คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : One ✿ A man in love
01
A man in love
คุณเคยตกหลุมรักใครซ้ำไปซ้ำมาบ้างมั้ยครับ?
กับสิ่งเดิมๆ บรรยากาศเดิม และคนๆ เดิม
แต่ผมก็ยังตกหลุมรักได้ทุกวัน
“ อะไรอ่ะ? ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ? ”
คำทักทายแรกของเช้าวันใหม่ไม่ได้เข้าหูแบคฮยอนสักนิด แบคฮยอนถลึงตามองเพื่อนชาวจีนคนโปรดแล้วเอื้อมมือไปตีแขนจนจื่อเทาร้องโอ๊ยออกมา
“ เจ็บนะ! มาตีคนอื่นทำไมอ่ะ! ”
“ พูดมากจริง! ”
คนตัวเล็กกว่าเบ้ปากใส่จื่อเทา แบคฮยอนเป็นเด็กไม่ดีเอาซะเลย เอะอะก็ใช้กำลังนี่คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงถามไถ่ชีวิตรักแต่กลับมาตีคนอื่นหน้าตาเฉย ถ้าไม่ติดที่เป็นเพื่อนรักและมีแฟนเป็นปาร์คชานยอลคนนั้นล่ะก็นะ จื่อเทาจะจับมาตีกลับให้หายซ่าเลย!
“ อารมณ์เสียแบบนี้ทะเลาะกับชานยอลมาแน่ๆ ”
“ ไม่ได้ทะเลาะ! ”
“ ไม่เชื่อออออ ”
“ แต่เลิกกันแล้ว! ”
ตะโกนปาวๆ ใส่หน้าจื่อเทาหวังจะได้เห็นสีหน้าตกตะลึงของเพื่อนคนจีนแต่ก็เปล่า จื่อเทายังคงยิ้มยียวนอย่างที่เคยยิ้มไม่มีท่าทีตกอกตกใจอะไรเลย แบคฮยอนหน้าบึ้งกว่าเดิม หยิบหนังสือที่ถูกอ่านค้างไว้เขวี้ยงใส่อย่างนึกโมโห ยิ่งจื่อเทาหลบทันก็ยิ่งโมโห
“ จื่อเทา! ช่วยอยู่เงียบๆ ได้ป่ะ! เราไม่อยากฟังสำเนียงกระเหรี่ยงๆ ของนาย! ”
“ ตรงไหนอ่ะ ใครเขาก็บอกว่าออกจะน่ารัก! ”
“ พวกนั้นต้องหลอกนายแน่ๆ อ่ะ เพราะนายโง่ไง! ”
“ $%%^&*()^%%$^*(&! ”
“ _)&U%$%@#%$%&^*#@@! ”
จื่อเทา ...ไอ้บ้าเอ๊ย!!!
เห็นมะ ทำคนอื่นอารมณ์เสียกว่าเดิมแล้วเนี่ย ฮึ่ยย
เสียงตะโกนแข่งกันดังขึ้นเรื่อยๆ แบคฮยอนเถียงหน้าดำหน้าแดง ส่วนจื่อเทาก็ลอยหน้าลอยตายั่วอารมณ์อีกคน แม้คนที่เดินผ่านไปมาจะหันมาสนใจบ้างแต่เหตุการณ์แบบนี้ถือว่าปกติมาก แบคฮยอนก็เป็นซะอย่างนี้แหละ พอแยกห่างจากปาร์คชานยอลได้ไม่กี่ชั่วโมงก็จะคลุ้มคลั่ง และทำนิสัยไม่ดีจนน่าจับมาตีก้นแรงๆ สักป้าบ(แต่จื่อเทาก็เกรงใจชานยอลอ่ะนะ)
