คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฟ อ แ ฟ น 0 1
01
My baby
( แฟนต๋า )
“ หน้าแบคฮยอนนี่แปะทั่วโซลเลยน้า ”
ลูกพี่ลูกน้องตัวสูงที่แบคฮยอนหนีมาอยู่ด้วยปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งหน้าประตูร้าน ในอ้อมแขนหอบของพะรุงพะรังแต่ยังมีเวลามาหยุดแซวคนอื่น แบคฮยอนละความสนใจจากการเขย่งปลายเท้าเช็ดกระจกหันขวับไปขู่ฟ่อๆ ทันที
“ สงสัยจะมีคนมาตามกลับบ้านล่ะสิ ”
“ ไม่มีสักหน่อย! ”
ทำหน้าขึงขังให้ลูกพี่ลูกน้องตัวสูงรู้ว่าไม่ได้โกหก แบคฮยอนหันกลับไปเช็ดกระจกด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เช้าสดใสจำต้องพังทลายเพราะไอ้ใบประกาศคนหายนั่นมันยังคงแปะอยู่ทุกที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหน วันนี้แบคฮยอนเลยไม่ออกไปไหนยังไงล่ะ ไม่อย่างนั้นคงมีคนเข้าใจผิดจับตัวเขาไว้เหมือนเมื่อวานอีก
“ แฟนเก่ามาตามถึงที่นี่ ฮอตจริงๆ เลยเนอะ ”
“ เฮอะ เราไม่สนใจหรอก ”
“ แฟนเก่านี่ดูไม่เก่าเลยน้า ดูท่าคงอยากเป็นแฟนใหม่จะแย่ ”
“ คุณพี่ฟานฟาน! ”
“ อะไรเล่า พูดถึงแฟนเก่าถึงกับโมโหเลยเหรอ ”
“ โอ๊ยนี่!! ”
“ ขี้โมโหซะจริง ”
ถ้ากระโดดกัดคออีกคนได้แบคฮยอนคงจะทำไปแล้วแน่ๆ แต่ก็นั่นแหละ...เขาจะไปกล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกันเล่า ก็คุณพี่ฟานฟานน่ะเป็นผู้มีพระคุณนี่นา ดูแลแบคฮยอนแทบทุกอย่างตั้งแต่มาเหยียบที่เกาหลี ทั้งที่พัก ทั้งงานพาร์ทไทม์ ทั้งอาหารการกิน ดี๊ดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
“ ไม่กวนก็ได้ รีบๆ ใส่ชุดมาสคอตออกมาหน้าร้านได้แล้ว ”
“ รู้น่า ”
“ ทำงานดีมีรางวัลนะ ”
“ ก็พูดงี้ตลอดแหละ ”
รางวัลที่ว่าจะเป็นอะไรไปได้นอกจากขนมฟรีไม่อั้น ก็เอาขนมมาล่อกันตลอด การแต่งชุดมาสคอตขนมปังแผ่นโง่ๆ มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยจริงๆ เพราะตอนที่เขาเดินต้วมเตี้ยมไปถึงหน้าร้านก็พบว่ามีหลายคนยืนถือโทรศัพท์รออยู่ก่อนแล้ว เสียงหัวเราะคิกคักและเสียงชมเซ็งแซ่ว่าน่ารักรอบตัวทำให้แบคฮยอนรู้สึกขัดเขินเล็กน้อย
