หากจะรัก (นิยายชุดเพียงแสงส่องใจ)

ลำดับตอนที่ #28 : ไปเที่ยวกันไหม 100%

      ส่วนคนที่อยู่ในจินตนาการตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมทำอาหารมื้อเที่ยงตามปกติ ‘ขอแค่ตอนนี้คุณเบญอย่าเพิ่งทิ้งผมกับเจ้านิลไปไหนก็พอครับ’ เสียงนุ่มนวลที่เขาพูดกับเธอเมื่อเช้ายังก้องอยู่ในหู ทำไมเธอจะไม่รู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดที่เขาเอ่ยออกมาอย่างก้ำกึ่งนั้น แต่เธอเป็นผู้หญิงแถมยังไม่เคยจีบผู้ชายเสียด้วยสิ เลยทำตัวไม่ถูกว่าจะต้องทำยังไง เพราะบางทีเขาแค่เป็นคนมีน้ำใจและพูดจาเอาใจคนเก่งจนเป็นนิสัยก็เป็นได้

ออกตัวแรงไปเดี๋ยวก็กลายเป็นว่าให้ท่า...น่าเกลียดตายเลย!

          เธออดคิดอย่างนั้นไม่ได้เพราะเคยชินกับการวางท่าให้ผู้ชายไม่กล้าจีบมาตั้งหลายปี แล้วจู่ ๆ จะทำอะไรเปิดเผยก็ดูจะขัด ๆ อยู่ไม่น้อย ไหนอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยแล้ว ถึงเขาจะบอกว่าอายุเท่ากับเธอ แต่ผู้ชายกับผู้หญิงต่างกัน ผู้ชายวัยนี้ควรจะมีแฟนอายุน้อยกว่าในการเริ่มต้นสร้างครอบครัว ส่วนเธออายุขนาดนี้แล้วเขาก็คงขยาดอยู่บ้างละ

            ดังนั้นจึงไม่ขอเสี่ยงดีกว่า ไหน ๆ ก็ไม่เคยคิดอยู่แล้วว่าตัวเองจะมีคู่อย่างคนอื่นเขา อยู่ตามลำพังมาได้ตั้งนาน จะโสดแบบนี้ต่อไปก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ในที่สุดก็ปัดความหวั่นไหวนั้นทิ้งไปอย่างเคย

          “คุณหนูคะ ใส่น้ำตาลไปสองรอบแล้วค่ะ” พิศซึ่งมาเป็นลูกมือเอ่ยเตือนเมื่อรู้สึกว่าวันนี้หญิงสาวดูใจลอยพิกล

          “อ้าว หรือจ๊ะน้าพิศ” หญิงสาวรีบวางโหลแก้วสำหรับใส่น้ำตาลลงที่เดิม

          “ค่ะ น้าพิศเห็นคุณหนูหยิบเครื่องปรุงใส่ซ้ำไปสองรอบแล้วค่ะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ”

          “เอ่อ เปล่าจ้ะน้าพิศ เบญแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย งั้นเดี๋ยวเบญชิมดูก่อนดีกว่า” ว่าแล้วก็หยิบช้อนสั้นมาตักชิมถึงรู้ว่าผัดเปรี้ยวหวานของเธอรสชาติประหลาดชอบกล

          “เบญว่าคงกินไม่ได้แล้วค่ะ น้าพิศช่วยหั่นผักใหม่ให้หน่อยได้ไหมคะ อ้อ แล้วอย่าเรียกเบญว่าคุณหนูอีกนะคะ บอกนายเริ่มด้วย เมื่อเช้านายเริ่มก็ดันเรียกเบญว่าคุณหนูต่อหน้าคุณดล เบญยังไม่อยากให้เขารู้ว่าเบญเคยเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้มาก่อน” เธอกำชับ

          “ค่ะ คุณเบญ พี่เริ่มแกชอบเรียกคุณเบญว่าคุณหนูตอนคุยกับน้าทุกที เลยเผลอหลุดไปบ้าง”

          “ก็พยายามอย่าหลุดแล้วกันจ้ะ” หญิงสาวกำชับอีกทีก่อนจะเทอาหารในกระทะทิ้งไป แล้วเริ่มตั้งสติทำใหม่ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้านายหนุ่มจะเข้ามาอยู่ในความคิดของเธอจนทำให้ตัวเองป้ำเป๋อขนาดนี้

          เบญจาก้มมองนาฬิกาข้อมือเมื่อได้ยินเสียงรถเข้ามาในบ้าน วันนี้เธอเสียเวลากับการทำอาหารสองรอบจึงช้าเป็นพิเศษ ส่วนพิศเมื่อช่วยเป็นลูกมือจนเสร็จเรียบร้อยก็ทยอยเอาอาหารที่ปรุงเสร็จแล้วไปตั้งโต๊ะ ส่วนที่เหลือก็ให้เบญจาปรุงต่อไป