พอเถียงกันจนหมดแรงแบคฮยอนก็หันไปสนใจขนมกับนม ตัดขาดตัวเองออกจากจื่อเทาและสิ่งรอบข้างทันที ดูดนมไปได้สักพักแบคฮยอนก็เริ่มทำตาแดงๆ นึกไปถึงใครอีกคนที่ชอบบังคับให้กินนมบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัย จื่อเทาลอบมองเพื่อนสนิทก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวแบคฮยอนเบาๆ
“ อย่างอแงสิ อีกไม่กี่วันเดี๋ยวชานยอลก็มาง้อแล้ว ”
“ ...เปล่า ฮึก! ไม่ง้อก็ไม่สนใจหรอก ”
“ แน่ะ ยังมาทำปากแข็งอีก เดี๋ยวชานยอลหนีหายไปแล้วไม่รู้ด้วยนะ ”
“ จื่อเทา! ฮึก ถ้าไม่ปลอบก็นั่งหุบปากไปเลยป่ะ! คนเขา...ฮึก! เศร้าอยู่นะ! ”
ถ้าคนอื่นที่ไม่ใช่แบคฮยอนทำแบบนี้
มันคงจะน่ารำคาญและไม่น่ารักมากแน่นอน
แบคฮยอนค่อนข้างน่ารักทีเดียวนะ
( มีคนแถวนี้พูดกรอกหูตลอดอ่ะ )
“ โอ๊ะ! ”
“ อะไรอีกอ่ะ! ”
“ จะหันไปดูป่ะล่ะ? ”
ไม่ต้องบรรยายอะไรให้ลึกซึ้งแบคฮยอนก็หันขวับไปตามทิศทางการมองของจื่อเทาเรียบร้อยแล้ว ปาร์คชานยอลยังคงดูดีเหมือนทุกวัน เดินสวมเฮดโฟนฟังเพลงสบายใจเฉิบ อารมณ์น้อยใจเริ่มตีตื้น แบคฮยอนกำลังจะทำตัวงี่เง่า...เพราะปาร์คชานยอลคนเดียวเลย!
เด็กสาวหน้าตาน่ารักสองสามคนเดินล้อมรอบพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ปาร์คชานยอลนี่ก็เหลือเกินนะ...ทำหน้าระรื่นอยู่ได้ ถึงจะเลิกกันไปแล้วไม่ได้หมายความว่าแบคฮยอนจะเลิกรักได้แค่ชั่วข้ามคืนสักหน่อย โง่! โง่ที่สุดเลย!
“ ไอ้ปาร์คงี่เง่า! ”
ริมฝีปากบางเม้มแน่น แบคฮยอนแสบจมูกคงเพราะกลั้นร้องไห้ แบคฮยอนปวดตาด้วยนะ แต่ปาร์คชานยอลคงไม่สนใจหรอก คุยกับพวกสาวๆ คงจะสนุกมากกว่ามาทะเลาะเรื่องงี่เง่าๆ กับแบคฮยอนสินะ
ผู้หญิงพวกนั้นแค่ปลื้มชานยอล
แต่แบคฮยอนนี่รักเลยนะ! รักมากมายเลยด้วย!
