[Monsta_X] Another Time

ลำดับตอนที่ #1 : Another Time : I N T R O

© themy butter

I N T R O

            ทางเดินที่มืดมิด บ้านทุกหลังปิดเงียบราวกับที่นี่กลายเป็นเมืองร้าง มันเป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว ในสถานการณ์บ้านเมืองเช่นนี้ หากเปรียบความปลอดภัยเป็นตัวเลข ตอนนี้ก็คงเป็นเลขที่สูงที่สุด เป็นสถานที่ซึ่งอันตรายมากที่สุด

            สายข่าวรายงานมาว่าวันนี้จะมีการลอบปลงพระชนม์องค์ชายรัชทายาท หากไปช้าแม้เพียงเสี้ยววินาที บ้านเมืองจะยิ่งร้อนระอุราวกับไฟมากยิ่งขึ้นเป็นแน่แท้ ขาก้าวผ่านความมืด แววตาปราศจากความเกรงกลัว เป็นของใครไปไม่ได้ นอกเสียจาก ‘ชินโฮซอก’ องครักษ์ที่ถูกแต่งตั้งให้อารักขาองค์ชายรัชทายาทมาตั้งแต่วัยเยาว์

            แม้รู้ดีว่านี่คือเหตุการณ์อันตราย และอาจเลวร้ายไปถึงชีวิต แต่หน้าที่ก็ต้องเป็นหน้าที่ แม้จะเพิ่งเข้าพิธีแต่งงานไปกับบุตรสาวของขุนนางชั้นสูงไปเมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว ทั้งที่ควรจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ทันทีที่ทราบข่าว ก็รีบตรงมายังพระตำหนักทันที

            ‘แชอินฮยอง’ ภรรยาของเขาเข้าใจในหน้าที่นี้ดีอยู่แล้ว นางเป็นคนฉลาด อ่อนโยน และมีเมตตา ไม่แปลกเลยที่เขาจะหลงรักนางได้ถึงเพียงนี้

            ร่างสูงหลบด้านหลังกำแพงหลังจากรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ไม่ปลอดภัยตามสัญชาตญาณของตนเอง เมื่อเห็นเช่นนั้น ก็รีบเปลี่ยนเส้นทางเพื่อจะไปให้ถึงพระตำหนักอย่างเร็วที่สุด เมื่อมาถึง โชคดีที่เหตุการณ์ยังสงบอยู่ องค์ชายรัชทายาทยังคงอยู่ในตำหนัก แต่ทว่ามีบางสิ่งที่แปลกไป ไม่ได้มีเพียงแค่องค์ชายรัชทายาทเพียงผู้เดียว

            “หยุดนะ!!”

            ทันทีที่โฮซอกก้าวเข้าไปด้านในพร้อมกับดาบคู่ใจ แววตาเรียวคมก็เบิกกว้างด้วยความตระหนก เกิดอะไรขึ้น นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

            “ทะ ท่านพี่”

            “อินฮยอง”ริมฝีปากเอ่ยชื่อของหญิงสาวผู้เป็นที่รัก น้ำเสียงแหบพร่าเนื่องจากสิ้นเรี่ยวแรง

            เมื่อเห็นอย่างชัดเจนว่าร่างบางตกอยู่ใต้การควบคุมของชายชุดดำ ดวงตากวาดมองไปรอบห้อง ไม่มีองค์ชายรัชทายาท อาจเป็นไปได้ว่ามีคนพาท่านหนีไปแล้ว แต่เหตุใด อินฮยองถึงมาอยู่ที่นี่

            “ปล่อยนาง หากเจ้ากล้าแตะต้องนางแม้แต่ปลายเล็บ ข้าโฮซอกคนนี้สาบานว่าจะฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าเอง”

            “หึ”

            ไร้เสียงตอบรับ มีเพียงแค่เสียงในลำคอเท่านั้น

            ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ปลายดาบแหลมคมอยู่เกือบจะชิดลำคอระหงของอินฮยอง นางส่งสายตามองมาที่สามี ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวด

            แค่เพียงคิดว่าพ้นราตรีนี้ไปก็อาจไม่ได้เจอกับท่านพี่ที่รักยิ่งชีวิตอีกแล้ว หัวใจดวงนี้ก็เหมือนถูกแทงด้วยมีดเป็นสิบๆครั้ง มันเจ็บปวดเหลือเกิน เกินกว่าที่ข้าจะทนรับไหว

