๏ ก่อนเดือนดับ..ลับล่วง..จากห้วงฟ้า
ก่อนทิวา..เฉิดฉัน..สู่วันใหม่
ก่อนเราสอง..ต้องพราก..จากกันไป
จงสุขใน..อ้อมกอด..เถิดยอดรัก
๏ จงเริงรื่น..ชื่นฉ่ำ..กับค่ำนี้
ห้วงราตรี..ที่ตรึง..ซึ้งสลัก
ทิ้งความเศร้า..เหงาใจ..ไว้สักพัก
เจ้าจงหัก..ใจห้าม..ความช้ำตรม
๏ อ้อมแขนพี่..มีไว้..ให้ไออุ่น
จงนอนหนุน..อุ่นไอ..แม้ใจขม
สายลมร่ำ..น้ำค้าง..พราวพร่างพรม
ปลอบระทม..ขมขื่น..ก่อนคืนลา
๏ หยุดสะอื้น..กลืนกล้ำ..ความช้ำหมอง
เมื่อรักของ..สองใจ..ที่ใฝ่หา
เฝ้าผูกพัน..มั่นซึ้ง..ตรึงวิญญา
กลับต้องมา..ลาร้าง..ถึงทางตัน
๏ เพราะกำแพง..ประเพณี..ที่คลุมคลอบ
มาขึงขอบ..จารีต..ขึ้นขีดคั่น
แม้ตระหนัก..รักแท้..แน่นิรันดร์
ก็มีอัน..ฝันร้าว..เข้ารันโรม
๏ นิทราเถิด..เปิดใจ..ให้กับช้ำ
ความระกำ..กล้ำกลืน..เถิดชื่นโฉม
นอนหลับไป..ในอ้อมรัก..จักประโลม
จวบแสงโสม..โลมหล้า..จักล้าแรง
๏ เสียงขลุ่ยผิว..พลิ้วพราย..จากท้ายทุ่ง
ดังผ่านคุ้ง..โค้งน้ำ..ข้ามโขดแก่ง
เหมือนสัญญาณ..ขานว่า..เมื่อฟ้าแดง
เวลาแห่ง..เราสอง..ต้องจากกัน
๏ ก่อนเดือนดับ..ลับล่วง..จากห้วงฟ้า
จงหลับตา..แล้วล่วง..สู่ห้วงฝัน
จวบนภางค์..สว่างใส..ไร้แสงจันทร์
เราต้องพราก..จากกัน..ทิ้งฝ้นจร
๏ จงรู้ไว้..ใจพี่..นี้คงมั่น
จะผูกพัน..มั่นอยู่..มิรู้ถอน
จวบสิ้นภพ..จบกัลป์..พุทธันดร
ไม่คลายคลอน..รอนรา..มั่นตราตรึง
๏ จำให้มั่น..วันนี้..นะที่รัก
จงประจักษ์..รักพี่..มีเพียงหนึ่ง
มิเห็นเจ้า..เช้าค่ำ..พี่รำพึง
จะคำนึง..ถึงเธอ..เสมอกาล...ฯ
@@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น