ความเงียบแห่งอวกาศ

บันทึก ปฏิทินอวกาศ ปี 2477

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลกประหลาดราวกับตกอยู่ในภวังค์ฝันที่ไม่มีทางออก ลืมตาช้าๆ และพบว่าตัวเองอยู่ในแคปซูลจำศีลในห้องที่มืดสนิท แสงสลัวจากหน้าจอควบคุมบนผนังสะท้อนให้เห็นเงาร่างของฉันที่ลอยอยู่กลางอากาศ ไม่มีแรงดึงดูด ไม่มีเสียงใดๆ รอบตัว นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นช้าและสม่ำเสมอของฉัน

‘ฉันคือใคร?’

คำถามนี้แวบเข้ามาในหัวฉันทันทีที่สมองเริ่มทำงาน ความทรงจำทั้งหมดของฉันหายไป ราวกับว่ามันถูกลบออกไป ฉันจำไม่ได้ว่าฉันมาที่นี่ได้อย่างไร หรือแม้กระทั่งว่าฉันเป็นใคร?

ฉันปล่อยตัวเองลอยออกจากแคปซูล พยายามคว้าจับอะไรสักอย่างเพื่อยึดตัวเองให้มั่น ฉันคว้าได้ที่จับข้างผนังและค่อยๆ ดึงตัวเองไปยังหน้าจอควบคุม ที่หน้าจอแสดงผลขึ้นมา ตัวหนังสือสีเขียวเรียงรายไปด้วยข้อมูลที่ฉันอ่านไม่เข้าใจ

“ระบบการจำศีล: ปกติ

วันที่: XX เดือน XXXX ปฏิทินอวกาศ ปี 2477

สถานที่: ยานอวกาศ ‘Απομόνωση’ โหมดลอยตัวอัตโนมัติ

จำนวนลูกเรือ: 1”

‘ลูกเรือ 1 คน?’ ฉันย้ำประโยคนี้ในใจ ใครอีกคนหรือว่าคือฉันคนเดียว? ทำไมถึงมีเพียงฉันคนเดียวที่อยู่บนยานลำนี้?

ฉันมองไปรอบๆในห้องจำศีลนี้ มีเพียงความว่างเปล่าและความเงียบที่เย็นเยือก ความอ้างว้างนี้ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในจิตใจของฉัน ความรู้สึกกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นทีละนิด แต่ฉันก็รู้ดีว่าการปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความกลัวคงไม่ช่วยอะไร

ฉันตัดสินใจจะตรวจสอบยาน Απομόνωση ทั้งยานที่กว้างใหญ่นี้ ซึ่ง ณ ตอนนี้ราวกับเมืองร้าง ทุกห้องมีแค่เพียงแสงสลัวและไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตหรือสัญญาณชีพใดๆ เสียงของเท้าฉันที่กระทบพื้นโลหะเป็นเสียงเดียวที่ดังก้องกังวานในความเงียบงัน ฉันเดินผ่านห้องควบคุม ห้องวิจัย และห้องเก็บอาหาร แต่ทุกห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ นอกจากฉัน

‘ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?’

ระหว่างที่ฉันพยายามหาคำตอบ สัญญาณเตือนก็ดังขึ้นกะทันหัน เสียงอิเล็กทรอนิกส์กระจายไปทั่วทั้งยาน หน้าจอใกล้ๆ กระพริบขึ้นมาอีกครั้ง

“พบความผิดปกติในระบบแกนพลังงาน โปรดตรวจสอบทันที”

ความตึงเครียดเพิ่มขึ้น ฉันรีบวิ่งไปยังห้องเครื่องหลัก เมื่อมาถึง ฉันพบว่ามีบางอย่างผิดปกติจริงๆ ไฟสีแดงกระพริบที่แกนพลังงาน ฉันต้องซ่อมมัน แต่ไม่มีความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับวิธีการซ่อมระบบนี้ ฉันไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหน

‘ถ้าฉันไม่แก้ไขปัญหานี้ ยาน Απομόνωση อาจจะพังลงและฉันก็อาจจะตายลงอย่างโดดเดี่ยว ลำพัง ในยานอวกาศขนาดใหญ่นี้’

ฉันต้องหาคำตอบเกี่ยวกับตัวฉันเองและสิ่งที่เกิดขึ้นกับยานนี้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป…

เรื่องราวของฉันเริ่มต้นจากความว่างเปล่าทั้งในจิตใจ ความทรงจำ และในอวกาศ ความเงียบที่ห้อมล้อมยาน Απομόνωση แต่ภายใต้ความเงียบนั้น ฉันรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่เฝ้ารอการฉันอยู่ บางสิ่งที่อาจจะเป็นต้นตอของคำตอบทั้งหมดนี้