+ - - ขอให้(รัก)จริงเถอะ - - +

อากาศร้อนๆเริ่มเย็นขึ้น เพราะเหล่าเม็ดฝนพากันกระโดดลงมาจากฟากฟ้า ทำให้พื้นดินที่แห้งแล้ง กลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง  การเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาตินี้ทำให้บรรดานักศึกษาทั้งหลายตระหนักได้ว่าเวลาเปิดเทอมใกล้จะมาถึงแล้ว

ท่ามกลางบรรยากาศอันร่มรื่น และเรียบง่าย ไม่รีบร้อนจนเกินงามนั้น รถเวสป้าสีขาวมันวาววับพาเจ้านายของมันละเลียดบรรยากาศไปตามถนนอย่างไม่เร่งร้อน และในที่สุดก็เจอกับป้ายที่ตามหา

  à คณะสถาปัตยกรรม 

          กึก...

  เวสป้าสีขาวคนเดิมหยุด ให้นายของมันล็อกตัวมันไว้กันช่องจอดรถ ก่อนจะเดินไปยังตึกตระหง่านดีไซน์แปลกตา  แต่ยังคงความสวยงามไว้อย่างเหนียวแน่น ภายในตึกตกแต่งเน้นสไตล์ดิบๆ ผนังปูนเปลือย บันไดวนขนาดใหญ่ใจกลางตึก ที่แปลกคือตึกนี้ไม่ติดป้ายอย่างอื่นนอกจากหมายเลขห้องเรียน ซึ่งเรียงรายไปทั่วทั้งตัวตึก

                เออ...พิลึกดีแฮะ อาร์ตพูดกับตัวเอง มองไปรอบๆตัวอย่างไม่วางตา

ตุ้บ

โอ๊ย ! ตาที่มัวดูดซับความแปลกของตึกทำให้อาร์ตเดินไปชนใครคนนึงเข้า เฮ้ย...เธอ..เป็นไรมากป่าว อาร์ตว่าพลางช่วยพยุงหญิงสาวที่ชนกันให้ลุกขึ้น

                นี่...เธอ...วันหลังเดินน่ะหัดดูตาม้าตาเรือบ้างสิ

 หญิงสาวที่ถูกชนต่อว่า

อ่ะๆ...เราขอโทษ คนชนยกมือไหว้ส่งๆ ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ

เค้า... คนตัวเล็กว่าชี้นิ้วไปที่ตัวเอง

อือ...เธอนั่นแหละ

                ออย...เธออ่ะ

อาร์ต เจ้าของชื่อกระตุกยิ้มให้อีกฝ่าย เป็นเพื่อนกันนะ

ยิ้มทะเล้นผุดขึ้นที่ริมฝีปาก

อืม...ออยรับคำพลางรีบจ้ำ

ออย...จะรีบไปไหนวะ

อาร์ตบ่นพลางจ้ำตาม ทว่าเสียงบ่นที่ว่าเบาก็ยังเข้าหูของออยอยู่ดี

ไม่รีบเดี๋ยวก็สายกันพอดี

จะบ้าเหรอ...อีกตั้งครึ่งชั่วโมง สายอะไรกันอาร์ตแย้ง

ห๊า...อาร์ตแกดูนาฬิกาดีๆดิออยว่ายื่นข้อมือให้เพื่อนใหญ่ดูหน้าปัด

ออย...เราว่านาฬิกาแกเสียแล้วว่ะ อาร์ตว่ายื่นข้อมือให้อีกฝ่าย

ไม่ๆ...เราว่านาฬิกาแกนั่นแหละเจ้าของนาฬิกาเสียๆ ยังไม่ยอมรับความจริง

ของแก...ออย แกดูๆนาฬิกาแกมันซี้ม่องเท่งแล้วเนี่ย เข็มไม่กระติกเลย

ไม่จริง...นาฬิกาฉันออยทำหน้าไม่เชื่อ เมื่อว่านเพิ่งเอาไปเปลี่ยนถ่านอยู่เลย...แล้วมันจะตายได้ไง