พนันได้เลยว่าในยูทูปต้องมีคลิปแบคฮยอนใส่มาสคอตขนมปังแผ่นเต้นดุ๊กดิ๊กเยอะกว่าห้าคลิปแน่ๆ ถ้าดูจากจำนวนมือถือที่ถูกยกขึ้นมาถ่ายเขาตอนนี้อ่ะนะ มาสคอตขนมปังยืนยิ้มเอียงอาย ความจริงงานพาร์ทไทม์ร้านเบเกอรี่ของคุณพี่ฟานฟานก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่หรอก ก็แค่ต้องเสียเวลายืนเต้นช่วงสั้นๆ และแจกใบปลิวเท่านั้นเอง
แวนคูเวอร์ใช่ว่าจะหาประสบการณ์แบบนี้ได้ซะเมื่อไหร่ เมื่อคุณพี่ฟานฟานเสนอมาแบคฮยอนก็พร้อมจะตกลงรับปากอย่างไม่รีรอ(และนั่นมันทำให้ได้เงินค่าจ้างเพิ่มขึ้นเยอะด้วย) แบคฮยอนเป็นเด็กดีตั้งใจทำงานขนาดไหนคนที่บ้านต้องภูมิใจมากแน่ๆ
“ ไฟท์ติ้งนะบี! ”
บีคือชื่อมาสคอตขนมปังตัวนี้ และบีก็ย่อมาจากชื่อแบคฮยอนอีกนั่นแหละ คุณพี่ฟานฟานบอกว่าสั่งทำมาสคอตประจำร้านตัวนี้ไว้นานมากแล้วแต่ก็ไม่ได้หาใครมาใส่จริงๆ จังๆ สักทีเพราะทางร้านดันทำขนาดเล็กเกิน จ้างผู้หญิงมาใส่พวกเธอก็ทำได้ไม่นาน สุดท้ายเลยมาจบที่แบคฮยอนยังไงล่ะ
곰 세 마리가 한 집에 있어
บ้านหลังหนึ่งมีหมีอาศัยอยู่สามตัว
ทันทีที่ทำนองเพลงสดใสดังขึ้นแบคฮยอนโยกตัวตามจังหวะ ชุดมาสคอตเทอะทะทำให้การเต้นเป็นไปอย่างยากลำบาก ถึงอย่างนั้นท่าทางเงอะงะก็คงน่ารักพอตัวทุกคนถึงพากันหัวเราะ แบคฮยอนฉีกยิ้มหวานโบกไม้โบกมือไปทั่ว มาสคอตเฟรนด์ลี่ขนาดนี้หายากนะพูดเลย
아빠곰 엄마곰 애기곰
มีพ่อหมี มีแม่หมี แล้วก็มีลูกหมี
พ่อหมี...มาสคอตขนมปังทำหน้าขึงขังและทำท่าเบ่งกล้าม เอาให้สมจริงกันหน่อย
แม่หมี...มาสคอตขนมปังยิ้มหวานส่งจูบราวกับมิสโคเรีย หมุนตัวและมีโบกไม้โบกมือด้วย
ลูกหมี...มาสคอตขนมปังเอียงคอโยกตัวยิ้มจนตาหยี แอ๊บแบ๊วให้ถึงที่สุดแม้เขาจะน่ารักมากแล้วก็ตาม
아빠곰은 뚱뚱해 엄마곰은 날씬해
พ่อหมีตัวอ้วน แม่หมีหุ่นดี๊ดี
พ่อหมีตัวอ้วนแบคฮยอนก็ทำท่าลูบท้องตัวเอง อ้าปากงับอากาศเหมือนกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แม่หมีหุ่นดีแบคฮยอนก็โพสต์ท่าตามนางแบบที่ป้ายโฆษณาซึ่งอยู่ห่างจากตรงนี้ไปไม่มากเท่าไหร่นัก ประหนึ่งสวมบทเป็นซอนซงอีในซีรี่ย์ You who came from the stars
애기곰은 너무 귀여워
ลูกหมีก็น่ารักสุดๆ ไปเลย
ท่าดอกไม้บานคงเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้และฮิตที่สุดแล้ว แบคฮยอนยิ้มตาหยีโยกหัวไปมาตามจังหวะสดใสของเพลงหมีสามตัว ส่ายก้น ส่ายก้น แล้วก็ส่ายก้น แม้ชุดมาสคอตเทอะทะจะไม่เอื้ออำนวยมากนักก็ตาม
으쓱 으쓱 잘한다
ฮึ๊บ! ฮึ๊บ! ทำดีมาก!
