TOPBOM BAD LOVE FT GD [Fic BigbangX2ne1]

ลำดับตอนที่ #3 : BAD LOVE 2

BAD LOVE 2







 

"บอม!! เดี๋ยวรอฉันก่อน" เสียงเรียกจากผู้หญิงที่ฉันเกลียดที่สุดในโลกเอ่ยเรียก แต่พอฉันไม่หยุดมือสกปรกของยัยบ้านั่นก็มาจับข้อมือฉันไว้ ฉันเช็ดน้ำตาที่พึ่งเสียให้กับไอ้บ้านั่นออกไป ก่อนจะหันมองข้อมือที่ถูกเฮยุนจับไว้

"เอามือสกปรกๆของเธออกไปเฮยุน" ฉันสบัดมือของเฮยุนทิ้งอย่างไม่ใยดี 

"บอม..."

"หยุดเรียกชื่อฉันสักที คนสกปรกอย่างเธอไม่สมควรเรียกชื่อของฉัน!"

"บอม!"

"ทั้งครอบครัวของเธอฉันเกลียดเกลียดมันทุกคน!!!"

"แกฟังฉันหน่อยได้มั้ย!!"

"อย่ามาทำเป็นสนิทสนม!!!"

"...." เฮยุนทำหน้าเหมือนอย่างกับจะร้องไห้ แต่แค่นี้มันไม่ได้กระตุกต่อมความสงสารฉันสักนิด

"ต่อให้เธอจะมากราบเท้าฉัน ฉันก็ไม่มีทางยกโทษให้เธอ จำไว้!!!" 

"บอม..."

"อ่อ แล้วก็เลิกยุ่งกับน้องชายฉันด้วย ฉันไม่อยากคว้าผู้หญิงสกปรกอย่างเธอมาเป็นน้องสะใภ้แค่คิดก็ขยะแขยงเต็มที" ฉันยิ้มให้กับเฮยุนอย่างผู้ชนะก่อนจะหันหลังเดินออกไป 








"ปากดีไม่รู้จักจำสินะ" เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นมาทำให้ฉันหันหน้าไปมองแต่พอรู้ว่าเป็นใครก็อยากเปิดประตูรถแล้วขับหนีไปไกลๆ

"...."

"ถามทำไมไม่ตอบ เป็นใบ้หรือไง"

"...." ฉันเอือมมือไปเปิดประตูรถแต่ไม่ทันจะได้ก้าวขึ้นไปกลับถูกมือหนาจับไว้ที่ข้อมือ

"ฉันไม่ชอบเวลาถามแล้วไม่มีใครตอบ" ท็อปพูดเสียงลอดไรฟันออกมา ดวงตาคมมองมาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ มือหนาบีบข้อมือของฉันแน่นจนรู้สึกเหมือนข้อมือจะแหลกยังไงอย่างงั้น

"....."

"จะลองดีหรือไง!!" ท็อปผลักฉันไปชนกับตัวรถอย่างรุนแรง 

"โอ๊ย!!เจ็บ!!" ฉันถลึงตาใส่ท็อป แต่คนตรงหน้ากลับเอามือมากันไม่ให้ฉันหนี

"เธอกล้าลองดีกับฉันเองนะบอม" ท็อปพูดเสียงลอดไรฟันดูน่ากลัว

"นายบ้าไปแล้วเหรอท็อป ปล่อย!!" ฉันผลักคนตรงหน้าโดยแรงทั้งหมดที่มีแต่แรงของฉันคงเป็นแค่แรงลมเพราะมันไม่ได้ทำให้ท็อปขยับออกไปเลยสักนิด

"คิดว่าฉันอยากแตะต้องผู้หญิงจิตใจสกปรกอย่างเธอนักเหรอ"

"นาย!!"

"หึ เธอต่างหากละปาร์คบอมที่สกปรกอย่ามาว่าเฮยุนหน่อยเลย เธอน่ะถ้าเทียบกับยัยนั่นแล้วเธอก็เป็นแค่เศษฝุ่นเทียบกับยัยนั่นไม่ติดเลยสักนิด" ท็อปแสยะยิ้มแต่นั่นทำให้ฉันถึงกับแทบคลั่ง

"หุบปากท็อป อย่ามาเปรียบเทียบยัยนั่นกับฉัน!!!!" 

