[Eunbi
x Nako]
จูบแรกไม่ใช่รสเลมอนหรอกนะ
“พี่อึนบี”
“...”
“พี่อึนบีคะ”
เจ้าของชื่อที่กำลังถูกเรียกทำเป็นเมินเฉย
มือเธอยกแก้วส่วนตัวขึ้นดื่มกาแฟที่จงใจชงอย่างอัดคาเฟอีนมากเป็นพิเศษ แม้นี่จะเป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้วก็ตาม
อึนบียังอยากจะมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนให้รอดพ้นคืนนี้ไปได้โดยไม่...ตบะแตกไปเสียก่อน
“นอนกันเถอะ เพิ่งกลับมาจากไทย
ไหนจะปาร์ตี้วันเกิดเมื่อตอนเย็นอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาไม่สวยนะ”
อึนบีเหล่มอง เจ้าเด็กแก้มป่องทำหน้าง้ำงอ
แต่ยังคงไม่ละความพยายามจะใช้ลูกอ้อนให้สำเร็จให้ได้
ดูก็รู้ว่าเจ้าหล่อนกำลังร้องจะเอาสิ่งที่ขอมาหลายต่อหลายครั้งซึ่งก็ถูกเธอปฏิเสธมาเสียทุกครั้งให้ได้ในวันนี้
“หนูไม่สวยเหรอคะ”
น่ารักมากกว่า
คนตัวสูงกว่าเลือกที่จะไม่ตอบให้เด็กเหลิง
“พี่อึนบีคะ”
“เซ้าซี้”
“หนูสิบแปดแล้วนะ”
...รู้แล้ว
ถึงได้กำลังอัดคาเฟอีนให้มีสติอยู่นี่ไง!
“...ขอจูบเดียวก็ได้
ได้ไหมคะ”
“...”
“งือ
แค่จูบเอง ขี้หวง”
ไม่พูดเปล่า ยกมือน้อย ๆ ขึ้นตีแขนเธอเสียด้วย
“ไหนว่ายังไม่เคยจูบใครไง
รู้ได้ไงว่าแค่”
“หนูก็ไม่รู้หรอก
รอพี่สอน”
ร้าย!
“รู้รึเปล่าในช่องปากคนเรามีทั้งเชื้อโรคทั้งเชื้อแบคทีเรียอะไรไม่รู้ตั้งมากมายเชียวนะ”
“รู้สิ”
“รู้แล้วยังกล้าจะมาขอจูบคนอื่นได้ไง”
“ก็หนูแปรงฟันแล้ว”
คนเด็กไม่พูดเปล่า
อ้าปากให้ดูด้วย
อึนบีเกือบจะหลุดขำทั้งกาแฟเต็มปาก
เด็กอะไรมุมานะเหลือเกิน...กับไอ้เรื่องอย่างนี้น่ะนะ แต่เธอต้องพยายามไม่หลุดเก๊ก
จึงรีบกลืนอึกที่คาอยู่ในปากแล้ววางแก้วลงกับโต๊ะโคมไฟหัวเตียง
“พี่ดื่มกาแฟ
หนูไม่ดื่มไม่ใช่เหรอ จูบขมนะ”
“นี่ใคร นาโกะเชียวนะ
แค่นี้ทนได้”
“ไม่เชื่อ”
“...ถึงจะเป็นวันเกิดก็ยังไม่ยอมหนูเหรอ”
เด็กสาวงัดลูกอ้อนท่าไม้ตายขั้นสุดท้ายมาใช้ด้วยการขยับเข้ามาชิดคนพี่ก่อนจะกอดเอวหลวม
ๆ ซุกหัวทุยลงกับไหล่คนสูงกว่า...
“หนูไม่เด็กแล้วนะ”
...แล้วช้อนตาปริบ ๆ อ้อน
เป็นอึนบีเสียเองที่เกือบโยนตรรกะความมีเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลทิ้งเสียเหี้ยน
นาโกะรู้ว่าเธอชอบแบบนี้ ก็เลยไม่งัดมาใช้บ่อย
ใช้แค่ในเวลาที่ดื้อจะเอาอะไรบางอย่างอย่างที่สุดเท่านั้น...แต่โชคดีที่คาเฟอีนที่อัดเข้าไปกว่าค่อนแก้วเมื่อครู่ออกฤทธิ์ทันท่วงที
เธอยกเรื่องความรับผิดชอบต่อสถานะไอดอลที่นาโกะให้ความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดขึ้นมาอ้าง
“ถ้าคนอื่น ๆ
ในวงรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนล่ะจะทำยังไง แล้วถ้าแฟนคลับรู้ล่ะจะทำยังไง”
นาโกะหน้างออีกครั้ง
“ในวงก็คบกันเองตั้งเยอะแยะ
อย่ามาบอกเชียวว่าพี่ไม่รู้ ยิ่งพวกที่เป็นรูมเมทกันนะ ตอนกลางคืนหนูได้ยินเสียง...”
“เด็กทะลึ่ง!”
“หนูไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะ
มันได้ยินเอง หนูรู้ว่าพี่ก็ได้ยินนน”
แน่นอนว่าเธอได้ยิน
แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มาตลอดเพราะไม่คิดว่าตนเองอยู่ในสถานะที่จะไปว่าใครได้ ในเมื่อตัวเธอเองยังคิดไม่ซื่อกับเด็กสาววัยยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ...
