Shot Fic TVXQ [Cristmas Gift from Writer!!]

ข้อมูลเบื้องต้น

สุขสันวันคริสมาสค้าทุกคน^0^

Short Fic เรื่องนี้ก็เป้นของขวัญวันคริสมาสจากพวกเรานะคะ

ขอให้สนุกค้า^ ^

เนื้อเรื่อง

Shot Fic TVXQ [Cristmas Gift from Writer!!]

Date: 24/12/07....

+ +

"นี้ยุน! วันนี้วันอะไรรู้ไหม^___^" แจซึ้งจัดการผลักยุนโฮตกเตียงเดินวนมาถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"เอ่อ....หมูหั่นเดย์หรอ?"

"-_-^^^"

"ล้อเล่นจ้าๆ วันเอ็กซ์มาสใช่ไหม^__^"ยุนโฮถามกลับไปอย่างมั่นใจ

"ถูกต้องแล้วหละ! เช้านี้ฉันมีเซอร์ไพรส์นะ!"แจพูดยิ้มแช่งแล้วก็้ดินออกจากห้องไป ยุนโฮเกาหัวตัวเองไปมา เซอร์ไพรส์ไรหว่า...แต่ไม่ว่ายังไงเซอร์ไพรส์ของแจต้องไปดูอยู่แล้ว!!!

"สุขสันต์วันเอ็กซ์มาสฮะพี่ยุนโฮ^o^"ชางมินพุดขึ้นอย่างสบายใจพร้อมกับคีบข้าวเข้าปากแต่ก็แทบจะคายออกมา

"ร้อนๆ"ชางมินบ่นเบาๆก่อนจะคว้าน้ำตรงหน้ามาดื่ม

"ทำไมวันนี้แต่งกันเต็มยศเลยหละ?"ยุนโฮถามงงๆ เนื่องจากแต่ละคน ไม่สเวตเตอร์คอเต่า ก็เสื้อคลุมยาวๆ ผ้าพันคอ หมวกไหมพรม

"วันนี้เราจะไปวัดกัน^ ^"แจบอกอย่างร่าเริ่งพร้อมกับยกสำรับข้าวมาให้ยุนโฮและนั่งลงข้างๆ

"ไปวัด...เนี้ยนะ?"ยุนโฮหันไปถามงงๆ

"อื้ม นานทีปีหน ไปมิซาร์ไง ทำงานมาทั้งปีได้ไปเจอหลวงพ่อกี่ครั้งกันเชียว?"แจพูดขึ้น เมื่อเห็นท่าทางอ้าปากค้างของยุนโฮ จึงจัดการคีบข้าวยัดเข้าปากยุนทันที

"อ้าปากแบบนี้หมายความว่าไง? เป็นพวกนอกรีดหรอถึงไม่อยากไปวัดหนะ-_-^^ กินข้าวให้หมดๆจะได้ไปกัน^ ^"แจพูดจบก็ยัดข้าวเข้าปากยุนอีกคำโต ก่อนเจ้าตัวจะดึงไปพร้อมกับพึมพัมเบาๆ

"กินเองได้น่า ป้อนซะแรงเชียว"

"นี้ยุน ถุงมือ อันเก่านายขาดแล้วไม่ใช่หรอ?"แจพูดพร้อมกับยื้นถุงมือของตัวเองมาให้ยุนเนื่องจากของตนมีสองคู่

"อย่าเลย ฉันไม่ค่อยชอบใส่ถุงมือ มือฉันมันไม่ค่อยเย็นหรอก"ยุนโฮตอบกลับคีบกับใส่ชาม

"อย่ามาทำเป็นอวดเก่งหน่า เอานี้ไปใส่ซะ"แจพูดพร้อมกับยัดถุงมือลงในกระเป๋าเสื้อของยุนโฮ

หลังจากทั้งหมดเรียบร้อยกันแล้ว ยูชอนก็จัดการจับบังเหี่ยว หมาล้อเล่นๆ จับพวงมาลัย(น่าจะเปลี่ยนตำแหน่งเป็นพนักงานขับรถได้แล้วเนอะ ยุนโฮไม่เคยยอมขับเองเล้ย/Golden เรื่องของเขาหน่าไอ้หมา-*-/AquA)แล้วตรงไปยังวัดใกล้บ้าน ซึ้งก็ถึงในไม่กี่นาที