เสียงปรบมือดังเกียวกราวพร้อมกับเสียงรัวชัตเตอร์ แบคฮยอนฉีกยิ้มสู้กล้องก่อนจะโค้งให้ทุกคน พอจบเพลงปุ๊บทุกคนก็พากันกรูเข้ามาขอถ่ายรูป ทุกวันนี้แบคฮยอนเกือบนึกว่าตัวเองเป็นซุเปอร์สตาร์ดังไปแล้วนะเนี่ย แต่มาสคอตย่อมต้องเฟรนด์ลี่และทนยิ้มสู้กล้องต่อไปจนกว่าจะแพ้แสงแฟลชตาย
“ อย่าลืมอุดหนุนขนมปังร้านเรากันน้าาา ”
“ อร่อยจนต้องเบิ้ลสอง! ”
“ สดใหม่จากเตาทู้กกกกกกวัน ”
“ ขนมปังร้านคุณพี่ฟานฟานกินกับอะไรก็อร่อยเหาะ! ”
“ มาสคอตขนมปังก็น่ารัก ”
เสียงทุ้มดังขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายของฝูงชน ร่างสูงๆ ดูโดดเด่นนักเมื่อเทียบกับคนอื่นเพราะไอ้ผมสีแดงที่ถูกเซ็ตตั้งขึ้น มาสคอตขนมปังเผลอเหลือกตาเล็กน้อย หลังจากเจอการขอแต่งงานไปแบบงงๆ นอกจากเดินหนีแบคฮยอนก็ไม่ได้สนใจไยดีอะไรปาร์คชานยอลอีก
แล้วโผล่มาที่นี่ได้ยังไงเนี้ยะ!?!
“ ร้านนี้คงจะอร่อยจริงๆ ”
ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงเท่ๆ ก่อนจะกวาดตามองสำรวจหน้าร้านเบเกอรี่ของคุณพี่ฟานฟานด้วยรอยยิ้มมุมปาก สายตาปาร์คชานยอลเลื่อนมาหยุดตรงแบคฮยอน(ที่ใส่ชุดมาสคอตขนมปังยืนเหวอ) ดวงตากลมโตพราวระยับขยิบส่งวิ้งค์ให้กันโต้งๆ
“ ...ขนาดมาสคอตขนมปังยังน่ากินขนาดนี้เลยเนอะ ”
กัดลิ้นตัวเองตายตอนนี้คงจะไม่ทัน แบคฮยอนเหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางหัวเมื่ออีกฝ่ายแกว่งสมาร์ทโฟนไปมาตรงหน้า หน้าจอเปิดเป็นวิดิโอมาสคอตขนมปังกำลังเต้นเพลงลูกหมีสามตัว แล้วทำไมถ่ายใกล้ขนาดนี้ล่ะเนี่ย! ปาร์คชานยอลเห็นเขามาตั้งแต่ต้นแล้วงั้นเหรอ!?
“ ทำงานหนักเลยนะJ ”
ไม่พูดเปล่ายังถือดีมาจัดผมหน้าม้าให้เขาอีกต่างหาก แบคฮยอนเบิกตากว้างกับการแสดงออกมากเกินไปของปาร์คชานยอล เผลออึ้งไปแป๊บเดียวอีกฝ่ายก็ก้มลงมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขาซะแล้ว นี่ไม่ใช่เด็กนะ! คิดว่าทำแบบนี้แล้วแบคฮยอนจะลดโทษให้หรือไง!
“ มอมแมมไปหมดแล้ว ”
มาสคอตขนมปังใช่ว่าจะเฟรนด์ลี่กับทุกคนซะเมื่อไหร่ ยิ่งอีกฝ่ายเป็นแฟนเก่าแล้วเนี่ยยิ่งทำหน้ามุ่ยใส่ แบคฮยอนสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นจงใจให้รู้ว่านี่เมินอยู่นะ ไม่สนใจหรอก แม้ว่าอีกฝ่ายจะมองมาด้วยสายตาเอ็นดูมากแค่ไหนก็ตาม
“ ใจร้าย ”
“ มาสคอตขนมปังใจร้าย ”
“ ใจร้ายจังเลย ผมเจ็บหัวใจไปหมดแล้ว ”