          ธนดลเดินเข้ามาในบ้านเห็นเจ้านิลนอนหลับอุตุอยู่บนพรมเช็ดเท้า เขานั่งลงแล้วใช้นิ้วแกล้งแหย่ที่คอให้มันรำคาญ เจ้าตัวขนฟูปรือตามามองแล้วพลิกตัวกลิ้งไปมาก่อนจะลุกขึ้นยืนแอ่นตัวบิดขี้เกียจ แล้วเดินต้วมเตี้ยมหนีไปอย่างนึกรำคาญ คนเป็นนายจึงไปคว้ามาอุ้มไว้แล้วเดินเข้าไปในครัว

          ร่างบางที่ยืนปรุงอาหารอยู่ที่เดิมอย่างชินตาทำให้เขาหยุดมองจนลืมตัวได้ทุกครั้ง มือของเขาลูบหัวเจ้านิลไปเรื่อยแต่ดวงตาก็แอบมองคนที่กำลังเคลื่อนไหวคล่องแคล่วอยู่หน้าเตา ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหา

          “นิลถามม๊าสิว่าวันนี้ทำอะไรให้ป๊ากิน” เขาส่งเสียงเอ่ยถาม

          เคร้ง!! เสียงตะหลิวหล่นลงบนพื้น

“อุ๊ย คุณดล เบญตกใจหมดเลย” หญิงสาวก้มลงเก็บ เขาก็ก้มลงเก็บเช่นกัน จนมือใหญ่แตะลงไปบนมือบางที่อยู่ด้านล่าง เขาชะงักนิดหนึ่งก่อนจะคลายมือ

          “ขอโทษครับ” หญิงสาวดึงมือออกแล้วเอาตะหลิวไปใส่ในอ่างล้างจาน ก่อนจะหยิบตะหลิวอันใหม่ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าใจลอยจนไม่รู้ตัวว่าเขาเดินเข้ามาข้างหลัง

          “ขอโทษนะคะ วันนี้อาหารเสร็จช้านิดหนึ่ง เดี๋ยวเบญจะเร่งมือให้ค่ะ”

          “อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รีบ ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ” เขาบอกเสียงนุ่ม ดวงตาที่จองมองเธอด้วยความแปลกใจนั้นไม่ได้ซ่อนเร้นความหวานฉ่ำที่อยู่ภายในสักนิด จนคนที่สบตาแก้มร้อนวูบแล้วเฉไฉไปทำอาหารต่อก่อนจะตอบว่า

          “ช่วยพาเจ้านิลออกไปนั่งเล่นข้างนอกก็แล้วกันค่ะ เดี๋ยวกับข้าวเสร็จเบญจะไปเรียก” เธอหันมายิ้มให้เขาก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำอาหารต่อ เพราะขืนให้เขาอยู่ใกล้ ๆ เห็นดวงตาวิบวับนั่นบ่อย ๆ เธอคงได้ทำตะหลิวหล่นอีกหลายอัน

          “ม๊าไล่นิลกับป๊าแล้ว เราออกไปข้างนอกกันดีกว่าเนอะ” พูดกับแมวแล้วหันมามองคนหน้าหวานหวานแวบหนึ่งก่อนจะเดินออกไป

          “เฮ้อ เป็นอะไรไปยายเบญ” หญิงสาวพยายามข่มใจที่เต้นตุ้ม ๆ ต้อม ๆ กลัวเขาจะรู้ว่าเธอเริ่มรู้สึกหวั่นไหวเมื่ออยู่เขามากขึ้นทุกที

          หญิงสาวทำอาหารอยู่ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยเธอจึงไปเรียกคนเป็นเจ้านายให้มารับประทานอาหารอย่างเคย ระหว่างมื้ออาหารเธอก็นั่งกินไปอย่างเงียบ ๆ พยายามไม่เงยหน้าไปมองให้เขาจับความรู้สึกของเธอได้

          “คุณเบญครับ”

          “เอ่อ คะ” หญิงสาวเงยหน้าจากจานอาหาร

          “คุณเบญอยู่แต่บ้าน ทำอาหารให้ผมทุกวันแบบนี้เบื่อไหมครับ”

          “ไม่หรอกค่ะ ปกติเบญก็ไม่ค่อยออกจากบ้านไปไหนอยู่แล้ว ได้ทำอาหารให้คุณดลทานก็แก้เบื่อได้ดีเลยค่ะ” หญิงสาวตอบอ้อมแอ้ม เพราะไม่รู้เขามาไม้ไหน ถึงได้มาถามแบบนี้

