คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : อดีต ปัจจุบัน และอนาคต (Past, Present and Future)
บทที่ 1 : อดีต ปัจจุบัน และอนาคต (Past, Present and Future)
4 ปี หลังจากงานแต่งงานของหมอซี
(……….)
บางทีชีวิตคู่มันอาจจะไม่ง่ายขนาดนั้น ... แรก ๆ มันมักจะขมอมหวาน พอนาน ๆ มันกับกลายเป็นรสชาติที่เคยชิน มันไม่ได้เหมือนเดิมอย่างที่เราเข้าใจนัก คุณต้องทำความเข้าใจกับมัน แต่หลายครั้งที่คุณมักจะทนไม่ไหว ไม่ใช่เพียงแค่คู่ของคุณเท่านั้น แต่มันรวมถึงตัวคุณเองที่เปลี่ยนไปทั้ง ๆ ที่คุณไม่ได้เต็มใจกับมันนัก
“This is your captain speaking. We’ve already started our descent procedure into John F. Kennedy International Airport. We expect to land at 8.00 AM as scheduled. If you want to adjust your watch, it is 7.40 in New York now. The weather in New York City is rainy and the temperature is -3 degrees Celsius.”
“We wish you a pleasant stay in New York City and we hope to see you again very soon. On behalf of all our crew, thank you for choosing our company as your airline today.”
บทพูดอันยืดยาวนี้ มันเป็นเหมือนหนึ่งในงานที่กัปตันอย่างผมต้องทำ มันไม่ได้น่าเบื่อหรอกครับ มันดีนะ ได้เที่ยวบ้างในหลาย ๆ ครั้งที่บินทางไกล แต่ครั้งนี้ออกไป ผมรู้สึกใจลอยเล็กน้อยกับการนำเครื่องบินลงจอดในครั้งนี้ ถึงแม้สภาพอากาศวันนี้จะมีฝนตก แต่ก็ไม่ได้แรงมากนัก ซึ่งฝนลักษณะแบบนี้ บวกกับอุณหภูมิติดลบเช่นนี้ เดาไม่ยากว่าอีกไม่นาน หิมะก็คงจะตกเป็นแน่
พื้นรันเวย์ค่อนข้างลื่น ..... และถึงแม้จว่าะใช้เวลาเกือบ 20 นาทีในการลงจอด แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี เครื่องบินแตะพื้นรันเวย์ และไถลเบี้ยวไปพอสมควรจากที่ผมตั้งใจไว้ ผมจึงต้องปรับหน้าเครื่องบินให้กลับมาตรงเหมือนเดิม และเริ่มเบรก ตามตำรา และประสบการณ์ที่ได้ร่ำเรียนมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
‘New York’ เป็นที่เดียวที่ผมไม่ค่อยเต็มใจจะมานัก...
3 ปี ก่อนงานแต่งงานของหมอซี
(แบงค์)
“สวัสดีครับ ฐิติวัฒน์ รับสาย ต้องการสอบถามข้อมูลด้านไหนดีครับ”
“สวัสดีครับ ผมต้องการจะเปิดบัญชีเงินฝาก และกองทุน LTF แล้วก็ถ้ามีอะไรแนะนำในการลงทุนอยากจะให้แนะนำเพิ่มเติมหน่อยน่ะครับ”
“งั้นผมขอทราบชื่อคุณลูกค้าหน่อยครับ”
“ชื่อ ปราบ ครับ”
“คุณปราบ สะดวกเข้ามาที่สาขาไหมครับ ไม่ทราบว่าสะดวกที่สาขาพระราม 3 หรือเปล่าครับ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมเข้าไป ต้องติดต่อใครครับ”
“มาถึงแล้วติดต่อ ฐิติวัฒน์ ได้เลยครับ”
“ฐิติวัฒน์ นะครับ .... แล้วมีชื่อเล่นไหมอ่ะ หรือมีแต่ชื่อจริง”
“เอ่อชื่อ แบงค์ ครับ” ผมนึกในใจ ลูกค้าคนนี้เริ่มจะกวนตีน แต่ช่างมันเถอะ อย่างน้อยก็จะได้ทำยอดกับเขาบ้าง
อย่างที่บอกแหละครับ มันน่าตลกอยู่ไม่น้อย ผมชื่อ แบงค์ และ ทำงานธนาคาร (Bank) และที่ชื่อแบงค์ ก็เพราะว่าป๊ากับม๊าผมก็ทำงานธนาคารนี่แหละ ชีวิตแม่งโคตรรรรร จะน่าเบื่อ แต่ผมจบมาก็โดนจับยัดมานั่งเคาเตอร์แบงค์นี่แหละ ผมเป็นคนไม่ได้เรียนเก่งนัก แต่ฐานะทางบ้านไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้น พูดไปพูดมา มันก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก็เบื่อ (เอ๊ะ สับสนในตัวเอง)
แต่ที่ไม่เข้าใจอีกเรื่อง....... “ทำไมกูยังโสดวะเนี่ย” แต่ผมก็หาข้ออ้างให้ตัวเองว่า เราก็ยังเด็กนัก พึ่งเรียนจบเอง แต่ด้วยความขี้เกียจเรียนต่อปริญญาโท ก็เลยมาทำงานก๊อกแก๊ก ตามบัญชาของป๊ากับม๊า
3 เดือนหลังจากงานแต่งงานของหมอซี (ปัจจุบัน)
(เก๊ท)
“นี่ ๆ หมอ มาดูนี่สิ” ผมพูดขึ้น
“อาราย” หมอบอมหยุดเล่นเกม ชั่วคราว และเดินมาหาผมแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก ทั้ง ๆ ที่นี่ก็คอนโดผม เครื่องเล่นเกมก็ของผมนะ!