"เธอแหละหุบปาก!!!"

"...!!!"

"หึ ฉันจะทำให้เธอได้รู้ปาร์คบอมว่าคนที่เกลียดครอบครัวของฉันจะเป็นยังไง!" ท็อปจับข้อมือของฉันก่อนจะลากให้ฉันเดินไปตามเขา

"นายจะทำบ้าอะไรห๊ะ!! ปล่อยฉันนะ!!!"

"เห้ย ไอ้ท็อป!มึงทำไรว่ะ" ผู้ชายผมสีบลอนด์ในชุดเสื้อกล้ามสีดำสวมทับด้วยแจ็กเก็ตสีแดงกางเกงยีนเซอร์ๆเดินมาดักหน้าท็อปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"ไอ้จีมึงหลบไปไม่ใช่เรื่องของมึง!"

"ปกติมึงไม่เคยลากผู้หญิงแบบนี้นะเว้ยท็อป!!"

"มึงก็ดูซะ หลบ!"

"แต่..มึงต้องฟังกูก่อนนะเว้ย!!"

"กูบอกให้มึงหลบ!!"

"ดาร่ามาหามึง!!"

"อะไรนะ?"

"ดาร่ามาหามึงถ้ายัยนั่นไม่เจอมึงต้องโวยวายแน่ กูว่ามึงไปหายัยนั่นก่อนเถอะ"

"......" ท็อปนิ่งเงียบไปใครกันนะดาร่า? ใครที่ทำให้ท็อปสงบขนาดนี้ได้?แต่คงไม่ใช่ซานดาร่าที่ฉันรู้จักหรอกนะไม่ใช่ใช่มั้ย?..

"ครั้งนี้เธออาจรอดแต่ครั้งหน้าฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ปาร์คบอม!!" ท็อปจ้องหน้าฉันก่อนจะเดินเข้าไปในผับ ตอนนี้จึงเหลือแค่ฉันกับผู้ชายผมสีบลอนด์

"เธอเป็นอะไรหรือป่าว?" 

"ป่าว"

"เห้ย! ถึงไอ้ท็อปจะทำกับเธอแบบนั่นแต่ฉันไม่ทำหรอกนะ"

"นายก็เพื่อนไอ้บ้านั่นไง!"

"นิสัยมันไม่ได้ออสโมซิสมาหากันได้นะเจ้!! - -"

"เอ๊ะ! เดี๋ยวเถอะ!!!" ฉันถลึงตาใส่ผู้ชายคนนั่นเขายกมือขึ้นมาทำเหมือนยอมแพ้

"ว่าแต่เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?"

"ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกโดนแค่นี้"

"เก่งครับเก่ง" ผู้ชายผมบลอนด์ฉีกยิ้มอย่างน่ารักเกือบทำให้ฉันลืมไปแล้วว่ากำลังหัวเสียแค่ไหนที่โดนอีตาบ้านั่นทำรุนแรงใส่

"ฉันจะกลับ"

"ให้ฉันไปส่งมั้ย?"

"ไม่ละ ฉันไม่ได้พิการนะ"

"ก็คนมันห่วง"

"ห๊ะ?!"

"ป๊าววว"

"ไม่มีไรก็ไม่มีไรงั้นฉันกลับละขืนอยู่ที่นี้นานๆผีเจ้ากรรมนายเวรจะมาตามหลอกตามหลอนอีก"

"ฮ่าๆๆ เชิญครับ ;)" ผู้ชายผมสีบลอนด์เปิดประตูรถให้ฉัน

"ขอบคุณ" 

"อ๊ะเดี๋ยวก่อน? " ไม่ทันที่ฉันจะได้ก้าวขึ้นรถผู้ชายคนเดิมก็คว้าข้อมือฉันไว้ 

"มีอะไร?"

