[Got7} Leave word for you [MarkBam]

เนื้อเรื่อง

Leave  word  for  you

                คุณเคยเป็นเหมือนผมไหมแอบมองใครสักคนแอบดูว่าเขามาเรียนรึยังกินข้าวรึยังแอบเอาของไปให้เขาบางคนอาจจะมองว่ามันตลกนะที่ทำได้เพียงแค่นั้นแต่จะให้ทำยังไงละผมมีความสุขดีนะที่ได้ทำแบบนั้น 

“แบมยังไม่บอกพี่มาร์คหรอว่าชอบเขานะนี้ก็ใกล้วันจบการศึกษาแล้วนะ”ไม่ใช้ใครที่ไหนครับยองแจผู้ร่วมขบวนการของผมเองครับ

“ยังไม่ได้บอกไปตรงๆหรอกแบมแอบบอกไปกับของที่แบมให้พี่มาร์คอะ”หลายคนอาจจะสงสัยใช่มั้ยละว่าทำไมผมถึงรู้จักพี่มาร์คคงจะเป็นวันนั้นมั้ง

                ย้อนกลับไปวันแรกที่แบมแบมกับมาร์คได้เจอกัน

นี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในช่วงชีวิตม.ปลายของผมแบมแบมคนนี้เองครับผมตื่นแต่เช้าเพื่อมาโรงเรียนดูเหมือนทุกอย่างจะดีไปหมดจนกระทั้ง

“โอ๊ย!/โอ๊ย!”ผมกำลังจะเดินเข้าไปในโรงเรียนแต่ดันไปชนกับผู้ชายคนนึงเข้า ดูเหมือนเขาจะลุกขึ้นยืนแล้วละครับ ผมก็พยายามลุกนะครับแต่มันลุกไม่ได้ครับเหมือนขาจะแพลง

“มาฉันช่วย”เขายื่นมือมาให้ผมจับครับ

“...”ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่ยืนมือไปจับมือเขาไว้แต่ขามันยังเจ็บอยู่ไงครับเลยเซไปชนเขาเข้าเลยกลายเป็นว่าผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา

“เจ็บขาหรอไปนั่งนั่นก่อนแล้วกันเดี๋ยวดูให้”เขาพูดพร้อมประคองผมไปที่ม้านั่งแถวนั่น

“ครับ”อ่าจะบอกว่าไงดีละทำไมหน้าผมถึงร้อนอย่างนี้ละผมกำลังเขินหรอไม่จริงมั้ง

“เจ็บรึเปล่า”เค้าค่อยๆดูเท้าให้ผมบอกได้เลยครับเจ็บแต่ก็ต้องทนครับ

“นิดหน่อยครับ”ผมตอบพร้อมยิ้มแห้งๆให้เขา

“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็หายแล้ว  ว่าแต่นายชื่ออะไรฉันมาร์ค”

“ผมแบมแบมครับยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ”ผมพูดพร้อมโค้งหัวให้เค้า

ต่อ

“ไม่เป็นไรว่าแต่นี้เดินไวรึเปล่าให้ไปส่งมั้ย”

“เอ่อไม่เป็นไรดีกว่าครับมันไม่เจ็บแล้ว”แต่มันก็ยังปวดอยู่นิดๆก็เถอะ

“งั้นพี่ไปก่อนนะ”พี่เขาพูดพร้อมโบกมือลาผม

“บ๊ายบายครับ”ผมก็โบกมือลาพี่เขาเช่นกัน

                ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็แอบมองแอบเอาของไปให้เสมอแต่ของทุกชิ้นที่ผมเอาไปให้เขามันมีอีกอย่างนึงที่ติดไปด้วยทุกครั้งนั้นคือการ์ดที่เขียนความรู้สึกแนบไปกับของที่ให้พี่มาร์คหลายคนอาจจะสงสัยว่าผมให้อะไรพี่มาร์คสิ่งที่ผมให้พี่มาร์คประจำเลยก็คือป๊อกกี้สีชมพู(รสสตรอเบอรี่)ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเงินซื้ออย่างอื่นนะแต่ผมว่าบางทีไม่จำเป็นต้องเป็นของแพงแต่เราให้ด้วยใจมันมีความหมายกว่ากัน

กลับมาปัจจุบัน

“บางทีแบมคิดว่าอีกไม่นานหรอกที่แบมจะบอกชอบพี่มาร์ค”

