Remnant of Memory - นิยาย Remnant of Memory : Dek-D.com - Writer
×

    Remnant of Memory

    นิยายแนวแฟนตาซี ที่เล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวละครหลายคน โดยเรื่องของแต่ละคนจะมีจุดเชื่อมโยงกันครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    190

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    190

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  12 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 ก.พ. 57 / 15:08 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

    ปี None
    เวลา None


    ฟึด

         เสียงประตูอัตโนมัติเปิดออก ชายในชุดเทาเดินเข้ามาในห้องใหญ่ที่เต็มไปด้วยจอมอนิเตอร์ที่ลอยอยู่กลางอากาศจำนวนมาก ภายในห้องมีชาย 1 คน และ หญิง 1 คน สวมชุดขาวกำลังก้มหน้าก้มตาพิมพ์อะไรซักอย่างอยู่จนไม่ทันสังเกตชายในชุดเทา

    "เรียบร้อยดีไหม?"

         ชายที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องถามชาย หญิงทั้งสอง พอท่านสองคนเห็นชายที่เพิ่งเดินเข้ามาก็รีบทำความเคารพแล้วรายงานกลับไป

    "เรียบร้อยดีครับท่าน แต่ดูเหมือนรอบนี้จะมีผู้ที่ผ่านการคัดเลือกรอบแรกเยอะกว่าที่คิดเสียด้วยครับ"

    "เห...กี่คนล่ะ"

    "ตอนนี้มีทั้งสิ้น 30 คนถ้วนครับเพียงแต่ว่า..."

    "แต่ว่าอะไร..."

    ผู้ถูกถามทำหน้ากระอักกระอวน จนหญิงสาวที่อยู่ด้านข้างต้องเข้ามาช่วยตอบ

    "คือมีคนที่สอบตกอยู่คนนึงที่ยังคงมีชีวิตอยู่น่ะค่ะ"

    หญิงสาวพูดพลางกดปุ่ม จอมอนิเตอร์ก็ลอยเข้าหาผู้ถาม จากนั้นหน้าจอแสดงให้เห็นภาพชายคนนึง

    "คือว่าเรื่องแบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นน่ะครับ พวกเรากำลังหาสาเหตุอยู่"

    "ไม่ทราบว่าจะให้พวกเราส่งข้อความไปให้เขาไหมคะ"

    "ไม่จำเป็น สภาพนี้คงจะอยู่รอดได้ไม่นานหรอก"

    "ครับ" "ค่ะ"

    ชายในชุดเทาดีดจอลอยกลับไปทางหญิงสาวแล้วหันหลังกลับ

    "เอาเป็นว่า ถ้ามีอะไรคืบหน้ารายงานกลับมาด้วยแล้วกัน"


    "ครับ" "ค่ะ"

    ฟืด

    กล่าวจบชายในชุดสีเทาก็เดินออกจากห้อง

    "เฮ้อ!"

    ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา แล้วทรุดตัวลง เก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆรีบลอยเข้ามารับชายหนุ่มไว้พอดี

    "ยังไม่หายเกร็งออกเรอะ...แปลกคน"

    หญิงสาวเดินเข้ามาถาม


    "เธอนั่นแหละ มีแต่คนกลัวท่านผู้นั้น มีแต่เธอนี่แหละที่กลับคุยได้ยังกับไม่มีอะไร"

    "เรื่องนั้นช่างมันเถอะ...ว่าแต่"

    จอมอนิเตอร์สิบกว่าจอลอยเข้ามาทั้งสอง

    "เธอคิดจะมีคนรอดกี่คน"

    "ไม่รู้สิ ที่ผ่านมาจบด้วยการรอดแค่คนเดียวตลอดนี่น่า"

    "เรามาพนันกันไหม"

    "เอาสิ"

         ทั้งคู่มองหน้าจอที่แต่ละจอฉายภาพคนที่กำลังพยายามเอาตัวรอดสุดชีวิต อย่างสนุกสนานราวกับเห็นว่าเป็นการละเล่นไปแล้ว...

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น