คนในโซลนั้น ส่วนใหญ่ต่างก็เดินทางกลับไปหาพ่อแม่พี่น้องที่ต่างจังหวัดกันหมด พวกที่รวยๆหน่อยก็ไปฉลองคริสมาสที่ต่างประเทศ จึงทำให้ในเมืองคนค้อนข้างน้อย

"เอาหละ ถึงแล้ว ห้ามหลับเข้าใจไหม?"แจรีบหันมาบอกทุกคนก่อนจะเดินเข้าโบสถ์ไป

หลังจากฟังธรรมอยู่สักพัก หนังตาของยุนโฮก็เริ่มปิด จะสัปหงกก็ไม่ได้ เดี๋ยวโดนฟาด จะตั้งใจฟังก็ไม่ได้ หูมันไม่รับรู้แล้ว ยุน จึงจัดการ หยิบเอาเมจิกกู้ชีพ(จากมัลดีฟป่าวจ๊ะเนี้ย 55+)แต่คราวนี้มันพิเศษขึ้น! มันมีสีขาวด้วย!

"อุ๊ยของหล่น เก็บแป๊บนะ"ยุนหันไปบอกแจ ซึ้งก็พยักหน้ารับกลับมา เมื่อก้มลงแล้ว ยุนจึงจัดการ เติมตาให้กับตัวเองทันที

'มีขนตาให้ด้วยเอา.. จุดประกายในตาดำก็มีนะ!' หลังจากเติมเสร็จ ยุนก็เงยหน้าขึ้นมา

'ได้หลับซะที...'ว่าแล้วก็หลับไปในทันใด

"ตรงนี้พระท่านพูดดีจังว่าไหมจุนซู"แจันไปถามความเห็นจุนซู ซึ้งก็พยักหน้ารับกลับมาอย่างเห็นด้วย แต่ฟังไปฟังมา มันเริ่มแหม่งๆนะ....ทำไมมันมีเสียง.....

"และแล้ว ทูตสวรรค์ก็ ครอก ว่า จง ครอกกกกกกก"

'ฟังไปฟังมา ไอ้ครอกนี้มันไม่ใช่ที่บาทหลวงพูดนี้หว่า งั้นใครพูด? ยุนโฮก็ตื่นอยู่นี้นา?'แจคิดจบก็หันไปมองยุนโที่จ้องบาทหลวงอ้าปากหวอ เหมือนน้ำลายจะหยด

'ทำไมยุนอ้าปากหวอ?.....แล้วทำไมตั้งนานแลวไม่กระพริบตา..?'แจคิดได้ดังนั้นก็ลองเอามือโบกๆไปมาหน้ายุน

แบบนี้ชัวร์เลย.....

นอน....

แต่แจก็ยังไม่ว่าอะไร ปล่อยให้นอนต่อไป จนกระทั้ง..

"กลับบ้านกันเถอะๆ"แจหันไปกระซิบบอกที่เหลือหลังจากที่บาทหลวงเทศจบแล้ว

"อื้ม ไปสิพี่แจ อ้าว แล้วพี่ยุนหละฮะ?"จุนซูถามขี้ไปที่ยุนโฮงงๆ

"อ๋อ เขาอยากศึกษาพระธรรมหนะ เดี๋ยวจะตามกลับไปทีหลัง^ ^ ป๊ะๆ ไปเบาๆนะ เดี๋ยวเขาจะศึกษาไม่ลึกซึ้ง"แจรีบบอกพร้อมกับดันให้ที่เหลือรีบลุกเดินจากไป ปล่อยให้ยุนโฮศึกษาพรัธรรมในฝันอยู่คนเดียว

"ฮ้าวววว อืมมม หลับสบายจัง อุ๊บ!"ยุนโฮที่บิดขี้เกียจอยู่รีบตะครุบปากตัวเองปิด เนื่องจากนึกว่าแจยังคงอยู่ด้วย(เขาไปนานแล้วคะคุณหมีจำศีลศึกษาพระธรรมอยู่หรอจ๊ะ/Golden)

"อ่าว.....ไปไหนกันหมดหละเนี้ย?"ยุนโฮหันไปมองรอบๆโบสถ์อย่างงงๆ หายไปไหนกันหมดหว่า

เขาก้าวเดินออกมาจากในโบสถ์ เมื่อออกมาถึง ลมหนาวข้างนอกทำเอาเขาต้องลูบแขตัวเองไปมา พร้อมกับมองหาสี่คนที่ทิ้งกันไป(ได้ลงคอ)

แต่ที่เขาเห็น กลับไม่มีใครเลยซักคน ทั้งที่เขามาที่นี้ตอนเช้าแท้ๆ แต่นี้กลับไม่เห็นพระอาทิตย์แล้ว ไฟสีส้มใกล้ๆถนนก็ดับๆติดๆ หิมะกองสุมอยุ่บนต้นสนและหลังคาโบสถ์ แม้แต่พื้นดินก็ขาวโพลน  เสียงลมหวิวๆอยู่ข้างหูนั้นยิ่งทำให้บรรยกาศดูโหวงเหวงยิ่งขึ้น ยุนโฮเลียริมฝีปากตัวเองเพื่อให้ปากที่ชานั้นกลับมามีความรู้สึกอักครั้ง

"แจจุง! ยูชอน! ชางมิน! จุนซู! พวกนายอยู่ไหนกันหนะ!"ยุนใช้มือป้องปากตะโกน เสียงของเขาดังสะท้อนกลับมาเล็กน้อย เขาถูมือไปมา เพื่อให้มันอุ่นขึ้น จนกระทั้งนึกได้ว่า แจให้ถุงมือมา เขาจึงหยิบมันออกมาใส่

"ต้องเดินกลับบ้านเองหรอเนี้ย เชอะ-3-"ยุนโฮพูดอย่างขัดใจและเดินออกจากรั่วโบสถ์ไปตามทางกลับบ้าน  แต่ไอ้หมามันก็ยังไม่ยอมให้เขาได้กลับบ้านดีๆ ไฟสีส้มข้างทางจู่ๆก็ดับลง

"เห้ยใครดับไฟเนี้ย!"ยุนโฮพูดออกมาเบาๆ มืดขนาดนี้สงสัยคงจะมองทางไม่เห็น เขาได้แต่ถอนหายใจและพยายามเดินคลำรั่วไม้ข้างทางต่อไป

"โอ๊ย! หินอะไรเนี้ย มานี้ได้ไงหว่าT_T" เขาร้องออกมาเป็นระยะๆเมื่อเตะถูกหินริมทางเข้า เขายังคงเดินต่อไปส่วนไฟถนนก็ไม่มีทีท่าว่าจะติด

แหมวันนี้นี้ช่างเป็นวันเอ็กซ์มาสที่ดีสุดชีวิตเลยเว้ยเห้ย ยุนโฮแอบคิดในใจ และแล้ว เขาก้เหลือบไปเห็น แสงไฟสว่างขึ้นมาจากในป่าสนข้างทาง(ซึ้งมีตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไมรู้)

'ลองไปถามเขาดูหน่อยแล้วกัน ว่ามีไฟฉายเหลือให้บ้างไหม'ยุนโฮคิดในใจพร้อมกับผ่าหิมะเดินไปตามแสงไฟ ล้มลุกคลุกคลานอยู่ซักพัก ในที่สุด แสงไฟก็เริ่มชัดขึ้น เขาเดินต่อไปจนกระทั้งเห็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ!!

กวาง...เรนเดีย.....เลื้อนสีแดง.....ใครก็ไม่รู้กำลังใส่ชุดสีแดงประดับด้วยขนมิ้งค์สีขาวกำลังหันหลังเพื่อตรวจดูเลื้อนสีแดงตรงหน้า พร้อมกับบ่นหมุบมิบอยู่!!!

'ใครมันมาแต่งคอสเพลย์เป็นลุงซานต้าตอนนี้วะเนี้ย=_="'ยุนโฮคิดในใจอย่างงงๆ งงทั้งกวาง งงทั้งเลื้อน งงทั้งคอสเพลย์ลุงต้า

"เอ่อ...ขอโทษนะครับ คือ พอจะมีไฟฉายให้ผมยื้มหมครับ?"ยุนโฮถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ทันไดนั้น ชายลึกลับในชุดซานต้าก็หันกลับมา สิ่งที่เห็นทำเอายุนโฮอึ้งค้างไปสามวิ!!

"ยะ...ยูชอน! นี้นายเองหรอเรนี้ย?!"ยุนโฮพูดเบิ่งตากว้างชี้ไปที่ยูชอนในชุดซานต้าคลอสพร้อมด้วยหนวดยาวเฟื้อยสีขาว

'ผมก็ขาว หนวดก็ขาว แหมมันทำได้ไงวะเนี้ย?'

"ใครหรอ? ใครคือยูชอนงั้นหรอ?"ยูชอนตอบกลับมาพร้อมกับหันซ้ายหันขวา

"เอ่อ...นายไง? นายทำอะไรของนายหละ? แล้วทำไมทิ้งฉันไว้ที่โบสถ์คนเดียว? แล้ว นายไปเอาหนวดนี้มาจากไหนหละ? มาดูหน่อยสิ แหม เหมือนจริงจังเลยนะ ฮึบ! มะ ไม่ออกแหะ! ติดกาวแน่นจังนะ"ยุนพูดหลังจากพยายามดึงเคราผู้เฒ่ายูชอนพักหนึ่ง

"นี้มันเจ็บนะ! ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร แต่ผม คือ เซอร์นิกโคลัส แฟมเมล หรือ ซานต้าคลอส ไม่ใช่ เอ่อ...ยูชอนอะไรของคุณนั้น"ลุงยูชอนว่า

"ฮะๆ เข้าใจเล่นมุขนะ เออๆ ฉันเอากับนายก็ได้ งั้น ฉันอยากได้อะไรเป็นของขวัญคริสมาสปีนี้?"ยุนโฮถามพร้อมกับยิ้ม

"คุณชื่อยุนโฮหรือหนุ่มน้อย อืมมมม ซีดี Christmas Song all over the World ใช่ไหม?"ยูชอน(หรือประมาณนั้น)ตอบกลับมา ยุนโฮอ้าปากค้างทันที

"ไม่..ไม่มีใครรู้นี้? ตายโหง..ยูชอน...นายคือซานต้างั้นหรอ!!"ยุนโฮถามเสียงตะลึงสุดขีด ซานต้าพยักหน้าให้

"งั้น..เอ่อ...ผมจะขอมันได้ไหมครับซานต้า?"ยุนโฮถามฉีกยิ้มสุดแรงเกิด

"อืม....ปรกติแล้ว ฉันจะไม่ทำแบบนี้หรอกนะ...แต่ ครั้งนี้มันจำเป็น ฉันจะให้ซีดีนั้นกับคุณ ถ้า คุณช่วยอะไรฉันซักอย่าง"วานต้ายื้นข้อเสนอให้

"เอ่อ...ลองว่ามาสิครับแล้วผมจะคิดดู"ยุนโฮตอบกลับไปพร้อมกับคิดในใจ

'ซานต้าโลกไหนวะเนี้ย ต้องทำงานถึงให้ของขวัญ=_="'

"อืม....คือ.....ตอนมาที่นี้ ฉันรีบร้อนไปหน่อย เลื้อนเลยตกลงมากระแทกกับต้นสนมันเลยชำรุด....และฉันก็ซ่อมมันไม่ได้ด้วย ฉันจึงอยากจะให้คุณ ช่วยกลับไปที่ขั่วโลกเหนือ เพื่อ..เอ่อ...ไปบอก เอลฟ์ดิค ว่า ฉัน ต้องการเลื้อนอันไหม่ โปรดช่วยฉันได้ไหม?"ซานต้าถามพร้อมทำตาปริบๆ ยุนโฮชะงั้กค้างเป็นรอบที่ล้านของวันนี้

"ไม่ เป็น ไร ครับ! ขอบคุณมากจริงๆ! ขั่วโลกเหนือเนี้ยนะ! แม้แต่เครื่องบินยังไม่มีไปที่นั้นเลยนะครับขอโทษ! เสียใจด้วยนะครับซานต้า แต่ผมทำไม่ได้หรอก เอ่อ..ครับ"ยุนโฮพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินจากไป แต่ก็ต้องสะดุดอยุ่ตรงนั้น

"ถ้าวันนี้ ฉันไม่ได้เลื้อนใหม่...เด็๋กทั้วทั้งโลก...จะไม่ได้รับของขวัญ.....แค่ทุกวันนี้ก็มีคนเชื่อว่ามีฉันอยู่จริงน้อยอยู่แล้ว...ถ้าคืนนี้ เด็กๆยังคงไม่ได้ของขวัญ.....พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อ...ว่ามีซานต้าอีก ฉันจะสลายหายไปพร้อมกับโรงงานของเล่น เอลฟ์ที่น่ารัก และมิสซิสคลอสผู้แสนงาม....ตะเกียงนี้จะช่วยคุณกลับบ้าน.... ตอนนี้คุณจะช่วยฉัน...หรือจะยังคงเดินจากไปก็ได้นะ"ซานต้าพูดพร้อมกับยื้นตะเกียงมาให้ ยุนหันกลับมามองซานต้าด้วยท่าทางประมาณว่า

