ชายาหวนรัก(ช่างเฟยอวี้)*นิยายจีนโบราณ

สวัสดีดีคร่าาา    คนแต่ง  ชื่อ กนก นะคะ  นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในรอบหลายปีที่ 

กนกลงเลยหลังจากที่หายไปนานหลายปี เคยแต่งแต่วายและSJ 

 ตอนนี้หลงรักนิยายจีนหนักมากแต่มีน้อยเหลือเกิน  จึงต้องลองแต่งเรื่องขึ้นมาเองงบ้าง

 ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ  และจะพัฒนาต่อไป

 ส่วนเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องที่อิงประวัติศาสตร์จีนแต่อย่างใด 

แต่เป็นจีนโบราณที่คนแต่งคิดขึ้นเอง  ฝากติดตามด้วยนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ข้าผู้ซึ่งเป็นภรรยาท่านแล้ว.........ท่านยังจะทอดทิ้งข้าผู้เป็นภรรยาได้อีกหรือ?? 

 ข้ายังเด็กถึงเพียงนี้ ยังไม่ผ่านพ้นวัยปักปิ่นด้วยซ้ำ ท่านอ๋องห้า 

ท่าน…..อย่าไล่ข้าไปเลยนะ...ข้าไม่มีที่ไปแล้ว....”

“ยังไม่รีบลากสตรีผู้นี้ไปจากหน้าข้า  เอานางออกไป!!”

ข้ารู้ว่าข้าทำผิด แต่คนสกุลลู่  ญาติผู้พี่ของนาง 

ล้วนก็ผิดเหมือนกันทำไมท่านถึงโทษแต่ข้า 

ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากันแล้วท่านยังจะไล่ข้าได้ลงคออีกเหรอ  

      เฉินหมิง !!ใจท่านทำด้วยอะไร!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

........แสงสะท้อนจากน้ำตาของเจ้านั้น ในความนุ่มนวลอ่อนแอนั้นแฝงไปด้วยความปวดร้าว........

จันทร์เสี้ยวซีดจางดังเคียว เกี่ยวอดีตที่ผ่านมาไว้

ราตรีนี้ช่างยาวนานเกินไปจนน้ำค้างจับตัวเป็นเกล็ดน้ำแข็ง

ใครกันเล่าที่อยู่บนหอสูงนั่น ความสิ้นหวังช่างเย็นยะเยือกยิ่งนัก

สายฝนโปรยปรายบรรเลงอยู่นอกหน้าต่างสีชาด

บนแผ่นกระดาษที่เป็นดั่งชีวิตของข้าล่องลอยไปกับลมโชย

เหมือนความฝันดูไกลลับตา กลิ่นหอมค่อย ๆ จืดจางเลือนไป

ภาพเจ้าล่องลอยหายไปกับสายลม

กลีบดอกเบญจมาศที่แหลกราน ดุจความรวดร้าวโรยเกลื่อนเต็มพื้น

รอยยิ้มของเจ้าพลันเลือนราง

บุปผาโรยรา หัวใจคนแตกสลาย ความในใจข้าพลันเอ่อล้นออกมาท่ามกลางความเงียบงัน

ลมเหนือพัดผ่านตลอดจนถึงข้ามคืน แสงอรุณยังส่องมาไม่ถึง

......เงาของเจ้าตัดเท่าไหร่ก็มิเคยเลือนหาย.......

***********************************************************************************************

“ข้าอยากจะขอโทษเจ้า ข้าอยากพูดคำนี้มานานเหลือเกิน

  แต่เพราะข้าไม่กล้าพอ เลยทำให้วันนี้ ข้าไม่ใช่ คนที่เจ้าควรใส่ใจ ใช่ไหม”

เขาพูดเสียงแผ่วเบาเจือเสียงรวนร้าว  นางหันกลับมามองเขาอย่างเย็นชา 

สายตาที่ใช้ ช่างเหมือนเขาแต่ก่อนนัก!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

无题  唐 李商隐

 

相见时难别亦难，东风无力百花残。 

春蚕到死丝方尽，蜡炬成灰泪始干。 

晓镜但愁云鬓改，夜吟应觉月光寒。 

蓬山此去无多路，青鸟殷勤为探看。 

 

ยามประสบพบยากจากแสนยาก 

ลมโปรยโชยอ่อนบุปผาโรย 

ตัวไหมสิ้นใจจึ่งสิ้นสุดสายใย 

เปลวเทียนดับมอดน้ำตาจึ่งแห้งเหือด 

โฉมนางงามระทมกาลแปรผัน 

ครวญคร่ำยามดึกจันทร์ริบหรี่ 

จากนี้คิดไปไร้ซึ่งหนทาง 

วอนวิหคส่งข่าวแทนข้าที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทกวีจากเว็บนี้คะhttp://hakkapeople.com/node/3702.html

ปล.เพลงเปิดก่อนอ่านจะได้อารมณ์มากกว่าคะ  

 เคดิต เพลง  https://www.youtube.com/watch?v=GGeNSy8XtoE

ชื่อคลิป   เพลงจีนฟังก่อนนอน ผ่อนคลาย หลับสบาย ฝันดี

*********************************************************

B
E
R
L
I
N
?