DEEP LOVE ร้ายซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : DEEP LOVE EP.01 :: คนเลวคนนั้นมาเป็นพี่ชายเธอ [1/4]

ตอนที่ 01

คนเลวคนคนนั้นมาเป็นพี่ชายเธอ
 

‘พะ พี่จะทำบ้าอะไร หยุดนะ!’ ฉันห้ามปรามเสียงสั่นเครือในตอนที่รุ่นพี่คนหนึ่งที่ฉันไว้ใจมาก ๆ พยายามแกะกระดุมชุดนักเรียนของฉันออก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ฟัง เขาแกะอย่างใจเย็นจนในที่สุดก็เผยให้เห็นเสื้อซับในสีขาวของฉัน ฉันรู้สึกทั้งอับอายและสับสน ในสถานการณ์อย่างนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยสักนิด ความรู้สึกของฉันมันตีมั่วไปหมด รุ่นพี่มองรูปร่างที่โตเกินวัยของฉันด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ โน้มตัวลงมาหาฉันอีกครั้ง...

“ไม่เอานะ อย่าทำ...เฮือก!” ฉันฝัน เป็นฝันร้ายเลยด้วย แต่ทว่าทันทีเมื่อลืมตาขึ้นตื่นจากห้วงนิทรา ฉันก็เห็นดอกกุหลาบสีส้มวางอยู่บนหมอนใกล้ ๆ ระดับสายตาพอดิบพอดีหนึ่งดอก ซึ่งนั่นก็ทำเอาฉันถึงกับชะงักกึก ลืมเหตุการณ์ในความฝันไปชั่วขณะเลยล่ะ

ใครกันที่แอบเข้ามาในห้องนอนของฉัน ทั้ง ๆ ที่ปกติทุกครั้งที่เข้ามาในห้องนอน ฉันก็จะกดล็อกประตูห้องทุกครั้ง เหตุเพราะเนื่องจากเหตุการณ์ครั้งในอดีตนั่นแหละมันทำให้ฉันไม่สามารถไว้ใจใครได้อีกต่อไป ฉันเคยโดนรังแกจากคนที่ฉันไว้ใจทั้งนั้น ดังนั้นแม้แต่คุณพ่อของฉันเองก็ตาม ฉันก็ไม่สามารถวางใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วนี่ดอกกุหลาบนี่มันมาอยู่นี่ได้อย่างไรกัน!

ไม่รอช้า ฉันรีบลุกพรวดจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปยังบานประตูทันทีเพื่อที่จะตรวจดูให้แน่ใจว่าตนเองลืมล็อกประตูหรือไม่ แต่แล้วฉันก็ต้องพบกับความรู้สึกแปลกใจเมื่อพอหมุนลูกบิดประตูแล้วปรากฏว่ามันถูกล็อกมาจากด้านในเหมือนอย่างเช่นทุก ๆ วันที่ผ่านมา

แบบนี้แสดงว่าต้องมีใครสักคนแอบเข้ามาในห้องนอนของฉันก่อนที่ฉันจะเข้ามาแน่ ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะไม่อย่างนั้นดอกกุหลาบเน่า ๆ นี่คงไม่มาอยู่บนหมอนของฉันหรอก

แล้วคนคนนั้นคือใครกันล่ะ?

แม้จะสงสัยถึงขั้นทำเอาฉันหวั่นวิตก แต่ฉันก็เก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ก่อนเพราะเวลานี้เป็นช่วงเช้าตรู่อยู่เลย และเมื่อฉันไม่อาจล้มตัวนอนและข่มตาหลับต่อได้อีกต่อไป ดังนั้นฉันจึงได้แต่นั่งนิ่งเหม่อลอยอยู่บนเตียงอยู่อย่างนั้นเพื่อฆ่าเวลา ซึ่งนั่นก็เลยทำให้ฉันนึกถึงภาพเหตุการณ์เลวร้ายในความฝันขึ้นมาทันที

อันที่จริงเหตุการณ์ในความฝันเหล่านั้นมันเป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นจริงในชีวิตของฉันเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งฉันเองก็มีส่วนผิด และการที่เขาทำเลว ๆ กับฉันลงไปแบบนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าประหลาดใจนักเลยเพราะความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ไม่ใช่ในรูปแบบของคนแปลกหน้าสักหน่อย

ฉันในตอนนั้นเด็กมากไปจริง ๆ ที่มั่นใจว่ารุ่นพี่ที่ตนเองคุย ๆ อยู่ไม่เล่นยาตามพวกเพื่อน ๆ ของเขา

