คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : r o u g h r o w : episode #01
1.11 PM
รืน…
…รืน
เสียฟ้าร้อและสายฝนที่ระหน่ำลมาไม่าสายทำให้ผมรู้สึถึวามหนาวที่แผ่ไปทั่วบริเวร่าาย ร่าสูรหน้า็ะหนาวเหมือนันเพราะหมอนั่นสั่นนิหน่อย
“เมื่อืนนี่ันทำอะไรไปบ้าน่ะแบฮยอน =_=”
ปาร์านยอลในสภาพหัวฟูที่ำลันั่ิน้าวอยู่รหน้าผมเอ่ยถามึ้นมา -_-
นายบอรััน และบอว่าบับันีว่าบับะนีพวนั้นยัไล่ะ แ่ะให้ันบออย่าี้เหรอ
มันออะล…
“ไม่ไ้ทำอะไรนี่นา นายแ่เพ้อเ้อ”
ผมอบอย่าเลี่ยๆ
“เหรอ -*- แ่ยัไ็อบุนะที่มารับันน่ะ”
ย้อนลับไปเมื่อหนึ่ั่วโมที่แล้ว ผมปล่อยให้ไอ้านยอลี่เ่านอนบนโฟาที่มันหลับ ส่วนผมเ้าห้อนอนไปนอนบนเียมัน ทั้ๆ ที่นี่เป็นบ้านมัน พอมันื่นมา มัน็มาปลุผม้วยารี้น (-_-) พร้อมับโวยวายว่า ทำไมเ้าบ้านไ้นอนโฟา ทำไมเพื่อนไ้นอนบนเียอะไรี้
็แเมาเอนี่หว่า ไอ้บ้าเอ๊ย =_=
“ไม่เป็นไร ัน็อเป็นารนอนบนเียนายเป็นสิ่อบแทนแล้วไ”
“และให้ันนอนบนโฟา ปวหลัแทบาย”
“เือเมาเอนี่นา”
ผมพูและำ านยอลื่มไม่เ่แ่็ยัไปเมาบ่อยๆ เือร้อนผมประำ ไม่เ้าใทำไมไม่ให้นอื่นไปรับ อะไรๆ ็แบฮยอนมารับหน่อย อยู่ร้านนี่ๆๆ เฮ้อ…
“ทีหลัะไม่เมาแล้วรับ”
“เื่อาย…เอ้า! ินๆ เี๋ยวมัน็อืหรอ”
ผมบอและี้ไปที่บะหมี่รหน้าปาร์านยอล อีานั่นพยัหน้าแล้วินอย่าระือรือร้น่อ ส่วนผม็ำลัินอยู่เหมือนัน ผมทำเอเลยนะ ทำระหว่ารอานยอลมันอาบน้ำน่ะ
“ทำอาหารอร่อยนน่าับทำเมียอะแบ”
พรว!!!
น้ำุบพุ่อย่าสวยาม TOT
“พูบ้าอะไรอนายน่ะานยอล”
“โห ทำสะิ้ไปไ้ แ่นี้ทำเป็นน้ำทะลั ัน็บอว่าทำอาหารอร่อยนน่าับทำเมียไ =_=”
“พูทำไมวะ ันในะเว้ย”
ผมหายใถี่ๆ โอ๊ย! สำลัเลย บ้าเอ๊ย! ผมรินน้ำที่วาอยู่บนโ๊ะและ่อยๆ ื่มนหมแ้ว ่อนะหายใหายอใหม่
โอเ! ่อยๆ หายใ ใเย็นๆ บยอนแบฮยอน!!!