ปาร์คชานยอลตลกมากมั้ยอะไรยังไง ตัวก็โตมาทำเสียงกระเง้ากระงอดคิดว่าน่ารักมากหรือไง แบคฮยอนเชิดหน้าหนี ไม่มองไม่สนใจ แต่ปาร์คชานยอลก็ยังอุตส่าห์พาหน้าหล่อๆ มาในกรอบสายตาเขาอีกจนได้
“ นี่! ”
“ หน้าตาก็น่ารักแต่ทำไมชอบใจร้าย ”
“ นายสิใจร้าย! ถอยไปเลยนะ ไม่เห็นเหรอว่าเรากำลังทำงานอยู่! ”
ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดปาร์คชานยอลจนอีกคนต้องร้องโอดโอย...แต่หน้างี้ยิ้มระรื่นเชียวนะ เขาพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด เพิ่งจะทำงานเสร็จมาเหนื่อยๆ ก็ยังมาโดนก่อกวนอีก แบคฮยอนกระแทกเท้าปึงปังจะเดินหนีแต่กลับถูกร่างสูงพุ่งมากอดรัดจนแทบหายใจไม่ออก
มาสคอตขนมปังถูกอุ้มตัวลอยออกห่างจากผู้คนในจังหวะที่ไม่มีใครทันสังเกต ร้ายกาจมาก ทำไมปาร์คชานยอลร้ายกาจแบบนี้
“ ทำยังไงถึงจะหายโกรธ ”
ไม่ได้พูดเฉยๆ นะแต่กลับมาจูบหน้าผากคนอื่นเขาหน้าตาเฉย ขออนุญาตกันก่อนมั้ยก็ไม่ ปาร์คชานยอลชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว แฟนกันก็ไม่ใช่ มาทำแบบนี้แบคฮยอนเคืองมากนี่พูดเลย
“ ไม่ยกโทษให้หรอก! ”
“ ก็ได้ ”
แก้มแดงๆ ถูกฝ่ามือใหญ่ประคองไว้อย่างทะนุถนอม ดวงตาเรียวเริ่มกลอกไปมาเมื่อต้องสบตาปาร์คชานยอลตรงๆ ก็คนมันไม่พร้อมนี่นา ใครใช้ให้หมอนี่มองเขาแบบนี้กันล่ะ!
“ ไม่ต้องยกโทษให้ก็ได้ ”
“ เหอะ ”
“ แต่ช่วยยกใจให้ผมหน่อยนะ ”
“ ยะ...ยกใจบ้าอะไรเล่า! ”
ปาร์คชานยอลนี่มัน....!
โง้ยยยยยยยยยย
หน้าร้อน...แบคฮยอนรู้สึกว่าหน้าตัวเองเริ่มร้อน บ้าที่สุดเลย ยิ่งปาร์คชานยอลเอื้อมมือมาหยิกแก้มพร้อมกับย่นจมูกใส่แบคฮยอนยิ่งหน้าร้อนจนเหมือนจะไหม้ มาสคอตขนมปังเขย่งตัวขึ้นไปข่วนหน้าคนตัวสูงกว่าแล้วส่งเสียงขู่ฟ่อๆ
“ จะตลกอีกนานมั้ย! ”
“ นายชอบคนตลกไม่ใช่หรือไง ”
อะไรคือยิ้มกรุ้มกริ่ม อะไรคือทำสายตาแพรวพราวแบบนั้น ไม่มีทางเด็ดขาด แบคฮยอนไม่มีทางหลงกลเจ้าคนกะล่อนแบบนี้อีกแน่
“ ย๊า! นายทำให้เราโมโหแล้วนะ! ”
“ แต่นายทำให้ผมมีความสุข ”
ถ้าปาร์คชานยอลเป็นเงินเหรียญกระปุกออมสินคงเต็มเร็วแน่ๆ หยอดได้หยอดดี แบคฮยอนเบ้ปากใส่ก่อนจะข่วนแขนอีกคนจนเป็นรอยยาว จะไม่มีการใจอ่อนอะไรทั้งนั้น
“ ซี๊ดดด จะเป็นขนมปังหรือจะเป็นแมวเนี่ยแบคฮยอน ”
ปลายจมูกถูกดีดจนต้องสะดุ้ง ความเจ็บทำให้เขาน้ำตาคลอถลึงตามองคนทำโกรธๆ
“ ฮื่อออออ ”
“ เป็นแฟนผมก่อนแล้วจะโอ๋ ”
“ ไอ้บ้านี่! ”
ขนาดทำคนอื่นเขาเจ็บปาร์คชานยอลยังมีหน้ามาจูบมาหอมกันอยู่ได้ จูบนิดแตะหน่อยโน่นนี่นั่นจนเนื้อตัวแบคฮยอนจะช้ำมืออยู่แล้ว แบคฮยอนทุบแผ่นหลังกว้างปั้กๆ เมื่ออยู่ๆ ปาร์คชานยอลนึกคึกบ้าบออะไรไม่รู้ก้มมากัดปลายจมูกของเขา
