ฉัน..ชอบ...

เนื้อเรื่อง

เพื่อน. . .คือคนที่หาได้ทั่วๆ ไป เพื่อนมีหลายแบบ ตั้งแต่เพื่อนร่วมโลก. . .ไปถึงเพื่อนสนิท ซึ่งเป็นเพื่อนที่พิเศษที่สุดสำหรับหลายๆ คน. . .แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน. . .เพื่อนที่พิเศษที่สุดสำหรับฉัน. . .ไม่ใช่เพื่อนสนิท. . .ขนาดเพื่อนสนิททั้งเจ็ดแปดคนของฉัน ฉันยังไม่ให้ความรู้สึกพิเศษเท่าคนๆ นี้. . .เพราะเพื่อนสนิทเหล่านั้นไม่ใช่คนที่ฉันตัดสินใจจะปล่อยความคิดส่วนตัวของฉันเข้าไปกระทบโสตประสาทของพวกเขา. . .

                    เราสองคนไม่ได้สนิทกันมาตั้งแต่แรก. . .ไม่ได้รู้จักกันลึกซึ้งถึงความเป็นมาของแต่ละคน. . .เราสองคนรู้จักกันครั้งแรกในฐานะของเพื่อนร่วมห้อง. . .ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเมื่อไหร่. . .วันไหน แต่พอนานไป ก็รู้สึกว่าเราสองคนมีกิจกรรมสองสามอย่างที่เชื่อมเราเข้าด้วยกัน. . .ทำให้เราได้รู้จักกัน ได้พูดคุย ได้แลกเปลี่ยนประสพการณ์กันมากขึ้น ได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม. . .แต่เราก็ยังเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ใช่เพื่อนสนิท ไม่ใช่ปาท่องโก๋ไปไหนไปกัน. . .เพียงแค่อาทิตย์ละหนึ่งครั้ง เวลาห้านาที. . .สิบนาที. . .ครึ่งชั่วโมง. . .กับกิจกรรมเล็กๆ หนึ่งกิจกรรมที่เราทั้งสองคนชื่นชอบเหมือนๆ กัน การบ้านที่อาจารย์สั่ง นิสัยของเพื่อนๆ และอีกสัพเพเหระยกเอามาพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนกัน พูดคุยกันในหมู่เพื่อน. . .ก็เท่านั้น. . .

                    จนวันนึง. . .ฉันตัดสินใจที่จะเปิดเผยความเป็นมาของชีวิต ความในใจของฉันให้เธอได้รับรู้ โดยเฉพาะเรื่องของบุคคลที่สาม. . .ที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วย. . .กับคนๆ นั้น เขาทำเหมือนกับสนใจฉัน บอกว่ารักฉันเมื่อฉันไม่ได้รัก. . .แต่ฉันกลับสนใจ รักคนๆ นั้นในวันที่คนๆ นั้นไม่ได้รักฉัน. . .เธอรู้เรื่องนี้ด้วย. . . เหตุและผล ที่มาที่ไปต่างๆ ที่หลุดออกมาจากปากฉัน เข้าไปกระทบโสตประสาทของเธอหมด. . .แต่เมื่อฟ้าเลือกให้คนที่เหมาะสมมาคู่กับคนที่ฉันรัก. . .ฉันก็ควรที่จะต้องเป็นคนไป. . .

                    เธอบอกฉันว่า. . .เธออาจจะคิดกับคนๆ นั้น เหมือนที่ฉันคิดก็ได้. . .เธออาจจะรัก หรืออาจจะไม่ นั่นมันก็เป็นสิทธิของเธอ. . .ฉันไม่สามารถยื่นมือเข้าไปเกี่ยวด้วยได้. . .แต่เธอก็ยังคงทำเหมือนที่เธอเคยทำต่อไป. . .เธอยังคงรับฟังความคิดของฉัน ความในใจของฉันที่มีต่อไป. . .แม้ว่าความจริงก็ปรากฏชัดอยู่แล้วว่าคนที่คู่ควรคือเธอ. . .และคนที่ควรจะตัดใจลืมทุกสิ่งทุกอย่างและเปิดทางให้เธอ. . .ให้กำลังใจและให้คำแนะนำกับเธอคือฉัน. . .เธอควรจะสมหวังและเดินไปกับเขา. . .ไม่ใช่มานั่งฟังความหลัง ความรู้สึกของฉันที่มีให้กับเขา ความรู้สึกที่รักจนยากจะลืมของฉันแบบนี้. . .

