game of death เกมลับแห่งพันธสัญญา

          "ลู-คั-ส ชื่อเจ้าของเหรอ?"

          "ส่งมาให้ฉัน" เสียงนุ่มทุ้มฟังสบายหูดังมาจากข้างหน้าฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องตะลึงกับส่วนสูงของเขา เขาอยู่ห่างจากฉันมากพอที่เขาจะเอื้อมมาไม่ถึงตัวฉันแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคงเดินถอยหลังออกมาอยู่ดี

          "ค.. คุณเป็นใคร.." ฉันก้มหน้าก้มตาถาม.. และไม่ลืมที่จะถอยไปอีกสองสามก้าว.. ไม่ใช่กลัวนะ แต่ไม่อยากไปยืนข้างคนตัวสูงมันช่างรู้สึกว่าตัวเองเตี้ยเหลือเกิน..(T^T)

          "ฉันเป็นเจ้าของร่ม.. ส่งมันมา.." เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ไม่นึกเลยว่าจะมีผู้ชายที่มีเสียงน่าฟังขนาดนี้ แต่ฉันก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี..

          ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของเขาชัดๆ เส้นผมสีดำขลับยาวสยายกับนัยน์ตาสีม่วงส่องประกายแวววาวราวกับอเมทิสนั่น.. ใบหน้าของเขานั้นแทบจะเรียกได้ว่างานศิลปะเดินได้.. ฉันไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย..