เดิมพันของความไม่ซื่อสัตย์และความไม่เชื่อใจ

เนื้อเรื่อง

เดิมพันของความไม่ซื่อสัตย์และความไม่เชื่อใจ

ความไม่ซื่อสัตย์ :นี่ๆเธอๆ เธอนั่นแหละ ! เธอความไม่เชื่อใจน่ะ  เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีมั๊ย เธอคิดว่าระหว่างฉันกับเธอใครจะทำร้ายความรักได้มากกว่ากัน

ความไม่เชื่อใจ : ฉันคิดว่าฉันนะ  ฉันน่ะเคยทำให้ความรักต้องล่มสลายมานักต่อนักแล้ว ภูมิใจจะแย่นะเนี่ย

ความไม่ซื่อสัตย์ : หรอๆๆ  เธอทำยังไงบอกฉันหน่อยสิ...(ความไม่ซื่อสัตย์ก็แกล้งสนใจไปงั้นแหละ....อันที่จริงไม่ได้อยากรู้หรอก  เสแสร้งเป็นสันดารอยู่แล้ว)

ความไม่เชื่อใจ : เพราะฉันน่ะนะ  เวลาที่ฉันระแวงความรัก ฉันก็จะซักเค้าถามเค้า ยั่วโมโหเค้า ด่าเค้า ว่าเค้า ชวนเค้าทะเลาะ  ทำให้เค้าเจ็บปวดทรมาน เค้าร้องไห้ พอความรักเจ็บปวดเสียใจฉันก็รู้สึกผิดนะแต่ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง...มีคนบอกฉันว่า....ฉันน่ะมันเป็นพวกโง่ในสิ่งที่ควรฉลาด  แต่กลับฉลาดในสิ่งที่ควรโง่  เฮ้อพูดแล้วก็น่าเบื่อ  อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ไม่ชอบความรักนะ แต่ฉันแค่..ไม่รู้สิ ไม่ค่อยถูกชะตากันเท่าไหร่ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก  ก็ฉันไม่รู้นิว่าต้องทำไง

ความไม่ซื่อสัตย์ : เธอทำได้แค่นี้เองหรือ  เธอลองดูฉันไหมล่ะ  ว่าฉันทำร้ายความรักได้ยังไงบ้าง  ฉันน่ะสุดยอดนักทำลายล้างเลยนะ (โม้เต็มที่)

ความไม่เชื่อใจ :  อยากรู้จัง...เล่ามาๆ จะได้เอาไปแกล้งความรักเล่นๆบ้าง   (ความไม่เชื่อใจ  สนใจตามประสาเซ่อรึอาจจะโง่ )

ความไม่ซื่อสัตย์ : เธอเคยโกหกรึป่าว

ความไม่เชื่อใจ :  ก็เคยนะ...แต่ไม่ได้โกหกจริงๆหรอก แค่ล้อเล่น ขำๆน่ะ  ไม่ค่อยคิดอะไร

ความไม่ซื่อสัตย์ :  ตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะโกหกจริงๆหรอก  ตอนแรกๆมันก็สนุกดีนะ  ตื่นเต้นนิดๆ  เร้าใจหน่อยๆ  ได้รสชาติดี  แต่ไปๆมาๆ  เริ่มชิน  ไม่โกหกก็ไม่ได้  มันเริ่ม เป็นเรื่องเดียวกันไปหมด  แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา  ใครบอกให้ความรักอยากเชื่อฉันเองตั้งแต่แรกล่ะสุดวิสัยจริงๆ

ความไม่เชื่อใจ :  แล้วเป็นไงต่ออ่ะ.....ความรักเป็นยังไงบ้าง  (ถามด้วยความรู้สึกแอบเป็นห่วงเล็กน้อยถึงปานกลาง)

ความไม่ซื่อสัตย์ :  แรกๆหรอ   ก็เห็นเค้าไปปรึกษาเธอนิ  เค้าเล่าอะไรให้เธอฟังล่ะ  เธอน่าจะรู้ดีกว่าฉันนะ ระยะแรกๆ  เพราะฉันเองก็มัวแต่สนุกกับการคิดเรื่องตื่นเต้นมาหลอกล่อให้ความรักไว้วางใจฉัน  เหมือนเล่นเกมซ่อนหา  แต่มันซับซ้อนกว่านั้น  ความรักไม่รู้หรอกว่ากติกาของเกมซ่อนหาที่ฉันวางไว้คืออะไร  ความรักฉลาดน้อยกว่าที่พวกเราคิดซะอีก อันที่จริง ฉลาดน้อยกว่าเธออีกนะ โอ้ โทษทีฉันไม่ได้ตั้งใจว่าเธอโง่....แต่มันก็เป็นอย่างนั้นน่ะนะ  ฉันก็เห็นนะว่าความรักเริ่มลังเล  ไม่แน่ใจ  แต่ความรักก็พยายามที่จะไม่คิดว่ามีฉันอยู่บนโลก  เธอทำให้ความรักต้องร้องไห้ใช่มะ  แต่ฉันทำให้ความรักทั้งสับสน หงุดหงิด  คลุ้มคลั่ง บางทีก็เยือกเย็นอย่างน่าหวาดกลัว  บางทีก็โมโหจนบันดาลให้เกิดสิ่งเลวร้ายต่างๆ ฉันเคยเห็นกองเลือดมากมายจากการกระทำที่ฉันทำให้เกิดกับความรัก  ฉันทำให้เกิดโศกนาฏกรรมที่คนมักเอาไปเขียนเป็นนิยายน้ำเน่าหลายๆเรื่อง ฉันภูมิใจที่สุดเลยนะ  ที่ชื่อฉันไปปรากฏอยู่ในประวัติศาสตร์ของคนในหลายๆที่  เธอว่าฉันเก่งรึป่าวล่ะไม่ต้องรีบชมหรอก  เพราะยังไงฉันก็เป็นพวกมีสมองน่ะนะ   คิดอะไรได้เก่งและเหนือความคาดหมายอยู่แล้ว

