Eyeshield21~short story~(HirumaxMamori)

ข้อมูลเบื้องต้น

อาจจะเขียนไม่ดีเท่าไหร่ก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ >.<

ขอใช้ชื่อตอนว่า : ~someday in nowaday~ (เจ๋งมั้ยหละ 555)

ช่วยกันcommentด้วยนะคะ เพื่อการพัฒนาการเขียน _/\_ >0<

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนเดมอนที่ถูกปกครองโดยนาย H (น่านเริ่มมาก็รั่วเลย)

ตอนนี้เป็นเวลาประมาณใกล้จะ 6 โมง เป็นเวลาที่ชมรมอเมริกันฟุตบอลเลิกซ้อม ทุกคนต่างเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับบ้าน

"บ๊ายบายครับทุกคน" เซนะกล่าวคำอำลาต่อเพื่อนๆในชมรม ทุกๆคนต่างก็บอกลากัน

เซนะเหลือบไปเห็นมาโมริ ผู้เป็นเหมือนพี่สาวของตน และได้ถามว่า "พี่มาโมริยังไม่กลับหรอฮะ?"

"อ๋อ ยังจ้ะ พี่จะอยู่ทำความสะอาดห้องชมรมหน่อยน่ะ" มาโมริตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ใจดีและอ่อนโยนอีกตามเคย

"บ๊ายบายคร้าบ~พี่มาโมริ♥♥♥ อย่ากลับดึกมากล่ะคร้าบ" เป็นใครไปไม่ได้นอกจากมอนตะที่จะพูดอย่างนี้

"อื้ม บายจ้ะ" มาโมริเหงื่อตกเล็กน้อยก่อนที่จะบอกลาและเริ่มเก็บกวาดห้องชมรมต่อ

ทุกคนในชมรมกลับกันหมดแล้ว ตอนนี้ในห้องชมรมเหลือแต่ผู้จัดการสาวสวยทีมเดมอนอยู่คนเดียว มาโมริก็กวาดและจัดของไปเรื่อยๆ แต่เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องลึกหน่อย ก็ได้ยินเสียงเหมือนกดคีย์บอร์ดดังขึ้นมา มาโมริตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะไปดูต้นเสียง ซึ่งก็คือนายปีศาจที่กำลังนั่งพิมพ์โน้ตบุคอยู่ที่โต๊ะนั่นเอง

"โธ่! ฮิรุม่าคุงเองหรอ ตกใจหมดเลย" มาโมริถอนหายใจอย่างโล่งอก "ว่าแต่ ยังไม่กลับอีกหรอ?"

"ถ้ากลับแล้วชั้นคงไม่นั่งอยู่ตรงนี้หรอกเฟ้ย เคี้ยกๆๆ" ฮิรุม่าตอบกลับอย่างกวนๆอีกเช่นเคย มาโมริฉุนนิดๆ

"นี่! คนเค้าอุตส่าห์ถามดีๆนะยะ จะตอบกลับดีๆบ้างหน่อยไม่ได้หรือไง?" มาโมริค้อน และในจังหวะนั้นเองทำให้มาโมริขัดขาตัวเอง และเสียการทรงตัวจนล้มหงายหลังไป

"ว้าย!!" มาโมริร้องก่อนที่จะหลับตาปี๋ "...เอ๊ะ?" มาโมริรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้หงายหลังอยู่ที่พื้น "...ความรู้สึกแบบนี้มัน..."

ย้อนหลังไปซักหน่อย ในขณะที่มาโมริกำลังจะหงายหลังนั้นเอง ฮิรุม่าก็ได้ลุกจากโต๊ะแล้วไปรับเธอนั่นเอง

เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา เธอก็รู้สึกตัวว่าฮิรุม่ากำลังอุ้มเธออยู่ "ตัวหนักจริงนะ ยัยผู้จัดการตูดหมึก" ฮิรุม่าแหย่มาโมริทั้งๆที่กำลังอุ้มเธออยู่

มาโมริหน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่จะแย้งกลับ "จะบ้าหรอยะ! พูดอย่างนี้กับผู้หญิงมันเสียมารยาทรู้มั้ย!? ว่าแต่เมื่อไหร่จะให้ชั้นยืนซักทีเนี่ย"

ก่อนที่มาโมริจะลุกนั่นเอง ฮิรุม่าได้จับข้อมือข้างซ้ายของมาโมริไว้ "เอ๊ะ....?" มาโมริเปรยลอยๆขึ้นมาก่อนที่ฮิรุม่าจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ ริมฝีปากของเขาและเธอประกบกัน

"อู้!! อื้อ!!" มาโมริร้องในเชิงขัดแย้ง แต่ก็ยังจูบกันอยู่

ซักพักหนึ่ง ทั้งคู้ได้ถอนปากออกจากกัน มาโมริแก้มแดงสุดๆ ก่อนที่จะยืน โดยที่ฮิรุม่ายังจับข้อมือซ้ายของเธอไว้อยู่

"นายทำบ้าอะไรของนายยะ?" คำแรกที่เริ่มพูดจากปากของมาโมริหลังจากจูบกัน แก้มเธอก็ยังแดงอยู่

"ค่าแรงไงล่ะ เคี้ยกๆๆๆ" ฮิรุม่าตอบพร้อมแสยะยิ้มปีศาจของเขา

มาโมริทั้งรู้สึกโกรธและรู้สึกอาย "ห้องชมรมก็เก็บเรียบร้อยแล้ว ชั้นจะกลับแล้วนะ" พูดเสร็จมาโมริก็รีบเก็บของของตัวเอง แล้วเตรียมตัวที่จะกลับ

แต่ขณะที่เธอกำลังจะก้าวเดินออกจากประตูชมรม เธอหันไปถามฮิรุม่าพร้อมกับแก้มที่ยังแดงระเรื่อของเธอว่า

"...นายทำไปเพื่ออะไร? หรือว่า...นายจะ.."

ฮิรุม่าหุบยิ้มปีศาจ สีหน้าของเขาจากเยาะเย้ยกลายเป็นสีหน้าดูเคร่งเครียด และจริงจัง พร้อมกับปากของเขาที่ขยับและเสียงที่เปล่งออกมา

".........

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

โอ้ะ ยาวไปแล้ว พอแค่นี้แหละ

555555555+

อย่าลืมคอมเม้นต์+โหวต(ด้วยก็ดี)นะคะ >[]<