[Fic B2St Yaoi] ฮยองงงง~~ ผมรักฮยองนะคับ

ข้อมูลเบื้องต้น

             
            ผมเพิ่งเคยแต่ง ฝากไว้โดยนะคับ

            สนุกหรือไม่สนุกเม้นบอกด้วยนะคับ



              อีกอย่างผมรักทุกคนที่อ่านคับ ^^

             ฟิคเรื่องนี้ของwoonseungนะคับ

เนื้อเรื่อง

"ฮยองงง~~~~~~" เด็กหนุ่มร่างสูงเรียกพี่ชาย(สวย)ที่เป็นลูกของป้าเขาให้รอ ร่างบางหยุดแล้วเห็นมามองน้องชายของตัวเอง
 
"อะไร?ดงอุน มีไรไม่เห็นหรอว่าฮยองรีบ"

"อ่าาา~ ขอโทษคับผม ผมก็แค่อยากให้ฮยองรอผมบางอ่ะคับ"ร่างสูงตอบร่าง

บางด้วยน้ำเสียงเศร้าๆแล้วก้มหน้าลง

"เฮ้อออ~ ดงอุนนายโตแล้วนะ ทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้"ร่างบางตอบร่างสูงด้วย

เสียงเสียงไม่สบอารมณ์

ก็เพราะว่าผมรักฮยองไงคับ ผมถึงอยากให้ฮยองรอผม

"......"

ทั้งสองเดินกลับบ้านกันเงียบๆไม่มีเสียงพูดจากันเลยสนิด

"ฮยอง ฮยองรีบจะไปไหนหรอคับ?"ดงอุนถามเสียงเงียบ

"ฮ..ฮยองก็รีบกลับไปที่บ้านไง"ร่างบางพูดด้วยเสียงเงียบแล้วก็รีบเดินตอนไป

"ผมรู้ว่าฮยองจะไปหา ไอ้จุนฮยองใช้ไม?"ดงอุนตะโกนเสียงดัง

ร่างบางหยุดเดินแล้วเห็นมามองดงอุน

"ฮยองไม่รู้หรอว่ามันมีแฟนอยู่แล้วอ่ะ ฮยองรักมันทั้งๆที่มันทำฮยองเจ็บงั้นหรอฮะ!!"ดงอุนยังขึ้นเสียงอยู่
"เอ้อ....ใช้ฮยองรู้"ร่างบางก้มหน้าตอบเสียงเศร้าๆ

"แล้วฮยองก็ยังจะไปหามันเนี่ยนะ"

"....."
"ฮยองง เลิกรักมันเถอะนะคับ"ดงอุนพูดเสียงเบาลงเหมือนเห็นฮยอนซึงมีน้ำ

ใสๆไหลมาจากดวงตาคู่สวย

"พอเถอะ ดงอุนฮยองรู้ตัวฮยองดีกลับบ้านเถอะ"ร่างบางพูดด้วยเสียงสั่นๆ
"ฮยองง~~แต่"
"ไม่มีแต่ กลับบ้านดงอุน!!"ร่างบางเสียงดังแล้วหันหลังเดินกลับ
"คับ" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆแล้วเดินตามร่างบางไป

ฮยองรู้ไมว่าผมรักฮยองแค่ไหน ผมไม่อยากให้ฮยองต้องเจ็บนะคับ






"ซอบ!! ซอบฟังผมก่อนสิ"ร่างสูงเรียกคนรักของตัวเองมีเอาแต่เดินหนีเขา

"เค้าไม่ฟังฮยองแล้ว!ฮยองมันเป็นคนชอบโกหก เค้างอนแล้ว!!"ร่างเล็กยังคง

เดินหนีต่อ

"ซอบผม ขอร้องฟังผมก่อน ซอบ!!" ร่างสูงตะโกนเรียก ยัง โยซอบให้ฟังเขาบ้าง

"....."แต่ไม่มีเสียงตอนรับจากร่างบางเลย ร่างสูงจึงรีบวิ่งเข้าไปก่อนร่างบางไว้

"ซอบบ ผมกับฮยอนซึงไม่ได้เป็นไรกันแล้วจิงๆนะคับ ฮยอนซึงแค่มาให้ผมช่วยเรื่องเขากับดงอุนเท่านั้นเองนะคับ"ร่างสูงจับร่างบางให้หันมามองหน้าเขา

"แล้วจะให้เค้าเชื่อได้ไง?"ร่างบางถามด้วยเสียง สั่นๆ

"งั้น ซอยก็โทรห่ฮยอนซึงเลยก็ได้" ร่างสูงตอบแล้วยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรไปหาหมายเลขที่ต้องการโทร

".........."


