบอกได้ว่าเจ้าของบ้านคงกำลังง่วนไปกับการชงชาให้ถูกใจคริสมากที่สุด คริสสอดส่องสายตาไปรอบบ้านแล้วแต่จะพอใจ เขายกกรอบรูปเรียบๆ ทั่ตั้งบนโต๊ะขึ้นมาดูอย่างสนใจ เป็นรูปของคริสเมื่อหลายปีมาแล้ว ตรงมุมขวาล่างของกรอบรูปมีตัวอักษรภาษาจีนเขียนด้วยลายมือเรียบง่ายว่า ‘ อู๋อี้ฟาน ’ มีการระบุวันที่เสร็จสรรพ
คริสวางกรอบรูปลงที่เดิมก่อนจะปั้นสีหน้าเฉยชาให้สมจริง ใจจริงอยากจะยิ้มจะแย่ ใครสั่งใครสอนให้จางอี้ชิงทำหน้าหงอยๆ แบบนั้นกันนะ มันดูเหมือนลูกกระต่ายเวลากลัวเลย...ถึงคริสจะไม่ได้คลุกคลีกับกระต่ายมากก็เถอะ แต่เขาก็รู้นะว่าไอ้สีหน้ากระต่ายหงอยน่ะ...
มันน่ารักมากกกกกก
ถ้วยชาลายสวยงามถูกวางเสิร์ฟตรงหน้าคริสก่อนที่คนเสิร์ฟจะค่อยๆ ถอยไปนั่งโซฟาอีกตัวอย่างระมัดระวังในท่าทีของตัวเอง ดวงตาหวานซึ้งคู่นั้นมองมาตาละห้อย ทั้งเอ็นดูทั้งขำ เดี๋ยวก็กัดปากตัวเองเดี๋ยวก็ตั้งท่าจะพูดแล้วก็ไม่พูดซะงั้น
“ ...อร่อยมั้ยครับ? ”
“ ครับ ก็ดี ”
“ คุณคริสยังโกรธผมอยู่เหรอครับ... ”
จะให้ตอบว่ายังไงดีล่ะ? จางอี้ชิงน่ะไม่ผิดหรอกนะที่มีคนเข้าหาแล้วจีบโจ่งแจ้งขนาดนั้น แต่คริสก็แค่หาโอกาสเหมาะๆ ในการไต่ระดับความสัมพันธ์แบบแนบเนียนน่ะ ในเมื่อจางอี้ชิงไม่ให้เขาจีบดีๆ ก็คงต้องใช้ไม้นี้แหละ คริสเป็นผู้ชายนะ เขาไม่ใช่ผู้ชายใจกว้างด้วยที่จะปล่อยให้แฟนคลับน่ารักน่าชังอย่างจางอี้ชิงเดินลอยนวลไปมา คริสก็แค่อยากจะผูกขาดจางอี้ชิงเป็นของเขาน่ะ
คนที่ใช่มันหายากมากนะกว่าจะเจอ
ยิ่งมาอยู่ตรงหน้าแบบนี้ด้วยแล้วเขาคงไม่โง่ปล่อยหลุดมือไปง่ายๆ หรอก
สายตาเหงาหงอยส่งมาเป็นระยะแต่คริสก็แสร้งทำเป็นยกน้ำชาขึ้นดื่มเพื่อซ่อนรอยยิ้มบนริมฝีปาก ช่างภาพตัวขาวนั่งมองมาเงียบตรงที่ของตัวเอง ดูเหมือนกระต่ายโดนขังอยู่ในกรงดีชะมัด นี่ยังมีการส่งสายตาแป๋วๆ มาทำให้ใจอ่อนยวบยาบเล่นๆ อีกนี่สิ
แค่คริสแกล้งเหล่ตาไปมองจางอี้ชิงก็รีบฉีกยิ้มเอาใจอย่างกระตือรือร้น
จางอี้ชิงแคร์คริส
บางทีเจ้าตัวอาจจะไม่รู้น่ะนะ...จางอี้ชิงแคร์คริสมาก
จางอี้ชิงน่ะตกหลุมรักเขาอย่างจังเลยล่ะ
ภูมิใจว่ะ!
“ จางอี้ชิงจะสนใจทำไมครับว่าผมจะรู้สึกยังไงถ้าจางอี้ชิงไปชอบคนอื่น ”
คริสกำลังแสดงได้สมบทบาทสุดๆ
“ ยังไงเราก็แค่แฟนคลับกับศิลปินอยู่แล้วนี่ครับ ”
“ ถึงผมจะไปชอบคนอื่นแต่ผมก็ยังจะรักคุณคริสนะครับ ”
“ งั้นก็หลายใจสิครับ ”
ช่างภาพตัวขาวขมวดคิ้วกับคำกล่าวหาไม่จริงจังของเขา จางอี้ชิงเม้มปากคล้ายกำลังครุ่นคิดตามที่คริสพูด กว่าจะยอมพูดออกมาได้เล่นเอาลุ้นตัวโก่ง
“ ฮื้ออ จะหลายใจได้ยังไงครับ ก็เราเป็นแค่ศิลปินกับแฟนคลับนี่ครับ ”
อื้อหือ ยังกับมีคนเอามือมาตบหัวหนักๆ สักทีเลยเถอะ...