"ฉันชื่อจีดีอย่าลืมนะ" เขาปล่อยมือออกจากข้อมือของฉัน 

"เกือบลืมแล้ว แต่จะจำไว้ละกันจีดี" ฉันยิ้มน้อยๆให้กับจีดีโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครกำลังมองการกระทำของฉันอยู่



"หึ เธอมันก็ไม่ดีอะไรหรอกปาร์คบอมอ่อยผู้ชายไปทั่ว แรด"










-------------------------------------------------------------------------------------------------------





"คุณหนูค่ะตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้ป้าทำวาฟเฟิลราดซอสสตอเบอรรี่เสริฟกับน้ำราสเบอรรี่แล้วก็มีสลัดทูน่าด้วยนะค่ะคุณหนู"

"ค่ะ เดี๋ยวบอมลงไป" ฉันพูดทั้งที่ตายังปิดสนิท

"คุณหนูอย่าหลับต่อนะ ลุกขึ้นเลยค่ะคุณหนู"

"ค่ะๆ ตื่นแล้วๆ"

"ลุกไปอาบน้ำเลยนะค่ะคุณหนู"

"อาบค่ะอาบ" ฉันค่อยๆยันตัวลุกขึ้นอะไรกันเนี่ยปวดหัวชะมัดเฮ้อ....




หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำก็เดินไปห้องเสื้อของตัวเอง ก่อนจะหยิบชุดเดรสสีดำสั้นสไตล์ของฉันที่ทำมาจากเนื้อผ้าอย่างดีกับเสื้อคลุมขนสัตว์มาใส่  ฉันเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกยักษ์ใหญ่และเริ่มลงมือแต่งแต้มหน้าของตัวเองตามสไตล์ของตัวเอง ก่อนจะหยิบรองเท้าส้นสูงสีขาวสะอาดมาใส่เป็นอันดับสุดท้าย 


"นูน่า"

"อ้าว จุน!" ฉันเดินลงมาจากบันไดแต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกจากแทจุนน้องชายของฉันฉันก็วิ่งเข้าไปกอดน้องชายสุดที่รักอย่างไม่ลังเล

"นูน่าๆ ผมหายใจไม่ออก" 

"จุน นู่น่าขอโทษ" ฉันถอดกอดออกจากน้องชายคนเดียวของฉันก่อนจะมองดูว่าจุนไม่ได้ถูกใครทำร้าย

"นูน่าเมื่อวานนูน่าไปไหนมา"

"นูน่าอยู่กับบดาร่าไง"

"แล้วทำไมตอนนู่น่าโทรมาหาผมถึงทำเสียงตกใจขนาดนั้นละ"

"ก็นูน่าคิดถึงนายไง อย่าถามมากกินข้าวกันเถอะแม่บ้านอุตส่าห์ทำอาหารมาให้ดูสิของโปรดนู่น่ากับนายทั้งนั้น"

"อ่า นั่นสิเดี๋ยวผมต้องไปมหาลัยแล้วด้วยมีสอบย่อย"

"งั้นก็กินเยอะๆนะน้องชายของนูน่า" ฉันฉีกยิ้มให้กับน้องชายของตัวเอง ฉันไม่อยากบอกจุนเลยกลัวจุนจะไม่สบายใจ ถึงแม้ฉันจะรู้สึกเหมือนมันกำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับฉันแต่ถึงยังไงซะฉันก็ไม่ยอมให้ใครทำมาทำร้ายจุนได้หรอก และไม่มีทางปล่อยให้จุนรักกับเฮยุนด้วยไม่มีทาง!!!







-------------------------------------------------------------------------------------------------------



"ออนนี่มาแต่งตัวสิงานจะเริ่มแล้ว อ่ะนี่ชุดของออนนี่อย่าลืมนะออนนี่ ออนนี่น่ะเลิศที่สุดแล้วอย่าลืมฉีกยิ้มด้วยละ"

"ขอบคุณนะมินจี "

"ว่าแต่ออนนี่ไม่ได้มาซ้อมเลยออนนี่แน่ใจนะว่าจะเดินแบบได้แล้วนี่มันเดินแบบคู่นะ"

"ขอบใจนะมินจีแต่อย่างปาร์คบอมแค่นี่สบายๆ"

