คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Calories Chapter 02 :+: คำขอร้อง ของ พี่ชาย
บทที่ 2
คำขอร้อง ของ พี่ชาย
[LuCia]
“อย่าเรียกผู้หญิงคนนี้ว่า ‘อีอ้วน’ เข้าใจมั้ย ไอ้บ้านนอก!!” ฉันพูดเลียนแบบเสียงของพี่ดาสส์ และตอนนี้เขาจะรู้ตัวมั้ยน้อว่ากำลังเป็นฮีโร่ในกลุ่มสาวๆ คณะฯ ฉัน อิอิ! ทั้งหล่อ ทั้งใจดี และมีชื่อเสียง เท่ห์จริงๆ เพื่อนพี่ชายเรา
“ไอ้ดาสส์ มันช่วยน้องจริงๆ น่ะเหรอ” พี่ชายที่แสนดีของฉันกำลังเป็นคู่สนทนาที่โต๊ะอาหารสุดหรู แน่ล่ะ! เขาทำท่าทีอย่างสนอกสนใจในเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน
“ก็จริงน่ะสิ พี่ชาย น้องนี่แทบอยากจะกรี๊ดให้ลั่นโรงอาหารเลยทีเดียว ^o^”
“น้องร้องให้มันช่วยเหรอ?”
“เปล่านะ! ลูเซียยืนหลับตาเฉยๆ พอลืมตาพี่ดาสส์ก็มาอยู่ข้างหน้าลูเซียแล้ว” ฉันทำท่าประกอบเรื่องราวหลับตาแล้วก็ลืมตาด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“หรือว่า.....” พี่ชายเอามือขึ้นมาลูบที่ปลายคาง ท่าประจำของเขานั่นแหละ
“พี่ดาสส์นะจัดการกับไอ้บ้านนอกผมทองคนนั้นซะน่วมเลยล่ะพี่ชาย ฮุกซ้าย ฮุกขวาแบบเนี้ย” ฉันทำท่าชกมวย
“เอ๋.....”
“พอลูเซียจะยกจานข้าวขาหมูไปที่โต๊ะนะ พี่ดาสส์ก็ยกไปให้ถึงโต๊ะเลยล่ะ ใจดีชะมัดเลยพี่ดาสส์เนี่ย ^^” ฉันยิ้มแป้น
“อือๆๆ” พี่ชายยังไม่หยุดทำสีหน้าครุ่นคิด
Angry Angry Boo แค่แกล้งเจ้าชู้ลองใจ Angry Angry Boo รู้มั้ยรักเธอจะตาย
“อุ้ย! ลูกกวาดโทรมา พี่ชายงั้นเดี๋ยวลูเซียมากินต่อนะ ไปคุยกับเพื่อนแปปนึงค่ะ” ฉันอุทานเบาๆ ก่อนทิ้งช้อนลงจานข้าวที่ยังพูนอยู่ และเดินออกไปคุยกับเพื่อนสาวที่สวนหน้าบ้าน
[LoMa]
ผมไตร่ตรองดูแล้ว…น้องสาวผมความคิดยังใสซื่อบริสุทธิ์ต้องมีคนคอยดูแล สังคมข้างนอกอันตรายจะตาย จะให้ผมไปนั่งดูแลตลอดเหมือนตอนมัธยมก็ไม่ได้เพราะแม่ชอบว่าผมตลอดเลย ว่าเป็นห่วงน้องจนโอเว่อร์ แต่ผมว่าคนมีน้องสาวน่ะ มันก็ต้องห่วงกันทุกคนนั่นแหละ ว่าแต่..ไอ้ดาสส์ ผมหยุดคิดถึงหน้ามันครู่นึง แล้วก็ต้องส่ายหน้าช้าๆ เพราะอยากสบัดความคิดที่กำลังแล่นอย่างลืมตัว (- - ) ( - -)
ไอ้ดาสส์ ... เท่าที่ผมจำความได้ ผมเจอมันเมื่อตอนเรียนมัธยมต้น ผมได้เลขที่ติดกับมัน เลยได้นั่งคู่กัน ตอนนั้นมันอ้วนผิดกับหุ่นที่เฟรมตอนนี้อย่างกับคนละคนกันเลย พ่อกับแม่มันเสียชีวิตเพราะเครื่องบินตก พ่อมันจะกลับไปต่อสัญญาอะไรสักอย่างผมจำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นมันเลยต้องไปพักอยู่กับป้ามันหรือกับน้ามันนี่แหละลืมรายละเอียดตรงนี้ แต่ที่จำได้ไม่ลืมก็คือ น้าคนนี้เสียชีวิตด้วยโรคไข้หวัดนกเพราะชอบกินไข่ลวกทุกๆ เช้า ตอนนั้นผมกับมันเรียนอยู่ ม.5 ผมยังไปงานศพเลย ก็เพราะงานศพของน้ามันคนนี้นั่นแหละ ที่ทำให้มันก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงจนถึงทุกวันนี้ ก็ไอ้เจ้าของค่ายเพลงที่มันอยู่ก็จัดงานศพเมียตัวเองที่วัดเดียวกับน้ามัน ไม่รู้ไปตกลงอีท่าไหน แต่มันก็เข้าอยู่ในสังกัดเขา แรกๆ ก็ฝึกเต้น ฝึกร้องไปตามเรื่องตามราว ไปเป็นพระเอกเอ็มวีบ้าง ตัวประกอบหนังบ้าง แล้วก็มาจบด้วยเป็นนักร้องนำวง The hawk ที่โด่งดังจนถึงทุกวันนี้ ผมว่ามันก็เก่งเหมือนกันแฮะ