'พูดซะรู้สึกโคตรผิด  เป็นซานต้าที่จบจิตวิทยาหรือปล่าววะ'

"ก็ได้ครับ ผมจะไปขั้วโลกเหนือ ผมจะไปเอาเลื้อนใหม่มาให้คุณครับ"ยุนโฮตอบรับเหนื่อยๆ ซานต้ายิ้มภายใต้หนวดสีขาวอย่างดีใจ พร้อมกับเดินอุ้ยอ้ายไปยังเรนเดียร์ตัวแรกสุด

'พระเจ้าช่วย...รูดอฟเดอะเรนเดียร์!!!'ยุรโฮคิดในใจพร้อมกับตาค้างในสิ่งที่เห็น กวางเรนเดียร์จมูกสีแดงสดสว่างถูกจูงมาโดยซานต้า

"เอาหละ! เกรเชลคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งที่ฉันยื้มบังเหี่ยนกับอานม้าของเขามาหน่อยเอาหละ! นี้ คือรูดอฟ กวางที่น่ารักที่สุดและเร็วที่สุดในโลก! คุณขี่ม้าเป็นไหม?"ซานต้าถามพร้อมกับช่วยยุนโฮให้ขึ้นไปขี่บนตัวรูดอฟ

'กวางไรวะใหญ่ชิบเป๋ง'ยุนโหคิดคิดพร้อมกับจับสายบังเหยนไว้

"เคยขี่ม้าไหม ยุนโฮ?"ซานต้าเงยหน้าขึ้นมาถาม

"เอ่อ... ไม่ครับ"ยุนโฮตอบกลับไป จะม้าหรือกวางก็ไม่เคยทั้งนั้นแหละT T

"เอ่อ..งั้น....ออกมานี้สิแอรอน ไม่ต้องอายไป ออกมาเร็วเข้า ยุนโฮ นี้คือ แอรอน เอลฟ์ผุ้ช่วยฉันเอง เขาจะช่วยเธอขี่เรนเดียร์เอง"ซานต้าพูด พร้อมกับอุ้มเอลฟ์แอรอนขึ้นนั่งหน้ายุนโฮ

"สะ....สะ...สะ..สวัสดีครับ คุณยุนโฮ กระผม แอรอนครับ"เสียงเจื้อแจ้วของแอรอนดังขึ้น เมื่อยุนโฮหันมาเจอหน้าของแอรอน ก็ต้องช็อคสุดขีด

ชางมิน!!! เอ่อ....แม้ว่าจะเป็นชางมินไซซ์มินิก็ตามที=_="

เมื่อกี้ก็ซานต้ายูชอน ต้องมาเจอกันเอลฟ์ชางมินอีกหรอเนี้ย!

"โฮ่  โฮ่  โฮ่ ไปซะ ไปโดยเร็ว! หากช้ากว่านี้จะไม่ทันกาล ไปได้รูดอฟ! เรฌ็วที่สุดที่เจ้าทำได้!"พูดจบซานต้าก็ตบก้นรูดอฟซึ้งก็ทะยานขึ้นฟ้าทันที

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"พร้อมกับเสียงโหยหวนของใครบางคน.....

"ฉะ...ฉันจะอวกแล้วชางเอ้ย แอรอน ช้ากว่านี้หน่อยเถอะ"ยุนโฮพูด มือทั้งสองข้างกอดคอรูดอฟไว้มั่น เชื่อแล้วว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว แต่ตอนนี้หนาวยังไงมันก็ไม่เท่าเสียวหละเว้ย ด้วยความสูงเท่าเครื่องบิน แต่ความเร็วยิ่งกว่าจำโบ้เจ็ท ต่อให้ไม่เมายังไง ก็ต้องอยากอ้วกอยู่แล้วด้วยความร็วขนาดนี้ แถมยังนั่งนานเป็นชั่วโมง ลมตีปากของเขาให้เปิดออกโชว์เหงือกสีแดงอมชมพู ตาของยุนโฮต้องหรี่ลงเนื่องจากลมและความเย็นที่ทำให้แทบลืมตาไม่ขึ้นเหนื่อยก็เหนื่อย หนาวก็หนาว หิมก็หิม แถมยังเสียวอีกตังหาก คิดถูกคิดผิดวะเนี้ยรับงานจากซานต้า...