ถามจริง...จางอี้ชิงนี่โตมาจนอายุยี่สิบกว่าปีรอดมาถึงมือคริสไม่โดนดักฉุดไปก่อนได้ยังไง?
คริสแทบจะกุมขมับ ดวงตาหวานซึ้งจ้องมองมาทำตาใสกระพริบปริบๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราว คริสเชื่อแล้วล่ะว่าคุณช่างภาพจางเขาเก่งแต่เรื่องถ่ายภาพ ได้ยินเสียงกระซิบถามเบาๆ ว่าคุณคริสเป็นอะไรเหรอครับเลยกวักมือเรียกจางอี้ชิงมานั่งใกล้ๆ ซึ่งช่างภาพตัวขาวก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“ นี่ผมเริ่มจะโกรธจริงๆ แล้วนะครับ ”
จางอี้ชิงหงอยหนักกว่าเดิม อย่ามาทำหน้าเว้าวอนนักได้มั้ย เห็นกันใกล้ๆ แบบนี้แรพเปอร์คนดังก็เสี่ยงต่อการใจสั่นเหมือนกันนะ!
“ ผมขอโทษครับ ”
“ ... ”
ช่างภาพตัวขาวไม่มีความกล้าพอจะเข้าใกล้คริสไปมากกว่านี้ ได้แต่แตะๆ จิ้มๆ ตรงมือของเขาเบาๆ มันน่ารักนะ...น่ารักสุดๆ แต่คริสค่อนข้างจะโลภน่ะ แค่นี้ไม่พอสำหรับเขาหรอก...
“ ผมเป็นแฟนคลับของคุณคริสคนเดียวนะครับ ”
“ ผมเป็นแฟน... ”
จูบแผ่วเบาบนริมฝีปากเหมือนกับขนมสายไหม...
สองเท้าเหมือนกับลอยขึ้นจากพื้น แล้วกระโดดแตะไปตามก้อนเมฆสีขาวปุกปุย
ความหวานกำลังแผ่ซ่านไปทั่วตัวและดวงตาคริสก็ปิดลงช้าๆ
จางอี้ชิงนิ่งไปแล้วเหมือนโดนหยุดเวลา ตอนที่คริสลืมตาขึ้นเขาก็เห็นดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง หน้าจางอี้ชิงขึ้นสีแดงได้เร็วพอๆ กับตอนที่ภูเขาไฟระเบิดแล้วลาวาร้อนติดลบองศาเซลเซียสไหลมาถล่มทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากลอง แก้มนิ่มขึ้นสีจัดจ้านน่ามอง จางอี้ชิงเหมือนจะช็อคไปเลย
คริสยกนิ้วขึ้นแตะเบาๆ บนแก้มที่แดงจัด วนไปลูบเบาๆ บนริมฝีปากที่สั่นระริก วินาทีนั้นเขาจัดการแตะริมฝีปากลงไปอีกที เม้าเบาๆ ตรงกลีบปากล่างอย่างนึกหมั่นเขี้ยว ช่างภาพตัวขาวตัวอ่อนยวบหงายหลังไปพิงโซฟาพอดิบพอดี
“ ของผมคนเดียวใช่มั้ยครับ? ”
“ ...ครับ? ”
“ จางอี้ชิงบอกว่าจะเป็นแฟนของผมคนเดียวใช่มั้ยครับ ”
“ แฟน... ”
“ จางอี้ชิงเป็นแฟนคลับของผมใช่มั้ยครับ? ”
“ ...ใช่...ใช่ครับ ”
“ จางอี้ชิงเป็นแฟนคลับของผมคนเดียวใช่มั้ยครับ? ”
“ อ่า...ครับ...ครับ... ”
“ จางอี้ชิงเป็นแฟนของผมคนเดียวใช่มั้ยครับ? ”
“ ...ใช่ครับ ”
“ โอเค เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ ”
คราวนี้รีบกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างตกอกตกใจ จางอี้ชิงเบิกตากว้างเหมือนเจอเรื่องช็อคโลก
“ หา!? เป็นแฟนแล้วเหรอครับ!? ตะ...แต่คราวก่อนคุณคริสยังจีบผมอยู่เลยนะครับ!?! ”
หลังจากนี้ไปอิพี่คริสนางจะอัพเลเวลแล้วนะ
รุกให้มันหนักๆ จัดไป!
ความคิดเห็น