วิธี ละความโกรธและพยาบาท

เนื้อเรื่อง

จะแนวธรรมะ นิดๆนะครับ. แต่ก็พึงปฎิบัติ.

คําว่าเมตตา จะตรงข้ามกับโทสะและพยาบาท

โทสะและพยาบาทคือความโกรธและความมุ่งร้าย ส่วนเมตตาเป็นความรักและความปรารถนาดี

ให้มีความสุข.แต่เป็นความรักที่บริสุทธิ์ไม่ใช่ความรักที่เป็นราคะหรือความใคร่.

ดังนั้น....หากเราหมั่นอบรมจิตใจให้เมตตาตั้งขึ้นในจิตได้ จิตก็พ้นจากโทสะและพยาบาท.

เพื่อให้มีเมตตาเป็นพื้นฐานของจิต....เราควรพิจารณาว่า...

ตัวเรารักสุข เกลียดทุกข์ฉันท์ใด

คนอื่น สัตว์อื่น รักสุขเกลียดทุกข์ฉันท์นั้น.

ผู้ที่แผ่เมตตาได้จะต้องทําใจตัวเองให้มีเมตตาก่อน

คือทําจิตใจให้อ่อนโยน สงบเย็นแล้วจึงแผ่เมตตาให้ผู้อื่น..

เพราะการแผ่สิ่งใดออกมาได้...จิตใจต้องมีคุณสมบัติอย่างแท้จริง.

พระพุทธองค์ ตรัสว่า..ผู้ที่ชอบเพ่งโทษคนอื่นอยู่ ย่อมห่างไกลนิพพาน..จงแผ่เมตตาให้ตัวเอง

ก่อนแล้วถึงแผ่ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายทั่วไปด้วย.ในที่สุดจิตก็จะเปิดกว้าง จนกระทั่งไม่มีขอบเขต

นอกจากจะเป็นการล้างความโกรธ และความพยาบาทออกจากใจแล้ว..การแผ่เมตตายังทําให้เกิด

ปิติและความอิ่มใจและมีความสุข ปราศจากศัตรู.