"อะ อะ อะ อดทนหน่อยนะคระ คระ ครับ คะ คุณยุนโฮ  จะถะ ถะ ถึง ละ แล้ว "แอรอนตอบมา  นี้เป้นครั้งที่ร้อยแล้วที่ยุนโฮได้ยินคำตอบนี้จากเอลฟ์ตัวจ้อยที่ดูท่าทางจะคุมทิศทางได้ดีกว่าตัวเอง

"นายก็ทำเองได้นี้ ไหงฉันต้งมาพ่วงกับนายด้วยหละ อุบ!"ยุนโฮถามขึ้นพร้อมกับต้องรีบปิดปากลง เกือบออกแล้วไหมหละ...

(เน่องจากน้องรอนเขาติดอ่างเหลือเกิน ตอนนี้จึงขอพิมพ์ธรมดานะคะ จะได้ไม่ยืดเยื้อเสียเวลา^ ^/Golden)

"ผมตัวเล้กเกินไปครับ จะขี่รูดอฟต้องมีตัวถ่วงน้ำหนักด้วยครับ"

"งั้นก็ให้ ซาตานน้ามาขรี่ซี้"ยุนโฮพูดเสียงเพี้ยนเนื่องจาก เริ่มจะไม่ไหวแล้วจริงๆ

"คุณซานต้าหนักเกินไปครับ ไม่สามารถขี่ได้"แอรอนตอบกลับมาเสียงใส ยุนโฮจึงพยักหน้ารับ และไม่คิดจะถามต่อไปอีก

"ถึงแล้วครับ! คุณยุนโฮถึงแล้วครับ!"แอรอนพูดพร้อมกับปล่อยมือข้างหนึ่งจากบังเหียนมาชี้ไปที่แสงสว่างสีเหลืองและกลุ่มควันสีเทาเล็กๆ

'อย่าปล่อยมือสิ เสียว'ยุนโฮแอบคิดในใจ รูดอฟค่อยๆลดระดับลงมาเรื่อยๆ จนสามารถเห็นโรงงานของเล่นได้ชัดขึ้น จะเรียกว่าโรงงานของเล่นดีไหมหละ เพราะมันเป็นเหมือน....กระท่อมมากกว่า.... ตัวพนังใช้อิฐสีแดง หลังคาไม่สามารถเห็นวัสดุได้ เนื่องจากหิมะได้ปิดปกคลุมไปหมด ปล่องไฟอันน้อยๆ ก็สร้างจากอิฐเช่นกัน

ในที่สุดก็ถึง....

เมื่อขาแตะถึงพื้นยุนโฮก็กระโจนลงไปอย่างรวดเร็ว

'ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ลูกได้ขาถึงพื้นT_T'ยุนโฮคิดในใจพร้อมกับประสานมือกันไว้ แต่ดูท่าทางพี่ท่านจะลืมไปนิดนะ ว่าขากลับยังมี หึหึหึ

"ทางนี้ครับคุณยุนโฮ"แอรอนกวักมือเรียก ยุนโฮจึงเดินตามไปยังประตู แอรอนใช้มือปัดเศษหิมะที่กลอนออก เคาะสามครั้ง และแล้วอยู่ๆ ช่องๆนึ่งของประตูก็เปิดขึ้น

"ใคร?"เสียงเล็กๆพร้อมกับดวงตาสีนิลที่จ้องออกมาโพล่งขึ้น

"แอรอน และคุณยุนโฮ พวกเรามาด้วยภารกิจจากซานต้า"แอรอนตอบกลับไป

"ไม่จริง ซานต้าเช็คลิสรายชื่อเด็กดีแล้วสองครั้ง เขาเอาของขวัญไปครบทุกชิ้น และก้อนถ่านด้วย จะมีเร่องได้อย่างไร?"เสียงเล็กๆนั้นตอบกลับมา

"เลื้อนของเขาหัก"แอรอนตอบกลับไป

"รหัสลับหละ?"เสียงเล็กๆนั้นถามกลับมา

"ต้นสนสามต้น"