“ อย่าร้องไห้นะ อ่า...บอกว่าอย่าร้องไง ”
“ จื่อเทาไม่ต้องพูด! ”
“ ถ้านายร้องไห้ฉันต้องโดนจับไปสอบสวนแน่ๆ อ่ะ ”
จื่อเทาไม่เคยห่วงเพื่อนคนนี้เลยรึไงกันนะ! แบคฮยอนรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิม ใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับน้ำตาที่จวนเจียนจะหยดอยู่รอมร่อ เสียงสะอื้นเล็กๆ พาลทำให้จื่อเทาทำอะไรไม่ถูก แบคฮยอนร้องไห้งอแงทีไรเหนื่อยเขาทุกทีเลย
“ ชานยอลห่วงนายมากนะ ดูดิ ตอนนี้ชานยอลกำลังมองมาทางนี้ด้วยล่ะ ”
...สายตาคาดโทษจื่อเทาด้วยนะ
“ เราไปก่อนนะ อยู่แถวนี้แล้วหายใจไม่ออก! ”
ประชดประชันเสียงดังพอจะให้ใครที่ยืนหัวเราะห่างออกไปได้ยินบ้าง แบคฮยอนคว้ากระเป๋าเป้กับหนังสือเรียนตัวเองแล้วสะบัดก้นเดินหนีไปทางอื่น หลับหูหลับตาเดินจนเกือบจะชนใครต่อใครหลายรอบกว่าจะหายลับไปในตึกสูง เหลือแต่จื่อเทาที่นั่งกินขนมเนิบๆ อยู่คนเดียว
ปึก
“ แบคฮยอนร้องไห้ ”
“ ก็ใช่อ่ะ ”
“ นายทำเหรอ? ”
“ นายนั่นแหละทำ ”
นี่...ทำไมชานยอลต้องมากจื่อเทาแบบนั้นด้วย? นี่จื่อเทาไม่ตอบแบบกวนตีนนะ ชานยอลขมวดคิ้วดวงตากลมโตหรี่ลงอย่างน่าอันตราย ยกกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นดื่มท่าทางแบดบอยแบบที่แบคฮยอนไม่มีวันได้เห็นแน่ๆ อ่ะ จื่อเทาถอนหายใจเฮือกนึง
“ แบคฮยอนแคร์นายมากนะถึงได้ทำตัวงี่เง่า ที่บอกเลิกกับนายบ่อยๆ ก็คงเพราะอยากจะเรียกร้องความสนใจนั่นแหละ ยังไงช่วยไปง้อหน่อยเถอะ ฉันปลอบคนไม่เก่ง ”
“ แบคฮยอนน่ารัก ”
นั่นมันใช่ประเด็นป่ะล่ะ?
ปาร์คชานยอลเกิดมาเพื่อคนอย่างแบคฮยอนจริงๆ
...บ้าบอทั้งคู่
“ แบคฮยอนจะต้องทนคิดถึงฉันไปอีกวันนึงแล้วฉันถึงจะง้อ ”
สองคนนี้มักจะเว้นระยะห่างกันเสมอ ตอนแรกจื่อเทาก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ คนรักกันก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมงสิ แต่จะบอกว่าเบื่อชานยอลก็ไม่เคยแสดงออกอย่างนั้น หมอนี่ออกจะสนุกสนานเวลาแบคฮยอนงอแงง้องแง้งและงอน
“ คราวนี้เลิกกันเรื่องอะไรอีกล่ะ แบคฮยอนฟูมฟายใหญ่เลย ”
“ เรื่องเดิมๆ ”
“ นายไม่ควรผูกไมตรีกับพวกเธอมากนักนะ รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนขี้หึงขี้หวง ”
ชานยอลกระตุกยิ้มก่อนจะกระดกกระป๋องน้ำอัดลมในมือขึ้นดื่ม นิ้วชี้เคาะเบาๆ เป็นจังหวะลงบนโต๊ะม้าหินอ่อน จื่อเทาทำเสียงจิ๊จ๊ะกับท่าทางน่าหมั่นไส้ ดวงตาของชานยอลเป็นประกายสดใสทุกครั้งที่ได้ยินคำว่า ‘ แบคฮยอน ’ อาการแบบทั้งเอ็นดูทั้งรักทั้งหลง ...ประมาณนั้นแหละ
“ ฉันตกหลุมรักแบคฮยอนทุกครั้งที่เขางอแง ”
“ ไม่ตลก ”