ง่ายๆ...เธอโดนเค้าหลอก ฮะฮะฮะฮ่า

หนอยๆ...คนโดนหลอกแค้นใจครางฮึ่มๆในลำคอ

เอาน่า...ใจเย็นถือว่าทำบุญละกันอาร์ตว่าตบบ่าเพื่อน เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยไปเปลี่ยนที่หน้า มอ...นะ เราไปส่งเอง ว่าพลางนั่งลงที่ขั้นบันไดตรงข้ามกับห้องเรียนของทั้งสอง

อือ...อืม ขอบใจนะแก ออยทรุดตัวลงตามอาร์ต

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

                ไอ้อาร์ต...เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอวะออยตะโกนฝ่าลม ถ้าตามพี่เค้าไม่ทันฉันโทษแกคนแรกเลย

เฮ้อ...ไอ้ออย รถฉันมันก็เร่งได้แค่นี้แหละ ฉันบอกมันหลังจากพยายามเร่งให้ทันพี่ชายสุดหล่อของมัน แต่ก็ตามได้แค่ควันรถพี่เค้า ไม่รู้มันไปต้องตาต้องใจอะไรพี่เค้า เห็นแค่หลังฉันกล้าพนันเลยว่าหน้าเหมือนปลาจวดแน่ แล้วฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้พี่นี่จะขี่รถเร็วไปไหน

ป้อคิงก่ะ...ขี่เร็วหาต๋ายอะหยัง ในที่สุดอาร์ตก็เผยธาตุแท้ออกมา

ห๊า...ไอ้อาร์ตแกว่าไรนะ ฉันไม่ได้ยิน

           nbsp;   

อ่อๆ...ป่าวๆ ไม่มีอะไร

ไอ้อาร์ตออยถามย้ำเสียงเข้ม

เฮ้ยๆ...นั่นไงๆพี่สุดหล่อของแกอ่ะ อาร์ตว่าพลางชะลอรถบริเวณหน้าสวนริมอ่างเก็บน้ำ เฮ้ยแก...ฉันว่า...หน้ามันคุ้นๆว่ะอาร์ตเพ่งมอง หลังจากพิจารณาจากรูปร่างหน้าตาแล้ว...ไอ้พี่อาร์ม...

เสียงพึมพำของอาร์ตไปกระทบเข้ากับหูของออย แต่ยังไม่ทำให้ออยสนใจได้เท่ากับภาพตรงหน้า หญิงสาวหุ่นนางแบบเดินเข้ามาหยอกล้อกับอย่างสนิทสนม

                แกรบ..

ขวดน้ำในมือออยบัดนี้ถูกบีบจนบู้บี้

                เฮ้ยๆ...ไอ้ออย แก...ใจเย็นดิวะ อาร์ตรั้งไหล่ออยไว้

ปล่อยฉัน

ไม่...แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะเว่ย พูดไป พร้อมๆกับใจพูดต่อ นั่นพี่ฉันนะเว่ย

              &nbs; ออยอาศัยจังหวะที่อาร์ตเผลอ วิ่งกระโดดข้ามพุ่มไม้เตี้ยๆเข้าไปในสวนอย่างรวดเร็ว

ไอ้ออย...อาร์ตตะโกนทำเอาผู้คนในบริเวณนั้นหันมามองอาร์ตเป็นตาเดียว

                โครม!!!

เสียงขวกน้ำกระทบถังขยะดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของออยที่เดินกลับมาหาอาร์ต

                ไอ้ออย...อาร์ตรู้สึกถึงคำว่าเกินจะบรรยาย

แกจะห้ามฉันทำไมวะ...ก็แค่ไปทิ้งขยะออยว่าหน้าทะเล้นกวนพระส้นของอีกฝ่ายนัก

ก็ฉันนึกว่าแกจะ...อาร์ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ

นึกว่าจะอะไร...

เออ...ช่างเหอะน่า จะเปลี่ยนถ่านนาฬิกาไม่ใช่เหรอ สารถีเข้าประจำที่อีกครั้ง ชักช้าฉันไม่รอนะเว่ย อาร์ตว่าสตาร์ท แล้วแกล้งบึ่งออกไป

เฮ้ย...ไอ้อาร์ต รอฉันด้วย ออยตะโกนไล่หลังพลางวิ่งตาม

ฮะๆๆๆ คนแกล้งหัวเราะอย่างสะใจ

แฮกๆ...จำไว้เลยนะแกออยว่าทั้งๆที่หอบก่อนจะขึ้นคร่อมเบาะส่วนที่เหลือ