คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3.
อนที่3.
ำพูร้ายาออมาาปาหยัสวนสีแเรื่อราวปาอิสรี แ่แ่ละำพูที่ออาปานั้น่าแสบสันและทำร้ายิในฟัมามาย บารนีมอหน้าอสามีหมาๆ ้วยวามลัวับใ ร่าบาในุสีาวสะอาถอยรูิผนัเมื่อร่าสูให่อเาปรี่เ้ามาใล้ มือหนาระาไหล่มนเ้ามาหาอย่าุันแล้วโน้มใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุรลมา้าๆ วาสีน้ำเินูมืำนบารนีหัวใแทบหล่นไปอยู่แทบเท้าอเา
“อย่าทำอะไรบีเลยนะะ ไ้โปรสสารบีเถอะ”
เมื่อเห็นท่าทาอเาอย่านี้บารนีรู้สึหวิวหวั่นในใ วามเ็บแปลบที่เหมือนร่าะแเป็นเสียๆ นั้นยัรึอยู่ในิใอันบอบบา และหาเาทำแบบนั้นับเธออีเธอายแน่ๆ บารนีมอเา้วยน้ำานอหน้า...
“เธอะ้อใ้ที่ทำให้ีวิอันพัไม่เป็นท่า และเธอะ้อใ้ที่พี่ายอเธอมันแย่แฟนัน...” อันีล่าวเสียลอไรฟัน ใบหน้าหล่อเหลาเ้ม้วยวามเลียัและวามับแ้นใที่ถูมัมือ
ในืนนั้น ืนที่เาพร่าพรหมรรย์อบารนี แล้วพี่ายอเธอลับมาพบว่าเาทำอะไรับน้อสาวอนอีทั้อีนรัอเา็อยู่ในเหุาร์นั้น้วย ารแ้แ้นอเาสิ้นสุลหาภัทราไม่อยู่ในืนนั้น เพราะหิสาวไม่ยอมให้เรื่อนี้ผ่านไปแม้รู้ีว่าที่เาทำแบบนี้เพราะอะไร สุท้ายเรื่อมัน็ยิ่มัเาไว้นิ้นไม่หลุเมื่อบารนีอายุยัไม่ถึยี่สิบปีและที่สำับิามาราอเาไม่เห็น้วยับารระทำอเา และยัเ้า้าบริบูร์ับภัทราว่าทั้สอรัันและไม่ไ้ทำอะไรผิ่อเา้วย พวท่านึให้เารับผิอบบารนี้วยารแ่านและยัย้ำว่าเาเอวระพิารานเอเสีย่อน่อนที่ะเที่ยวโทษนโน้นนนี้ีวิอเาล้มไม่เป็นท่าเพราะสอพี่น้อหน้าื่อใแล้วยัไม่มีใรสสารเาที่เป็นนถูระทำ้วย้ำ อันีิในใ้วยวามเรี้ยวรา...
“อย่า ไ้โปร อื้อออ...” บารนีพยายามร้ออวามเมาาเ้าบ่าวอเธอ แ่็ไม่เป็นผลเพราะอันีบยี้เรียวปาบาอเธออย่ารุนแรเหมือนเป็นารลทั์นเธอรู้สึเ็บไปทั้เรียวปาและยัรับรู้รสเ็มอเลือในปา้วย เา่าใร้ายเหลือเิน สาวน้อยวัยสิบแปิอย่าอ่อนล้าไร้หนทาะหลุออารเล็บพามารแ่แล้วเธอ็รู้ีว่านไม่มีวันหนีพ้น เมื่อุเ้าสาวแสนสวยถูระานาวิ่นไม่มีิ้นี และเนื้อผ้า็รูับผิวาวลอออเธอนแ้ำ แ่อันี็ไม่สนใั้หน้าั้าัารับเสื้อผ้าอเธออย่าไร้วามปราีนในที่สุเธอ็เปลือยเปล่าสั่นเทาอยู่บนเียว้าที่ไร้วามอบอุ่น...
“ุเียวา อย่าทำอะไรบีเลย ไ้โปรเถอะ...”