"นั่นสิออนนี่นางแบบระดับโลกอยู่แล้วเดินคิวสุดท้ายด้วยออนนี่น่ะทำได้อยู่แล้ว" ฉันเดินไปหยิกแก้มมินจี ยัยเด็กนี่ทั้งที่อายุยังน้อยแต่ความสามารถไปไกลแล้วนะเพราะว่ายัยเด็กนี่มีแบรนด์เป็นของตัวเองแถมดังระดับโลกด้วย ฉันรับชุดจากมินจีมาใส่ชุดสีเกาะอกสีขาวสั้นที่ถ้าใส่มาแล้วคงเห็นหน้าท้องได้แน่ๆที่สวมทับกับเสื้อแจ็กเก็ตยีนสีซีดๆขาดๆ กับกางเกงขาสั้นยีนขาดๆเซอร์ๆที่สั้นมากกกกกแต่เมื่อเอามาใส่แล้วมันกับดูดีอย่างขาดไม่ถึง ทุกอย่างมันดูลงตัวไหนจะรองเท้าสีน้ำตาสูงหุ้มส้นจะบอกว่าชุดนี้เป็นสไตล์อเมริกันก็ว่าได้


"ออนนี่เสร็จหรือยังมาทำผมได้แล้ว!!"

"เสร็จแล้วเสร็จแล้ว" ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวก่อนจะตรงไปที่ห้องแต่งหน้า

"รบกวนหน่อยนะค่ะ...นาย!!!!"

"ว่าไงบอม :)" ผู้ชายผมสีดำสนิทในชุดเสื้อกล้ามสีขาวเผยให้เห็นที่มีเสื้อแจ็กเก็ตยีนสีซีดพาดไว้ที่ไหล่ กางเกงขาดๆ บ่งบอกได้ว่าเป็น 1 ในนายแบบที่มาเดินแบบในครั้งนี้

"ท็อปนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง!!!"

"ทำไมจะมาไม่ได้ละก็นี้เป็นโรงแรมของครอบครัวฉัน" ท็อปแสยะยิ้ม แต่เดี๋ยวนี่โรงแรมของครอบครัวท็อปงั้นเหรอ!!!

"ฉันจะกลับ!"

"เดี๋ยวก่อนสิบอมเธอจะกล้าทิ้งงานของน้องเธองั้นเหรอ มินจีคงเสียใจไม่ใช่น้อย"

"...นายมัน!!!"

"ก็แล้วแต่เธอนะ" ฉันยืนกำหมัดแน่น  ทำไมฉันต้องแพ้ไอ้หมอนี่ตลอดเลยทำไมกัน

"นายมันเลว!"

"เกมส์ยังไม่ทันเริ่มเลยบอม เธอจะต้องเจออะไรที่มันเป็นยิ่งกว่านรกอีกเยอะ"

"นายมันบ้าไปแล้วท็อป!!!" 

"เธอมันก็บ้าพอกันแหละบอม เธอผิดเองที่เข้ามาหาเรื่อง"

"นายไม่มีทางชนะหรอกท็อป!!"

"หึ เดี๋ยวก็รู้" ท็อปจ้องหน้าฉันก่อนเดินจากไป ฉันได้แต่หัวเสียกับตัวเอง 

"ฉันจะชนะแน่ไม่ใช่นาย!!!"







-------------------------------------------------------------------------------------------------------



 
ตอนนี้ฉันยืนรออยู่ข้างหลังเวทีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันต้องมาเดินแบบต่อหน้าครอบครัวของเฮยุน ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้สู้ทำเป็นใกล้ตายยังดีซะกว่า 

"ออนนี่ถึงคิวออนนี่แล้วขึ้นไปเลย!!!" 

"อืม!!" ไม่ว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแล้วละ

เสียงเพลงประกอบการเดินแบบดังขึ้นมาพร้อมกับแสงไฟที่ส่องมาที่ฉันในความมืด ฉันฉีกยิ้มในแบบที่ตัวเองถนัดก่อนจะเดินไปอยู่ที่กลางเวทีเพื่อรอให้คู่เดินแบบของฉันมาแต่เมื่อไฟอีกดวงออกมาพร้อมกับผู้ชายร่างสูงสีดำก็ทำให้ฉันถึงกับไม่สามารถก้าวขาเดินต่อไปได้ ท็อป!!!! ท็อปเดินมาหยุดที่เดียวกับฉันก่อนจะยกคิ้วให้

"นายมันบ้าไปแล้ว" ฉันพูดเสียงลอดไรฟันแต่ปากยังส่งยิ้มให้คนดู 

"หึ นี่แค่เริ่มต้น" มือของท็อปเข้ามาโอบที่เอวของฉันอย่างเป็นธรรมชาติ เหมือนกำลังโพสท่า

"นาย!!!" 

