[NCT] FIREPROOF - TAETEN

FIREPROOF

- INTRO -

เคยคิดว่าชีวิตตัวเองโชคร้ายกันไหมครับ

เรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวผม

ทำให้ผมต้องมาอยู่ทีนี่

.

.

.

“โทษนะ ตรงนี้มีใครนั่งไหม”

เด็กหนุ่มหน้าหวานหลุดจากภวังค์เงยหน้ามองต้นเสียงทุ้มตรงหน้าที่กำลังวางมือลงบนเก้าอี้ข้างๆตัวเขาเอง ใบหน้าหล่อคมตัดกับผมสีดำเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนโรแมนติก สายตาเย็นชาที่มองพลางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่มันกลับทำให้เตนล์ประหม่ามากๆ 

สายตาหันไปมองเก้าอี้ไม้สีขาวรูปร่างแตกต่างไปจากตัวอื่นในร้านกาแฟที่มีกระเป๋าผ้าเน่าๆของตัวเองวางไว้ มือบางจำต้องรีบเอื้อมไปขว้ากระเป๋าคู่ใจมากอดไว้แน่น

“ไม่มีนะ”

เตนล์รีบควบคุมสติทั้งหมดกลับมา รวบรวมความกล้าเค้นเสียงพูดออกไปอย่างเงอะๆงะๆ เกิดมายังไม่เคยทำตัวไม่ถูกเท่านี้ ให้เขาไปพูดต่อหน้าคนทั้งหอประชุมเป็นร้อยยังง่ายซะกว่า

“งั้นฉันขอนะ”

หน้าหวานหันหน้าขึ้นสบตาอย่างไม่ทันตั้งตัว สายตาเลิ่กลักรีบหลบลง แต่ก็ไปสะดุดกับป้ายชื่อของอีกคนที่ติดอยู่เหนือกระเป๋าเสื้อด้านซ้าย

‘ลี แทยง’

เครื่องแบบก็เหมือนกับที่เขาใส่ คงจะเป็นโรงเรียนเดียวกันแน่ๆ

“อื้ม ได้สิ”

ร่างสูงก้มลงยกเก้าอี้สีขาวตัวนั้นแล้วหันหลังเดินไปยังโต๊ะตรงมุมในสุดของร้าน กลุ่มเด็กหนุ่มหน้าตาดีในโต๊ะหันไปกระซิบกระซาบหัวเราะชอบใจกันพลางมองเพื่อนตัวเองสลับกับหน้าหวานแก้มแดงระเรื่อที่รีบหลบไปก้มหน้าก้มตาอยู่กับแลปท้อป

“เฮ้ยๆ คนแถวนี้มันม่อเด็กใหม่เลยว่ะ ฮ่าๆ”

“กุก็แค่อยากนั่งเก้าอี้ตัวนี้”

“อย่าร้อนตัวดิวะ ไม่ดีๆ”

คนฟังถึงกับต้องส่ายหัวเบาๆ เขาก็แค่อยากนั่งเก้าอี้ตัวที่เขานั่งประจำ ไม่รู้ว่าวันนี้ไปอยู่ตรงโต๊ะของคนตัวเล็กได้ยังไง อีกอย่างนี่ก็เป็นร้านของพ่อกับเขา จะเดินไปหยิบย้ายอะไรก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน

“ว่าแต่คนที่มึงไปขอเก้าอี้เขาชื่ออะไรวะ น่ารักชิบ ไม่เห็นเคยเจอในโรงเรียน”

“กูจะรู้ไหม อยากรู้ก็เดินไปถามเองดิไอเจย์”

หนุ่มผมดำไถข้าง จอง แจฮยอน หรืออีกชื่อที่คนสนิทเรียกกันว่า เจย์ ทำตาโตงงเป็นไก่ตาแตก ตัวเล็กหน้าตาน่ารักขนาดนั้นมีหรือคนอย่างไอแทยงเพื่อนเขาจะพลาด ต่อให้สวยระดับรุ่นพี่ที่จบไปแล้วอย่างพี่ไอรีนดาวมหาลัยเพื่อนเขาแค่เข้าไปทำความรู้จักแปบเดียวก็ได้ทั้งชื่อ เบอร์โทรศัพท์ จนถึงขนาดได้คีย์การ์ดคอนโดมาแล้ว

“ก็เห็นปกติต้องได้ข้อมูลมานี่หว่า โห่เพื่อน ตัวเล็กสเปคมึงเลยไม่ใช่หรอวะ จะปล่อยไปจริงหรอ”

แทยงได้ยินแล้วถอนหายใจเบาๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบหรอกนะ แต่ตอนนั้นเขาก็เขินจนพูดอะไรค่อยจะออกเหมือนกัน ภาพปากบางสีกุหลาบที่ขยับตอบเขายังคงติดตาอย่างลบไม่ออก รอยยิ้มค่อยๆปรากฎบนใบหน้าหล่อโดยไม่รู้ตัว

จะหวานซักแค่ไหนเชียว

-------------------------------------------------

ถ้าพิมพ์ผิดหรือติชมแนะนำยังไงก็คอนเมนท์มาได้เลยนะคะ ไรต์แต่งเป็นเรื่องแรกเมตตากันด้วย ;-; 

(คำโปรยกับเรื่องย่อเปลี่ยนใหม่นิดนึงเพราะอยากให้เข้ากับเนื้อเรื่องค่ะ)

- แก้รอบสองแล้วค่ะ55

CR.SHL