ความไม่เชื่อใจ :  เธอก็ร้ายกาจเหมือนกันนะ...แต่ฉันมาคิดๆดูฉันก็มีเรื่องที่ฉันคิดว่าฉันก็เก่งไม่แพ้เธอนะ

ความไม่ซื่อสัตย์ : เธอนี่อวดฉลาดอีกแล้วนะ  สมแล้วที่คนตั้งชื่อให้เจ้าว่าพวกฉลาดในสิ่งที่ควรโง่

ความไม่เชื่อใจ :  ทำไมล่ะ  แหม...ลองฟังฉันก่อนสิ  ค่อยด่าว่าฉันโง่  เธอก็ไม่แพ้ฉันหรอก  ฉลาดก็จริง  แต่อวดฉลาดมากกว่าเอาล่ะ  ฉันจะถามเธอละกันนะว่า  เธอเคยระแวง  หรือคิดว่าตัวเองคิดไปเองทั้งที่ความจริงไม่ได้มีมูลอะไรรึป่าว  ฉันนะ  เคยใช้ความระแวงเนี่ยแหละ ทำร้ายความรัก  ฉันทำให้ความรักขาดอิสรภาพ  ฉันกักขังความรัก  จนความรักหม่นหมอง  แล้วค่อยๆ  อ่อนแรงลง ๆ  ใบหน้าของความรักค่อยๆซีดเซียว แห้ง เฉา  แล้วก็ตายไปอย่างทรมานในเวลาอันเชื่องช้า  ความเชื่องช้าของความทรมานนี่แหละที่ฉันรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ความรักเจ็บปวดมากที่สุด  ถึงเธอจะทำให้ความรักต้องทุกข์ทรมานแต่ฉันเชื่อว่า ความไม่ซื่อสัตย์อย่างเธอคงไม่มีความอดทนมากพอที่จะทำให้ความรักค่อยๆตายอย่างทรมานได้หรอก  อย่างเธอก็คงทำได้แค่ใช้ความรุนแรงไปวันๆ  ฉลาดก็จริง  แต่ก็งั้นๆแหละ ดีแต่ว่าคนอื่น

ความไม่ซื่อสัตย์ : เอาเถอะ....ฉันไม่ยอมรับในข้อกล่าวหาของเธอหรอกนะ  ฉันมีเรื่องอยากให้เธอช่วย  เรามาร่วมมือกันดีมะฉันมองเห็นความรักเดินมาแต่ไกลแล้วโน่นแน่ะ

ความไม่เชื่อใจ :  อะไร  ทำร้ายความรักอีกหรอ ก็ได้แต่... ต้องมีค่าตอบแทนนะ  ให้สมน้ำสมเนื้อด้วยล่ะ

ความไม่ซื่อสัตย์ :  ก็ได้รับรองว่าเธอจะพอใจและชอบในสิ่งที่ฉันจะตอบแบ่งให้แน่ๆล่ะ  เอาเป็นว่า   ฉันจะให้ความรวดร้าวกับเธอ  และความเจ็บแสบเป็นแถมเป็นรางวัลที่เราเข้าขากันเป็นอย่างดี พอใจมะ 

ความไม่เชื่อใจ : อ้าว ให้ฉันมากขนาดนี้  แล้วเธอจะได้อะไรล่ะ  หลังจากที่เราทำลายความรักจนพังพาบอาบจมกองเลือดไปแล้ว

ความไม่ซื่อสัตย์ :  อย่าห่วงเลย ทั้งหมดที่ฉันได้รับ คุ้มค่าไม่แพ้เธอหรอก  บางทีอาจจะมากกว่าเธอหลายเท่าเลยก็ได้  อย่าว่ากันนะ  ....เดิมพันของฉันก็คือ  “  ความทุกข์ทรมานทั้งหมด  ความเจ็บแสบที่เหลือ  และความหวาดระแวงอันไม่มีที่สิ้นสุด  ฮ่าๆๆๆๆๆ”