“ยังไงก็สู้ๆนะแบมว่าแต่วันนี้ไม่มีช็อคโกแลตอีกหรอ”ยองแจถามด้วยความสงสัย  ช็อคโกแลตที่ว่านะคือทุกๆวันจะมีช็อคโกแล็ตมาวางไว้บนโต๊ะผมประจำ

“ก็มีนะแต่กินไปแล้วอ่ะ”

“สงสัยต้องมีคนแอบชอบแบมอยู่แน่ๆเลย”

“ไม่หรอกมั้ง”

“งั้นเรามาดูกันไหมละ”

“เอางั้นก็ได้”เพราะผมก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนเอาช็อคโกแลตมาให้ผมเหมือนกัน

บางทีคำตอบที่เราตามหาอาจจะอยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ แต่เราอาจจะละเลยมันไป

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมมาเฝ้าว่าใครเป็นเจ้าของช็อคโกแลตแต่ก็ยังไม่มีใครมาวนเวียนที่โต๊ะผมสักทีแล้วผมก็พึ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมเอาป๊อกกี้ไปให้พี่มาร์คแล้วจะทำยังไงเนี่ย

“แจแบมเอาป๊อกกี้ไปให้พี่มาร์คก่อนนะเมื่อเช้าลืมอ่ะ”

“ได้ๆให้ไปเป็นเพื่อนไหม”

“ไม่เป็นไรแค่นี้เองแบมไปคนเดียวได้ไปละ”แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปที่ล็อคเกอร์พี่มาร์คทันที

โครม

อยู่ๆก็มีแรงปะทะอย่างแรงเข้ามาที่ตัวผม

“เป็นอะไรรึเปล่านี้น้องแบม”นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวผมจะดับไป

ห้องพยาบาล

ที่ไหนเนี่ยผมจำได้ว่าผมออกจากห้องแล้วจะไปล็อคเกอร์แล้วทำไมกลายมาเป็นผมนอนอยู่นี่เนี่ย

“อ้าวตื่นแล้วหรอเจ็บตรงไหนบ้างไหม”จะว่าไปก็เจ็บๆที่หัวแหะ

“เออเจ็บหัวนิดหน่อยครับ”หลังจากที่ผมมองสำรวจอยู่นานผมก็พอจะรู้แล้วละว่านี้คือห้องพยาบาล

“อ้อหัวเธอแตกนะเดี๋ยวครูให้กินยาแกอักเสบกับยาแก้ปวดแล้วเธอก็นอนพักนี่ก่อนแล้วกัน”

“ครับ”

หลังจากที่ผมกินยาไปได้สักพักก็เริ่มง่วงแล้วละแต่ผมก็ยังสงสัยอยู่นะว่าใครเป็นคนชนผมแล้วใครเป็นคนพาผมมาที่ห้องพยาบาลแล้วขนมผมละยิ่งคิดก็ยิ่งงงนอนพักสักหน่อยดีกว่า

“แบมนี่แบมตื่นได้แล้ว”หลังจากที่ผมนอนไปสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนเรียกผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อมองว่าใครปลุกผม

“ยองแจเองหรอเนี่ย”

“แจเองจะให้เป็นใครพี่มาร์คหรอ”

“ก็ป่าวแค่สงสัยว่ารู้ได้ไงว่าอยู่นี้”

“ก็มีคนบอกมา”ยองแจพูดพร้อมกับยิ้ม

“ใครอ่ะ”

“พอดีว่าเค้าไม่ให้บอกอ่ะ”

“บอกเถอะน๊าๆ”ผมใช้ถูกอ้อนเพื่อยองแต่จะบอกแต่สุดท้ายคำตอบที่ได้คือ

“บอกไม่ได้จริงๆแต่ว่าเขาฝากบอกแบมว่าให้ไปเจอเขาที่ลานน้ำพุหน่อย”

“ตอนนี้หรอ”

“อาห่ะ  อยากรู้ไม่ใช้หรอบางทีอาจจะเป็นคนที่แบมรออยู่ก็ได้นะ”ทำไมยองแจพูดอะไรแปลกๆอีกแล้วล่ะผมเริ่มงงแล้วนะเอาวะไปก็ไป

“ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิยองแจ”