“อ้าว! พูไม่ไ้เหรอไวะ”
“เราเป็นผู้ายนะ”
“เี๋ยวนี้ผู้ายเป็นแฟนับผู้ายเยอะะายไป”
“นี่แเปบทีนเยอะนเบลอเหรอไรับานยอล เมื่อืนแอหัายัยโนริสาหร่ายอะไรนั่นแล้วทำให้รสนิยมทาเพศผิเพี้ยนเหรอไ”
“บ่นยาวั ็แ่พูเยๆ”
“เออ อย่าล้อเล่นแบบนี้ไม่อบ”
ผมบ่นอุบอิบ ็ไม่อบริๆ นี่นา…
“ทำไม ิริัับันสินะ…”
านยอลพู และยิ้มหวานมาให้ผม ผมึไ้แ่เินและพยายามหาเรื่อมาพูให้หมอนั่นับพิรุธไม่ไ้
“เปล๊า!!! เออนี่ ันะลับบ้านแล้วล่ะ”
“ฝนอยู่ ให้ันไปส่มั้ย”
“ไม่เอา อยืมร่ม็พอ”
“อ๋อ! ไ้สิ ั้นิน่อนเถอะ เี๋ยวันะไปหยิบร่มให้”
เฮ้อ…โล่อแฮะ พอเปลี่ยนเรื่อแล้วผมับานยอล็ุยันอย่าสัพเพเหระ ริๆ บ้านผมับานยอลห่าันไม่ไลเท่าไหร่ ประมาสออยมั้ ้อเินสัสิบนาทีไ้ -_- ็นานอยู่นะ ส่วนมาถ้าเวลาลับาโรเรียนผม็ะี่ัรยานมาเล่นับเา
านยอลรีบสวาปามเป็นนหิวโหยทันที พอแ เอ๊ย ิน -_- เสร็ หมอนั่น็เินเ้าไปห้อ หยิบร่มสีสันสใสมาให้ผมทันที
“อ่ะ ร่ม ืน้วยนะ ไม่ใ่เอาไปอ =_=”
มันว่า ิ! ผมไม่ใ่นแบบนั้นสัหน่อย เี๋ยว่อยืนในโรเรียน็ไ้น่า นี่ยัีนะ ที่ผมไม่ฟ้อแม่านยอลว่าลูายัวแสบแอบไปินเหล้าอนลาืน ีนะที่แม่มันอยู่ฮ่อับพ่อ ไม่ั้นมันายแน่ -*-
“เออน่า แล้วนายโอเเปล่า เรื่อ…”
“เรื่อไร”
“เรื่อยัยโนริหอยหมีอะไรนั่นน่ะ -_-;”
“โนริเยๆ ็ไ้เหอะ”
“เออๆ โนริน่ะ”
“็โอเ ไม่่อยเ็บแล้ว ถ้านายไม่พูึ้นมาเนี่ยันเือบลืมแล้วนะเนี่ย” เาบอสีหน้าสบายๆ ็ีแล้ว…ปินาย็อหับ่อยอยู่แล้วนี่นาานยอลเอ๊ย
“็ีแล้ว ันะไ้หายห่ว”
“เป็นห่วเ้าเหรอะ >O<”
“ทะลึ่ละๆ ันลับ่อนละ สวัสี”
ผมบอแ่นั้นและเินออนอบ้านปาร์านยอล พอผมำลัะาร่ม ็ปราว่าาไม่ไ้ -_- เิบ้าอะไรเนี่ย
“ฮึบ”
ผมพยายามะาร่ม แ่มัน็ยัพัอยู่ี าไม่ไ้ รโรเหล็อร่มมันไม่ไ้เ้าที่เ้าทาเลย
ไอ้านยอล!!! เอาร่มสมัยปู่นายมาให้ันใ้เหรอไฟะ ันะ่าแ๊!!! ูสิ เปียหมแล้วเนี่ย ฮือๆ แม่ยิ่ให้รีบลับบ้านอยู่้วย ไอ้เพื่อนเวรรรร!!!
ะที่ผมำลัะเินลับบ้าน่อ้วยสภาพเปียๆ ยัไ็ะไม่ลับไปบ้านานยอลเ็า เพราะเา้อหัวเราะผมแน่ๆ เลย T^T
หนาวิบเป๋…
มาอัพ้อนรับวันศุร์้า 555555555555555555555
ความคิดเห็น