==> ฉันกับเธอ <==

เนื้อเรื่อง

 

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอก็คงไม่ต้องคิดมาก

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เพื่อนเธอคงไม่ต้องออกจากงาน

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เพื่อนเธอคงไม่ต้องทะเลาะกับแม่

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงไม่ต้องลำบากใจ

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงไม่ต้องมีปัญหากับเพื่อน

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงจะมีความสุขกว่านี้

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่ยิ้ม&หัวเราะได้ขนาดนี้

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่เรียนที่นี่แล้ว

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่อยากพูดกับคัยเลย

 แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะมีความสุขแบบนี้ไหม

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะเจอคัยแบบเธออีกรึเปล่า

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะมีเรื่องอะไรให้คิดทุกวันไหม

ฉันอยากบอก...

ว่าฉันดีใจ...ดีใจมาก  ที่ได้เจอเธอ

แต่ว่า...

การที่เราได้เจอกัน

รู้จักกัน

ทำให้เธอเดือดร้อนทั้งนั้น

ฉันยังนึกไม่ออกเลยนะ

ว่าทุกความสุขที่ฉันได้รับ

จากการที่ได้รู้จักเธอ

มันจะเปนความสุขของเธอเหมือนกัน

มีเรื่องหลายเรื่อง

ที่ฉัน...ฉันเปนตัวปัญหา

ถ้าไม่มีฉันสักคน

เรื่องวุ่นๆ หลายๆ เรื่อง

คงไม่เกิดขึ้น

ฉันเอง...

ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอ...

เรียกว่าอะไร

เค้าเรียกว่ารักได้รึป่าว

หรือแค่ผูกผัน

ฉันไม่รู้...

รู้แต่เพียงว่า

ฉันอยากคุยกับเธอทุกวัน

อยากเจอเธอทุกวัน

อยากไปไหนกับเธอ

อยากปลอบเธอ เวลาที่เธอเสียใจ

อยากยืนข้างเธอ  เวลาที่เธอเหงา

อยากเปนที่ปรึกษาให้เธอ  เวลาที่เธอทุกข์ใจ

อยากเหนเธอหัวเราะ 

อยากเหนเธอยิ้ม

อยากเหนเธอมีความสุข

เปนห่วงเธอทุกวัน

เธอคงไม่รู้...

วันนั้น...วันที่เธอไม่สบาย

แล้วเธอก็โทรมา

ฉันนอนไม่หลับ!!!~

เพียงเพราะรู้ว่าเธอ

ไม่สบาย  ปวดหัวมาก

จนนอนไม่หลับ

ฉันอยากจะรู้...

ว่าตอนนี้เธอเปนไงมั่ง

เธอจะหายดีรึยัง

ทำไมเธอไม่ไปหาหมอ

หุหุ

ถ้าฉันทำได้

ฉันคงบินไปหาเธอแล้วล่ะ

อย่างที่เคยบอก...

ฉันเปนคนเบื่อง่าย

และเกลียดการรอคอยที่สุด

แต่ฉันก็แปลกใจตัวเอง

ว่าทำไม...

ทำไมฉันรอเธอได้

เพื่อนฉัน...

ที่คบกัน 11 ปี

แค่ฉันเล่าเรื่องเธอให้เค้าฟัง

เค้าพูดว่ารัยรู้มะ

"ไม่เคยเหนเธอชอบคัยขนาดนี้เลยนะ"

แต่ก็นั่นแหละ

ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้เลย

ว่าแบบนี้น่ะ...

เค้าเรียกว่าชอบหรอ???

แต่ฉันกลับบอกเธอไป

ทั้งที่...

ฉันเอง...ก็ยังไม่แน่ใจ

ฉันเองก็รู้...

และยังจำที่เธอพูดได้ทุกคำ

เธอบอกว่าคิดกับฉันแค่เพื่อน

เธอรู้มะ...

ว่าฉันน่ะ ดีใจ

ที่อย่างน้อย

ฉันก็ได้เปนเพื่อนเธอ

ถ้าวันนั้น...

เปลี่ยนฉันเปนเธอ

ผู้หญิงคนนั้น จะไม่ได้คุยกับฉันอีกเลย

ฉันดีใจ

ที่เธอไม่ใช่คนนิสัยเสียแบบฉัน

อย่างที่ฉันก็เคยบอกเธอ

และตอนนี้...

สิ่งที่เพื่อนเธอกำลังขอร้องเธอ

ฉันไม่อยากให้เธอคิดมาก

และฉันเอง...

ก็ไม่อยากให้คัยเจ็บ

เธอลองคิดดูนะ

ถ้าเธอทำแบบนั้น

จะมีคัยมีความสุขหรอ???

ฉันว่า...

