Fic : Hot Romance {KaiDo} feat.HunHan

Hot Romance
 

Characters

 คิม จงอิน  นักธุรกิจหนุ่มใหญ่รูปงาม ผู้ได้รับการขนานนามว่าเจ้าชายน้ำแข็งแห่งยุคเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพยผู้ครอบครองเป็นเจ้าของอาณาจักรเวสต์พร๊อพเพอร์ตี้ที่ยิ่งใหญ่ได้อุปถัมค้ำชูเด็กหนุ่มสองคนจากสถานสงเคราะห์ที่ใกล้จะปิดตัวลงเพราะพิษเศรษฐกิจ ด้วยเหตุผลที่ใครก็คาดไม่ถึง

เสี่ยว ลู่หาน และโด คยองซูจากเด็กหนุ่มที่เนื้อตัวสกปรกมอมแมม ถูกชุบชีวิตใหม่ให้กลายเป็นคุณหนูแห่งคฤหาสน์เวสต์ ทั้งสองโตเป็นหนุ่มรูปงามภายใต้การปกครองดูแลของคิมจงอินมาเกือบสองปีเขาให้ที่ซุกหัวนอน ให้การศึกษา ให้ความปลอดภัย และให้ในสิ่งที่ทั้งสองต้องการมาตลอด แลกกับการประพฤติตัวดีๆ ตั้งใจเรียน และไม่สร้างปัญหา

จงอินไม่เคยบังคับ เขารู้จักผ่อนปรน เพราะรู้ดีว่าหนึ่งในสองพี่น้องกำลังต่อต้านเขาอยู่เงียบๆ ถึงแม้จะไม่เคยเอ่ยปาก แต่สีหน้าและแววตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ คลางแคลงใจ มันสาดซัดมาที่เขาเต็มๆ ราวกับว่าเด็กนั่นจะรู้ว่าจงอินรับอุปการะพวกเขาไว้เพื่ออะไร แต่คิดหรือว่าคนอย่างเขาจะใส่ใจ เพราะเมื่อถึงเวลาคนทั้งสองก็ต้องตอบแทนบุญคุณเขาไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่ง

“เพราะเขาคือผู้มีพระคุณ เพราะเขาคือเจ้าชีวิตคำสั่งของเขาคือประกาศิตที่พวกผมต้องทำตาม “

 

 

EX

“เงยหน้าขึ้นมาซิ” จงอินสบทอีกครั้งเมื่อเด็กในปกครองยังคงเมินเฉย เขาจึงจัดการนายตัวดีโดยการดึงตัวออกมาจากใต้โต๊ะ ถึงแม้ว่านายตัวเล็กจะดิ้นรนขัดขืนสักเท่าไหร่แต่เรียวแรงอันน้อยนิดมีรึจะมาสู้แรงเขาได้จนในที่สุดจงอินก็จัดการลากคนตัวเล็กออกมาได้สำเร็จก่อนจะช้อนร่างบอบบางขึ้นมาแนบอกแล้วเดินไปยังโซฟาตัวยาวกลางห้อง คยองซูถูกร่างสูงจับให้นั่งซ้อนตักโดยหันหน้าเข้าหาเขา ลมหายใจเริ่มขาดห้วงเมื่อร่างเล็กจินตนาการไปถึงสิ่งที่จงอินและผู้หญิงคนนั้นพึ่งทำร่วมกันบนโซฟาตัวนี้ ดวงตาวาวหวานเบิกกว้างเมื่อเขารู้สึกได้ว่ากำลังนั่งทับอะไรอยู่ ความแข็งขึงร้อนผ่านทะลุชั้นในตัวน้อยจนคนตัวเล็กรู้สึกว่าอาภรณ์ที่กางกั้นอยู่นั้นไม่ได้มีประโยชน์เลยสักนิด

“คณุจงอินปละ ปล่อยคยองซูนะ” เด็กหนุ่มเริ่มดิ้นรนลงจากกายหนา แต่ทว่าแขนแกร่งที่โอบรัดอยู่รอบกายทำให้คยองซูทำไม่ได้อย่างที่หวัง มิหนำซ้ำยังทำให้ร่างทั้งสองบดเบียดกันมากขึ้นไปอีก

“อ๊ะ...” เสียงหวานแหบพร่ามือทั้งสองจิกลงบนอกแกร่ง เมื่อความรู้สึกเสียวสะท้านเกิดขึ้นอีกระลอก

กลิ่นหอมละมุนจากเนื้อนวลตรงหน้าทำให้จงอินต้องพยายามอย่างหนักในการสะกดกลั้นอารมณ์ดิบของตัวเอง เขาอยากจะกดร่างเล็กลงแล้วจัดการสิ่งที่มันค้างคาอยู่เหลือเกิน แก่นกายที่เริ่มอ่อนตัวกลับมาแข็งผงาดขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนในอ้อมแขนขยับตัวดิ้นหนี

‘ไอ่เด็กบ้า ไม่รู้รึไงว่ายิ่งขยับเขายิ่งอดใจไม่ไหว’ จงอินได้แต่สบทอยู่ในใจ

ความเสียวซ่านยามขยับตัวทำให้ร่างเล็กทรมาน แต่ทำไมถึงไม่รู้สึกรังเกียดดันชอบความรู้สึกนี้มากกว่า คยองซูช้อนสายตากลมโตมองไปยังสายตาคมที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนต้องมนต์ เปิดเปลือยความต้องการจนแม้แต่จงอินเองก็ยังหวั่นใจร่างเล็กยังคงขยับโยกกายถูไถกลางร่างกับท่อนเนื้อแกร่งที่บัดนี้ มันชูคอออกมานอกชั้นในสีขาวของเขาแล้ว ทำเอาจงอินแทบคลั่ง

“อะ....ไอ่เด็กลามกเอ้ย!”