“ แบคฮยอนแสดงออกว่าฉันสำคัญกับเขามาก มันทำให้ใจฉันเต้นแรง ”
“ เขางอแงฉันก็จะง้อ เพราะเขาน่ารัก และฉันรักเขา ”
ไม่ใช่ไม่รู้นะ
แบคฮยอนน่ารักจริงๆ นั่นแหละ
“ หม่าม๊า!!! ”
“ จ้ะ? ”
“ ไอ้ปาร์คมันทำป๋ายร้องไห้ด้วยล่ะ! ”
ลูกชายคนเดียวของบ้านพยอนวิ่งตึกๆ ตักๆ เข้ามาหาคุณนายพยอนในห้องครัว แบคฮยอนตะโกนฟ้องเสียงดังฟังชัดทั้งที่น้ำตานองหน้า ถือว่าค่อนข้างปกติของลูกชายบ้านพยอน แต่ถ้าไม่สนใจจะปลอบเดี๋ยวบ้านก็ได้แตกฮือกันอีก ต้องลำบากหนูชานนี่อยู่เรื่อย
“ หนูชานนี่ทิ้งป๋ายไปหากิ๊กใหม่เหรอจ้ะ? ”
“ หม่าม๊า! ฮือออ ป๋ายเจ็บอ่ะหม่าม๊า เจ็บจี๊ดเข้าไปในใจเลย ”
โผเข้ากอดหม่าม๊าของตัวเองแน่น แบคฮยอนตัวเล็กพอๆ กับคุณนายพยอน เป็นเด็กหนุ่มที่ไม่โตเหมือนคนอื่นเขาซะเลย เพราะแบบนี้ถึงต้องไว้ใจให้หนูชานนี่บ้านตรงข้ามเขาดูแล
“ ไอ้ปาร์คมันไม่แคร์ป๋ายเลย ฮึก...เอาซี้! ไม่ง้อก็ไม่สน! ”
“ ใจเย็นๆ ก่อนสิป๋าย หนูชานนี่เขาไปทำอะไรให้เรางอนอีกล่ะจ้ะ ”
“ ป๋ายบอกเลิกมันไปแล้ว ป๋ายโกรธ ป๋ายโมโห ป๋ายหวงชานยอลจนจะบ้าอยู่แล้วหม่าม๊า ”
“ อ้อ...เลิกกันอีกแล้วนี่เอง ”
อะไรอ่ะ!?
ทำไมหม่าม๊าทำเหมือนมันเป็นเรื่องล้างหน้าแปรงฟัน
แบคฮยอนไม่ยอมนะ! หม่าม๊าต้องจัดการชานยอลให้เขาสิ!
“ คอยดูเถอะ ฮึก...ป๋ายจะไม่กลับไปคบกับชานยอลอีกแล้ว! ”
คุณนายพยอนมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอด้วยความเอ็นดู แบคฮยอนเหมือนเด็กน้อยเสมอ เอะอะก็งอแง เอะอะก็ร้องไห้ นิสัยเด็กๆ ที่เหมาะสมกับท่าทางภายนอก มือบางลูบหัวลูกชายเบาๆ ก่อนจะดึงแบคฮยอนเข้ามากอด
“ ป๋ายอย่าเอาแต่ใจแบบนี้สิจ้ะ ไม่น่ารักเลย ”
“ หม่าม๊าอ่ะ! หม่าม๊าไม่เข้าข้างป๋าย ป๋ายเป็นลูกหม่าม๊านะ ”
“ เพราะป๋ายเป็นลูกหม่าม๊าน่ะสิจ้ะหม่าม๊าถึงอยากบอกให้ป๋ายรู้ ”
แบคฮยอนเงียบ เสียงสูดจมูกดังขึ้นเป็นระยะ คนตัวเล็กกอดหม่าม๊าของตัวเองแน่นซุกใบหน้าลงกับไหล่ของคุณนายพยอนติดจะออดอ้อนในทีไปด้วย
“ คนที่รับตัวตนทุกอย่างของเราได้โดยไม่ปริปากบ่นเนี่ย...หาไม่ได้อีกแล้วนะ ”
ปาร์คชานยอลที่คอยตามใจ เอาอกเอาใจ เทคแคร์ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
...คิดถึงขึ้นมาเฉยเลย
“ หนูชานนี่ของป๋ายถ้าไม่คว้าไว้ชาตินี้ชาติหน้าคงหาไม่เจอแล้ว ”
“ ... ”
“ ว่าไงจ้ะ? ”
แบคฮยอนนิ่งไปคล้ายจะใช้ความคิดอยู่ พูดงึมงำใบลำคอได้ไม่นานก็รีบหันมาขโมยหอมแก้มหม่าม๊า ดวงตาเรียวรียิบหยีเป็นเส้นโค้งน่ารักน่าชัง แบคฮยอนส่งยิ้มให้หม่าม๊าสุดใจ
“ ป๋ายจะยอมคบกับชานยอลก็ได้...ถ้ามันมาง้อน่ะนะ ”
“ นี่ป๋ายเห็นแก่หม่าม๊านะเนี่ย ”
ครบสองวันแล้ว...