ใช่ เรื่องนี้ฉันรู้ดีอยู่แล้ว และใคร ๆ ที่เป็นคนวงในต่างก็รู้ดีอยู่แล้วอีกเช่นกัน ดังนั้นเมื่อมีการเสพติดเกิดขึ้น บวกกับแรงยุยงให้ทำเรื่องบ้า ๆ ลงไป สุดท้ายแล้วจึงนำมาสู่เหตุการณ์ที่ฉันคาดไม่ถึง โดยที่ฉันไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้เลยเพราะฉันเป็นคนโง่เง่าเดินเซ่อซ่าเข้าไปหาความหายนะนั้นด้วยตนเอง ส่วนคนผิดก็ลอยนวลไปอย่างหน้าตาเฉยเพราะไม่ได้มีการเปิดเผยว่าเขาคนนั้นเป็นใคร

เหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเหยื่อ แต่ยังมีรุ่นพี่ผู้หญิงอีกคนที่เป็นเหยื่ออีกด้วยเช่นกัน เธอเป็นหนึ่งในกลุ่มของพวกเขานั่นเองแหละ ซ้ำร้ายเธอก็ยังเป็นคนล่อลวงฉันให้เข้าไปในห้องพยาบาลนั้นอีกด้วย ซึ่งเป็นสถานที่ที่พวกเขาวางแผนไว้เพื่อเล่นสนุกกับฉัน ทว่าสุดท้ายแล้วเธอก็โดนเพื่อนผู้ชายที่แอบชอบเธอลากไปขืนใจเธอในห้องน้ำในวันนั้นเหมือนกัน ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณแม่ของฉันเข้าใจผิดคิดว่าคนที่ทำร้ายฉันเป็นอีกคน แต่ถึงอย่างนั้นมันคงเป็นเวรกรรมที่ตามสนองรุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นอย่างว่องไวที่เธอคิดจะกำจัดฉันไปจากเขาคนนั้น โดยที่ใช้เขาคนนั้นแหละเป็นคนทำลายชีวิตฉันเสียเอง

และไม่เพียงแค่นั้นนะ หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายเหล่านั้นผ่านไปหลายเดือน ซึ่งในตอนที่ฉันถูกห่ามส่งตัวให้ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชน T เพราะฉันกรีดข้อมือตนเองเพื่อหวังจะฆ่าตัวตายเหมือนอย่างเช่นหลาย ๆ ครั้งที่ผ่านมา เหตุเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นในวันนั้นมันยังคงหลอกหลอนฉันไม่จบไม่สิ้น ฉันบังเอิญเจอเธอที่นั่นพอดิบพอดี เธอถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลแห่งนั้นในเวลานั้นเหมือนกัน แต่นั่นเป็นเพราะว่าเธอปวดท้องใกล้จะคลอดต่างหากล่ะ ซึ่งวินาทีที่ฉันเห็นลาง ๆ ว่าผู้ชายที่พาเธอมาเป็นใคร ฉันก็หัวเราะสะใจเบา ๆ พร้อมน้ำตาเหมือนคนบ้าไม่มีผิด

อย่างน้อย ๆ มันก็ทำให้ฉันรู้ว่าไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวหรอกที่เป็นทุกข์

ซึ่งนับตั้งแต่นาทีนั้นเป็นต้นมา ฉันก็สาบานกับตนเองทันทีเลยว่าถ้าหากครั้งนี้ฉันรอดตายมาได้เหมือนอย่างเช่นครั้งที่ผ่าน ๆ มา ฉันจะไม่ทำร้ายร่างกายตนเองอีกแล้ว ฉันจะไม่ยอมตายแล้วก็ได้ ฉันจะมีชีวิตอยู่เผื่อว่าบางทีวันใดวันหนึ่งฉันจะบังเอิญไปรู้เข้าว่าคนที่ทำร้ายฉัน ชีวิตของพวกเขาเหล่านั้นเป็นทุกข์มากขนาดไหน อย่างน้อย ๆ ความสะใจก็เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมากเลยน่ะนะ

จากนาทีเป็นชั่วโมง ฉันนั่งเหม่อลอยนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้นจนรู้สึกเมื่อยหลัง กระทั่งเมื่อฉันตั้งสติได้และเห็นแสงแดดเจิดจ้าในยามเช้า ฉันจึงลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปเปิดผ้าม่านทันทีเพื่อให้แสงสว่างมันสอดส่องเข้ามายังในห้องนอนของฉันทั่วทั้งห้องเต็มที่

คุณหมอบอกกับฉันว่าเพียงแค่ทำแบบนี้ในเช้าวันใหม่ทุกวัน มันก็สามารถทำให้ฉันลดความรู้สึกโศกเศร้าหดหู่ได้บ้างแล้วล่ะ มิหนำซ้ำมันยังสามารถทำให้ฉันรู้สึกกระชุ่มกระชวยจิตใจจนไม่อยากนอนเป็นผักไปวัน ๆ อีกด้วย ซึ่งมันก็เป็นคำแนะนำที่ดีเยี่ยมจริง ๆ เลยน่ะนะ เพราะหากฉันมัวแต่อุดอู้อยู่แต่ในความมืด มันจะยิ่งทำให้สภาพจิตใจของฉันยิ่งย่ำแย่ลงไปเรื่อย ๆ จนไม่อยากทำอะไรเลยแม้แต่น้อย