...แต่จริง ๆ
วันนี้ก็บรรลุแล้วนี่
“แล้วแฟนคลับล่ะ”
“ไม่น่ามีปัญหา
เห็นชอบชิปจะตาย ให้ไอดอลเป็นแฟนกัน”
“เฮ้อ ยังไงก็จะเอาให้ได้ใช่ไหม”
เธอถอนหายใจ ป่วยการจะต่อล้อต่อเถียงกับเด็กดื้อ
แต่ก็เหมือนหลอกตัวเอง
ทำเป็นไม่ยอมไปอย่างนั้นแหละ ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ว่าคนที่อยากจูบนาโกะมากเสียกว่าที่นาโกะอยากจูบเธอ
ก็เธอเองเนี่ยแหละ...
“เอ้า ก็ได้”
นี่ไม่ได้ทำตามใจนะ
เด็กมันขอมาเอง
“ให้แล้วต้องเป็นเด็กดีนะ”
“หนูเป็นเด็กดีตลอด
พี่ก็รู้”
เจ้าคนเด็กที่พยายามจะรุกหาเธอมาตลอดตั้งแต่เมื่อครู่ก้มหน้างุดซุกเข้ากับอกเธอทันทีที่เธอยกมือขึ้นสอดเข้าใต้เรือนผมเพื่อลูบท้ายทอยน้อย
ๆ นั่น
อึนบีรู้...นาโกะอ่อนไหวเป็นพิเศษกับสัมผัสตรงท้ายทอยและใบหู
“แค่นิดเดียวนะ
แล้วรีบนอน เข้าใจไหม”
“...อื้อ”
อึนบีก้มลงประทับริมฝีปากอย่างแผ่วเบา
ช้า เนิบนาบ นุ่มนวล
เสียงหัวใจทั้งสองดวงเต้นระรัวแข่งกันดังก้องในหู
น่าอายสำหรับคนโตกว่าเสียจนอยากจะมุดดินไปเสียตอนนี้ แต่ไม่ได้...อยู่หน้าน้องต้องเป็นคนคูล
ๆ
ด้วยความที่ยังอยากจะค่อยเป็นค่อยไป
อึนบีไม่ได้ใช้ลิ้น เพียงแค่ประกบริมฝีปากเบา ๆ และขบเม้มเท่านั้น
แต่ในขณะเธอกำลังจะถอนริมฝีปากออก
แต่นาโกะกลับดันใบหน้าของหล่อนเข้ามาหา พยายามจะสอดลิ้นเข้ามาเสียให้ได้ทั้งที่ท่าทางเก้
ๆ กัง ๆ
...ให้ตาย เด็กบ้าอะไร
น่ารัก...
ขนาดใช้ยาสีฟันก็ยังใช้รสที่หวาน!
มาถึงตรงนี้
อึนบีทิ้งสติไปแล้วให้สิ้น อ้าเรียวปากรับลิ้นเล็ก ๆ ที่ส่งมาอย่างไม่ประสา ตวัดกลับอย่างเชี่ยวชาญ...และอย่างลืมตัว
แต่เป็นนาโกะเองที่ถอนริมฝีปากออกไปก่อน
อึนบีเลิกคิ้วเล็กน้อย
ก่อนจะถึงบางอ้อ
“ขมล่ะสิ
กาแฟน่ะ”
“...”
“บอกแล้วไม่เชื่อ
เด็กดื้อ”
“ที่ญี่ปุ่นมีประโยคที่ว่า
‘จูบแรกรสชาติเหมือนเลมอน’ หนูก็นึกว่า...”
“ไว้หลอกเด็กน่ะสิ”
หน้างออีกรอบ
“สิบแปดแล้ว”
“ไหนใครเป็นเด็กดีของพี่อึนบีน้า”
“...”
“เอ...วอนยอง?”
“พี่อึนบีอะ!”
เจ้าของชื่อที่ถูกแหวใส่หลุดหัวเราะ
“ไปแปรงฟันอีกรอบไป
กลิ่นกาแฟเต็มปากเดี๋ยวนอนไม่ลงนะ”
“ฮึ ไปก็ได้”
คนตัวเล็กสะบัดก้นเดินออกไปห้องน้ำด้วยท่าทีแสนงอน
อึนบีทิ้งตัวลงกับเตียงนุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงปิดประตูสนิท เธอหยิบหมอนข้างขึ้นมากอดฟัดรัดเหวี่ยงแน่น
ๆ หลายทีกว่าจะยอมปล่อยหมอนข้างผู้เคราะห์ร้ายให้เป็นอิสระ
เธอหลับตา นิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากแผ่วเบา
...อาจจะเป็นเธอก็ได้ที่เด็ก
เพราะคืนนี้ไม่อยากแปรงฟันให้รสหวานหวามเมื่อครู่หายไปเลย
photo credit: https://twitter.com/39_75_
_________________________________________
เรื่องขี้ชิปขอให้ไว้ใจดิชั้นค่าาาาา
อึนบี ยัยแม่ปลอม เธอมีพิรุธตลอดเลยนะ !!
_________________________
เรื่องของเรื่องคืออยากแต่งฟิคที่นาโกะเป็นฝ่ายวอแวอึนบีบ้างค่ะ ปกติจะเป็นแต่อึนบีทำท่าเหมือนจะกินน้อง
อยากบอกว่าให้ใจเย็น ๆ ก่อนอึนบี คนเค้าดูออกหมดแล้ว
เม้ามอยเรียนเชิญ Twitter: @Eileen_moomoo