"เดินแบบอยู่นะ" 

"ไม่ว่านายจะคิดจะทำอะไรขอให้นายหยุดเดี๋ยวนี้!" 

"ว้าา ไม่ทันซะแล้ว"

"......!!!!" ท็อปก้มหน้าลงก่อนจะจูบปากของฉันต่อหน้าสื่อมวลชนและคนที่มาดูหลายๆคนก่อนจะถอนริมฝีปากของเขาออกท็อปยกยิ้มอย่างพอใจ 

"นายมัน!!!" 

"ต่อจากนี้ไปชีวิตของเธอไม่สงบสุขแน่บอม" ท็อปโอบเอวของฉันพาให้ฉันเดินกลับไปหลังเวที


"ท็อปนายทำบ้าอะไรห๊ะ!!!"

"ป่าวนี่"

"กล้าปฎิเสธเหรอ ทุเรศ!!!"

"ออนนี่ใจเย็นๆ"

"มินจีแต่..!!!"

"ออนนี่ทุกคนชอบการเดินแบบครั้งนี้มากเลยนะ คิดในแง่ดีเข้าสิ"

"แต่....."

"เชื่อหนูสิออนนี่ไม่เป็นอะไรหรอก" ไม่หรอกมันต้องมีอะไรแน่นอน...








-------------------------------------------------------------------------------------------------------






"ออนนี่ขอบคุณมากนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกมินจี"

"ยอดขายต้องพุ่งเพราะออนนี่แน่นอนเลย"

"ไม่หรอก ออนนี่กลับก่อนนะมินจี"

"กลับปลอดภัยนะค่ะออนนี่ ไว้ครั้งหน้ามาใหม่"

ฉันเดินออกมาหลังจากที่เปลี่ยนชุดกลับเรียบร้อยแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจูบกับท็อปต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้นไม่รู้ว่าภาพจะหลุดไปถึงไหนต่อไหนแล้วส่วนไอ้คนที่สร้างปัญหาก็หนีหายไปตั้งแต่จอนเดินแบบเสร็จ

"นี่!!!" มือบางของใครบางคนมาจับไหล่ให้ฉันหันหน้าไปเผชิญแต่พอหันไปสิ่งที่ฉันได้กลับมาคือมือที่ตบเข้าหน้าของฉันอย่างจัง

"อะไรกันเนี่ย!!!" ผู้หญิงหุ่นเพรียวบางในชุดเดรสไม่สิเรียกว่าชุดชั้นในง่ายกว่าเพราะชุดนี้มันโชว์มากเกินไปกล้ามาใส่ได้ไงเนี่ยแต่ถ้าจำไม่ผิดยัยนี่เป็น1ในนางแบบที่เดินแบบในวันนี้ด้วยนี่ ดวงตากลมโตจ้องฉันอย่างเกลียดชัง

"เธอกล้าดียังไงมายุ่งกับท็อปห๊ะ!!!"

"ฉันป่าว!!"

"ตอแหล!!" ยัยนั่นตบหน้าฉันซ้ำอีกรอบก่อนจะผลักฉันลงไปกับพื้น

"ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ท็อปต่างหากละ!!!"

"แกจะหาว่าท็อปจูบแกเหรอ!!!" 

"หรือว่าเธอไม่เห็นละฉันไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด!!!"

"เหรอ เจอมือฉันอีกสักรอบมั้ยจะได้เลิกมโน!!" ก่อนที่ยัยนั่นจะตบเข้ามาที่แก้มของฉัน ฉันก็เป็นฝ่ายตบยัยนั่นก่อน

"กริ๊ดดดด!!! แกตบฉัน"

"หน้าเธอเป็นทองคำหรือไงห๊ะ ถึงตบไม่ได้!"