จริงอยู่ที่ว่ามันเป็นปกติของโรคซึมเศร้า แต่ฉันคิดว่าตนเองปล่อยเวลาล่วงเลยไปเปล่า ๆ ไม่ได้อีกแล้วล่ะ

นี่สามปีแล้วนะ เวลามันผ่านไปไวมาก ๆ โดยที่ในแต่ละวันฉันไม่ได้ทำอะไรมากมายนักเลย

“หื้ม ใครกัน?” ในระหว่างที่ฉันกำลังยืนเหม่อมองทิวทัศน์ด้านนอกที่เต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์เรื่อย ๆ ให้เพลิดเพลินจิตใจเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านคิดถึงเรื่องในอดีตที่มันแย่ ๆ อีกครั้ง แต่แล้วสายตาฉันก็สะดุดเข้ากับผู้ชายตัวสูงโปร่งกำลังยืนถือสายยางรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวน เขาสวมเสื้อยืดสีขาวธรรมดา ๆ กับกางเกงยีนสีน้ำเงินขาด ๆ สุดเท่ เขายืนหันหลังจากสายตาฉัน ซึ่งเมื่อฉันพิจารณาจากสีผมสีน้ำตาลเข้มของเขาแล้ว มันก็ทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร “คุณครูสอนพิเศษนี่นา!”

ฉันมั่นใจว่าต้องใช่เขาแน่ ๆ เพราะว่าที่คุณครูสอนพิเศษของฉันเป็นนักศึกษาปีสองที่จะขึ้นปีสาม ซึ่งช่วงนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมของเหล่านักศึกษาแล้วล่ะ

ว่าแต่เขามาทำไมกัน คุณพ่อไม่ได้โทรไปบอกให้เขาเลื่อนวันเริ่มสอนหรอกเหรอ?

แม้ว่าฉันจะสงสัยเรื่องการแต่งตัวของเขาไม่น้อย แต่ทว่าฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากนักหรอก เพราะถ้าหากไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ

จะว่าไปแล้ว อันที่จริงนี่คงเป็นลางว่าคุณแม่จะจากไป เพราะก่อนที่ท่านจะเสีย ท่านก็ไปปรึกษาคนรู้จักให้หาใครสักคนมาช่วยสอนหนังสือให้ฉันอีกคน ดังนั้นเพื่อนของคุณแม่ที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชน T จึงได้แนะนำใครคนหนึ่งให้ คุณหมอ‘พร’เธอบอกว่าพี่‘วาโย’เรียนเก่งมาก เขาเป็นหลานของเธอเอง และบังเอิญเขากำลังหางานทำที่เกี่ยวข้องกับการสอนหนังสืออยู่พอดี ที่น่าแปลกใจคือคุณแม่ตอบตกลงเลือกเขาในทันที โดยที่ท่านไม่ได้มีทีท่าลังเลสักเท่าไหร่ ท่านบอกเหตุผลภายหลังกับฉันว่าท่านจะเฝ้าดูตอนที่เขาสอนหนังสือฉันไม่ให้คลาดสายตาเป็นอันขาด อีกเหตุผลหนึ่งมันจะเป็นการจำลองเหตุการณ์เพื่อให้ฉันชินกับโลกภายนอกโดยเร็วน่ะนะ

ยังไงซะมันก็ไม่ใช่ว่าฉันเป็นโรคกลัวผู้ชายสักหน่อย เพียงแต่ว่าฉันแค่รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจใครเท่านั้นน่ะ ซึ่งลึก ๆ ในใจ ฉันก็เห็นด้วยสุด ๆ กับการที่มีพี่วาโยเป็นคุณครูสอนพิเศษให้ตนเอง

เหตุผลหลัก ๆ ก็คือนั่นเป็นเพราะว่าเขาดูเป็นคนใจดีมาก ๆ ยังไงล่ะ ท่าทางก็สุภาพสุด ๆ เลยด้วย และยิ่งไปกว่านั้น แววตาของเขาที่มองมาก็ดูอ่อนโยนจนทำเอาใจละลายเลยแหละ บอกตามตรง ฉันแพ้ผู้ชายแบบนี้จริง ๆ

นี่ฉันไม่อยากจะบอกเลยนะว่าบุคลิกภายนอกของเขาเหมือนรุ่นพี่สารเลวคนนั้นไม่มีผิด ซึ่งที่แม้แต่ชื่อเรียก ฉันก็ไม่อยากจะเอ่ยถึงด้วยซ้ำ