Because of you you you you
นอ ฮานามัน เซงกักเค
you you you อีเจ
นัล ซารังเฮจวอโย นัล ซารังเฮจวอโย นัล พาราบวาชวอโย

ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงลงขึ้นไปยิบโทรศัพท์มาดูว่าใครโทรมาหาเค้า
เมื่อเห็นว่าชื่อใครเค้าก็หนีรับทันที

[มีไร จุนฮยอง]

"ฮยอนซึง โยซอบของผมเค้าไม่เชื่อว่าฮยอนซึงอ่ะมาปรึกษาเรื่องดงอุนกับผมอ่ะ"

[อ้ออ มันเรื่องจิงนะโย] ร่างบางพูดเสียงเศร้าเล็กน้อย

เรารักใคร อยู่นะฮยอนซึง เรารักจุนฮยอง หรือ ดงอุนกับแน่

"เห็นไมซอบ เชื่อผมยัง"
"อื้มๆๆเค้าเชื่อก็ได้"

[แค่นี้นะ จุนฮยอง]

"อื้มมม บายนะ"

"บาย" ร่างบางกดวางสายได้กดปิดเครื่องทันที ฮยอนซึงเอามือมาจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

"ฮยอนซึง เรารักใครกันแน่" ร่างบางพูดเบาๆให้ได้ยินแค่คนเดียว


ก๊อก ก๊อก!!!

"ฮยอง ผมเข้าไปได้ไมคับ" ร่างสูงที่ืแอบฟังร่างบางคุยโทรศัพท์กับจุนฮยองเคาะประตูเสียงร่างบางที่อยู่ในห้องใน้เปิด
"เปิดมาเลย"
"คับ" ร่างสูงเปิดประตูเข้าไป
"ฮยองง คุยกับไอ้จุนหรอคับ?"
"เอ๋!! นายแอบฟังที่พี่พูดหรอดงอุนทำไมทำแบบนี้ฮะ!!"ฮยอนซึงขึ้งเสียง
"ก..ก็เพราะว่าผมรักฮยองไงคับ"
"........" ร่างบางเงียบไม่พูดไร
"ผมรักฮยองตั้งแต่ได้เห็น ผมรักฮยองมากนะคับ ฮยองเลิกรักจุนมันเถอะนะคับผมขอร้อง" ร่างสูงจับสูงร่างบางแน่น
"เอ้ออ....ฮยองยังไม่รู้ว่าฮยองรักใครขอเวลาฮยองหน่อยนะดงอุน"
"คับ ผมจะรอฮยอง" ร่างสูงพูดเสียงเศร้าแล้วเดินออกจากห้องไป
"........"



"ซอบกลับบ้านกัน"
"อื้ม ^^"
"ซอบบ ผมรักซอบนะรักคนเดียว" ร่างสูงก้มลงจูบปากคนที่เค้ารักมาก
"อื้ม~ ฮยองบ้า!! คนเยอะแยะไม่อายไง?" รโยซอบตีแขนจุนฮยองแรกๆด้วยความอาย หน้าเริ่มแดง
"ไม่!! ผมไม่อายจะอายทำไมก็เรารักกันนิ ^^"
">//////////////<"


แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างมากระทบกับใบหน้าสวยของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงร่างบางขยับตัวไปมาอยู่บนเตียง

"อื้มมม"ร่างบางครามบอกมาเบาๆแล้วลุกจากที่นอนไปเข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร๊จแล้วเดินออกมาจากห้องนอนแต่งตัวแล้วเดินลงไปข้างล่าง

"ฮยอนซึง เอ๋! ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะจร๊า วันนี้วันหยุดนะลูก"แม่ของดง

อุนพูดขึ้นเมื่อเห้นฮยอนซึงใส่ชุดนักเรียนลงมา

"เอ๋!! วันหยุดหรอคับ?? "ฮยอนซึงถามด้วยความแปลกใจ

"จ๊ะ ^^ ตื่นมาก็ดีแล้วน้ามีไรจะคุยด้วยนะ"

"คับมีไรคับผม??"