                    สิ่งนี้มันเกิดขึ้นอย่างฉับพลันในใจของฉัน. . .ไม่รู้ว่าเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่. . .พอมานึกดูอีกทีก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว. . .เธอถามใช่มั้ยว่าฉันชอบใคร. . .เธอคะยั้นคะยอให้ฉันบอกมาตลอดสัปดาห์นี้ใช่มั้ย. . .เธอบอกว่า ทุกๆ สิ่งที่ฉันใบ้ให้เธอมันเข้าข่ายว่าจะตรงกับตัวเธอใช่มั้ย. . .เธออยากจะรู้ใช่มั้ย. . .

                    ฉัน
















                    ชอบ















                    

    

                    เธอ



                    ใช่แล้วล่ะ ที่เธอสงสัยมันเป็นความจริง. . .ฉันชอบเธอ. . .ที่จริงฉันจะบอกเธอตั้งแต่วันนั้นแล้ว. . .แต่ในเมื่อคำว่า “ก็ดี เป็นคนดี แต่ไม่ใช่สเป็ค” มันทำให้ฉันเริ่มนึกถึงผลที่จะตามมาหลังจากที่ฉันยอมบอกเธอ. . .ฉันไม่ได้กลัวเธอรังเกียจที่ฉันเป็นแบบนี้. . .แต่ฉันกลัวว่าเราจะไม่เหมือนเดิม. . .ฉันกลัวจริงๆ . . .ถึงเธอจะยืนยันแล้วว่าถ้าเป็นเธอเราก็จะเป็นเหมือนเดิม. . .แต่ฉันไม่มั่นใจ. . .เธออาจจะระแวงฉันเมื่อฉันเข้าใกล้เธอ. . .นี่แหละ คือสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด. . .ฉันไม่อยากเป็นคนที่ถูก ไม่ไว้ใจ จากคนที่ฉัน ไว้ใจ มากที่สุด. . .เอาอีกแล้วนะฉัน สองจิตสองใจไม่เคยเปลี่ยน เรื่องเจ้าชู้หลายใจนี่เป็นที่หนึ่งเลยเชียว. . .ก็ฉันยังรักเขาอยู่ แต่ฉันกลับมาชอบเธอนี่นา. . .เฮ้อ! . . .ก็เหลือแค่รอแล้วล่ะนะ. . .รอว่าเธอจะเข้ามาอ่านมันมั้ย. . .ความในใจของฉัน. . .สัญญากันนะ. . .ว่าถ้ารู้แล้ว เธอจะไม่บอกใคร. . .ฉันไม่อยากให้ใครรู้ เดี๋ยวฉันจะถูกว่าว่าแย่งแฟนคนอื่น ^^. . .

                    ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่าง. . .ผู้หญิงน่ารัก แก้มแดง ใส่หวีสับ เรียบร้อย ไม่ทะลึ่ง อยู่เหล่าผู้บำเพ็ญประโยชน์ นั่งอยู่แถวที่สามไม่ก็สี่นับจากแถวติดประตู กำลังจะไปเรียนกีตาร์คลาสสิก ตอนนี้อยู่ชุมนุมลีลาศ คนที่ฉันอยู่ด้วยแล้วไม่มีทางเบื่อและน่าจะตัวเตี้ยกว่าฉัน คนที่ทำให้ฉัน อกหัก ตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบเธอ. . .



                                                                   รู้แล้วก็อย่ามาถามอีกนะ

                                       คนหลายใจ. . .อายุแค่นี้อกหักมาแล้วตั้งเจ็ดครั้ง. . .บ้าเปล่าวะ -.-

---------------------------------------------------------------------------------------------------------