หมอบอมเดินมาบริเวณโต๊ะคอมพิวเตอร์ ซึ่งผมกำลังนั่งเล่นเว็บไซต์อยู่ เอาตัวหนัก ๆ โค้งลงมากดทับจากด้านหลังเก้าอี้ และเอาใบหน้านิ่ม ๆ ของตัวเอง มาสัมผัสกับใบหน้าของผม ซึ่งดูเหมือนผมจะชินชากับการกระทำแบบนี้ไปเสียแล้ว และนาน ๆ ที เราสองคนถึงมีเวลาว่างตรงกันแบบนี้ อย่างน้อยนี่ก็เป็นการแสดงออกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคู่รักล่ะนะ (แหมว่าไปนั่น)
ถ้าถามว่า ทำไมไม่ออกไปเที่ยวด้วยกันล่ะ มีเวลาว่างทั้งที คำตอบก็คือ ไม่รู้สิ ผมกับหมอบอม มักจะใช้เวลาไปกับการอุดอู้อยู่ในห้องมากกว่า หากจะไปเที่ยวด้วยกันส่วนใหญ่ก็จะเป็นตอนเย็น หรือค่ำ ๆ เสียมากกว่า
“มันมีโปรโมชั่น บินไปญี่ปุ่นด้วยล่ะ ช่วงกลางเดือนมกราหลังปีใหม่ น่าไปมากเลย”
“17,000 บาท หรอ.... รวมที่พัก .... ก็ดีอยู่นะ ถึงจะรู้สึกแพงไปหน่อย แต่ก็โอเค”
“ไปกันนะ นะๆๆๆๆ” ผมอ้อนแฟนผม
“ไหนบอกไม่เคยไปฮ่องกง” บอมพูดขึ้น
“ก็ยังไม่เคยไปอ่ะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว อยากไปญี่ปุ่น นะ ๆๆๆๆ” ผมอ้อนต่อ
“อ่ะ ๆๆๆ …. ญี่ปุ่นก็ญี่ปุ่น” บอมตอบปัด ๆ
“เย้!”
“เอ๊ะ แต่ว่านี่มันบินอ้อมไม่ใช่หรอ .... มันไปลงเวียดนามแล้วไปต่อเครื่องอีกนี่”
“ช่าย ช่วงเวลานี้มันหาตั๋วถูก ๆ ยากนะ ถ้าจะถูกจริง ก็คงต้องเอาตามนี้”
“เสียเวลาไม่น้อยเลยนะ”
“เอาน่านะ ก็เค้าอยากนั่งเครื่องบินนี่นา จะเป็นนักบิน ก็ต้องทำความคุ้นเคยสิ ใช่ป่าว”
“ตามใจ แต่อย่ามาโอดครวญทีหลังละกัน”
“รู้แล้วล่ะน่า งั้น...ตามนี้นะ จะดูวันลาก่อนไหมว่าไปได้ป่าว”
“เก๊ทว่างวันตามนี้ใช่ไหมล่ะ ก็ไปตามนี้แหละ ของบอมเดี๋ยวบอมไปเคลียร์วันได้”
“โอเค จองละน้า .... งั้น ..... ขอบัตรเครดิตหน่อยจิ ... แหะ ๆ”
บอมค้อนผมทีนึง ทำหน้าเอือมระอา ใส่อารมณ์ และถอนหายใจพรืด ประหนึ่งว่าเซงเป็ดมาก แต่ก็ยอมเดินไปหยิบเอาบัตรเครดิตในกระเป๋าสตางค์มาแต่โดยดี...
‘กริ๊งงงงงง’ เสียงโทรศัพท์และริงโทนอันน่าเบื่อของบอมดังขึ้น
“ว่าไง” หมอบอมรับโทรศัพท์ ผมแอบฟังแบบเนียน ๆ ทำทีเป็นคลิกนู่นนี่
“…..”