"น้าจะไม่รู้2-3วันนะจ๊ะ ฮยอนซึงต้องอยู่กับดงอุนคนนะจ๊ะ^^"

"เอ้ออ คับผม"

"น้าจะไปแล้วนะบ๊ายบาย เมื่อวานน้าลืมบอก อีกอย่างของในตู้เย็นหมดนะจ๊ะ

ออกไปซื้อกับดงอุนด้วยแหละ น้าไปแหละบายยย"

"เอ้ออคับผม บายยคับ ผมไปปลุกดงอุนเลยนะคับ"

"จ๊ะ บายยยย"แม่ของดงอุนลาเสร๊จก่อนรีบออกไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที

ปรื้น!!

"เฮ้อออออ" ฮยอนซึงถอดหายใจแล้วเดินขึ้นไปปลุกดงอุนทันทีเพราะต้องนี้เขาหิวมาแล้ว

ก๊อก ก๊อก!!

"ดงอุน!!"

"........."

ก๊อก ก๊อก!!

"ดงอุนตื่นได้แล้ว"

"......."

"ดงอุน"

"......."

"เฮ้ออ ตื่นยากจึงๆเลยนิ" ฮยอนซึงเปิดประตูเข้าไปว่ารำพึงรำพังเบาๆคนเดียว

  ฮยอนซึงเดินไปนั้งข้างๆเตียงของดงอุนแล้วก้มมองดงอุนอย่างอ่อนโยน

"ดงอุนฮยองรักได้ไมน๊า??"ร่างบางถามตัวเองเบาๆพอให้ได้ยิน ฮยอนซึงลูบ

หัวดงอุนเบาๆ

"ผมก็ไม่ไดสิคับ ^^"ร่างสูงที่นอนอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง

"เฮ้ย!! นายตื่นแล้วหรอ??" ร่างบางตกใจจนเกือบตกเก้าอี้ที่นั้ง

"คับ 55555 ^^" ดงอุนหัวเราะเสียงใจอย่างถูกใจ ^^

"ไอ้บ้านิ!!" ฮยอนซึงตีไปที่อกเอาดงอุนแรงๆแต่ดงอุนกก็จับมือของฮยอนซึง

แล้วอย่างแน่น

"ฮยองรักผมไมคับ??ฮยองรักจุนฮยองอยู่หรอ??"

"เอ้อออ ฮยองไม่รู้"ฮยอนซึงก้มหน้าตอบ

"แล้วผมจะทำให้ฮยองรู้ หึ!"ดงอุนก้มลงจูบปากฮยอนซึงอย่างอ่อนโยน


"อื้ม~"ร่างบางครามออกมาเพราะหายใจไม่ออกแล้วทุบที่หน้าอกของร่างสูง

ดงอุนจึงถอดจูบออก

"นินายทำบ้าไรเนี่ย? -////-"ฮยอนซึงหน้าขึ้นสี

"ทำให้ฮยองรู้ใจด้วยเองไงคับ ^^"

"บ้า!! ไปแต่งตัวไปเราต้องไปซื้อของกันนะ"ฮยอนซึงบอกก่อนจะได้ออกไปจากนอกห้อง

"ฮยองผมรักฮยองนะ!!"ดงอุนตะโกนบอกฮยอนซึงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกายเสร๊จแล้วเดินออกมาหาฮยอนซึงที่รออยู่

"ฮยองงงงง~~ป่ะไปกินข้าวกัน"

"อื้มมมไปสิ นายไปเอารถมาดิ"

"คับๆๆได้คับ ^^"

ปรื้นนนนนนนนน~~~~

รถเบนซ์คันหรูสีม่วง(==" มีด้วยหรอว่ะ:ไรเตอร์)(มีดิคับ นี้ไง:ดงอุน)(เอ้ออเนอะ:ไรเตอร์)แล่นมาจอดหน้าบ้านของเขา