"เขามาได้ สิ้นเสียงเล้กๆนั้น ประตูไม้ก็เกิดเสียงกริก! ดังขึ้นมา พร้อมกับประตูที่เปิดอ้าออก ภาพที่เห็นด้านในต่างจากด้านนอกลิบลับ กระท่อมเล็กๆกลางหิมะกลายสภาพเป็น ห้องโถงขนาดมหึมาสีสดใส ด้วยผนังสีแดงสลับเหลืองและพื้นสีเหลืองสลับเขียว ในนี้เต็มไปด้วยเอลฟ์มากมายที่ยังคงทำงานไม่รู้จบ เสียงร้องเพลงคริสมาสของเหล่าเอลฟ์ดังก้องกังวาลและไพเราะ แต่ที่หน้าแปลกคือ อยุ่ขางนอกไม่ยักกะได้ยิน

"O_O!! จะ..จุนซูงั้นหรอ!"ยุนโฮร้องออกมาเบาๆ หลังจากเอลฟ์ตรงหน้าที่ดูท่าทางพูดมากๆนั้นหันมา หน้ของเขาไม่ต่างไปจากจุนซูเท่าไหร่เลย เพียงแต่ เป็น  Miniจุนซู เท่านั้นเอง

"พูดอะไรของท่าน ข้าคือดิคตังหาก! ตามข้ามา หรือท่านจะรอในห้องรับแขกก็เชิญ"ดิคพูดจบก็เดินจากไป

ยุนโฮจึงเดินไปนั่งที่ห้องรับแขกสีเขียวสดใสกับโซฟาสีแดง

"สวัสดีสหาย ท่านคือยุนโฮใช่หรือไม่?" เสียงๆหนึงดังขึ้นจากด้านหลังเขา เมื่อยุนโฮหันไปมอง เขาก็ต้องอึ้งสุดขีด

"แจจุงO_O!!"

"ใครหรือสหาย? ฉันคือ มิสซิสคลอสตังหาก ซานต้ามีอะไรฉุกดฉินหรือ ถึงส่งท่านมาสหาย?"มิสซิสคลอส(ที่ดูยังไง้ ก็เป็นแจจุง)ถามออกมา เธอรวบผมเป็นมวยไว้ด้านหลัง ชุดกระโปรงยาวสีแดงเลือดหมูประดับไปด้วยขนมิ้งค์สีขาวไม่ได้ดูเซกซี่เลย ดูออกแนว...เอ่อ....แก่เสียมากกว่า

"เอ่อ...เลื้อนของซานต้าหักครับ เขาเลยส่งผมมาที่นี้"ยุนโฮตอบเบาๆ มิสซิสคลอสพยักหน้าให้เล้กน้อย ก่อนจะหันไปหยิบถ้วยสีขาวที่ถือมาด้วยในตอนแรกยื้นให้พร้อมกับรอยยิ้ม

"ดื่นซะหน่อยสิสหาย มันจะช่วยให้ท่านดีขึ้น"

"เอ่อ...ครับ"ยุนโฮโค้งรับนิดๆ ก่อนจะรับมาดื่ม รสชาติของมันหวานละมุน แต่ก็ไม่หวานเกินไป ละเอียดละอ่อน ชวนฝัน

"อร่อยมากครับ"

"ดีใจที่ท่านคิดเช่นนั้น "มิสซิสคลอสพูดพร้อมกับยิ้มให้และยกดื่มเองแก้วหนึ่ง

"มิสซิสคลอส คุณยุนโฮ เลื้อนได้แล้วครับ"แอรอนพูด พร้อมกับดังเอาเลือนมาตรงหน้า

"ถึงเวลาต้องจากกันแล้วสิ ขอให้พระเจ้าคุมครองท่านนะสหาย"มิสซิสคลอสพูดพร้อมกับรับแก้วมาจากยุนโฮ

"ขอให้พระเจ้าคุมครองคุณเช่นกันครับ"ยุนโฮตอบรับพร้อมกับยิ้มให้และลากเลื้อนสีแดงออกมาจากประตู

หลังจากยุนโฮวางเลื้อนลงใกล้ๆกับรูดอฟแล้ว แอรอนก็รีบออกมาผูกเลื้อนเข้ากับรูดอฟทันที

"ขึ้นมาเถอะครับคุณยุนโฮ เหลือเวลาไม่มากแล้ว"ยุนโฮจึงปีนเข้าไปในเลื้อนสีแดงนั้นและนั่งลง

'ครั้งนี้คงไม่เป็นแบบขามาหรอกนะT T'ยุนคิดในใจอยน่างทุกข์ทน แต่แล้วเขาก้เหลือบไปเห็นมิสซิสคลอสยืนยิ้มและโบกมือมาให้ เขาโบกมือตอบกลับไป

รูดอฟทะยานขึ้นฟ้าไปในทันที และแน่นอน...