เฮ้อ…อาจจะเก่งเพราะความกะล่อนก็ได้ ผู้หญิงของมันให้ผมจำชื่อยังจำไม่หมดเลย บางคนผมยังจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เรื่องกิติศักดิ์การคบหญิงรายวันของมันอย่าให้แซ่ดเลยดีกว่า แต่แปลกแฮะ! ตั้งแต่มันตกหลุมรักมันแกวในร่างมาริลีนหนนั้น มันก็ไม่เห็นจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเท่าไรเลย สงสัยยังช็อคไม่หาย ถึงอย่างงั้นก็เหอะ วันนี้ผมต้องขอบคุณมันสินะ ที่ช่วยดูแลน้องสาวผม ดูท่ายัยน้องสาวก็จะชื่นชอบมันมากซะด้วย ผมมองผ่านประตูกระจกบานใหญ่ดูยัยน้องสาวหัวเราะสนุกสนานกับโทรศัพท์ข้างหู คงไม่พ้นคุยเรื่องไอ้ดาสส์เพื่อนผมอีกนั่นแหละ เอาวุ้ย! เป็นไงเป็นกัน ผมเดินเข้าไปในห้องรับแขกและหยิบ iPad ออกมากดโปรแกรมแชทยอดนิยม Line
Loma 19.15pm : [ วันนี้ไม่กลับบ้านเหรอวะ]
Loma 19.16pm : [ไอ้ดาสส์]
Loma 19.18pm : [ไปไหนวะ]
ไม่ตอบแฮะ! สงสัยจะไม่อยู่ เฮ้อ! สงสัยผมจะห่วงน้องสาวมากเกินไปอย่างที่แม่บอกจริงๆ กินข้าวไม่ลงเลยวุ้ย -.-
Das’s 22.50 pm : [มาแล้ว]
ไม่น่าเชื่อ! ผมยังรอเสียง Line ตอบจากมันอยู่เลย ตะกี้พึ่งไปส่งยัยลูเซียขึ้นห้อง ไม่ไหวเดี๋ยวนี้ขโมยขโจรเยอะแยะไปหมดต้องดูแลให้รอบคอบ ผมนั่งลงโซฟาที่ห้องรับแขกก่อนจะพิมพ์ข้อความ Line กลับไป
Loma 22.51pm : [ทำไมพึ่งจะตอบวะ]
Das’s 22.51 pm : [อัดเสียงอยู่ พึ่งเสร็จ]
Loma 22.51 pm : [รอตั้งนาน]
Das’s 22.52 pm : [น้ำตาจะไหลว่ะ]
Loma 22.51 pm : [เป็นอะไรแสบตาเหรอ]
Loma 22.51 pm : [เออ ฉันมียาหยอดตานะ]
Das’s 22.53 pm : [น้ำตาจะไหลเพราะแกเป็นห่วงฉัน] และมันก็ส่งรูปหมีสีน้ำตาลร้องไห้มาด้วย
Loma 22.53 pm : [ห่วงดิ่ แกยังช่วยน้องสาวฉันเลยวันนี้ ขอบใจนะเว้ย]
Das’s 22.54 pm : [ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง J]
Loma 22.55 pm : [เฮ้ย ไอ้ดาสส์]
Das’s 22.55 pm : [ว่าไง]
Loma 22.56 pm : [ไอ้ดาสส์]
Das’s 22.56 pm : [อืม มีไร]
Loma 22.57 pm : [ดาสส์]
Das’s 22.57 pm : [เรียกอีกที มีเฮแน่ ไอ้โลมา]
Das’s 22.59 pm : [อ้าวเฮ้ย หายไปเลย]
Loma 22.59 pm : [ดาสส์ แกช่วยเป็นแฟนกับลูเซียหน่อยได้มั้ย]
Das’s 22.00 pm : [มาแล้วครับ คำถามคลาสิค]
Loma 23.00 pm : [คลาสิคอะไรของแก ฉันถามจริงจังนะเว้ย]
Das’s 23.01 pm : [นี่แกคุยกับคนชื่อดาสส์นะ ไม่ใช่อาเธอร์]
Loma 23.01 pm : [ก็แกไง ถ้าไม่ใช่แกแล้วฉันไม่ให้คบกับน้องสาวฉันหรอก]
Das’s 23.02 pm : [ไอ้โลมา แกเลิกนิสัยนี้เหอะว่ะ เที่ยวขอร้องคนนั้นคนนี้ให้มาเป็นแฟนน้องสาวตัวเองน่ะ]
Das’s 23.02 pm : [ฉันว่าลูเซียก็มีหัวใจนะ แกทำแบบนี้เหมือนแกดูถูกน้องสาวตัวเองเลยว่ะ]
Loma 23.03 pm : [ดูถูกยังไงวะ ฉันก็เป็นห่วงลูเซียแทบจะทุกเวลาเลยนะ]
Das’s 23.04 pm : [แกควรให้ลูเซียเป็นคนตัดสินใจเอง ในการจะคบใครสักคนเป็นแฟนน่ะ มันต้องมาจากความรัก ไม่ใช่การขอร้องแบบที่แกทำอยู่เนี่ย มันผิดธรรมชาติ แกทำให้ไอ้เธอร์กับยัยผีมันแกวเกือบไม่ได้กลับมาคืนดีกันแล้ว จำไม่ได้เหรอ]
Loma 23.05 pm : [ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ ว่าแกจะเข้าใจความรักลึกซึ้งแบบนี้]
Das’s 23.06 pm : [เอาเป็นว่าฉันเข้าใจแล้วกัน ไว้ค่อยคุยกัน]
Loma 23.06 pm : [เออ ฉันให้คนรอเปิดประตูให้แกแล้ว ขับรถดีๆ แล้วกัน]
ติ๊ด!
