คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : weird patient❤ - intro
intro❤
หงิงๆ….
หงิงๆๆ…
…..
“แบคฮยอนลูก…ตื่นได้แล้ว”
หืม?...ใครเรียกผมน่ะ…
“แบคฮยอน…”
ไมเสียงมันคุ้นๆ =___=;;;
“บยอน แบค ฮยอน!!!”
เสียงดังน่า!!!! คนจะหลับจะนอน!!!
“จะนอน!! ปลุกอยู่นั่นแหละ… หะ เห้ย! หม่ามี้!” ผมแทบสำลักเพราะเมื่อผมลืมตาผมก็เห็นหม่ามี้ยืนหน้ายักษ์(?) อยู่ปลายเตียง…
“นี่จะเที่ยงแล้ว ลุกขึ้นมาได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง นี่หม่ามี้ปลุกลูกตั้งนานแล้วนะ ทำไมไม่ลุก รู้ไหมว่า…ฉอดดดดดดดด…บลาๆๆๆ”
หม่ามี้ผม…
แปลงร่างอีกแล้วครับ T.T^
หลังจากที่หม่ามี้บ่นผมที่ปลายเตียงเสร็จผมก็รีบจัดแจงลุกขึ้นมาโดยอาการมึนๆเพราะหูชาไปเมื่อกี้ -__-;;
ผมรีบหยิบเสื้อผ้าและวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ถ้าไม่ติดว่า….
“หม่ามี้ให้เวลา 10 นาที!!! ต้องมานั่งที่โต๊ะอาหารนะ”
อาบน้ำแต่งตัว 10 นาที…..
หม่ามี้ทำร้ายผมมาก! TT^TT
หลังจากที่ผมคร่ำครวญเรื่องเวลาการอาบน้ำที่จำกัดมากเป็นเวลา 5 วิ… ผมก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วและรีบออกมาเพื่อที่จะ….
อายไลน์เนอร์ผมอยู่ไหนเนี่ย >___<
ผมรีบมองหาอายไลน์เนอร์สีโปรดผมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ตายละ! ผมไปลืมวางไว้ที่ไหนเนี่ย T^T
เห้ย! นั่นไง
หลังจากที่ผมเห็นมันผมก็รีบหยิบมันและกรีดไปบนดวงตากลมโตของผมทันที คิคิคิ >__<
ผมใช้เวลากรีดไม่ถึง 1 นาทีหรอกครับ เพราะผมกรีดตาอยู่ทุกวัน… ^__^
หลังจากที่ผมจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วผมก็รีบวิ่งลงไปด้านล่างเพื่อไปนั่งประจำโต๊ะอาหารทันที
บนโต๊ะมีข้าวต้มกุ้งหอมฉุยของโปรดผมอยู่ ผมจึงรีบนั่งและตักมันเข้าปากทันที
ผมกินไปเรื่อยๆ จนคำสุดท้าย
อ้าม~~~
หมดชามครับ ^^ ในที่สุดผมก็จะขึ้นไปดูโดเรม่อนของผมซักที >__< พี่โดเรม่อนคร้าบบบ รอผมก่อนนะ คึคึคึ
แต่….
“แบคฮยอนลูก…” อื้อหือ…เรียกซะดี
“ฮะ?”
“ออกไปจ่ายตลาดให้หม่ามี้หน่อยสิจ๊ะ ^__^”
“โหย…หม่ามี้ วันนี้ผมอยากนอนดูโดเรม่อนสบายๆ ให้ผมอยู่ดูโดเรม่อนเถอะนะฮะ *0*” ผมทำหน้าอ้อนสุดชีวิต หม่ามี้ของผมค่อยๆเผยยิ้มขึ้นมา
ยิ้มสยอง T^T
“จะไป…หรือไม่ไป”
“T^T” ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง เผื่อหม่ามี้ผมจะเห็นใจลูกหมาตาดำๆแบบผมให้นอนดูโดเรม่อนได้
“โอเค…”
“ห๊ะ? หม่ามี้ให้ผมดูโดเรม่อนแล้วหรอฮะ >__<”
“ป่าว…หม่ามี้จะไปเอาโดเรม่อนของลูกลงมาเผาให้หมดเลยไง ^^”
ย๊า! ไม่เอานะหม่ามี้! อย่ามายุ่งกับโดเรม่อนโผ๊มมมมมมมมมมม TToTT~~~~~
“เดี๋ยวผมออกไปจ่ายตลาดให้ก็ได้ฮะ ToT”
ตอบทั้งน้ำตาครับ …. -___-;;
สิ้นเสียงคำบัญชาการรายการสิ่งที่หม่ามี้จะให้ผมไปซื้อที่ตลาดผมก็รีบออกมาที่รถยนต์คันโปรดของผมทันที…
เอาวะ! ถือว่าได้ขับรถในรอบหลายวันแล้วกัน ^__^
ผมรีบขึ้นไปบนรถและสตาร์ทรถออกจากบ้านทันที….
ตอนนี้ผมอยู่ที่ตลาดสดในหมู่บ้านผมฮะ… คนเยอะไม่เบาเลยทีเดียว
ผมเลยเลือกที่จะจอดรถในที่จอดรถที่ตลาดเขามีไว้ให้…
หลังจากที่ผมจอดรถอย่างเรียบร้อยเสร็จผมก็หยิบแว่นดำของผมและแขวนไว้ที่เสื้อเพิ่มความเท่ห์(?) ก่อนที่จะเดินลงไปซื้อของที่ตลาด…
เพล้ง!!!