“ใช่ เก๊ท อยู่กับกู” หมอบอมตอบปลายสาย ทำให้ผมเดาได้ว่าน่าจะเป็นหมอซีแน่นอน
“…..”
“เห้ย! จริงดิ” ผมรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเล็กน้อย ว่าต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ ๆ
“…..”
“เห้ย อย่าคิดแบบนั้นดิ ทำใจให้สบาย”
“…..”
“อื้อได้ แล้วเจอกัน เดี๋ยวคุยพรุ่งนี้ที่โรงพยาบาลละกัน..... อื้อ .... บาย”
บอมตัดสายสนทนา ก่อนเดินมาถามผม
“อาทิตย์หน้าเก๊ทว่างวันไหนบ้าง” บอมถามขึ้น
“ก็น่าจะศุกร์นะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด …. ซีโทรมาหรอ ….. เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ตาแก่ที่กำลังจะเป็นพ่อคน”
“เห้ยยยยย จริงดิ ซีท้องหรอ”
“ต๊องละ ซีมันจะท้องได้ไง? เมียมันท้อง” บอมเอามะเหงเคาะหัวผมเบา ๆ
“อ่อ เอ้อ ลืม... นั่นแหละ ๆ …. งี้ต้องฉลองสิ”
“นั่นแหละก็เลยถามว่าว่างเมื่อไหร่ไงล่ะ”
แหมช่างเป็นอะไรที่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบจริง ๆ รูมเมทที่แสนไวไฟ ที่แต่งงานไม่ทันไรก็มีลูกซะแล้ว ผมเข้าใจว่าคงจะตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ผมก็รู้สึกยินดีไปด้วย และรู้สึกว่าตัวเองแก่ในเวลาเดียวกันที่จะต้องเป็น อา (เอ๊ะ หรือว่า ลุง?)
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรต่อ บอมกลับไปนั่งเล่นเกม Action ป่าเถื่อน (เกมชื่อ God of War) ซึ่งตอนที่ผมซื้อเกมนี้มา (แบบครบชุดทุกภาคในครั้งเดียว) ไม่คิดว่ามันจะเป็นเกมที่เลือดกระฉูดอะไรขนาดนี้ แถมแอบน่ากลัว ผมเลยเล่นได้แค่ประมาณ 2 ตอน เท่านั้น ก่อนที่จะยกเกมนี้ให้เป็นหน้าที่ของแฟนผม
“ต๊องว่ะ คนอะไรกลัวเกม” บอมพูดขึ้นในวันนึง ที่บอมกำลังเลือกหาเกมที่จะเล่นฆ่าเวลาอยู่
“ก็มันน่ากลัวนี่ แต่เราเล่นอีกเกมนึงได้นะ Devil May Cry อ่ะอันนั้นสนุก”
“เกมนี้ก็เหมือนกันนะ ไม่เห็นต่าง”
“ไม่รู้ดิ ก็แบบตัวเองดูป่าเถื่อน ไม่เท่ แถมตอนฆ่าช่วง Cut Scene ก็แบบ ดึงหัวหลุด จิ้มตาแตก กระทืบหัวแบะ อะไรแบบนี้... รับไม่ได้ บรึ๋ยยย สยองงงงง” ผมเล่าให้ฟังไปก็ขนลุกไป
“งั้นเดี๋ยวเราเล่นต่อเอง” บอมเสนอ
“เล่นน่ะได้ แต่อย่ามาใช้เป็นข้ออ้างในการมาห้องเราบ่อย ๆ ล่ะ”
“แหม เกลียดนักคนรู้ทัน”
1 ปีหลังจากงานแต่งงานของหมอซี
(……….)
“อย่าหาว่าแม่ใจร้ายเลยนะลูก” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น ณ ร้านกาแฟ Starbuck แห่งหนึ่ง
“……”
“แม่ก็อยากให้เข้าใจหัวอกของคนเป็นแม่ แม่ก็ต้องพยายามเต็มที่ในแบบที่แม่คนนึงจะทำได้”
“..... ครับ .... ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจคุณแม่”
บรรยากาศที่ชวนอึดอัด กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้ ทั้งสองคนได้แต่ยกกาแฟขึ้นจิบพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย….. กาแฟที่ว่าขมอยู่แล้ว วันนี้กลับขมยิ่งกว่าเดิม
สิ่งที่คุณอ่านมาทั้งหมดนั้น มันใช่สิ่งที่คุณคิดหรือเปล่า หรือคุณเพียงแต่คิดไปเอง หรือเพียงแต่ว่ามันคือเรื่องจริงในเรื่องโกหก .... อย่างไรก็ตาม ..... เรื่องจริงกำลังมา ..... ARE YOU READING CLOSELY?
ความคิดเห็น