ภายในห้องที่ปกคลุมไปด้วยความมืด หน้าต่างที่มีผ้าม่านที่ปิดไม่สนิทมากมีแสงแดดอ่อนๆยามเช้าส่องเข้ามากระทบใบหน้าของเด็กหนุ่มม.ปลายคนหนึ่งที่หลับอยู่บนเตียงให้ตื่นขึ้น เด็กหนุ่มค่อยๆยื่นมือไปหยิบนาฬิกาที่อยู่หัวเตียงมาดูก็พบว่า ณ ตอนนี้เป็นเวลา 8 โมงกว่าแล้วและเขาก็กำลังจะสาย
"อ๊ะ!! เห้ย!! แย่แล้ว 8 โมงกว่าแล้วหรอเนี่ย!!"
เด็กหนุ่มเมื่อเห็นว่าสายแล้วเขาจึงรีบกระเด้งลุกออกจากเตียงแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวเเล้วติดสปีดพุ่งไปโรงเรียนด้วยความแล้วเเสง(ที่อาบน้ำไวนี่สงสัยวิ่งผ่านน้ำ(ฮา):ไรท์)
[KAITO PART]
ผมชื่อ"คุโรบะ ไคโตะ" เป็นนักเรียนม.ปลายธรรมดา ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะที่จริงแล้วผมเป็นจอมโจรคิดที่คอยขโมยเพชรชื่อดังมากมายเพื่อตามหาเพชรที่ชื่อว่าเเพนดอร่า เพื่อล่อพวกที่ฆ่าพ่อของผมออกมา
และผมก็มีคู่ปรับที่เก่งกาจมากเลยล่ะถึงตัวจะเป็นเด็กเเต่สมองนั้นเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็ที่จริงแล้วเจ้าเด็กนั่นคือยอดนักสืบม.ปลายชื่อดัง"คุโด้ ชินอิจิ"ที่ถูกกรอกยาให้กลายเป็นเด็กอีกครั้งและหมอนั่นยังมีหน้าตาเหมือนกับผมด้วย แต่เรื่องนั้นชั่งมันเถอะตอนนี้ผมกำลังจะสายแล้วซึ่งวันนี้ผมไม่อยากสายเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของผมด้วยผมอยากจะรีบไปเพื่อจะจัดการแสดงมายากลให้เพื่อนๆในห้องทุกคนตกใจเพราะปีก่อนๆผมก็ทำ ฮ่าๆ
ตอนนี้ผมมาถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้วแล้วเดินไปที่ห้องเรียนของตัวเองระหว่างที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไป ก็มีคนเปิดประตูออกมาซึ่งก็คือ"นากาโมริ อาโอโกะ"เธอคือเพื่อนสมัยเด็กของผมและยังเป็นลูกสาวของสารวัตรนากาโมริ กินโซที่จ้องจะจับผมอยู่เรื่อยแต่ก็พลาดหลายครั้ง
"อรุณสวัสดิ์ ไคโตะ"เธอเอ่ยพลางยิ้มสดใสให้กับผม....ซึ่งผม....รู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันแลดูไม่น่าเชื่อถือยังไงไม่รู้
"อรุณสวัสดิ์ อาโอโกะ"
"ไคโตะ อ่ะนี่ฉันให้! สุขสันต์วันเกิดนะ^^"
"ขอบใจนะ อาโอโกะ"
ผมทักทายอาโอโกะกลับแล้วเธอก็ยื่นกล่องของขวัญมาให้ผม ผมกล่าวขอบคุณแล้วยิ้มกลับไปเเต่ผมก็ยังไม่ไว้ใจเจ้ากล่องที่ได้มาจากอาโอโกะอยู่ดี พอผมถือกล่องอยู่ซักพักกล่องมันก็เริ่มขยับดุ๊กดิ๊ก
"อ...อาโอโกะทำไมกล่องมันถึงขยับได้ล่ะ?"
เมื่อกล่องมันเริ่มขยับผมจึงถามอาโอโกะเเต่เธอกลับยิ้มระรื่นไม่ตอบคำถามผม และความจริงในกล่องก็กระจ่างโดยที่ยังไม่ได้รับคำตอบของอาโอโกะ จู่ๆก็มีปลาตัวยังเป็นๆสดๆกระโดดออกมาจากกล่อง
"อ๊ะ!!!!!!!! ป...ปลา!!!!!!!!!!!!!!"
หลังจากที่ผ่านช่วงเช้าที่แสนวุ่นวายไปกับปลา ก็มาถึงช่วงพักกลางวัน
"นี่ ไคโตะรู้ไหมว่าจอมโจรคิดจะมาขโมยของอีกเเล้วล่ะ"
"ห๊ะ!!!"