“ งื่อออออ ”
ใครมาเห็นเข้าคงจะตลกตาย ผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีกำลังปล้ำจูบมาสคอตขนมปังในมุมที่ไม่มีใครสังเกตเห็น แบคฮยอนส่งเสียงงื่อๆ สองแก้มแดงปลั่งด้วยฝีมือของปาร์คชานยอล
“ สามเดือนนี่มากพอที่แบคฮยอนจะลืมผมได้จริงๆ เหรอ? ”
ไม่มากเลยสักนิด
“ แต่สามเดือนมานี้มันทำให้ผมเจอสิ่งที่ตัวเองตามหามาทั้งชีวิต ”
“ … ”
“ ผมจะไม่ลังเลอีกต่อไปแล้วแบคฮยอน ”
พูดเฉยๆ ไม่ได้หรือไงล่ะ ทำไมต้องมากระซิบกระซาบใกล้หูขนาดนี้ด้วย แบคฮยอนหลับตาปี๋เมื่อปาร์คชานยอลน่ะ...ชักจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เกินจำเป็น ให้ตาย นี่ไม่ได้เขินเลยนะแต่เกลียดจนไม่อยากจะเห็นหน้าต่างหากล่ะ
“ ผมไม่ได้จะเร่งรัดหรือบังคับใจนาย ”
แก้มแบคฮยอนถูกขโมยหอมไปอีกครั้งและอีกครั้งจนคิดว่าเนื้อเขาคงจะหลุดติดปากปาร์คชานยอลไปแล้วล่ะมั้งเนี่ย ฮึ่ยย!
“ แต่ให้ตาย...แม่งเอ๊ย...นายต้องตอบตกลงนะ ”
“ ถ้าปฏิเสธผมจะปล้ำจริงๆ ด้วย ”
“ ถ้าไปมีคนอื่นผมจะตามเชือดคอมัน เข้าใจมั้ย? ”
“ ไหนบอกจะไม่บังคับไง! ”
แบคฮยอนเถียง ฟังยังไงก็บังคับให้ตอบตกลงชัดๆ
“ ไม่อยากให้บังคับก็ยอมดีๆ สิแบคฮยอน ”
“ เอ๊ะ!? ”
“ ผมน่ะ...จะดูแลให้ดีกว่าเดิมร้อยเท่าเลยล่ะ ”
ปาร์คชานยอลเป็นคนตลก เป็นคนบ้า แล้วก็เป็นคนโรคจิต มีคนปกติที่ไหนอยู่ๆ โผล่มาขอแฟนเก่าตัวเองแต่งงาน แถมตอนนี้มาปล้ำจูบคนอื่นแล้วบังคับให้ตอบตกลง แบคฮยอนสับสนมาก ปาร์คชานยอลทำเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายถูกเขาทิ้งเลยทั้งที่ตัวเองทิ้งคนอื่นก่อนแท้ๆ
“ เราดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งนายเลยสักนิด ”
มาสคอตขนมปังทำปากคว่ำ ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงออกถึงความขึงขัง ซึ่งจะน่ากลัวหรือไม่คงดูได้จากรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของปาร์คชานยอล
“ ผมขอแต่งงานดีๆ ก็ไม่ยอมแต่ง... ”
“ … ”
“ ตกลงจะเอายังไง? ”
ร่างสูงเบียดมาใกล้จนแบคฮยอนจะหายใจไม่ออกตายอยู่แล้ว ลำพังชุดมาสคอตที่ใส่อยู่ก็อึดอัดแล้วนี่ยังจะมาเบียดเข้าหาอีก แบคฮยอนเหงื่อแตกพลั่ก หลบตาล่อกแล่กแม้ว่าอีกคนจะจับใบหน้าให้มองกันตรงๆ ก็ตาม
“ โมโหแล้วนะ ”
ดวงตากลมโตหรี่มองดูท่าทางร้ายกาจสุดๆ
“ … ”
“ เดี๋ยวปั๊ดจีบใหม่ซะเลยนี่ ”
ความคิดเห็น