เพียงเสียงของหนึ่งด้าว(แต้วมิว)

        จักมีสตรีนางใดในแผ่นดินศรีสัตนาคนหตุเวียงจันทน์จักช่ำชองกลบทอักษรเท่า เจ้านางพลอยมณี  ผู้มีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาในพระเจ้าอนุรุธราชกษัตริย์ผู้เป็นดั่ง “วีรบุรุษ” แห่งเวียงจันทน์ แลถูกตราหน้าว่าเป็น “กบฏ” แห่งสยาม ด้วยอุปนิสัยอยากรู้อยากเห็นทำให้ทรงโปรดตำรา สนใจกลบทอักษรเป็นอย่างยิ่งเพราะนั่นคือหนทางเปิดโลกกว้างทางเดียวที่ราชนิกูลน้อยจะทำได้ภายใต้กรอบอันเกิดจากหัวโขนที่มีมาแต่กำเนิด และแล้วก็มีผู้ช่วยเปิดโลกทัศน์ให้หล่อนได้กว้างยิ่งกว่าตำราใดๆปรากฏตัวขึ้น  

          ดวงแก้ว ลูกสาวพ่อค้าวาณิช ชาวสยามผู้เดินทางมาค้าขายและทำภารกิจสำคัญกับผู้เป็นพ่อ ใบหน้าแสนงามสำทับกับ  ความรอบรู้ทำให้เจ้านางพลอยมณี สนใจ หล่อนเสียตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน เป็นเหตุให้ผู้ต่ำศักดิ์กว่าอย่างดวงแก้วต้องปวดเศียรเวียนเกล้าไม่เว้นแต่ละวัน แต่ความวุ่นวายนั้นก็ระคนไปด้วยความสุขใจแม้นว่าตนจะไม่เคยปริปากยอมรับเลยจนกระทั่งถึงคราวเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ สงครามได้พรากเอายศศักดิ์ของราชนิกูลน้อยให้สิ้นไปดังที่ตนเคยหวัง หากมันยังพรากเอาครอบครัว ความสุข แลยัดเยียดสถานะไพร่หลวง บนแผ่นดินเจ้าประเทศราชให้หล่อนด้วย    
          แต่ในความสูญเสีย ชีวิตก็ยังนำทางให้หล่อนมีโอกาสได้ในสิ่งที่ใจปรารถนา ทว่าเรื่องราวที่ประดังประเดเข้ามาอาจทำให้มุมมองที่หล่อนมีให้นางเปลี่ยนไป เสียงของหล่อนจึงเป็นเสียงจากมุมที่ต่างออกไป

              เสียงที่ชาวสยามอาจไม่เคยได้ยิน…

จากผู้เขียน

ตัวละครหลักในเรื่องเป็นตัวละครสมมติ  เนื้อหา เหตุการณ์หลักๆในเรื่องอิงตามข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ 
 ทั้งนี้มิได้เขียนเพื่อตอกย้ำความเจ็บปวดในอดีต หากเป็นเพียงการนำเสนอข้อเท็จจริงในมุมที่แพร่หลายไม่มากนัก 
เพื่ออถรรสและความเข้าใจในเนื้อหาแนะนำให้ผู้อ่านดูเชิงอรรถที่ท้ายตอนนะคะ

และขอขอบคุณไรท์หมี (Dogmothbear) ที่ช่วยยืนยันความสำคัญของการอ่านประวัติศาสตร์ในแง่มุมที่หลากหลายผ่านตัวอักษร
เราไม่รู้จักกันหรอก ฮ่าาา  แต่อ่านทวีตของคุณหมีแล้วเกิดความอยากเขียนขอบคุณนะคะ

                                                                                             iampause   
                                                                                        twitter : @mynamepause