ผมปิดโปรแกรมแชทและผมก็พึ่งรู้ว่าไอ้ดาสส์มันไม่ได้บ้า....ก็วันนี้เอง (-.-^ )a
[Das]
=[]= เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะตู!!
ผมเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากำผมตัวเองแล้วดึงอย่างบ้าคลั่ง q(*0*)p
ไม่น่าไปช่วยยัยช้างบกตัวนั้นเลย ฮือออ! ผมนั่งคร่ำครวญเบาๆ บนรถตู้ของค่ายเพลง ผมว่าผมอาจจะมีจิตสัมผัสก็ได้เพราะตอนที่ผมอัดเสียงในห้องอัด ตาข้างขวาผมกระตุกเป็นว่าเล่นเลย ก่อนจะออกจากห้องอัดก็มีเสียงตุ๊กแกร้องทัก ผมนับได้ประมาณ 7 ครั้งได้ มันบ่งบอกถึงเรื่องไม่ดีที่จะเกิดขึ้นแน่ๆ แล้วไอ้แชทเมื่อกี้ผมว่าผมเคยฝันถึงด้วย บรื๋อออ~ ฝันที่เป็นจริง ดีนะที่ผมพึ่งซ้อมบทละครหลังข่าวให้ไอ้คันไซเล่นๆ เมื่อวันก่อน พอจำบทได้นิดหน่อย เนื้อเรื่องก็เป็นเรื่องราวประมาณนี้แหละ พี่ชายหาแฟนให้น้องสาวอะไรเทือกๆ นี้แหละ ผมก็ตอบไปตามบทละครเท่านั้นเอง แต่ถ้าในชีวิตจริงแล้วละก็ผมว่าไอ้โลมาคงไม่เลิกล้มความตั้งใจที่จะจับคู่ให้ผมเป็นแฟนกับช้างน้องสาวมันแหงๆ เอาไงดีว่ะตู >.<
“เชอรี่….ไอ้เรื่องที่ให้ช่วยหาคอนโดใหม่น่ะ ถึงไหนแล้วเหรอ?” ผมสะกิดหลังผู้จัดการสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่เบาะหน้าของผม
“โหยย! ดาสส์ตอนนี้เชอรี่ไม่ว่างเลย พรุ่งนี้ก็ต้องพากรูฟฟ์ไปอัดรายการ 13 ราศีอีก สัปดาห์หน้าได้มั้ยคะ เชอรี่ไม่ว่างจริงๆ ขอโทษนะดาสส์ >*<” ยัยผู้จัดการทำหน้าซีเรียสเหมือนบ้านจะโดนยึดพรุ่งนี้
“เหรอๆ อืมๆ ไม่เป็นไร ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกันนะ”ผมต้องรีบเอนหลังที่เบาะตัวเองทันทีเมื่อได้ยินคำตอบนั้น
ผมนั่งเหม่อมองวิวข้างทาง และก็เห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังกินบะหมี่เกี้ยวหมูแดงกันกระหนุงกระหนิงน่ารักเชียว เออ!! จริงสิ! ถ้ายัยอวบระยะสุดท้ายมีแฟนเรื่องก็จบอย่างแฮปปี้เอนดิ้งใช่ป่ะ!! และผมก็จะไม่ต้องมาทนลำบากใจ ปฏิเสธคำขอร้องของไอ้พี่ชายแสนดีต่อไป …แบบนี้ได้เลย ดาสส์จัดห้ายยยยยย!! ^___^
ความคิดเห็น