Oop!! sorry โทษทีแอบรักเพื่อนสนิท

ฉันแอบรักคนๆ นึง มา 3 ปี

โดยไม่สามารถบอกออกไปได้

เพราะ "เขา" คนนั้น คือเพื่อนสนิท

และ

ที่สำคัญ

"เขาคนนั้น"

เป็นคนมีเจ้าของ





"นี่ ยัยเตี้ย ปากเลอะหมดแล้ว"

"เตก็เช็ดให้แพรสิ น๊าน๊ะนะ เช็ดให้หน่อยน๊า"

ร่างบางออดอ้อนชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกันนั้นก็ยื่นใบหน้าเรียวใส
เข้าไปใกล้จนจมูกของทั้งคู่ชนกัน

"เธอนี่มันจริงๆ เลยน๊า"

ร่างสูงบ่นอิดออด แต่ก็ยอมหยิบผาเช็ดหน้าสีหวานในมือร่างบางไป แล้วบรรจงเช็ดคราบวิปครีมสีขาวออกจากริมฝีปากบางอย่างเบามือ

"อ๊ะ เสร็จแล้ว เธอนี่มัน"

จุ๊บ

ไม่ทันที่ร่างสูงจะได้พูดจบคนตัวเล็กก็จรดริมฝีปากลงบนกลีบปากบางของร่างสูงอย่างรวดเร็ว

สัมผัสนั้นเบามากคล้ายเพียงลมสัมผัสแต่มันก็ติดตรึงไปทั่วหัวใจของร่างสูง

ส่งผลให้ร่างสูงเกิดอาการหน้าแดงอย่างห้ามไว้ไม่อยู่

"ขอบคุณนะ"

"รัก 'เต' ที่สุดในโลกเลย"


ฉันนั่งมองภาพคนสองคนที่กำลังแสดงความรักกันตรงหน้าอย่างเจ็บปวดจวนเจียนจะขาดใจ

"เจ็บที่ไร้ร่องรอย"

อาการของฉันตอนนี้คงเปนแบบนี้สินะ

ไม่มีบาดแผล

ไม่มีเลือด

มีแต่ความเจ็บปวดที่กระจายไปทั่วทุกอณูของร่างกาย

ถึงแม้อยากจะร้องไห้ฟูมฟายสักเพียงใด

ตะโกนโวยวายให้เสียงดังสักแค่ไหน

"เขา"

ก็คงไม่หันมามอง

นี่สินะ

ความทรมานของการ

"แอบรัก"