เห้ย! ตกใจหมด
“ว้ายยยย !ตาเถรรรร ตาเอ้ยยยย ยายทำแก้วแตก!!”
ยายทำแก้วแตก =____=;; อะไรกัน พอผมลงมาจากรถแก้วก็แตกเลยหรอวะเนี่ย
ผมเดินไปได้ซักพักก็ถึงร้าน……
“อ้าววว หนูแบคฮยอน ^^”
“ อ้อ! สวัสดีฮะคุณน้ามีโซ ^^”
ผมโค้งเก้าสิบองศาให้คุณน้าเพื่อแสดงความเคารพ
คุณน้า ปาร์คมีโซ เป็นเพื่อนของแม่ผมฮะ ^__^ และคุณน้าแกก็มีลูกชายวัยเดียวๆกับผม รู้สึกว่าจะเป็นหมอด้วย
เป็นเพื่อนกับแม่ผม…
.
.
.
.
.
ไมต่างกันราวกะฟ้ากะเหว T^T
“แล้วนี่โบราไม่ได้มาด้วยหรอจ๊ะ???”
บยอนโบรา หม่ามี้ผมเองฮะ -___-;;;
จะตอบยังไงล่ะ หม่ามี้ผมใช้มาจ่ายตลาดแล้วตัวเองนอนสบายอยู่บ้านอย่างงั้นหรอ???
“อ๋อ หม่ามี้ไม่ว่างน่ะครับ ผมเลยอาสามาจ่ายตลาดให้ ^_^”
ผมโกหกหน้าด้านๆครับ คึคึคึ ใครจะพูดว่า ให้ตัวเองโดนด่าล่ะครับ -___-;;;
“หนูแบคเป็นเด็กดีจังเลย ^^ งั้นน้าไปก่อนนะจ๊ะ ไว้เจอกันใหม่ ฝากบอกแม่ด้วยนะว่าน้าจะเอาของไปให้วันพรุ่งนี้ ขอให้โชคดีนะจ๊ะหนูแบค ^__^”
น้ามีโซยิ้มให้ผมอย่างใจดีก่อนที่จะลูบหัวผมเบาๆและเดินจากไป
ไมหม่ามี้ผมไม่เป็นแบบน้ามีโซบ้างนะ T^T
หลังจากที่ผมจ่ายตลาดตามรายการที่หม่ามี้สั่งมาเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินกลับไปที่รถอย่างมีความสุข
ลั้ลลา~ ผมจะได้กลับไปดูโดเรม่อนแล้วฮะ >__<
'우린 더 이상 눈을 마주 하지 않을까?
อูริน ทอ อีซัง นูนึล มาจู ฮาจี อานนึลกา?
소통하지 않을까? 사랑하지 않을까?
โซ ท่ง ฮาจี อานนึลกา? ซารางฮาจี อานนึลกา?
아픈 현실에 다시 눈물이 흘러
อาพึน ฮยอน ชีเร ทาชี นุนมูรี ฮึลรอ
바꿀 수 있다고 바꾸면 된다고 말해요 마마. 마마.
พากุล ซู อิซดาโก พากู มยอน ดเวน ดาโก มัลแฮโย mama. mama.'
ม๊า ม่า ม๊า ม่า~
ย่าห์ >__< ผมชอบวงนี้มากๆเลยฮะ
ยิ่งคนที่ร้องเพลงเก่งๆที่ชื่อว่าแบคฮยอนเนี่ยหล่อมากเลยฮะ ชื่อเหมือนผมเลยเนอะ คึคึคึ >__<
แต่ผมไม่ชอบคนที่หูกางๆไรนั่นเลย -___-;; หน้าตาขวางโลกชะมัด วันๆก็เอาแต่ยิ้ม ตัวก็สูงอย่างกะเปรต ต้องอย่างแบคฮยอนสิ น่ารักกำลังพกพา >___< (ห๊ะ?)
ผมเปิดเพลงจนดังสนั่นรถไปหมด พร้อมกับร้องเพลงจนรถสะเทือน…
ในขณะที่ผมมีอารมณ์สุนทรีย์กับเสียงเพลงอยู่นั้น….
.
.
.
.
.
จิ๊บๆ…. (เสียงนก)
หืม…นกตัวใหญ่จัง…
ผมมองตามนกที่บินตัดหน้ารถผมไปเรื่อยๆจนไม่ได้มองทาง…
ทางเลี้ยวด้านหน้า =_____=;;;
“หะ เห้ย!!!!”
ปึ้ก!!
เอี๊ยดดดดดดด!!!
พลั่กกกกกกกกก!!
โครมมมมมมมม!!!
เพล้งงงงงงงงงง!!!
=____=;;;;
.
.
.
.
.
.
.
วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ
เสียงอะไรเนี่ย…เหมือนรถพยาบาลเลย…
แล้วนี่ไมรอบตัวผมมันขาวโพลนไปหมดอย่างงี้ฮะ…0__0
โอ้ย…ไมผมปวดหัวอย่างงี้เนี่ย…. โอยยยย…. ผม…มะ…ไม่ไหว…แล้ว…
.
.
.
.
.
.
คร่อกกกกกกกกกกก -0- zzZzZzZ
-----------------------------------------------------------
:) Shalunla
ความคิดเห็น