"นายไม่ได้ดูข่าวหรอ?"
"ไม่ เมื่อเช้าฉันตื่นสาย"
"ก็นายทุนซึซึกิ จิโรคิจิ ส่งสารท้าอีกแล้วน่ะสิ"
"จริงหรอ!?"
"อ....อืม"
เมื่อผมได้ฟังสิ่งที่อาโอโกะบอกผมก็รีบบอกกับอาโอโกะว่ามีธุระเเละวิ่งออกจากห้องเรียนไปที่ร้านบาร์เพื่อหาปู่จิอิ
"ปู่ที่ว่ามีจดหมายจากตาลุงนั่นส่งมาเป็นเรื่องจริงหรอ?"
"อะ...ครับ"
"เเล้วตาลุงนั่นท้าอะไรผมมาอีกล่ะ?"
หลังจากที่ผมมาถึงผมก็รีบถามเกี่ยวกับจดหมายที่ส่งมาให้จอมโจรคิดอย่างผม
"แต่กระผมคิดว่ามันไม่เหมือนจดหมายท้าเลยนะครับ"
"หมายความว่าไงหรอปู่?" ผมถามออกไปหมายความว่าไงที่ว่าไม่เหมือนจดหมายท้าน่ะ?? ผมรู้สึกสงสัยกับคำพูดของคุณปู่
"มันเหมือนจดหมายนัดน่ะครับ"
"จดหมายนัดหรอ??" นั่นยิ่งทำให้ผมสงสัยมากขึ้น ตาลุงนั่นคิดจะนัดกับผมในวันนี้งั้นหรอ??
"ครับ....สถานที่คือบนดาดฟ้าของโรงเเรมไฮโดน่ะ เวลา2ทุ่มครับ"(ไรท์ไม่รู้เเล้วจะเอาที่ไหนดี55555:ไรท์)
บนดาดฟ้างั้นหรอ? ผมคิดอยู่ซักพักว่าจะทำอย่างไงดีเเต่เเล้วปู่จิอิก็ถามผมขึ้นมาอีก
"แล้วจะเอาไงดีครับ? นายน้อยคิดจะไปรึเปล่าครับ?"
"ครับปู่ผมจะไปเเละผมก็พอจะรู้เเล้วว่าใครเป็นคนส่งจดหมายมา"
ผมตอบกลับไปเพราะผมพอจะรู้เเล้วว่าใครเป็นคนส่งจดหมายนัดนี้มาให้ผม
ณ บนดาดฟ้าโรงเเรมไฮโด
บนดาดฟ้านั้นเงียบสงัดแต่เเล้วก็มีบุคคลหนึ่งที่ทำลายความเงียบนั้นลง
บุคคลนั้นสวมหมวกผ้าไหมกับชุดเเละผ้าคลุมสีขาวสะดุดตาตัดกับสีท้องฟ้ายามค่ำคืน(ขาวมากทำให้ตาบอด#ผิด:ไรท์) หรือก็คือจอมโจรคิด
"นี่เรามาไวไปงั้นหรอเนี่ย?"
หลังจากที่จอมโจรคิดมาถึงที่หมายที่นัดไว้ในจดหมายเขาก็มองหาบุคคลที่นัดเขามา
ทันใดนั้นประตูดาดฟ้าก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับบุคคลที่มาใหม่
"ฉันว่าเเล้วว่าต้องเป็นนายเจ้าหนูไม่สิพ่อยอดนักสืบ"
เมื่อผมเห็นร่างของบุคคลที่มาใหม่ผมก็เอ่ยทักขึ้น ซึ่งคนที่ผมทักไปก็คือ"คุโด้ ชินอิจิ"ที่ตอนนี้กลายเป็นเด็กประถมที่มีชื่อว่า"เอโดงาวะ โคนัน"
"ไง จอมโจรคิด"
"คราวนี้นัดฉันมาทำอะไรล่ะหรือว่าคิดจะนัดฉันมาเเล้วก็คิดจะยิงเข็มยาสลบใส่ฉันเเล้วยัดฉันเข้าตารางล่ะ?"
"เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันเเหะ....เเต่ฉันไม่ได้นัดนายมาเพื่อจะทำแบบนั้นหรอกที่ฉันนัดนายมาน่ะเพราะ.........."
"เพราะอะไรหรอพ่อยอดนักสืบ?"