"เร็วฮยองงง!ผมหิว"ดงอุนเปิดหน้าต่างรถมาบอกฮยอนซึงให้เร็ว

"เอ้อออ รู้แล้วเร็วอยู่" ฮยอนซึงรีบวิ่งไปขึ้นแล้วแล้วขับออกไป

ปรื้น~~

รถเบนซ์คันหรูแล่นมาจอดในห้าง


"โอ๊ยยย~ถึงซักทีผมหิวๆแล้ว"ดงอุนร้องเสียงดังลั้นรถ

"โอ๊ย รู้แล้วฮยองก็หิวอ่ะแหละ" ทั้งสองคนลงจากรถแล้วเดินเขาไปในห้างทันทีแล้วมุ่งตรงไปที่ร้านอาหาร

"ป้าเอาขนมปัง กาแฟที่หนึ่ง นายเอาไร??" ฮยอนซึงสั่งอาหารเสร๊จแล้วหันมาถามดงอุน

"เอาเหมือนฮยอง"

"อื้มมม"ฮยอนซึงยื่นป้าทำอาหารจนเสร๊จแล้วยกไปให้ดงอุน

"อ่ะกินๆแล้วจะได้ไปซื้อของสด"ฮยอนซึงพูดก่อนนะก้มหน้าก้มตากิน

"คับ"ดงอุนก้มหน้าก้มตากินเหมือนกันทั้งคู่กินเสร๊จแล้วก็ไปเดินเล่นหา
ซื้อของสดกันจนเสร๊จสิ้นก็เดินขึ้นรถกลับบ้านระหว่างกลับบ้านทั้งสองคนก็ขับรถเที่ยวไปเที่ยวสวนสนุกบ้างไปสวนสัวต์กันสนุกสนาน จนทำให้ฮยอนซึงรู้ใจตัวเองแล้วว่าคนที่คนรักจิงๆคือใคร?
    รถเบนซ์คันหรูสีม่วงแล่นมาจอดที่หน้าบ้านของพวกเขาดงอุนเดินไปเปิดประตูรถให้ฮยอนซึงลงมาแล้วพวกเค้าก็ได้เข้าไปในบ้านกัน

"ฮยองงง~~"ดงอุนเรียกฮยอนซึงเสียงหวาน

"หืมมีไร??"

"วันนี้สนุกหน่อยคับ ฮยองรักผมยัง??"

"อื้มใช้หนุกดี รักนายหรอ?รักแล้วมั้ง ^^"

"อ่าาา~อย่ามีมั้งดิคับ ^^ รักยังดีๆเร็ว"

"ไม่บอกแบร่ๆๆๆ" ฮยอนซึงแลบลิ้นใส่ดงอุนแล้ววิ่งหนี

"ฮยองอ่าาา"ดงอุนวิ่งตามทั้ง2คนวิ่งไหนกันอย่างสนุกในที่สุดฮยอนซึงก็โดนดงอุนจับได้

"555 จับได้แล้วรักผมรักใช้ไมคับ??"

"อื้ม~~รักแล้วรักมากแล้ว" ฮยอนซึงหน้าขึ้นสี

"เย้!!"ดงอุนก้มลงจูบปากฮยอนซึงอย่างอ่อนโยน

"ผมรักฮยองที่สุดเลยนะคับ"

"ฮยองก็รักนายดงอุน ^^" ทั้งสองคนกอดกันกลมแต่เรื่องไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้น

ปัง ปัง!!

เสียงพุกดังขึ้นแแล้วทำมาด้วย แม่ของฮยอนซึง แม่ของดงอุน และจุนซอบ

"เย้!! ดีใจด้วยนะจ๊ะ"แม่ของดงอุนพูด

"......."ฮยอนซึงกับดงอุนทำหน้างง

"ไม่ต้อง งง จ๊ะ พวกเราวางแผนให้แม่ของดงอุนไม่อยู่แล้วให้พวนเธออยู่ด้วยกันจะได้รู้ใจตนเองกันบ้าง"แม่ฮยอนซึงบอก

"อ้อคับผม/คับ ^^" ดงอุนกับฮยอนซึงตอบพอกับ

"งั้นเรามากินเลี้ยงกินดีกว่า เนอะๆๆ" แม่ดงอุนบอกก่อนที่อาหารจะยกมาพวกเขากินเล่นกันสนุกสนานกัน

                                The End