"แก!!!!"

"เธอแหละที่ควรเลิกมโน ไม่รู้จักมองโลกความจริงซะบ้าง!!!"

"ถ้าเธอไม่ไปอ่อยไม่ไปยั่วท็อป ท็อปจะจูบเธอมั้ย!!"

"เธอจะหาว่าฉันไปยั่วไอ้บ้านั่นเหรอ!"

"เอ่อสิ!!"

"ใครบอกเธอ!!!?"

"ก็..!"

"ใคร!!!" 

"ฉัน..ขอโทษนะค่ะ...ฉันจะไม่ไปยุ่งกับท็อปอีกแล้ว...ฉันขอโทษ...."

"อะไรนะ!!!?"

"ยกโทษให้ฉันด้วยนะออนนี่ฉันจะกราบเท้าออนนี่เลยก็ได้...." อะไรกันทำไมอยู่ยัยนี่ก็บีบน้ำตาออกมา

"ออนนี่!!"

"มินจี!"

"คุณมินจีช่วยเอมมี่ด้วย...เอมมี่กลัว.." ตอแหล!!!

"ออนนี่ทำอะไรเอมมี่!!"

"ออนนี่ป่าว..."

"เฮ้อ....หนูเชื่อใจออนนี่นะ"

"มินจี"

"แต่คนอื่นหนูไม่รู้..." ฉันมองข้างหลังก่อนจะพบนักข่าวจำนวนมากที่รัวกล้องใส่ฉัน ภาพที่ฉันตบกับยัยเอมมี่อะไรนี่คงถูกบันทึกไว้หมดแล้วสินะ

"ออนนี่หนู..."

"ไม่เป็นไรหรอกมินจี" ฉันยิ้มให้กับมินจีก่อนจะคว้ากระเป๋าของตัวเองเดินออกไประหว่างออกไปฉันเจอคำถามจำนวนมากทั้งเรื่องแย่งแฟนกัน ไม่ถูกใจรุ่นน้อง อิจฉาบ้าง ไม่พอใจบ้าง ฉันเดินหลบเข้าไปในห้องน้ำ มันมากไปแล้วนะท็อป นายทีความสุขมากงั้นเหรอในการที่เห็นฉันเป็นแบบนี้

"นี่แก เห็นตอนท็อปจูบกับบอมมั้ย"

"ยัยแรดนั่นน่ะเหรอ"

"ก็คงไปยั่วไปอ่อยท็อปละมั้ง"

"นั่นสิท็อปกับเอมมี่มีข่าวกันออกจะดัง สงสัยไม่มีผัวเลยอยากแย่ง"

"แกแรงไปป่ะ"

"แค่นี้ยังเบาๆ ยัยนั่นคงร่านกว่าที่เห็นอีกเยอะ"

"นั่นสิสงสัยที่ดังได้คงเพราะเอาตัวเข้าแลก"


'พลั่ก!!!!' 

"......!!!"

"คุณบอม..."

"......" ฉันมองกลุ่มนางแบบที่ร่วมเดินแบบกับฉันทั้งที่คนพวกนี้เป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและเพื่อนที่ไปเที่ยวด้วยกัน ทั้งที่ตอนอยู่ในห้องแต่งตัว ตอนเดินแบบเรายังยิ้มยังหัวเราะยังเป็นมิตรด้วยกันอยู่แท้ๆ แต่พอลับหลังก็มานินทามากล่าวหา หึ นี่เหรอสังคมมนุษย์ ทุกคนต่างต้องการเหยียบหัวคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสูงส่งกันทั้งนั้น

"ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้จักพวกเธอมากกว่าเดิมนะ ขอบคุณที่สอนให้ฉันรู้ว่าฉันไม่สมควรไว้ใจใคร!!!"