เห็นทีคงต้องหาแฟนใหม่อีกแล้วล่ะ
ชานยอลเป็นผู้ชายแมนๆ ที่ไม่ได้มีนิสัยจุกจิกจู้จี้ ถึงวันนี้จะเป็นโอกาสพิเศษของเขาและว่าที่แฟนใหม่แต่เขาก็ไม่ได้แต่งตัวเนี้ยบขั้นนั้น ไม่ได้ถือช่อดอกไม้สวยงามมาจีบใครบางคน ไม่ได้เตรียมแหวนพรรค์นั้นมาคุกเข่าให้ใคร ไม่มีเซอร์ไพรส์อะไรสักอย่าง
นี่มีแต่ ‘ หัวใจ ’ ล้วนๆ
ต้องเดินผ่านบ้านที่คุ้นตาเขาก็ไม่ได้สนใจจะแวะเข้าไปเหมือนเมื่อสองวันก่อนนอกจากยิ้มทักทายหญิงสาววัยกลางคนที่ยังสวยพริ้ง ชานยอลสวมเฮดโฟนอันใหม่ที่เพิ่งได้มา เปิดเพลงรักดังๆ ให้สะใจ นึกถึงหน้าว่าที่แฟนคนใหม่แล้วก็อดยิ้มไม่ได้เลยแฮะ ถ้าวันนี้จับมาเป็นแฟนไม่ได้เขาก็มีแผนสองแผนสามและแผนสี่อีกเยอะแยะเลยล่ะ
นั่นไง กำลังคิดถึงก็โผล่มายังกับพรหมลิขิต
คุณว่าที่แฟนคนใหม่ของปาร์คชานยอล
“ วันนี้มาหาแฟนใหม่เหรอ? ”
ผู้ชายร่างสูงหน้าคม ผิวติดจะค่อนไปทางสีแทนทักทายชานยอลเสียงดัง นั่นทำให้คุณแฟนคนใหม่ของเขาหันขวับมามองด้วย อ่า...ดูทำหน้าตาเข้าสิ น่ารักน่าหยิกให้แก้มแตกจริงๆ
“ ใช่ ว่าจะมาตามจีบคนแถวนี้น่ะ เนี่ยเพิ่งเลิกกับแฟนคนล่าสุดไป อยากหาคนมาดามใจเร็วๆ ”
“ มาตัวเปล่าจ้างให้ก็จีบไม่ติด ฮึ! ”
ว่าที่คุณแฟนชะโงกหน้าออกมาจากหลังเพื่อนตัวสูงกว่าของตัวเอง ทำเสียงฮึฮะใส่ ใช้ดวงตาเรียวๆ รีๆ ใสซื่อมองชานยอลตั้งแต่หัวจรดเท้ายังกับจะสแกนให้ทะลุไปถึงเนื้อหนัง พอเห็นว่าเขาไม่มีอะไรติดไม้ติดมือมาสักอย่างก็เริ่มทำหน้ามุ่ย
“ ใครว่ามาตัวเปล่าล่ะ... ”
“ เนี่ย...เอาหัวใจมาฝากด้วย ช่วยรับหน่อยได้มั้ยครับ? ”
ชานยอลลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของอีกคน ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเหมือนมะเขือเทศก็คล้ายจะประกาศว่า ‘ จีบได้! ’ นั่นแหละ เดินเข้าไปใกล้ก็ขยับไปหลบข้างหลังเพื่อนตัวเองปอดแหกสุดๆ มือน่ะ...อย่าไปจับชายเสื้อคนอื่นซี้ซั้วได้มั้ย เดี๋ยวปั๊ดกระชากมาฟัดโชว์ซะนี่
“ ถ้าบอกว่าไม่รับล่ะ ”
