ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

    ลำดับตอนที่ #3 : แรกเจอ 100% (รีไรท์)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.71K
      42
      12 ก.ค. 60


    เสียงสมาร์ตโฟนที่วางไว้บนเคาน์เตอร์ส่งเสียงดังอยู่ครู่หนึ่ง ธนดลถึงได้ตัดสินใจวางมือจากการรับลูกค้าซึ่งนำน้องหมาขนปุยมารักษา ถึงแม้จะมีพนักงานคอยรับลูกค้าและจัดการเรื่องเอกสารต่าง ๆ หน้าเคาน์เตอร์อยู่แล้ว แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะมาคอยต้อนรับลูกค้าด้วยตัวเอง

    ใบหน้าหล่อเหลาของคุณหมอหนุ่มยิ้มสดใสให้กับเจ้าของสุนัขสาวสวย

    “ผมขอตัวสักครู่นะครับ ที่เหลือเดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะดูแลต่อ แป๋วครับ ดูแลเคสน้องออกัสต่อด้วยครับ หมอขอรับโทรศัพท์ก่อน” บอกกับลูกค้าแล้วหันไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะคว้าสมาร์ตโฟนแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

      “สวัสดีครับ” ชายหนุ่มเอ่ยทักทายเจ้าของเบอร์ไม่คุ้นที่โทร. เข้ามา ก่อนจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานแล้วเอนกายพิงเบาะด้วยท่าทีสบาย ๆ

    “เอ่อ ดิฉันโทรมาสอบถามเรื่องที่ติดประกาศรับสมัครแม่บ้านค่ะ” เสียงหวานแว่วมาตามสาย นี่มันเสียงคนจะสมัครเป็นแม่บ้านแน่หรือ ทั้งอ่อนหวานทั้งนุ่มนวลจนเขาเคลิ้มไปทีเดียว “อะไรนะครับ” ชายหนุ่มถามย้ำอย่างไม่อยากเชื่อหูว่าจะได้รับข่าวดีเร็วเช่นนี้

    “คุณบอกว่าจะสมัครงานแม่บ้านหรือครับ เอ่อ ไม่ทราบคุณพักอยู่ที่ไหนครับ คือ อ้อ...ผมต้องการแม่บ้านที่อยู่ประจำ”  คำถามของเขาทำให้คนที่โทร. เข้ามาเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนจะตอบกลับมา

    “ดิฉันอยู่ใกล้กับบ้านที่คุณติดประกาศไว้ค่ะ และเอ่อ...ถ้าคุณจะให้อยู่ประจำก็... ก็ได้ค่ะ” เบญจาตอบกลับไป เพราะเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วจะปฏิเสธด้วยข้อแม้เล็กน้อย เธอก็กลัวเขาจะหาว่าเรื่องมากและเสียโอกาสนี้ไป

    คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ที่จริงแล้วเขาไม่ถึงกับต้องได้คนทำความสะอาดแบบอยู่ประจำ เพราะอยู่คนเดียวคงไม่มีอะไรให้ทำมากนัก แต่เขาต้องการคนอยู่ร่วมบ้านผีสิงนั่นด้วยกันสักคนก็ยังดี แต่ถ้าเธอมีลูกหลานหรือสามีมาอยู่ด้วยเขาก็ไม่เกี่ยง

    “โอเคครับ งั้นดีเลย ถ้าคุณสะดวกอีกหนึ่งชั่วโมงผมจะกลับไปที่บ้าน คุณจะได้ดูว่ารับทำงานให้ผมไหวไหม เพราะบ้านทิ้งร้างไว้นานแล้ว และคงต้องทำความสะอาดเยอะทีเดียว”

    “ได้ค่ะ ดิฉันจะรอ”

     “โอเค งั้นเจอกันที่หน้าบ้านเลยก็ได้ครับ ผมจะเอาใบสมัครไปให้คุณกรอกด้วย คุณเตรียมหลักฐานการสมัครงานไว้ด้วยนะครับ” ชายหนุ่มบอก เพราะสมัยนี้ไว้วางใจใครไม่ได้ การสมัครงานบ้านก็จำเป็นต้องมีเอกสารเก็บไว้เช่นกัน ถึงแม้เขาจะตัดสินใจรับเธอคนนี้ในวินาทีแรกที่โทรมา แต่ก็ต้องรอบคอบไว้ก่อน

    เมื่อวางสายลงธนดลก็หันไปยังคอมพิวเตอร์ที่เปิดทิ้งไว้ เปิดไฟล์ใบรับสมัครงานของโรงพยาบาลในเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมาแล้วสั่งพิมพ์ออกมาชุดหนึ่ง ถือว่าให้เธอเป็นพนักงานคนหนึ่งในโรงพยาบาลไปเสียเลย เพราะจะได้จัดการเรื่องประกันสังคมให้เรียบร้อยเพื่อไม่มีปัญหาหากแม่บ้านของเขาป่วยไข้ขึ้นมา เสร็จแล้วก็เดินไปยังเคาน์เตอร์

    “แป๋ว หมอออกไปธุระก่อนนะ หมอดนัยกำลังมาเข้าเวร อีกไม่กี่นาทีคงจะมาถึง เคสน้องออกัสเป็นยังไงบ้าง”

    “หมอจรัญรับไปดูแลต่อแล้วค่ะ คุณแม่น้องออกัสออกไปชอปปิงเดี๋ยวกลับมารับค่ะ” พิลาวัลย์พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ซึ่งคอยรับลูกค้าอยู่ด้านหน้าตอบอย่างคล่องแคล่ว

    “โอเค งั้นเย็นนี้หมอไม่กลับเข้ามาแล้วนะ มีหมอจรัญกับหมอดนัยอยู่คงจะไม่มีปัญหาอะไร” สัตวแพทย์ธนดลกล่าวจบก็ถือใบสมัครงานก้าวพรวด ๆ ไปยังรถที่จอดอยู่ด้านหน้าอาคาร

    ------------------------------------------------

    จบบทแล้วค่ะ พรุ่งนี้มาติดตามตอนต่อไปกันเนอะ ฝาก add fav. เป็นกำลังใจด้วยนะคะ...ทิพย์ทิวา 15/2/2015 19.51

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×