ผมถามพ่อยอดนักสืบไป เพราะพ่อยอดนักสืบมั่วเเต่อำอึ้งไม่พูดซักที
"เอานี่!! สุขสันต์วันเกิด ฉันก็ไม่ได้อยากให้ของขวัญกับโจรอย่างนายหรอกนะ!!"
ผมอึ้งไปชั่วขณะพ่อนักสืบยื่นกล่องของขวัญมาให้ผมเเละรีบพูดเร็วก็เถอะเเต่ผมก็ได้ยินประโยคนั้นอย่างชัดเจน พ่อยอดนักสืบให้ของขวัญกับผมแล้วยังพูดสุขสันต์วันเกิดให้ผม
"นี่ นายรู้วันเกิดของฉันด้วยหรอ!?เเล้วรู้ได้ไง!?"
"ก็ต้องรู้สิเพราะฉันเป็นนักสืบนี่นะ"
ตอนนี้ผมรู้ดีใจมากหัวใจของผมกำลังเต้นเเรงขึ้น
"นี่ ไหนๆก็วันเกิดฉันเเล้วขออะไรซักอย่างได้ไหม?"
"อืม...ได้สิถ้าไม่ยากเกินไป"
เมื่อได้รับคำตอบผมไม่รอช้า ผมเข้าไปสวมกอดพ่อยอดนักสืบเเล้วประกบจูบลงบนริมฝีปากบางของพ่อยอดนักสืบ
"ขอบคุณนะ ชินอิจิฉันมีความสุขมากเลยล่ะ"
ผมมองไปที่หน้าของพ่อยอดนักสืบซึ่่งตอนนี้หน้าของชินอิจิแดงมากๆเลยล่ะ ตอนหมอนี่เขินก็น่ารักเหมือนกันแหะ
"คือว่านะ......คิด"
"มีอะไรหรอ?"
ระหว่างที่ผมกำลังมองความน่ารัก?ของชินอิจิอยู่นั้น ชินอิจิก็เหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่างกับผม
"ที่จริงแล้วฉันช...."
ผมประกบจูบลงไปที่ปากของชินอิจิเบาๆอีกครั้งก่อนจะถอนจูบออก
"ฉันว่าฉันก็คิดเหมือนนายนะ"
"ฉันชอบ....ไม่ใช่สิ ฉันรักนายเลยล่ะพ่อยอดนักสืบ"
"ฉันก็รักนายเหมือนกันคิด.."
วันนี้เป็นวันเกิดที่ดีที่สุดเลยล่ะผมมีความสุขมากเลย พวกเราสองคนได้พูดความรู้สึกที่แท้จริงออกไป
เราได้จูบกันภายใต้แสงจันทร์ที่สวยงามยามค่ำคืนนี้ เป็นวันเกิดที่ผมจะจดจำไปตลอดชีวิตเลยล่ะ
เดี๋ยว!!
ยังมีต่อนะ.............
หลังจากนั้น......
"นี่ ชินอิจิในกล่องนี้มีอะไรหรอ?"
"ลองเปิดดูสิ"
"อะ......เอ่อ..........."
พอผมเปิดกล่องออกผมถึงกับผงะกับของขวัญที่ชินอิจิให้ผมมามันคือ....................
ตุ๊กตาปลา!!!!!!!!!
ทำไมต้องเป็นปลาด้วยฟะ!!!!!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
เฮ้เขียนจบแล้ว!!!!!!
ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่อ่านจบด้วยนะคะ
สำหรับเรื่องส่วนตัวไรท์คิดว่ามันยังดีไม่พอเเต่ก็อยากเขียนให้ทุกคนอ่านนะคะ
เนื่องจากไรท์มีเวลาว่างไม่เพียงพอต่อการเขียนนิยายอาจจะไม่ค่อยได้ลงนะ
แต่จะพยายามหาเวลาว่างลงนิยายให้ถี่ๆเลยนะ
อ๊ะ!! แล้วก็เรื่องนี้ไรเขียนตั้งเเต่เย็นวันที่20-21 แต่พึ่งมาลงวันนี้ 5555555
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังละกัน555555555555555
อย่าลืมคอมเม้นด้วยล่ะว่ารู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ เเละก็บอกไรท์ด้วยนะว่าตรงไหนที่ไรท์ควรปรับปรุงแก้ไข เม้นซักหน่อยนะไรท์เหงาไม่คนมาเม้นเลยง่ะ
//เศร้าแปป
ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับผม
ยังใงก็ได้ของขวัญวัน เกิดแล้วนิ
(แอบซะใจอยู่มุมห้อง)
รักไรต์ม้ากมากเลยอ่ะ