“ ก็ไปจีบคนใหม่ ”
“ ย๊า!!! ”
ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มบึ้งตึงทันตาเห็น ถลึงตาใส่คล้ายจะข่มขู่ แต่ดูยังไงว่าที่คุณแฟนคนใหม่ก็เหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ที่ดีแต่เห่าความจริงแล้วเชื่องแสนเชื่องอีก
“ เล่นตัวก็ต้องโดนแบบนี้แหละ โอ๊ย! เจ็บนะ! ”
“ นี่จื่อเทา! ไม่ช่วยก็เงียบไปป่ะ! ”
คนรับเคราะห์อย่างจื่อเทาร้องโอดโอยกับฝ่ามือเล็กๆ นั่น ก่อนที่ว่าที่คุณแฟนคนใหม่ของชานยอลจะหันเหไปสนใจทะเลาะกับคนอื่นชานยอลเลยต้องดึงคนตัวเล็กมากอดจนแทบจมอก เขาได้ยินจื่อเทาถอนหายใจ แต่ใครสนกันล่ะ?
นี่...ชานยอลจะไม่คุกเข่าให้แบคฮยอนมาคบกันหรอกนะ
เขาจะไม่ขอร้องแต่ ‘ ทำเลย ’ ง่ายกว่าอีก ยืนขอมันโต้งๆ นี่แหละ
“ พยอนแบคฮยอน ”
“ อะไร ”
“ สนใจมาคบกันมั้ยครับ? เนี่ย...แอบมองมาสองวันละ มาคิดๆ ดูเมื่อคืนฉันว่ามันก็ถึงเวลาแล้วที่เราจะเริ่มคบหากันจริงๆ จังๆ สักที แบคฮยอนเองก็ชอบฉันเหมือนกันใช่มั้ย? ”
“ ...ไอ้บ้า ”
“ บ้ารักแบคฮยอนคนเดียว ”
“ ยะ...อย่ามาเสี่ยวนะ! เราเขิน! ”
ทำตัวน่ารักตลอดล่ะ ชานยอลกดจูบบนหน้าผากของคุณแฟนคนใหม่สมใจ คิดถึงกลิ่นหอมๆ ผิวนุ่มๆ ปากแดงๆ จะแย่แล้ว เขาสบตากับจื่อเทาพยักเพยิดให้เจ้าคนจีนหลงยุคนั่นไล่พวกคนสอดรู้สอดเห็นไปสักที หน้าจื่อเทาไม่ค่อยเต็มใจแต่ก็ยอมทำตาม
“ เดี๋ยวสิ มีคนอยู่...นะ...อื้ออออ ”
หัวใจจะวาย!
คนคู่นี้ไม่เคยเห็นหัวคนโสดเลยใช่มั้ยเนี่ย!
ยังไม่ทันจะไล่คนอื่นออกไปจากบริเวณนี้ได้ปาร์คชานยอลแม่งดึงแบคฮยอนเข้าไปจูบนัวเนียเรียบร้อยแล้ว...ห่างกันแค่สองวันเหมือนอดอยากมาเป็นปี จื่อเทาก็เขินเป็นนะเว้ย! นี่ขนาดกลางลานโล่งโจ่งแจ้งปาร์คชานยอลงี้จัดเต็มแบคฮยอนเงี้ยระทวยคาอก นี่เขาไม่ได้ลามกนึกไปถึงตอนเจ้าพวกนี้อยู่กันสองต่อสองเลยเถอะ
“ อ้าวเฮ้ย มองอะไรกันอยู่ครับ! คนเขาจะรักจะเลิฟกัน ไปๆ สลายตัวไปให้หมด! ”
ฝนตกทั้งวันเลย เหงาม๊ากมากกกก
ความคิดเห็น