สาวน้อยยัไม่วายะเอ่ยอวามเห็นใพลาระถหนีร่าสูให่ที่ย่าสามุมเ้ามาหา้วยเรือนายแร่เปล่าเปลือยและร่าายอเาบ่บอเป็นอย่าีเมื่อมันแสวาม้อารออมา้วยวามแร่ระ้าให่โ... บารนีหน้าีัวสั่นแล้ว็้อหวีร้อออมาอีรั้้วยวามหวาลัวเมื่อเาระาร่าบอบบาเ้าไปหาร่าแร่อย่ารุนแรบยี้เรียวปาบวม้ำ้วยวามเือาลอีรั้ มือหนาโลมลูบเรือนายละมุนอย่าหยาบายไม่มีวามอ่อนโยนเลยแม้แ่น้อย ทรวสาวแรผลิ้ออ้ำเพราะมือภมรร้ายที่ิใเ็มไป้วยวามเลียั้อารฟาฟันให้ศัรูแหลลาไป
ริมฝีปาร้อนผ่าวราวเปลวเพลิบเม้มอย่ารุนแรไปามผิวเนื้ออ่อนนุ่มและทิ้รอยราีไว้บนร่าายสาวถ้วนทั่วไม่ว่าะเป็นลำอาวผ่อเนินออวบให่หรือแม้แ่หน้าท้อเนียน็มีรอยแเป็น้ำาารูลืน้วยอารม์ร้อนแร มือหน้าลูบไล้ผ่านไปที่ใ็เหมือนมีเปลวไฟลามเลียไปที่นั่น...บารนีพยายามเบี่ยหน้าหนีมุมพิร้อนระอุนั้นแ่็ยาเหลือเินเพราะเธอรู้สึแสบร้อนไปทั้ัว ร่าบาสั่นสะท้านทั้้วยวามลัวและวาม่านรัวนที่เริ่ม่อัวึ้นเมื่อวามร้อนแรอสัมผัสาายหนุ่มนั้นอ่อนลเธอึเริ่มปรับัวและรับรู้สัมผัสนั้นไ้
อันีเพลิเพลินไปับเรือนายาวลออเนียนนุ่ม ื่มินทรวสาวอย่าหิวระหายหลใหลในวามนุ่มหยุ่นและหอมหวานาเรือนร่าที่เาเยมอยู่ วามรุนแราสัมผัสหายไปเหลือเพียวามเร่าร้อนมาแทนที่เมื่อสาวน้อยอบสนอริมฝีปาร้อนผ่าวที่ื่มินยออสีหวานอย่าเอร็อร่อย้วยารแอ่นายึ้นเหนือที่นอนนุ่มยุ่เหยิเสนอัวให้เาื่มิน เรียวาเสลาที่อันียอมรับว่ามันสวยว่าเรียวาอหิสาวที่นเยวแยออาันเปิทาให้ร่าให่โอเาแทรเ้าไป ทุารระทำอเธอ่าไร้เียสาเสียราระเส่าแผ่วหวานัออาริมฝีปาบวมเห่อเพราะแรุมพิอเา็ยิ่เร้าอารม์หนุ่มให้เลิ โอ ุพระ... เธอ่าเ็ี่ว่าที่เาิไว้ อันีมอทรวออวบให่ที่ไหวระเพื่อมเพราะแรหอบสะท้าน ายบาส่ายพลิ้วเมื่อมือหนาเลื่อนลไปสำรวออ่อนไหวออิสรี
“เธอให้วามรู้สึีเหรอเินสาวน้อย อา... เธอุ่ม่ำ และรัันแน่นริๆ”
อันีเสียแหบพร่าเมื่อนิ้วแร่อเาแทบไม่สามารยับไ้เพราะวามับแน่นอเธอบีบรันนิ้วอเาาไปหม ายหนุ่มถอนนิ้วออาออไม้หวาน่ำ ูบไล่าใบหน้าหวานแ่ำลมายัหน้าท้อนวลอย่าอใไม่ไหวเมื่อลิ่นหอมาอไม้สาวส่ำยั่วให้เาลิ้มลอ... ลิ่นายสาวน้อยล่อลวให้เาหลใหลไ้อย่าไม่น่าเื่อ อันีิะแะปลายลิ้นับเสรสีหวานำแรเรียวลิ้นผ่าวโลมเลียวามอ่อนนุ่มอสาวน้อยที่ิ้นเร่ารวรา้วยลีลาเนั
ความคิดเห็น