ฉันเกลียดแสนเกลียดคนคนนั้น แต่ฉันก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยจริง ๆ นะว่าผู้ชายแบบนั้นแหละ ตรงสเปกฉัน

รู้อะไรไหม พี่วาโยนั่นแหละ เป็นต้นแบบผู้ชายในฝันของฉัน เราสองคนเคยรู้จักกันเมื่อสมัยที่ฉันกำลังเตรียมตัวจะเข้าเรียนม.1 ส่วนเขาตอนนั้นก็กำลังจะขึ้นชั้นมัธยมปลายเข้าปีที่ 2 ที่สำคัญคือเขาก็เคยอาสาติวหนังสือให้ฉันหลายต่อหลายครั้งเลยด้วย ฉันชมเขายกใหญ่ว่าเขาสอนเก่งมาก ๆ ทำให้เข้าใจง่าย ยิ่งโดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ เขาควรจะเอาดีด้านนี้ นี่ฉันไม่คิดเลยจริง ๆ นะว่าสุดท้ายแล้วเขาก็เลือกเรียนคณะครุศาสตร์ สาขาวิชาคณิตศาสตร์เหมือนอย่างที่ฉันเคยแนะนำไว้

เมื่อมั่นใจมาก ๆ ว่าคนที่ยืนอยู่ด้านล่างตอนนี้นั้นเขาเป็นใคร ฉันก็ยิ้มร่าดีใจทันที โดยลืมเรื่องดอกกุหลาบไปเลยแหละ ฉันอาบน้ำอย่างรีบร้อน แต่ทว่าเลือกเสื้อผ้าอย่างใจเย็นสุด ๆ ฉันประณีตกับการแต่งหน้ามากกว่าครั้งไหน ๆ ซึ่งแน่นอนว่านี่เป็นเพราะว่าฉันตื่นเต้นมาก ๆ เลยน่ะนะ ฉันไม่ได้เจอเขาอีกเลยนับตั้งแต่วันที่ฉันบังเอิญเห็นกับตาตนเองว่าเขากำลังเดินตามตื๊อผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หน้าอาคารเรียนของฉัน

ตอนนั้นฉันรู้สึกเสียใจมาก ฉันอุตส่าห์เลือกเรียนที่เดียวกันกับเขา และนั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันเลือกคุยกับผู้ชายสารเลวนั่น โดยไม่สนฐานะของเขาแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าคุณแม่ของฉันไม่ปลื้มคนจนเอามาก ๆ ก็ตาม ซึ่งถ้าหากท่านจับได้ ฉันคงจะโดนตีแน่ ๆ เขาคนนั้นมีบุคลิกเหมือนพี่วาโยหลายอย่าง ฉันกะจะให้เขาเป็นตัวแทนของพี่วาโย

ใช่ เขาคนนั้นเป็นได้แค่เพียงตัวแทนเท่านั้นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษนอกเหนือจากนั้นเลยสักนิด ซึ่งฉันไม่น่าหลวมตัวเข้าไปในวงจรชีวิตอุบาทว์ ๆ ของเขาเลยจริง ๆ

ให้ตายเถอะ ยิ่งนึกถึงเขาก็ยิ่งหงุดหงิดตนเองสุด ๆ ฉันไม่น่าเลยจริง ๆ นั่นแหละ

วาโยเป็นลูกรักของด้าค่ะ นางเลยจะมาโผล่ในนิยายทุกเรื่อง

ด้าขอฝากขายนิยายเรื่องของนางนะคะ

HOT SECRET ปริศนาแผนร้าย กลลวงรัก NAME_Aida www.mebmarket.com ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ฉันตกหลุมรักในร้านขนมปังหน้าคอนโด เขาจะเป็นแฟนพี่สาวฉัน และเมื่อเราได้รู้จักกัน ก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าเขาเลวทรามแค่ไหน เขาบังคับให้ฉันตกเป็นของเขาและแบล็กเมล์ฉัน #วาโยเมษา

สามารถกดสั่งซื้อเล่มได้ที่นี่ >>> คลิก
 

พาร์ทในอดีต ด้าไม่ค่อยอยากจะแต่งสักเท่าไหร่

เพราะฉะนั้นเนื้อหามันจะข้าม ๆ ไปนะคะ

พล็อตมันเน้นปัจจุบันน่ะค่ะ

ตอนแรกด้าตั้งใจให้มันออกแนวฟีลกู๊ลด้วยซ้ำ No Nc เพราะนางเอกยังเด็กมาก

แต่...อย่าวางใจ เพราะแต่งตามใจฉัน ฮ่า ๆๆ