^-^นายยากูซ่ากะยายหวานใจ^-^

เนื้อเรื่อง

ฉันชื่อ ไอ ค่ะ เป็นเด็กนักเรียน ม.ปลายโรงเรียน เซนโยเซฟ
ฉันเป็นเด็กกำพร้า พ่อ แม่ของฉันเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ดิฉันอายุได้6เดือน
ตอนแรกฉันอาศัยอยู่กับคุณยายแต่เมื่อฉันสอบติดที่โรงเรียนเซนโยเซฟฉันจึงได้ไปหาบ้านเช่าอยู่คนเดียว
"อ้าวเช้าแล้วหรอ" ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปนอกหน้าต่าง
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อคุณแม่วันนี้หนูจะไปโรงเรียนแล้วนะค่ะ"ฉันพูดกับรูปคุณพ่อคุณแม่พร้อมที่จะไปโรงเรียน
ปัง   "ใครน่ะ" ฉันพูดพร้อมกับชะเง้อดูว่าใคร
"เธอชื่อไอใช่ไหม" ผู้ชายชุดดำคนนึงถามฉัน
"ชะ ชะ ใช่ "  ฉันพูดด้วยความตกใจ
"แล้วคุณเป็นใคร..." ฉันถามชายชุดดำ
"เอาไปที่รังก่อน" มีผู้ชายร่างสูงคนนึงพูดขึ้น
เค้าไม่รอให้ฉันได้ถามต่อชายคนนั้นก้อได้หยิบผ้าขึ้นมาแล้วฉันก้อไม่รู้สึกอะไรอีกเลย.......................................

"นี่   ยายบ้ายังไม่ตื่นอีกหรอ"เด็กผู้ชายพูดขึ้น
"เอ๊ะ  ที่นี่ที่ไหนน่ะ"ฉันรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงตะโกน
"หึ  ยายบ้าตื่นได้แล้วหรอ"เด็กผู้ชายคนเดิมได้พูดชึ้นอีก"
"นะ  นายเป็นใครน่ะ"ฉันพูดด้วยความสงสัยปนกับความกลัว
"ฉันชื่อ เรียว ฉันเป๊นหัวหน้าแก๊ง เพียวริคุ "เค้าพูดด้วยหน้าตาเยาะเย้ย
"หา เด็กม.ต้นนี้นะเป็นหัวหน้าแก๊งหรอ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ"ฉันตลกสุดขีด
"อย่ามาว่ากันนะ"เรียวทำหน้าเครียด
"ก้อนายตัวเล็กกว่าฉันอีกนี่นา"ฉันว่าเรียว
"หนอย"เรียวพูดด้วยความโกด
"ช่างเถอะจะว่ายังไงก้อช่างยังไงเทอก้อต้องใช้หนี้ฉันอยู่แล้ว"เรียวพูดขึ้น
"หนี้อะไรของนาย ฉันไม่เคยติดหนี้ใครสักหน่อย"ฉันพูดด้วยความงง
"ช่ายเทอไม่เคยติดหนี้ฉันหรอก แต่พ่อแม่ของเทอนะสิติดหนี้ฉันตั้ง20ล้านแล้วไปตายซะงั้น หึ"เรียวพูดด้วยความสะใจ
"นี่ อย่าว่าร้ายคนตายนะฉันไม่เชื่อหรอก"ฉันพูดด้วยความกลัวสุดๆว่ามันจะเป็นจิง
"ถึงจะจิงฉันก้อไม่มีเงินใช้หนี้ให้นายหรอกตั้ง20ล้านจะกินฉันยังไม่มีเลย"ฉันพูด
"ถ้าเทอไม่มีเงินละก้อ....ฉันจะขายเทอทอดตลาดฮ่ะๆๆๆ"เรียวหัวเราะลั่น
"หรือไม่ก้อ"
"นุ...ตอนนี้ราคาเนื้อสดอยู่ที่เท่าไหร่"เรียวถามเพื่อนในแก๊ง
"ราคาตอนนี้สูงมากเลยคับอาจจะอยู่ที่ประมาณล้านต้นๆคับ"นุตอบพลางหันมามองฉัน
"นี่ นายพูดอะไรอะจะมากไปแล้วนะ เพียะ"ทุกคนเงียบกันหมด
"นิ มันจะมากไปแล้วนะยายบ้า"คนในแก๊งคนนึงพูดขึ้น
"โอ๊ยเจ๊บ ไม่เป็นไรอย่างงี้สิ เธอนิใจกล้าเหลือเกิน"เรียวยิ้มแล้วพูดขึ้น
"เอาตัวไปไว้ที่บ้านฉันก่อน"เรียวพูด
"เรื่องอะไรฉันต้องไปบ้านฉันด้วยละ"ฉันพูดขึ้นบ้าง
"ก้อเทอไม่มีเงินใช้ฉันนิก้อต้องทำงานใช้ฉันสิ ฮ่ะๆๆ"เรียวหัวเราะ
"ก้อได้...แต่ฉันจะคิดค่าจ้างฉันแพงๆเลย"ฉันคิดแผนไว้แล้ว
พอถึงบ้านเรียวฉันก้อรู้สึกว่าฉันผูกพันกับบ้านหลังนี้มากมันช่างสวยอะไรเช่นนี้
"ห้องของเทออยู่ทางนั้นนะ"เรียวพูดขึ้นเมื่อฉันเดินมาถึง
"พักผ่อนให้พอนะ ฉันจะไม่ให้เทออยู่ฟรีๆหรอก"เรียวยิ้มก่อนจะเดินออกไป
"รู้แล้วย่ะ"ฉันพูดแบบกวนๆ
"เช้าวันนี้อากาศดีจังเลยยย"ฉันบิดขี้เกียด
"นายเรียวถูกเรียกไปตอนดึกตอนนี้ไม่อยู่ ดีจิงๆ" ฉันพึมพำ
"ทำความสะอาดบ้านดีกว่าเด๋วจะหาว่าเราอู้"ฉันพูดพร้อมกับกวาดบ้าน