          “แล้วเมื่อก่อนตอนที่ไม่ได้ทำงานกับผม คุณเบญชอบไปเที่ยวพักผ่อนที่ไหนครับ” คำถามของเขาทำให้เธออึ้งไปนาน เพราะจำแทบไม่ได้แล้วว่าเธอเคยไปเที่ยวพักผ่อนที่ไหนบ้าง เมื่อที่ผ่านมาใช้เวลาในการดูแลหลานสาวโดยลืมไปแล้วว่าการท่องเที่ยวคือส่วนหนึ่งของชีวิตด้วย

          “เอ่อ เบญเคยไปเที่ยวน้ำตกที่เมืองกาญกับน้องแพรตอนที่เขาได้งานทำใหม่ ๆ โน่นแน่ะค่ะ แล้วพาน้องแพรไปเที่ยวทะเลตั้งแต่เขายังเด็ก ๆ เลย นอกนั้นก็ไปดูหนังกับน้องแพรนาน ๆ ครั้ง คุณดลถามทำไมหรือคะ”

          “อ้อ คือ...เอ่อ ผมว่าวันอาทิตย์นี้วันหยุดจะพาเจ้านิลไปเที่ยวทะเลคุณเบญไปด้วยกันไหมครับ” ถามแล้วก็กัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ แก้เขิน แก้มแดงระเรื่อ  เพราะเป็นครั้งแรกที่ชวนผู้หญิงออกเดทอย่างจริงจัง

          “เจ้านิลอยากไปเที่ยวทะเลเหรอคะ”

          “ครับ เจ้านิลรบเร้าผมว่าอยากไปเที่ยวทะเลมาหลายวันแล้ว คุณเบญไปด้วยกันนะครับ เขาคงอยากให้ป๊ากับม๊าไปด้วยกัน” คนตอบแก้มแดงคนฟังก็แก้มแดงเช่นกัน

เบญจาอึกอักตัดสินใจไม่ถูก หัวใจก็ดันเต้นตูมตามเพราะคำพูดแบบนั้น ท่าทางแบบนั้น ก็บอกชัดอยู่แล้วว่าเขาตั้งใจจะชวนเธอไปเที่ยวด้วยกัน ถึงจะไม่เคยมีแฟน แต่สัญชาติญาณก็บอกว่าเขากำลังจีบเธออยู่ หลังจากที่พูดจาอ้ำอึ้ง ให้เธอคิดเองเออเองมาหลายครั้งแล้ว

            เอาเถอะน่าเบญจา...จะเฝ้าบ้านเป็นป้าแก่อยู่ทำไม เปิดโอกาสให้ตัวเองบ้างเถอะ เสียงจากสมองสั่งให้เธอไม่ปฏิเสธ

          “เอ่อ  ค่ะ ถ้าเจ้านิลอยากให้ไป เห็นแก่เจ้านิลเบญก็จะไปค่ะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม ชายหนุ่มคลี่ยิ้มกว้าง

          “ขอบคุณครับ เจ้านิลคงดีใจมากเลย งั้นเตรียมตัวไว้นะครับ เราจะพาเจ้านิลไปเที่ยวระยองกัน ออกจากบ้านตอนเย็นวันเสาร์ไปถึงระยองคงดึกหน่อย แต่เราจะได้ตื่นเช้าพาเจ้านิลดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน” เขาวางแผนให้เสร็จสรรพ

          “ค่ะ” หญิงสาวพึมพำตอบ ชายหนุ่มลอบมองคนที่นั่งแก้มระเรื่ออยู่ตรงหน้าแล้วอยากเอื้อมมือไปจับเสียเหลือเกิน แม้จะรู้ว่าเขินแต่ก็เห็นว่าเธอวางตัวอย่างดีเช่นเคย ไม่ได้ใส่จริตใด ๆ ทุกอย่างจึงเป็นธรรมชาติได้อย่างน่ามอง

          เขาอยากเร่งเวลาให้ผ่านสามวันนี้ไปเร็ว ๆ เพื่อให้ถึงวันนัดเสียที น่าแปลกที่ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับเขา ทั้ง ๆ อยู่ที่บ้านก็ได้เจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว ไม่น่าเชื่อว่าการเปลี่ยนสถานที่ก็ทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นได้เหมือนกัน

-----------------------------------------

แอร๊ยยย ป๊านี่เนียนนะคะ ชวนม๊าพาแมวไปเที่ยว พรุ่งนี้มาลุ้นกันต่อนะคะ วันนี้ดีใจอีกสามคนแฟนจะครบสามร้อย ฮี่ๆ อยากมีแฟนเยอะ ๆ กะเค้าบ้าง แต่ไม่รู้จะทำไง เอาแค่เพิ่มขึ้นทุกวันไม่ลดลงก็พอแล้วเนอะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะที่ติดตามอ่านกัน รักคนอ่านทุกคนค่ะ...ทิพย์ทิวา 12/3/2016 20.00