ฉันเดินหนีออกมาเพื่อตรงไปที่รถไม่รู้เหมือนกันน้ำตาของฉันมันมาจากไหนตั้งมากมาย ทำไมกันทั้งที่ฉันอุตส่าห์เชื่อใจทุกคน แต่ทุกคนกลับมองฉันเป็นผู้หญิง แรด ร่าน ไม่มีใครรู้จักฉันเลยสักคน ไม่มีใครเชื่อใจฉัน ไม่มีใครรู้จักฉันเลยสักคน ทุกคนก็เหมือนกันหมด... ฉันเช็ดน้ำตาตัวเองแบบลวกๆ ทั้งที่พยายามเช็ดมันเท่าไหร่มันกลับไหลเพิ่มเข้ามาเท่านั้น

"หึ เป็นไงบ้างปาร์คบอม สนุกมั้ยละ?"

"......" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองท็อปเขายิ้มอย่างผู้ชนะโดยที่ไม่สนใจน้ำตาของฉันเลยสักนิด

"ร้องไห้งั้นเหรอ?หึฉันเคยบอกเธอไปแล้วนี่ว่าน้ำตาของ"

"น้ำตาของผู้หญิงจิตใจสกปรกอย่างฉันมันไม่เคยมีความหมายหรอกและนายไม่เคยสงสารหรอก
ใช่ท็อปฉันรู้ดี"

"เก่งนี่.."

"ฉันมันสกปรก ฉันมันร่าน ฉันมันแรด ฉันมันเลว พอใจนายหรือยังละ!!" ฉันผลักอกท็อปจนตัวของท็อปเซ

"......"

"ขอบคุณนายนะที่สอนให้รู้ว่าฉันไม่ควรไว้ใจใคร แม้กระทั่งคนที่ฉันสนิทมากๆก็ยังหักหลังกันได้ ขอบคุณนายที่ทำให้ฉันฉลาดขึ้น ขอบคุณ!!!"

"....."

"นายชนะท็อปครั้งนี้นายชนะแต่อย่าหวังว่าฉันจะยอมแพ้ ฉันไม่มีวันยอมแพ้ถึงแม้ฉันจะไม่เหลืออะไรฉันก็จะไม่ยอมแพ้นาย!!!"

"ก็ดีเธอจะได้รู้ถึงความพ่ายแพ้อย่างถึงที่สุดเลยละบอม...." 







-------------------------------------------------------------------------------------------------------





"นูน่ามานี่แล้วผมมีอะไรจะเซอรไพ.....นูน่า..."

"จุนนูน่าไม่ไหวแล้วนูน่าเหนื่อย...." ฉันโผเข้าไปกอดจุนน้องชายคนเดียวที่ฉันสามารถพึ่งได้ ไม่ว่าจะพ่อแม่หรือใครก็ตามไม่มีใครเข้าใจฉันทั้งนั้นไม่มีใครเลยทุกคนมองว่าฉันเป็นภาระตั้งแต่เด็กๆมองว่าฉันไม่มีประโยชน์เมื่อฉันสามารถพาประโยชน์มาให้พวกเขาได้พวกเขาก็จะทำดีกับฉันพอฉันหมดประโยชน์ก็ทิ้งฉัน มีแค่แทจุนที่ฉันสามารถเชื่อใจได้แค่เขาคนเดียว

"นูน่าเป็นอะไรหรือป่าว?"

"ป่าว..."

"นูน่าผมอยู่กับนูน่าเสมอนะ"

"อือ..."

"นูน่าร้องไห้บ้างก็ได้ ผมไม่เคยเห็นนูน่าร้องไห้เลยนูน่าทำเข้มแข็งมาตลอดเวลาอยู่ต่อหน้าผม ต่อไปนี้ไม่ต้องก็ได้ผมจะเป็นคนดูแลนูน่าเอง อ่อนแอบ้างก็ได้"

"จุน...นูน่าไม่สามารถเชื่อใจใครได้อีกแล้วไม่เลย.."

"นูน่า...."






















BAD LOVE2 จบแล้ววววว
มารอติดตามอีพีหน้ากันดีกว่า
ตอนนี้เป็นไงบ้างอย่าลืมเม้นกันนะครัชชช
ขอโทษที่หายไปนานน๊าาา
ไว้จะกลับมาอัพเพิ่ม
ใครค้างอะไรก็เม้นไว้จะได้เห็นว่าทุกคนคิดถูกหรือคิดผิดอิอิๆ




 

:)  Shalunla◊ SQWEEZ