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"มันต้องพร้อมกับเสียงร้องลั่นของยุนโฮอยู่แล้ว...

"ซานต้าครับ! เลื้อนได้แล้วครับ!"แอรอนตะโกนลั่นหลังจากที่ลงมาถึงพื้น ยุนโฮยังคงหอบแฮกๆลิ้นห้อยอยู่ในเลือน เขาค่อยๆปีนออกมา

'อย่างน้อยก็ดีกว่าขามาหละวะ'ยุนคิดในใจพร้อมกับปาดเหงืออย่างเหนื่อยอ่อน

"ขอยใจมากนะแอรอน และขอบใจคุณด้วย ยุนโฮ นี้ คือของตามสัญญา"ซานต้าพูดพร้อมกับยื้นกล่องของขวัญแบนๆห่อสีน้ำเงินแวววาวให้กับยุนโฮ

"อย่าเลยครับ ผม ไม่เอาก็ไม่เป็นไรหรอก"ยุนโฮตอบรับกลับไปพร้อมกับโบกมือ แต่ซานต้าก็จับมือเขาไว้และยัดมันเข้าในมือของเขา

"ซานต้าพูดแล้วไม่คืนคำนะ ขอบใจมากสำหรับความช่วยเหลือคุณยุนโฮ! ลาก่อน! โฮะๆๆๆ"พูดจบก็พอดีกับที แอรอนจัดการจับเรูดอฟให้เข้าที่ พร้อมกับทะยานขึ้นสู่ฟ้า

ยุนโฮมองตามไป มันคงจะเป็นภาพติดอยู่ในหัวอีกนานทีเดียว

"คุณครับ! คุณ! ตื่นเถอะครับตื่นๆ"เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ยุนโฮลืมใตาขึ้นมา และพบตัวเองนั่งอยู่ในโบสถ์

"มีคุณผู้หญิงมารับคุณแล้วครับ"เขาคือยามนั้นเอง ยุนโฮยังคงมึนกับเรื่องในหัวมาก

'นี้ฉันฝันไปหรอเนี้ย....'ยุนโฮคิดพร้อมกับลูบหัวตัวเองไปมา

"ยุนโฮ! โถ่เอ้ย ใครจะไปนึกว่านายหลับลึกขนาดนี้! เห้อ ถ้าฉันไม่มารับนายจะทำยังไงเนี้ย ดูสิ เที่ยงแล้วเห็นไหม อดเที่ยวต่อเลย"แจบ่นทันทีที่เจอหน้ายุน

"น่า ไม่มารับฉันโบสถ์เขาก็ให้นอนที่นี้อยู่ดีนั้นแหละ ไปกันเถอะ กลับบ้านเรากัน"ยุนโฮชวนพร้อมกับเดินโอบเอวแจ(เห้ยๆมันจะมากไปแล้วนะเฟร้ย!/Golden)เดินไปที่รถ

"เอ๊ะ? แล้วนี้อะไรหนะ?"แจถามพร้อมกับดึงเอากล่องของขวัญแบนๆสีน้ำเงินมาจากมือยุน

"หา! เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก ของขวัญจากซานต้าหนะ^ ^"ยุนตอบยิ้มๆพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปในรถ ปล่อยให้แจยังคงงงต่อไปกับสิ่งที่เขาเพิ่งพูดมา....

สวัสดีค้าท่านผุ้อ่านทุกท่าน^0^~

ฟิคสั้นฉลองวันคริสมาสเรื่องนี้สนุกไหมคะ?

(ไม่สนุกซิงับแน่ gg)

อ๋อๆ สนุกกันใช่ไหมคะ อิอิ

เรื่องนี้แอบสั้นเนอะ แต่ก็สมกับที่เป็น Shot Fic แหละ เนอะ เพิ่งจะมานึกได้เอาเมื่อสองชั่วโมงก่อน เลยกลายเป็ย Short Fic ฉลองคริสมาสไปซะงั้น อิอิ

เดี๋ยวถ้ามีเทศกาลอื่นๆอีกอาจจะมีของคนอื่นๆด้วยก็ได้น้า อิอิ เรามันพวกไอเดียพิเรนอยู่แล้ว 555+

ยังไงก็คอยติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ ขอบคุณค้า^0^~

Merry Christmas and happy new year!!!




ป.ล อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันนะคะ^ ^

m.yokiya