ไม่เลย...ไม่มีเลย

แม้แต่ฉันเอง

เพราะว่าเธอคิดกับฉันแค่เพื่อนไงล่ะ

เธอก็คงไม่ต้องคิดมาก

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เพื่อนเธอคงไม่ต้องออกจากงาน

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เพื่อนเธอคงไม่ต้องทะเลาะกับแม่

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงไม่ต้องลำบากใจ

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงไม่ต้องมีปัญหากับเพื่อน

ถ้าเราไม่เจอกัน...

เธอคงจะมีความสุขกว่านี้

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่ยิ้ม&หัวเราะได้ขนาดนี้

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่เรียนที่นี่แล้ว

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันคงไม่อยากพูดกับคัยเลย

 แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะมีความสุขแบบนี้ไหม

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะเจอคัยแบบเธออีกรึเปล่า

แต่ถ้าเราไม่เจอกัน...

ฉันจะมีเรื่องอะไรให้คิดทุกวันไหม

ฉันอยากบอก...

ว่าฉันดีใจ...ดีใจมาก  ที่ได้เจอเธอ

แต่ว่า...

การที่เราได้เจอกัน

รู้จักกัน

ทำให้เธอเดือดร้อนทั้งนั้น

ฉันยังนึกไม่ออกเลยนะ

ว่าทุกความสุขที่ฉันได้รับ

จากการที่ได้รู้จักเธอ

มันจะเปนความสุขของเธอเหมือนกัน

มีเรื่องหลายเรื่อง

ที่ฉัน...ฉันเปนตัวปัญหา

ถ้าไม่มีฉันสักคน

เรื่องวุ่นๆ หลายๆ เรื่อง

คงไม่เกิดขึ้น

ฉันเอง...

ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอ...

เรียกว่าอะไร

เค้าเรียกว่ารักได้รึป่าว

หรือแค่ผูกผัน

ฉันไม่รู้...

รู้แต่เพียงว่า

ฉันอยากคุยกับเธอทุกวัน

อยากเจอเธอทุกวัน

อยากไปไหนกับเธอ

อยากปลอบเธอ เวลาที่เธอเสียใจ

อยากยืนข้างเธอ  เวลาที่เธอเหงา

อยากเปนที่ปรึกษาให้เธอ  เวลาที่เธอทุกข์ใจ

อยากเหนเธอหัวเราะ 

อยากเหนเธอยิ้ม

อยากเหนเธอมีความสุข

เปนห่วงเธอทุกวัน

เธอคงไม่รู้...

วันนั้น...วันที่เธอไม่สบาย

แล้วเธอก็โทรมา

ฉันนอนไม่หลับ!!!~

เพียงเพราะรู้ว่าเธอ

ไม่สบาย  ปวดหัวมาก

จนนอนไม่หลับ

ฉันอยากจะรู้...

ว่าตอนนี้เธอเปนไงมั่ง

เธอจะหายดีรึยัง

ทำไมเธอไม่ไปหาหมอ

หุหุ

ถ้าฉันทำได้

ฉันคงบินไปหาเธอแล้วล่ะ

อย่างที่เคยบอก...

ฉันเปนคนเบื่อง่าย

และเกลียดการรอคอยที่สุด

แต่ฉันก็แปลกใจตัวเอง

ว่าทำไม...

ทำไมฉันรอเธอได้

เพื่อนฉัน...

ที่คบกัน 11 ปี

แค่ฉันเล่าเรื่องเธอให้เค้าฟัง

เค้าพูดว่ารัยรู้มะ

"ไม่เคยเหนเธอชอบคัยขนาดนี้เลยนะ"

แต่ก็นั่นแหละ

ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้เลย

ว่าแบบนี้น่ะ...

เค้าเรียกว่าชอบหรอ???

แต่ฉันกลับบอกเธอไป

ทั้งที่...

ฉันเอง...ก็ยังไม่แน่ใจ

ฉันเองก็รู้...

และยังจำที่เธอพูดได้ทุกคำ

เธอบอกว่าคิดกับฉันแค่เพื่อน

เธอรู้มะ...

ว่าฉันน่ะ ดีใจ

ที่อย่างน้อย

ฉันก็ได้เปนเพื่อนเธอ

ถ้าวันนั้น...

เปลี่ยนฉันเปนเธอ

ผู้หญิงคนนั้น จะไม่ได้คุยกับฉันอีกเลย

ฉันดีใจ

ที่เธอไม่ใช่คนนิสัยเสียแบบฉัน

อย่างที่ฉันก็เคยบอกเธอ

และตอนนี้...

สิ่งที่เพื่อนเธอกำลังขอร้องเธอ

ฉันไม่อยากให้เธอคิดมาก

และฉันเอง...

ก็ไม่อยากให้คัยเจ็บ

เธอลองคิดดูนะ

ถ้าเธอทำแบบนั้น

จะมีคัยมีความสุขหรอ???

ฉันว่า...

ไม่เลย...ไม่มีเลย

แม้แต่ฉันเอง

เพราะว่าเธอคิดกับฉันแค่เพื่อนไงล่ะ