มารอย่างข้านี่แหละจะเป็นเซียน

ใครจะโชคร้ายเหมือนอย่างผมอีกครับเนี่ย ตายยังไม่พอยังทะลุเข้านิยายกากแห่งปี ยังไม่พอยังเข้ามาในร่างรัชทายาทเผ่ามาร แต่มีเหรอครับที่ผมจะยอมเป็นมารในเมื่อเผ่ามารมันมีวิชาสละวิญญาณ ก็ทำสิครับถ้าเข้ามาในนิยายย้อนยุคจีนโบราณแล้วความฝันอย่างนึงที่ผมต้องทำให้ได้คือ...ผมจะเป็นเซียน!!!! แต่ก็ยังโชคร้ายไม่พอดันเข้ามาในร่างเซียนที่รูปร่างงดงามไปไหนสาวต้องเหลียว วรยุทย์เก่งกล้า เป็นอาจารณ์พระเอกแต่งแม่งโดนพระเอกฆ่าตาย ตัดหัวปักกลางเมือง นี่มันวันซวยอะไรของผมวะเนี่ยยยยยย ไม่ได้การผมจะต้องญาติดีกับพระเอกเข้าไว้แต่ดัน...[OOC!! OOC!! OOC!! OOC!! OOC!!] เต็มหน้าผมไปหมดให้ตาย...

เซี่ยไหวปิง(เซียน)/เปาซางเหริน(มาร)

เจ้าสำนักเป่ยเปียน เป็นสำนัก 1 ใน 3 ที่โด่งดังของหุบเขาเทียนจวิน

"ผมต้องไม่ตาย!! ผมต้องเป็นเซียน!! ผมจะออกไปท่องยุทธภพ!!!!"

หลานซีปิง [ก่อนเป็นมาร]

ศิษย์ในสำนักเป่ยเปียนด้วยเหตุที่เจ้าสำนักเกลียดจึงทำให้หลานซีปิงไม่มีที่พึ่งในสำนักสักคนเดียว นับถือซือจุนเพราะยังไม่รู้ว่าโดนเกลียดคิดเพียงแค่นี่เป็นสิ่งที่ซือจุนสั่งสอนเท่านั้น

"ทำไมซือจุนต้องทำกับข้าเช่นนี้!!"

หลานซีปิง [เป็นมารเต็มตัว]

ผู้นำเผ่ามารทั้ง 4 ดินแดน

"ศิษย์มารับซือจุนขอรับ"

ขอบคุณภาพจาก pinterest

ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