“ขอโทษนะแบมพอดีฉันมีธุระ”พูดจบยองแจก็เดินออกจากห้องพยาบาลไปเลย  ส่วนผมก็ไปที่ลานน้ำพุ

ลานน้ำพุ

                ปกติลานน้ำพุจะมีคนเยอะมากแต่วันนี้กลับไม่มีใครเลยผมพยายามมองหาคนที่บอกให้ผมมาเจอแต่ก็สดุดกับคนๆนึงที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ข้างๆน้ำพุไม่จริงน่าคงไม่ใช้หรอกมั่งจะเป็นพี่มาร์คได้ยังไงกัน

“มาแล้วหรอน้องแบม”

“พี่เป็นคนเรียกผมมาที่นี่หรอ”ผมถามพี่มาร์คทั้งๆที่ในใจของผมก็มีคำตอบอยู่แล้ว

“พี่มีเรื่องจะบอกแบมด้วย”

“...”

“คือพี่เป็นคนชนแบมแล้วทำให้แบมหัวแตกเองล่ะพี่ขอโทษนะพี่ไม่ได้ตั้งใจ”

“ครับผมไม่โกรธ: )”ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้พี่มาร์คเพื่อที่จะบอกว่าผมไม่โกรธ

“แล้วพี่มีอีกอย่างนึงที่พี่อยากบอกแบมตั้งใจฟังให้ดีนะ”

“...”ผมเงียบเพื่อจะฟังในสิ่งที่พี่มาร์คจะพูดต่อไป

“แบมรู้ไหมตั้งแต่วันนั้นที่พี่ชนกับแบมมันทำให้พี่คิดถึงแต่หน้าแบมมันทำให้พี่ชอบแอบมองแบมอยู่บ่อยๆบางทีพี่เองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นและหลังจากนั้นมาพี่ก็หัดทำช็อคโกแลตเพื่อให้ใครคนนึงทั้งๆที่พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะชอบรึเปล่าแตพี่ก็เอาไปให้เขาทุกๆวันตอนแรกพี่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำไปเพื่ออะไรแต่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าที่พี่ทำไปทุกอย่างเพราะพี่รักเขาพี่รักแบมนะคบกับพี่นะแบม”

“...”คำสารภาพพี่มาร์คทำผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

“แบมยังไม่ตอบพี่ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรพี่รอแบมได้^^”

“พี่มาร์คแบมก็มีเรื่องจะบอกพี่เหมือนกันพี่มาร์ครู้มั้ยว่าวันแรกที่เราเจอกันมันทำให้แบมคิดถึงแต่พี่และมีอีกอย่างนึงที่พี่อาจจะไม่รู้แบมแอบเอาป๊อกกี้ไปพี่ทุกวันแบมแอบบอกรักพี่ผ่านตัวหนังสือในการ์ดทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่จะอ่านมันไหมไม่รู้ว่าพี่จะทิ้งมันรึเปล่าแต่สำหรับแบมแล้วการที่ได้ทำแบบนั้นมันคือความสุขของผมและผมก็หวังว่าสักวันที่ผมกล้าพอผมก็จะบอกกับพี่ว่าผมชอบพี่และวันนั้นก็มาถึงผมชอบพี่นะพี่มาร์ค”

“เป็นแฟนกันนะแบม”

“ครับ”

มาร์คพาท

                การแอบรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องที่ผิดเพราะความรักก็ไม่อาจจะห้ามกันได้เหมือนกับความรักของผมที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องบังเอิญหรือโชคชะตาแต่ผมก็ขอบคุณนะที่ทำให้ผมได้ตกหลุมรักแบมแบม

บางทีคำว่ารักอาจจะอยู่ใกล้คุณเพียงแค่คุณลองมองคนที่อยู่ใกล้ๆบางทีคนที่คุณแอบมองเขาอยู่เขาก็อาจจะชอบคุณอยู่เหมือนกัน

The  end

*********************************************************************************

Talk

llเย้ในที่สุดก็จบแล้วขอบคุณรีดทุกคนที่เข้ามาอ่านยังไงก็ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อไปด้วยนะคะ มีคำผิดก็ขอโทษด้วยนะเค้าไม่ได้ตรวจคำผิด  สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณคนเม้นทุกคนมากนะคะมีกำลังเยอะเลยรักคนอ่านนะจุ๊ฟๆ

ปล.ใครอยากรู้จักก็ทักทายกันได้นะเออ