            “ข้าสั่งให้เจ้าปล่อยอินฮยองเดี๋ยวนี้”

            โฮซอกไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านั้น เพราะปลายแหลมของมีดเข้าใกล้กับลำคอของอินฮยองมากขึ้นเรื่อยๆ เห็นร่างบางที่สะอื้นตัวสั่นเทาเช่นนั้น หัวใจของเขาเองก็เหมือนถูกทำร้ายจนบอบช้ำ ทั้งที่อยู่ตรงนี้แต่กลับไม่สามารถช่วยนางได้เลย

            ข้ามันเป็นสามีที่แย่ที่สุด

            “บอกลากันซะสิ”

            “หุบปากเจ้าไปซะ!!!”โฮซอกแผดเสียงดังลั่น

            กลับกันกับอินฮยอง นางทำใจเอาไว้ตั้งแต่ถูกจับมาที่นี่แล้ว นางไม่มีทางได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับสามีของนางอีกต่อไปแล้ว เวลาเริ่มเหลือน้อยลงทุกที

            “ท่านพี่ ข้าขอโทษ ข้ารักท่านพี่สุดหัวใจ รักเหลือเกิน”

            “อินฮยอง”

            “..ลาก่อน”

            “อินฮยอง!!!!!!!!!!!”

            เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากนางเอ่ยคำลา ปลายดาบแหลมก็เฉือนเข้ากลางลำคอของนาง เลือดสีแดงฉานไหลรินออกมาเต็มร่างที่แสนบอบบาง โฮซอกคำรามเสียงดังลั่น ตวัดดาบเต็มแรง จนโดนแขนของชายชุดดำ แต่ก่อนจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ชายชุดดำก็กระโดดหนีออกไปเสียก่อน

            โฮซอกวิ่งตามออกไป หมายจะปลิดชีพผู้ที่ทำลายดวงใจของตนเอง แต่กลับพบเพียงความมืดเท่านั้น

            องครักษ์คนเก่งกลับมาที่ตำหนักขององค์ชายรัชทายาทที่บัดนี้เต็มไปด้วยผู้คน หมอหลวง และนางกำนัลมากมาย โฮซอกเดินเข้าไปใกล้ พอดีกับที่หมอหลวงหันมาแล้วส่ายหน้าเบาๆให้กับเขา

            เพียงเท่านั้นก็รู้แล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น

            มือหนาประคองร่างบางที่เต็มไปด้วยเลือดขึ้นมากอดเอาไว้ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ารินไหลลงมาไม่ขาดสาย

            “พี่ขอโทษ.. พี่ขอโทษ”

            จำคำสัญญานั้นได้ไหมอินฮยอง

            ...

            พี่จะปกป้องเจ้าด้วยชีวิตของพี่

            แต่พี่กลับทำอะไรไม่ได้เลยยามที่เจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย

            พี่มันไม่เอาไหน พี่ไม่ได้เรื่อง

            หากขาดเจ้าไป พี่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปทำไม

            มือหนาหันไปคว้าดาบที่ตกอยู่ไม่ไกลขึ้นมา ก้มลงประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากบางอีกครั้งอย่างแสนรัก

            พี่หวังว่าเราสองคนจะได้เจอ และได้รักกันอีกในภพหน้า

            “องค์รักษ์ชิน!!!!”

            ฉึก

            ธันวาคม, 2015

            งานประกาศรางวัลที่ถูกจัดขึ้นในทุกๆปี เป็นไปอย่างคึกคัก พรมแดงถูกปูยาวไปตามทางเดิน พร้อมกับการปรากฏตัวของดาราดังมากมายที่แห่กันเข้ามาในงานใหญ่อย่างนี้

            เสียงแฟนคลับตะโกนดังด้องไปทั่วบริเวณ ทุกคนต่างมาดูศิลปิน ดาราที่ตนเองชื่นชอบ แต่สำหรับเขา ‘แชฮยองวอน’ ไม่ได้มาทำอย่างนั้น

            เพราะถูกย้ายให้กลายมาเป็นนักข่าวบันเทิง ก็เลยต้องมางานนี้ ทั้งที่ปกติ เขาอยากจะทำข่าวอาชญากรรมซะมากกว่า พลาดแค่ครั้งเดียว ย้ายกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ

            “น่าเบื่อ”บ่นพึมพำเบาๆเพราะไม่อยากจะเสียงดังให้เป็นภัยต่อตัวเอง

            ขืนส่งเสียงดังไปว่าเบื่อให้คนแถวนี้ได้ยิน มีหวังเขาได้โดนรุมทึ้งแหงๆ

            “นักข่าวใหม่เหรอ”

            “อ๋อ เปล่าน่ะ เป็นมานานแล้ว”ฮยองวอนหันไปตอบเพื่อนนักข่าวที่หันมาคุยด้วยอย่างเป็นมิตร

            “ทำไมไม่เคยเห็นเลยล่ะ”

            “ปกติทำข่าวอาชญากรรมน่ะ พวกข่าวฆ่ากันตาย แทงกันไส้ไหล หรือขับรถชนกันจนร่างแบน อะไรอย่างงี้”เขาตอบนิ่งๆไป ลืมคิดไปว่ามันไม่ใช่เรื่องทั่วไปที่จะพูดกับใครก็ได้สักหน่อย “อ่า.. ช่างเถอะ”

            “นายทำข่าวพวกนั้นไปได้ยังไง เป็นฉันนะ แค่เห็นเลือดก็เป็นลมแล้ว”

            “ไม่รู้สิ ชินแล้วมั้ง”ฮยองวอนตอบยิ้มๆ “ฉันแชฮยองวอน”

            “ฉัน ‘ยูกีฮยอน’ ยินดีที่ได้รู้จัก”

            “เช่นกัน”

            ดูเหมือนว่าเขาจะมีเพื่อนแล้วสินะ หลังจากยืนถ่ายรูปคนเดียวอยู่ตั้งนาน

            กีฮยอนเป็นนักข่าวของสำนักข่าว MMB น่าจะเป็นสายข่าวบันเทิงตัวพ่อเลยล่ะมั้ง เพราะดูจะรู้ลึกรู้จริงเกี่ยวกับดาราทุกคนในงานเลย ฮยองวอนเลยรับฟัง เออออไปบ้างตามมารยาท เพราะปกติเขาไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้จริงๆ

            “นั่นอะไรน่ะ”

            ฮยองวอนหันไปมองตามที่กีฮยอนว่า จู่ๆก็เกิดแสงสีขาวสว่างจ้าทำให้ทุกคนต้องหรี่ตาเพื่อป้องกันความแสบ เสียงฮือฮาดังขึ้นหลังจากแสงนั้นค่อยๆจางหายไป ฮยองวอนลืมตามอง

            “หมอนั่นอะไรของเขา”

            “ไม่รู้สิ ถ่ายๆไว้ก่อน”กีฮยอนบอกพร้อมกับรัวชัตเตอร์ไม่ยั้งมือ

            ฮยองวอนเองก็ทำตาม ..จู่ๆก็มีผู้ชายสวมชุดฮันบกจู่ๆก็มีชายลึกลับในชุดฮันบกโผล่มาท่ามกลางดาราดังมากมายที่กำลังเดินพรมแดงเข้าร่วมงานประกาศรางวัล ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร อาจจะเป็นผู้ป่วยโรคประสาทที่หลุดออกมาจากโรงพยาบาล หรืออาจจะเป็นดาราหน้าใหม่สักคนที่อยากจะสร้างกระแสให้กับตัวเอง แต่จะเป็นใครก็ช่าง

            ไอ้ท่าทางแปลกๆ สายตาแปลกๆ แถมยังคำพูดแปลกๆนั่นคืออะไร แล้วทำไมจู่ๆก็โผมากอดฮยองวอนซะแน่น

            “อินฮยอง เจ้ายังไม่ตาย เจ้ายังไม่ตาย แล้วที่นี่คือที่ใด”

          แช ฮยองวอนจะไม่ทน!!!!!

เอาอินโทรมาเสิร์ฟก่อน เอาแล้วไง จู่ๆก็มาโผล่อยู่ที่นี่ได้ยังไงองครักษ์ชิน

แล้วแชอินฮยอง กับ แชฮยองวอนนี่หน้าเหมือนกันขนาดนั้นเชียวเหรอ มีความเกี่ยวข้องอะไรกันหรือเปล่า

ชาติที่แล้วเป็นผู้หญิง แต่ชาตินี้เป็นผู้ชาย

อาจมีเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ ..ไรท์ควรเลิกเวิ่นเว้อเน๊อะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

เอาเป็นว่าโปรดติดตามตอนต่อไปค่าาาาาาาาาาา