คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
เตกีล่า
บทนำ
“ ไอ้เชี่ยเต เดินดีๆ สิครับมึง มึงจะเซทำไมว๊า อ้าว เฮ้ยๆ “ ก่อนที่ร่างกายของผมจะถูกดึงดูดด้วยแรงโน้มถ่วงของโลกผมก็โดนกระชากจากด้านหลังอย่างแรงส่งผลให้ร่างผมกลับมายืนตรงไดอีกครั้งถึงจะไม่เตมร้อยก้เถอะ
“โอ๊ะ ขอบคุณนะคร้าบ นางฟ้าสุดสวย ถ้านางฟ้าไม่ดึงผมไว้ผมคงล้มลงไปแล้วนะเนี่ย แหมๆๆ สวยแล้วยังใจดีแบบนี้มาให้พี่เตคนดีหอมแก้มหน่อยเร็ว มามะ นางฟ้าของพี่เต” ผมเอื้อมมือไปหวังจะจับนางฟ้าสุดสวยมาหอมแก้มสักฟอดสองฟอดเพื่อเป็นการขอบคุณแต่ไหงนางฟ้าสุดสวยดันวิ่งหนีผมซะงั้น แหม อยากเล่นวิ่งไล่จับก็ไม่บอกพี่เต
“มามะ มาให้หอมซะดีดี”
“เชี่ยเต นางฟ้าไรของมึงวะ นี่กูเองออสก้า แล้ว นี่ก็ไอแคนนอล เพื่อนมึงไงแหกตาดูดีๆดิ แมร่..เมาแล้วรั่วตลอดเลยมึงอ่ะ”
“ใคร๊ ใครเมา ไม่มีอ่ะ มึงอย่ามามั่วมึงสองคนเอานางฟ้ากูไปซ่อนไว้ไหนเมื่อกี้กูยังเห็นอยู่เลย ทำไม จะแอบไว้กินกันสองคนว่างั้น เลวนะเนี่ยพวกมึง นี่พวกมึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนป่าวว๊ะ” ผมบอกอย่างน้อยใจก่อนจะหย่อนก้นอันสวยงามนั่งลงโดยไม่สนใจว่ามันจะอยู่กลางถนนและกางเกงจะเปื้อนก็ตาม
“กูบอกแล้วว่าอย่าให้มันกิน”
“เชี่ย โทษกูคนเดียวได้ไงวะแล้วไมมึงไม่ห้ามมัน”
“อ้าว ไหงกูผิดซะงั้น มึงอ่ะ ทำไมไม่ห้ามมันดูดิเนี่ยเป็นภาระกูอีกและกะว่าจะได้แอ้มหญิงสักหน่อย เซ็งเลยกู”
“มึงนี่ก็ห่วงอยู่เรื่องเดียวเลยนะ”
“อ่ะ แน่น๊อนชีวิตกูเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เก็ทไหม”
“พวกมึงจะทะเลาะกันทำห่าไรวะ รำคาญชิบหา..” ผมพยายามพยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้นยืนแต่ก็ไม่เป้นผลสำเร็จและที่ยิ่งยากว่านั้นทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่าโลกมันหมุดแบบนี้นะ โอ๊ย!! ปวดหัวโว้ย รู้งี้ไม่แด..ซะก็ดีไอ้เหล้าเนี่ย อร่อยก็ไม่อร่อย ขมก็ขม แถมยังทำให้การทรงตัวของผมพิการอีกต่างหาก เซ็งโว้ย
“พวกมึงไม่คิดจะเข้ามาช่วยพยุงกูเลยไง มึงเห็นไหมเนี่ยกูจะลุก”
“เออๆ โทษทีวะไอ้เชี่ยออสนั่นแหละชวนทะเลาะอยู่ได้” แคนนอลโบ้ยความผิดไปให้ออสก้าทันที
“เออ กูตลอด”
“เอ้า กูนับหนุ่งถึงสามแล้วมึงพยุงตัวเองขึ้นมาเลยนะ เชี่ยไรวะเห็นตัวเล็กๆ แมร่งหนักชิบหาย” ออสก้าบ่นอิดออดก่อนจะเข้ามาพยุงร่างที่ไร้การทรงตัวของผมให้ลุกขึ้น
“เอานะมึง หนึ่ง สอง สา..”
‘อ้วก’
‘พรวด’
“เชี่ย”
“ชิบหายเอ้ย”
เสียงไอ้สองสหายด่ากราดผมออกมาอย่างกับรัวปืนเอ็ม 16 แต่มีเหรอที่ผมจะสนใจทำไงได้วะคนมันเมา ไม่เคยได้ยินหรอที่เขาว่ากันว่า ‘อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา’และตอนนี้ผมก็เมาเพราะฉะนั้นมันสองคนว่าผมไม่ได้หรอกจริงไหม
ผมพยายามเดินตัวให้ตรงที่สุดและถึงแม้ว่าผมจะเมามากแค่ไหนแต่ยางอายผมก็ยังมีอยู่นะคร้าบไอ้ที่เมาแล้วอ้วกเนี่ยว่าน่าอายแล้วแต่ไอ้คราบเหลืองๆ ที่มันมาพร้อมอ้วกนี่น่าอายยิ่งกว่านะ บอกตรงๆ ดังนั้นผมจึงจัดการสลัดแจ็คเก็ตหนังสีดำราคาแพงหู่ดับออกจากตัวแล้วยัดลงไปในถังขยะดวงซวยที่บังเอิญวางอยู่ข้างทางที่ผมเดินผ่านมาพอดีแล้วก็ตามด้วยเสื้อยืดสีดำตัวโปรดอีกหนึ่งตัว
“เรียบร้อย” ผมมองดูผลงานของตัวเองและยืนไว้อาลัยให้กับเสื้อตัวโปรดห้าวิก่อนจะรีบสาวเท้าออกมาจากตรงนั้นเมื่อมองเห็นป้ายคอนโดสูงตระหง่านที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก
ผมจัดการกดรหัสผ่านสี่หลักที่จำได้อย่างขึ้นใจก่อนจะเปิดประตูแล้วแทรกตัวเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วแล้วย่างสามขุมไปในห้องนอนที่มีเตียงขนาดคิงไซส์รอผมอยู่
“โอ้ย ปวดหัวชิบหาย” ผมบ่นกระปอดกระแปดขณะที่มือกำลังสาละวนกับการถอดกางเกงยีนส์ออกจากตัวเหลือไว้เพียงบ๊อกเซอร์ตัวเก่งแล้วกระโดดขึ้นเตียงพร้อมกับคว้าหมอนข้างคู่ใจมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะผล๊อยหลับไปในที่สุด
ความคิดเห็น